menu

Boeken / Nieuws / R.I.P.

zoeken in:
avatar van DvonGeem
Schrijver J.M.H. Berckmans overleden

Toon volledige afbeelding
In Geschiedenis van de revolutie, in 1977 verschenen bij Walter Soethoudt en in 1994 herdrukt als Brief aan een meisje in Hoboken : geschiedenis van de revolutie, zette J.M.H. Berckmans meteen de toon voor zijn werk. De verslaafde en ernstig vervuilde J.M.H. brengt daarin in warrige brieven aan Marina, een meisje in de Antwerpse voorstad Hoboken, verslag uit van de teloorgegane revolutie van professor Zysmilch. Tot zijn gezelschap behoren zijn incontinente grootmoeder en zijn chaotische broer. ‘In de Nederlandstalige literatuur is er niet vlug een boek te verzinnen waarin een manisch-depressief syndroom zo overtuigend wordt gesublimeerd tot een heuse klassieker van het paranoïde genre,’ schreef Frank Hellemans in Knack naar aanleiding van de herdruk.

Kortstondig miljonair
Jean-Marie Henri Berckmans werd in 1953 in het Limburgse Leopoldsburg in een arbeidersgezin geboren. Aan de Antwerpse universiteit UFSIA studeerde hij Germaanse Filologie, een studie die hij na het eerste jaar moest afbreken vanwege een zware depressie. Tussen zijn negentiende en vierentwintigste verbleef hij, chronisch psychotisch, bijna voortdurend in psychiatrische ziekenhuizen. Door de ontmoeting met het meisje met wie hij zou trouwen, genas hij. In die tijd verscheen zijn debuut, dat in hetzelfde jaar werd gevolgd door de dichtbundel Tranen voor Coltrane. Daarna vertrok hij met zijn vrouw naar Italië. Het verhaal gaat dat hij daar miljonair werd in de schoenenindustrie, maar op een spectaculaire manier dat kapitaal en daarmee ook zijn vrouw verloor. Terug in België, organiseerde hij een popconcert met beroemde bands, maar omdat hij vergat aankondigingen rond te sturen, kwam er slechts een handjevol toeschouwers opdagen. Vervolgens sukkelde hij voort in een baantje hier en een baantje daar, tot hij in 1989 besloot schrijver te worden.

Wanhoop, woede, walging
In dat jaar debuteerde hij als het ware opnieuw met de verhalenbundel Vergeet niet wat de zevenslaper zei. De twaalf verhalen zijn nog gesitueerd in allerlei landen, vooral in Amerika. De verhalen in Café De Raaf nog steeds gesloten (1990) zijn al aanzienlijk claustrofobischer. De schizofrene man die in de roman Rock & roll met Frieda Vindevogel (1991) hoopt op een auditie in de Soundmix-show en zich uitleeft in zijn schrijverschap, heeft duidelijk de trekken van de auteur zelf gekregen. Diens wanhoop, woede en walging om het bestaan spreken ook uit elk van de veertien verhalen in Het zomert in barakstad (1993). Barakstad is de naam die hij ook in volgende boeken aan zijn woonplaats Antwerpen gaf. Hij woonde er in het huis van zijn ouders, die in 1998 kort na elkaar overleden. Daar is hij ook zelf overleden. Gisteren werd hij er door familieleden gevonden. Hij is 54 jaar geworden.

Grauwzone in Barakstad
Op Het zomert in barakstad volgde nog een tiental boeken, waarin hij de lezer ‘met zijn neus in de stront, de slijm en de etter drukt die veelvuldig uitgesmeerd liggen over de pagina's van zijn hyperrealistische verhalen’, om met Guy Didelez te spreken. Zijn romans en verhalen uit de ‘Grauwzone’, waar het leven wordt beheerst door de armoede, de strijd tegen de officiële instanties, de verslaving aan de drank en door lichamelijk verval, zijn een kruising genoemd tussen Céline en Bukowski. Zijn stijl was geïnspireerd door de jazz, in het bijzonder van John Coltrane, naar wie hij in de titel van zijn enige dichtbundel verwijst. ‘De mens in al zijn miezerigheid, dat is mijn thema,’ zei hij in 2001 in een interview met Martje Breedt Bruyn in Vrij Nederland. Zijn personages, fysieke en psychische wrakken, bleven afsplitsingen van hemzelf.

