menu

Boeken / Algemeen / Auteurs met een probleem met eigen werk

zoeken in:
avatar van Sol1
Sol1 (moderator)
Het gaat hier niet om auteurs, die met zichzelf in de knoop zitten.
Genoeg (auto)biografisch materiaal voorhanden op dat punt, tenslotte.
Het gaat om auteurs, die een boek schrijven en achteraf bij hoog en/of laag beweren dat het niet zo was bedoeld, maar juist iets anders. Of