Er het beste van maken
In de jaren negentig vormde hij enige tijd samen met Vital Baeken (Vitalski) en Manu Bruynseraede de rockgroep Circus Bulderdrang. Zijn (vooralsnog) laatste boek, Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel (2006), kreeg een plaats op de longlist van de Gouden Uil. Dichter bij een bekroning is hij niet gekomen. ‘Ik neem me voor om ook vandaag maar weer eens te proberen er het beste van te maken, maar wat, en ik zou een paar uur stevig willen slapen en dan de dag maar weer alleen zien door te komen, strimpel door het licht, strompel door de duisternis, tot eindgeldige verveling en plots en schielijk overlijden erop volgen,’ schreef hij daarin aan zijn ouders.

Tekst en copyright: Jef van Gool / Literatuurplein


avatar van DvonGeem
Detectiveschrijver James Crumley overleden

Privé-detective C.W. Sugrue en ex-politieman Milo Milodragovitsch behoren tot de vaste helden in het werk van James Crumley. Soms opereren ze binnen één boek, zoals in Bordersnakes (1997), waarin Sugrue uit is op wraak na een mislukte moordaanslag en Milodragovitsch jaagt op een gestolen erfenis. Typisch voor Crumley zijn de uiterst complexe intrige en de huiveringwekkende beschrijvingen van moord- en martelpartijen. Niet zonder reden had hij de reputatie de meest prominente beoefenaar van het ‘hardboiled’ genre te zijn.

Om Sughrue draait het ook in de twee boeken van Crumley die in het Nederlands zijn vertaald: De laatste echte kus (1980) (The Last Good Kiss, 1978) en De Mexicaanse boomeend (1995) (The Mexican Tree Duck, 1993). In dat laatste gaat Sughrue in een milieu van ontspoorde, niets en niemand ontziende Vietnamveteranen en Zuid-Amerikaanse drugssmokkelaars op zoek naar de spoorloos verdwenen moeder van een gangster.

James Arthur Crumley was in 1939 in Texas geboren. Van 1958 tot 1961 diende hij bij de U.S. Army op de Filippijnen. Aan de Universiteit van Iowa haalde hij in 1966 een graad in creative writing met een eindwerk dat hij drie jaar later publiceerde als One to Count Cadence, een in Vietnam gesitueerde oorlogsroman. Vorige week is hij in zijn woonplaats Missoula in Montana overleden. Hij is 68 jaar geworden.

Tekst en copyright: Jef van Gool / Literatuurplein

avatar van PeterW
PeterW (crew)
Michael Crichton, de auteur van ondermeer Jurrasic Park is op 4 november jl. overleden aan kanker.


(afbeelding)

avatar van divart
Vond dat Michael Chrichton er na zijn dood nogal bekaaid vanaf kwam in de kranten. De meeste kwamen niet verder dan "Schrijver Jurassic park overleden). Vervolgens heb ik een leuk stukje geschreven, maar de server was er even uit en het geheel is weer ergens in cyberspace verdwenen.
Gelukkig heeft de NRC nog een aardig stukje op hun site staan.

http://www.nrc.nl/kunst/article2051205.ece/Jurassic_Park-bedenker_Michael_Crichton_overleden

avatar van Freud
Ondanks de slechte film vond ik Jurassic Park erg goed eigenlijk, is een veel volwassener boek dan je zou denken. Misschien wel een van de beste thrillers die ik ken (inderdaad, dat zijn er niet veel, maar dan nog )

avatar van PeterW
PeterW (crew)
Freud schreef:
Ondanks de slechte film vond ik Jurassic Park erg goed eigenlijk, is een veel volwassener boek dan je zou denken. Misschien wel een van de beste thrillers die ik ken (inderdaad, dat zijn er niet veel, maar dan nog )

Ik vond die film helemaal niet zo slecht. Het boek was beter uiteraard, maar toch. Die tweede vond ik een stuk minder, maar de derde was wel weer een stuk beter.

avatar van Sheplays
Harold Pinter
10 oktober 1930 - 24 december 2008

avatar van Fazio
Sinds lange tijd ben ik gebiologeerd door The Birthday Party en de mystiek in het verhaal. Om die reden kocht ik deze week zijn verzameld werk. Ik vroeg me nog af of hij nog in leven was. Blijkbaar was hij al lange tijd ziek.

Er staat nog te weinig van hem op BoMe. Daar moet maar eens verandering in komen.


avatar van John Frusciante
In zijn woonplaats Bilthoven is op 14-01-2009 Wil Huygen overleden, bekend van de kabouterboeken die hij maakte met wijlen Rien Poortvliet.


(afbeelding)

avatar van John Frusciante
De Oostenrijkse schrijver Johannes Mario Simmel is op 1 januari in Luzern (Zwitserland) overleden. Hij is 84 jaar geworden.


(afbeelding)

avatar van lebowski

(afbeelding)

John Updike
1932-2009


avatar van omsk
Één van de grootste der Amerikanen, in mijn ogen dan. Ik vond hem wel altijd een beetje stijfjes, maar hij verdient zeker niet minder lof dan een ouwe kortebroekedragert als Roth. Wel opvallend dat zijn dood zo weinig in de media is.


avatar van John Frusciante
Op 18 februari is de Sudanese schrijver Tayeb Salih is op 80-jarige leeftijd overleden. Hij wordt gezien als een van de bekendste Arabische schrijvers van de 20ste eeuw.


(afbeelding)

avatar van Marcel
Verlamde schrijver Nolan overleden


DUBLIN - De vanaf zijn geboorte vrijwel geheel verlamde Ierse schrijver Christopher Nolan is op 43-jarige leeftijd overleden. Nolan kon niet praten, niet lopen en zijn handen niet gebruiken. Niettemin werd hij schrijver. Hij schreef door met een stokje, dat aan zijn hoofd was bevestigd, de toetsen van zijn schrijfmachine in te drukken, daarbij geholpen door zijn moeder Bernadette.

Zijn beroemdste boek, het romandebuut Under the eye of the clock, waarvoor hij in 1988 de prestigieuze Whitbreadprijs won, was vrijwel volledig autobiografisch. Hij vertelde het verhaal niet in de ik-vorm, maar in de derde persoon, via zijn alter ego Joseph Mehan. Bij zijn geboorte had Nolan een zuurstoftekort dat zijn hersenen aantastte, waardoor hij lichamelijk verlamd raakte. Maar die verlamming betrof niet zijn hersenactiviteit.

Hij begon te schrijven op elfjarige leeftijd, toen een spierverslappend middel hem in staat stelde zijn hoofd en nek te bewegen. Vier jaar later publiceerde hij zijn eerste boek, de dichtbundel Dam burst of dreams. Het trok onmiddellijk de aandacht. Critici noemden de gedichten jubelend en ongebreideld.

Over zijn derde boek, The Banyan tree, deed hij twaalf jaar. Hij had er een miljoen bewegingen voor nodig met zijn 'eenhoornstok', zoals hij die zelf noemde. Daarbij hield zijn moeder zijn hoofd vast.

Nolan stierf indirect door zijn aandoening, doordat hij zich verslikte in zijn eten en zich daar niet tegen te weer kon stellen.

Christopher Nolan was een nationale figuur. Zijn dood, donderdag, was in Ierland voorpaginanieuws.

avatar van Marcel
Sf-schrijver Philip José Farmer overleden


WASHINGTON - De Amerikaanse sciencefiction- en fantasyschrijver Philip José Farmer is woensdag op 91-jarige leeftijd overleden. Dat heeft zijn uitgever Subterranean bekendgemaakt.

Farmer was volgens kenners een vernieuwer van het sciencefiction-genre. Seks en religie vormden belangrijke elementen in zijn boeken, die in veel talen waaronder het Nederlands verschenen.

Als een van de weinigen won hij zowel de 'lifetime achievement award' van de World Fantasy Society en de Grand Master Award van de Science Fiction Writers of America, meldde CNN.

avatar van Marcel
Vlaamse auteur Maria Jacques (81) overleden


De Vlaamse auteur Maria Jacques is dinsdag op 81-jarige leeftijd overleden, zo bericht de VRT. Het nieuws is bekendgemaakt door het Davidsfonds, waar Jacques veel boeken publiceerde.

Jacques schreef jeugdboeken, reisverhalen, detectives, sciencefiction en historische romans. Vele van haar romans speelden zich af in Leuven, waar Jacques geboren en getogen was. Haar roman Indiaan met blanke voet kreeg in 1994 de Jacob van Maerlantprijs. De vrouwen van het hof was in 1994 goed voor 15.000 verkochte exemplaren, aldus de uitgeverij. Haar laatste boek, Cirkels van graan, verscheen in 2005.

Maria Jacques werkte van 1952 tot 1970 als hoofdredactrice voor het tijdschrift Dageraad. Ze leidde ook jarenlang de redactie van het KAV-blad Vrouw en Wereld.

Door de literaire kritiek werd de schrijfster maar matig gewaardeerd. Het werk van Jacques kon echter wel de boekbesprekende scholier of de leesclublezeres bekoren.

avatar van DvonGeem
SF-auteur Philip José Farmer overleden

Philip José Farmer was al achtentwintig toen hij met het verhaal ‘O’Brien and Obrenov’, in 1946 opgenomen in Adventure, als schrijver debuteerde. Daarvoor had hij veel baantjes afgewerkt. Getrouwd in 1941, moest hij wel om zijn gezin te kunnen onderhouden. Maar ‘s avonds studeerde hij en in 1950 behaalde hij zijn B.A. Engels. Twee jaar later zette hij de eerste schreden op het pad van de SF met het verhaal ‘The Lovers’ in Startling Stories.

Hij is 91 jaar geworden. Op 26 januari 1918 geboren in North Terre Haute in de staat Indiana, overleed hij op 25 februari in Peoria in datzelfde Indiana. Op de aan hem gewijde website staan links naar tientallen obituaries.

Meest beloftevolle nieuwe schrijver
‘The Lovers’ was eerst afgewezen door tijdschriften als Astounding Science Fiction en Galaxy Science Fiction. Bij verschijnen was er echter meteen veel bijval en in 1953 kreeg Farmer er de Hugo Award als ‘Most Promising New Author’ voor. Al in dat eerste verhaal doorbrak hij het taboe van de seks dat loodzwaar op de SF drukte. Het zou een handelsmerk van zijn werk blijven. Op dat eerste verhaal zou hij nog twee vervolgen schrijven, ‘A Woman a Day’ en ‘Rastignac the Devil’. Hij had er zoveel succes mee dat hij het erop kon wagen fulltime-schrijver te worden.

Planetary romance
In 1957 publiceerde hij zijn eerste SF-roman in boekvorm: The Green Odyssey, die als Zwerfeilanden in het groen bij Luitingh in vertaling zou verschijnen. Het is het avontuurlijke verhaal van een man die gevangen zit op een vreemde planeet. Het hoog ontwikkelde libido van de plaatselijke vrouwen ten spijt, gaat hij ervandoor. Farmer beschrijft cultuur en landschap van de planeet met zoveel fantasie en verve dat deze roman, samen met Grote planeet van Jack Vance, aan de wieg stond van een nieuw genre, dat van de ‘planetary romance’. In de volgende jaren zou hij zelf ook nog een aantal romans in deze geest schrijven.

Meest expliciete werk
Voor het verhaal ‘Riders of the Purple Wage’ (1967) kreeg hij een tweede Hugo Award. Het beschrijft de wederwaardigheden van een kunstenaar in een utopische samenleving. Het wordt in The Encyclopedia of Science Fiction als zijn seksueel en eschatologisch meest expliciete werk getypeerd. Uit die tijd stamt ook de cyclus World of Tiers die bestaat uit vier romans: The Maker of Universes (1965), The Gates of Creation (1966), A Private Cosmos (1968) en Behind the Walls of Terra (1970). Veel later, in 1993, volgde nog een vijfde roman, More Than Fire : a World of Tiers Novel.

Kleurrijke avonturen
In de SF-serie van Elsevier verschenen in 1974 en 1975 de eerste drie romans van de serie in vertaling: De schepper van het universum, De poorten van de hel en De Heren van de kosmos. De titel van de reeks was Avontuur op vreemde planeten. In De schepper van het universum komt een zestigjarige man die door een gat in een muur stapt, terecht in een wereld in vijf verdiepingen, die wordt bevolkt door sprekende gorilla's, nimfen en faunen, mensenverslindende monsters en zeemeerminnen. Een wereld met een geheel eigen couleur locale kortom. Nadat hij zich een weg heeft gebaand van de onderste naar de bovenste etage, moet hij in de volgende delen de strijd aanbinden met Heren en geesten, wat de inzet is van heel kleurrijke avonturen.

Rivierwereld
Na deze serie begon hij aan nog een SF- of veeleer fantasy-cyclus: de uit acht delen bestaande Riverworld-reeks, waarvan deel 1 (met de schitterende titel To Your Scattered Bodies Go, 1971) en deel 2 (The Fabulous Riverboat, 1971) als De rivierplaneet en De magische rivier in 1978 bij Scala in vertaling verschenen. Alle mensen die ooit hebben geleefd, vinden daarin een tweede bestaan aan de oevers van een gigantisch lange rivier op een vreemde planeet. Onder hen zijn ook veel bekende persoonlijkheden, van wie Mark Twain een van de meest actieve is. Met een paar anderen gaat hij op zoek naar de bron van de rivier.

Dagbreker
Er is al vele jaren geen werk van Farmer meer in Nederlandse vertaling verschenen. Het meest recent is een tweede druk, uitgebracht in 1990, van De dagbreker, deel 1 van de Dayworld-cyclus, die naast Dayworld (1985) bestaat uit Dayworld Rebel (1987) en Dayworld Breakup (1990). De dagbreker is gesitueerd in de 35ste eeuw. De wereld is dan al zo overbevolkt dat mensen volgens een roulatiesysteem maar één dag per week mogen leven. De zes andere brengen ze diepgevroren door. Een man die het systeem heeft gebroken, leeft onder steeds andere identiteiten alle dagen van de week. Dat is niet zonder risico’s…

Tekst en copyright: Jef van Gool / Literatuurplein

avatar van Marcel
Patricia De Martelaere overleden


Auteur, filosofe en hoogleraar Patricia De Martelaere is vrijdag op 51-jarige leeftijd gestorven. De Martelaere overleed als gevolg van een slepende ziekte.

De Martelaere werd geboren in Zottegem op 16 april 1957. Ze studeerde wijsbegeerte aan de Universiteit Leuven, waar ze in 1984 promoveerde tot doctor in de wijsbegeerte, op een proefschrift over het scepticisme van David Hume.

Ze was hoogleraar aan de afdeling wijsbegeerte van de K.U. Brussel en hoogleraar aan de KU Leuven, waar ze aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte doceerde.

De Martelaere is bij het grote publiek echter vooral bekend voor haar essays en romans. Op 14-jarige leeftijd debuteerde ze al met het jeugdboek Koning der wildernis.

In 1988 verscheen haar eerst werk als volwassene. 'Nachtboek van een slapeloze' werd bekroond met de Prijs voor het beste debuut.

Haar laatste roman, 'Het onverwachte antwoord' uit 2004, werd in 2005 gelauwerd met De Gouden Uil Publieksprijs. Het stond ook op de shortlist van de Ako en Libris Literatuurprijs.

Tussendoor schreef De Martelaere nog drie essaybundels: 'Verrassingen', 'Wereldvreemdheid' en 'Een verlangen naar ontroostbaarheid', dat bekroond werd met de Jan Greshoffprijs.

In 2000 kreeg De Martelaere de Vlaamse Cultuurprijs voor essay en kritiek. In 2002 publiceerde ze de poëziebundel 'Niets dat zegt'.

avatar van John Frusciante
James Purdy overleden


(afbeelding)

Op 13 maart is James Purdy overleden, een heel eigen stem in de Amerikaanse letteren. De kijkers van Cultura konden dat onlangs weer vaststellen toen de aflevering van Hier is Adriaan van Dis werd herhaald waarin hij te gast was. Hij stierf in een ziekenhuis in Englewood in New Jersey. Volgens zijn literair agent was hij 94, negen jaar ouder dan hij zelf altijd heeft gezegd. Lange tijd was ook in de VS veel van zijn werk niet meer verkrijgbaar, maar de laatste jaren zijn verschillende boeken herdrukt. In het voorjaar komt er een bundel met zijn toneelstukken uit.

Door passie verteerd
Purdy is op 17 juli 1914 geboren in Fremont in Ohio. Opgegroeid in een streng calvinistisch milieu, had hij al snel in de gaten dat de mens een door passie verteerd wezen is. Biografische gegevens heeft hij slechts in beperkte mate verstrekt. Zijn boeken noemde hij zijn biografie. Vanaf het begin werden die slecht, uitgesproken vijandig zelfs ontvangen in Amerika. Zijn relatie tot het literaire establishment van New York dat ‘heel Amerika, heel de wereld de wet wil voorschrijven, is altijd heel problematisch gebleven. Zijn eerste boeken werden privé gedrukt door vrienden. Wel werden ze in Engeland gepubliceerd door Victor Gollancz.

Zoeken naar mensen
De verhalenbundel Color of Darkness uit 1956 is een van zijn bekendste boeken. De Nederlandse vertaling, Kleur van duisternis, verscheen in 1973 en werd in 1989 tweemaal herdrukt. De bundel bevat naast elf korte verhalen een kleine novelle: 63 : Dream Palace, door George Steiner een van de grootste vertellingen uit de gehele Amerikaanse literatuur genoemd. Het is het verhaal van Fenton Riddleway die samen met zijn jonge broer van West-Virginia is afgezakt naar de grote stad waar een vervallen huis in de 63e straat hen een voorlopig onderkomen biedt. Ze wachten er vergeefs op de komst van een vriend die hun ter hulp zou komen. Op een avond ontmoet Fenton Parkhearst Cratty, een schrijver die zoveel tijd en energie besteedt aan het zoeken naar mensen dat hij er nooit toe komt een letter op papier te zetten.

Gehuld in een bruidssluier
In het groteske, door drank en verveling verziekte bestaan van deze zonderling en diens excentrieke, rijke vriendin Grainger belichaamt de jonge Fenton de essentie van hun eigen allang gestrande idealen. Hij heeft zich met de grauwheid van het bestaan verzoend en hij heeft een doel. Hun bemoeiingen stellen hem echter voor een zware keuze: zichzelf blijven met de zorg voor zijn zieke broer of een luxe-schijnleventje beginnen met Grainger. In een vlaag van onmacht en woede doodt hij die broer (symbolisch weergegeven door een imaginaire opvoering van Shakespeares Othello) omdat die ongewild de weg naar een ander leven blokkeert. Zijn lijk, gehuld in een bruidssluier, bergt hij op in een grote koffer, zich er terdege van bewust dat hij in feite zijn eigen stukgeslagen, door verraad ten ondergang gedoemde jeugd afsluit.

Masochistische wellust
Al behoort de (in Duitsland tot een opera bewerkte) novelle tot de vroege werken van Purdy, toch typeert zij bij uitstek de kleur van duisternis waarin veel van zijn werk baadt. En schittert. Een van zijn bekendste romans is Eustace Chisholm and the Works (1967), bij Athenaeum-Polak & Van Gennep in 1979 en 1990 in vertaling verschenen. In de flat van de gemankeerde dichter Chisholm toeven veel gedesillusioneerde (vaak homo-erotische) dromers. Onder hen een half-Cherokee die zijn liefde tracht te vergeten in het leger. Hij onderwerpt er zich vol masochistische wellust aan een meedogenloze kapitein, zelfs als die dreigt met de dood.

Omstreden
In 1990 verscheen tevens De gewaden der levenden, de vertaling van de opmerkelijke aids-roman Garments the Living Wear uit 1989. Aids wordt daarin aangeduid als de plaag of de pest. In een interview met Jan Siebelink noemde Purdy deze roman over de ondergang van New York door aids, corruptie, morele verwarring, valse evangelisten, incest en transseksualiteit, het mooiste boek dat ik ooit geschreven heb. Hoe omstreden het in de States ook was, in dat opzicht werd het nog overtroffen door de roman die een jaar eerder (in 1988) was verschenen: Narrow Rooms. De vurige passie tussen vier jonge mannen in Nauwe ruimten (de vertaling dateert van 1991) leidt tot huiveringwekkende rituelen en tot moord in een afgelegen bergdorpje in West-Virginia.

Hartstocht, pijn en wreedheid
In 1990 publiceerde Athenaeum-Polak & Van Gennep Collected Poems, een zeer gevarieerde bundel, met zowel complexe, lyrische prozagedichten als schijnbaar simpele aftelrijmpjes. In 1992 bracht deze uitgeverij opnieuw een belangrijk werk van Purdy in het Engels, een bundel met vijf toneelstukken: In the Night of Time and Four Other Plays. Ook gaf zij boeken van hem in vertaling uit. De meest recente dateert echter van vijftien jaar geleden: Ik ben Elijah Thrush, de vertaling van I am Elijah Thrush uit 1972, een mooie parabel met bij vlagen hilarische trekken. Hartstocht, pijn en wreedheid, in Purdy's werk inherent aan het bestaan, sturen de handeling.

avatar van John Frusciante
Dichteres Fritzi Harmsen van Beek (81) overleden

Dichteres Fritzi Harmsen van Beek is zaterdag overleden. Dat liet uitgeverij De Bezige Bij vrijdag weten.
De auteur is 81 jaar geworden. Ze is intussen in besloten kring gecremeerd. Frederike Martine ten Harmsen van der Beek werd op 28 juni 1927 geboren in Blaricum. Ze debuteerde met Geachte Muizenpoot en Achttien Andere Gedichten (1965).

Later volgden verhalenbundels Wat Knaagt? en Neerbraak en de dichtbundel Kus Of Ik Schrijf. Ze kreeg in 1975 de Van der Hoogtprijs en in 1994 de A. Roland Holst-Penning.

Annejet van der Zijl schreef in 1998 het boek Jagtlust over Harmsen van Beek en de dichteres staat ook centraal in Fritzi en het Groteske van Annie van den Oever uit 2003. In Op Weg naar het Einde van Gerard Reve komt ze als Mevrouw Oofi voor in de Brief uit Amsterdam.

Harmsen van Beek was enkele jaren getrouwd met schrijver Remco Campert. Ze bracht haar laatste levensjaren door in een verzorgingshuis in Groningen.

avatar van John Frusciante
Spaanse schrijfster Corin Tellado (81) overleden


(afbeelding)


De Spaanse auteur Corin Tellado is zaterdag in Gijon op 81-jarige leeftijd overleden. Dat hebben ziekenhuisbronnen bekendgemaakt. Ze stierf drie dagen na het voltooien van haar laatste werk. Tellado schreef ongeveer vierduizend boeken in vijf decennia. Dit leverde haar in 1994 een vermelding op in het Guinness Book of Records als auteur die de meeste Spaanstalige boeken heeft verkocht. Ze schreef vooral romantische verhalen. De schrijfster publiceerde haar eerste roman op 19-jarige leeftijd. Ze trouwde in 1959 maar scheidde vier jaar later van haar man, omdat ze ,,zijn jaloezie beu was en niet meer wilde leven met iemand die niet met haar wilde leven.

Censuur

Tellado stond bekend om haar subtiele stijl. Volgens de schrijfster was dit aan de Spaanse ex-dictator Francisco Franco te danken, die het land tot 1975 met ijzeren vuist regeerde. ,,Censuur dicteerde mijn stijl. Sommige verhalen kwamen vol met rode strepen terug. Door de censuur leerde ze naar eigen zeggen te insinueren en suggereren in plaats van expliciet te zijn.

Na Francos dood publiceerde ze 26 erotische romans onder pseudoniem. Die waren makkelijker te schrijven volgens de auteur ,,omdat er geen emoties aan te pas kwamen.

avatar van John Frusciante
Schrijfster Elfriede Gerstl overleden


(afbeelding)


De Oostenrijkse schrijfster Elfriede Gerstl is donderdag na een lang ziekbed gestorven. Ze was 76 jaar. Dat heeft haar vriend en collega Herbert J. Wimmer meegedeeld. Gerstl had talrijke literatuurprijzen op haar naam staan, zoals de Theodor Körner Preis en de Ben Witter Preis.

Gerstl, bekend als feministe, schreef in haar ruim 50-jarige carrière vooral gedichten en essays. In 1932 werd ze geboren als dochter van joodse ouders. Ze studeerde geneeskunde en psychologie. Medio jaren vijftig begon ze in tijdschriften te publiceren. Haar eerste boek was Gesellschaftsspiele mit Mir (1962). Ook een succes was Gerstls roman Spielräume uit 1977. Een van haar bekendste werken was de uitgave Kleiderflug, Schreiben Sammeln Lebensräume, die in 2007 opnieuw is uitgebracht.

avatar van John Frusciante
Schrijver en politicus Clement Freud overleden

Clement Freud, kleinzoon van de beroemde psychoanalist Sigmund Freud, is woensdag op 84-jarige leeftijd in zijn woning in Londen gestorven. Dat heeft zijn familie bekendgemaakt.

Sir Clement, broer van de neo-expressionistische kunstenaar Lucian Freud, was een veelzijdig man. Zo was hij onder meer een culinair deskundige, perscolumnist en radioman. Hij werkte onder meer voor de Observer, de Daily Telegraph, de Daily Express en de BBC. Vorig jaar schreef hij nog over zijn dood in The Times en merkte hij op dat zijn nabestaanden zijn wijn zouden willen erven, aldus de Britse openbare omroep. In 1973 gooide de in Berlijn geboren Clement Freud zich in de politiek en won verrassend een zetel in het parlement voor de toenmalige liberale partij. Hij bleef tot 1987 in het parlement zetelen. Freud laat zijn 59-jarige vrouw en actrice Jill Freud, vijf kinderen en zeventien kleinkinderen achter.

avatar van John Frusciante
Franse schrijver Maurice Druon (90) overleden


(afbeelding)


De Franse schrijver Maurice Druon is dinsdag op 90-jarige leeftijd overleden, zo heeft de Académie française bekendgemaakt.

Druon is van Russische origine en heeft talrijke essays en romans geschreven. Bekend zijn onder meer "Les grandes familles" en "Les Rois maudits". Hij is ook co-schrijver van de tekst voor het lied "Le chant des partisans", wat geldt als het lijflied van het Franse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog.

avatar van John Frusciante
Britse schrijver J.G. Ballard overleden

J.G. Ballard, die zondag op 78-jarige leeftijd aan prostaatkanker overleed, was een schrijver met twee gezichten. Zijn grootste bekendheid ontleende hij aan de door Steven Spielberg verfilmde autobiografische roman Empire of the Sun (1984), over een kleine jongen in een Jappenkamp die gefascineerd is door kamikazepiloten. Zijn literaire faam berustte op de sciencefictionachtige romans en verhalen die hij sinds de jaren zestig schreef en waarin hij gruwelijke toekomstvisies ontvouwde. Eén daarvan, Crash uit 1973, werd twintig jaar later succesrijk verfilmd door de cultfilmer David Cronenberg.

De Brit James Graham Ballard werd geboren in de internationale nederzetting in Shanghai, waarover hij in 1991 de autobiografische roman The Kindness of Women (recensie) schreef. Tijdens de Japanse bezetting zat hij drie jaar met zijn ouders geïnterneerd in een kamp, waarna hij in 1946 naar Engeland ging. Hij studeerde medicijnen en werkte vanaf 1957 bij een wetenschapstijdschrift. Als schrijver begon hij met sciencefictionverhalen, die ook de basis werden voor de romans die hij publiceerde.

Zo beschreef hij in zijn romandebuut The Drowned World (1962) de wereld na het smelten van de ijskappen en in High Rise (1975) de gevolgen van hoogbouw voor de samenleving. De invloed van technologie op de menselijke verhoudingen werkte Ballard het meest controversieel uit in Crash (1973), over een seksueel verveeld echtpaar dat door een schimmige figuur wordt ingewijd in de geneugten van de autowrakkenseks.
Naar aanleiding van de Cronenberg-verfilming van Crash (1997) zei Ballard in het Cultureel Supplement (CS) van deze krant: „Mijn werk ontstaat altijd uit een gedachte, een principe, van iets wat ik om me heen zie, en wat me niet meer loslaat. Het gaat mij om de uiterste consequentie van zo’n gedachte. Zie mijn verhalen als wegen die we kunnen kiezen: ik laat zien waartoe ze leiden.”

In zijn latere romans schreef Ballard over kleine gemeenschappen die plotseling vervallen tot gewelddadigheid en perversie. Hoogtepunten zijn Cocaine Nights (1996), waarin Engelse yuppen aan de Costa del Sol zich ontwikkelen tot een moorddadig collectief, en Super Cannes (2000, recensie) over een echtpaar dat toetreedt tot een utopische zakencommune waar net iets faliekant is misgegaan. In het CS-interview zei Ballard daarover: „De technologische maatschappij berooft ons van meer en meer morele beslissingen. Tegelijkertijd eisen we in ons privéleven juist steeds meer vrijheid. En dat is geen wonder, want in een in een vrijwel volledig door de staat gecontroleerde maatschappij is het eigen hoofd het enige domein waar de verbeelding haar gang kan gaan. In een totaal gerationaliseerde staat is waanzin de enige vrijheid.”

Ballard was een cultschrijver, geliefd bij een kleine groep van invloedrijke fans. Rockbands als Joy Division en Radiohead bewonderden zijn pessimistische visie op de moderne samenleving; volgens songschrijver en producer Trevor Horn was Ballards korte verhaal The SoundSweep de inspiratiebron voor het popnummer Video Killed the Radio Star. De hit van The Buggles was het eerste liedje dat op MTV is uitgezonden.

Bron: www.nrcboeken.nl

avatar van Bombong
Ballard is al meer dan 20 jaar een van mijn favoriete schrijvers van wie ik elk nieuw boek meteen koop. Het valt me op dat in veel berichten en necrologieen wordt gesproken over de toekomst nachtmerries van Ballard ('gruwelijke toekomstvisies' zie ik hier onder zelfs staan). Wie veel van zijn werk gelezen heeft, weet echter dat zijn toekomstfantasieen vaak juist hun aantrekkelijke kanten hebben. In Ballards voorwoord bij een van zijn beste boeken, Vermillion Sands, een bundel met samenhangende verhalen uit 1971, zegt hij dat Vermillion Sands een plaats is waar hij zelf gelukkig zou kunnen leven, en dat ben ik volledig met hem eens. Zijn boeken van de laatse jaren zijn wel wat somberder, maar gruwelijke toekomstvisies worden het zelden.

Met het overlijden van Ballard zal de toekomst nooit meer zijn wat het geweest is.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:18 uur

geplaatst: vandaag om 10:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.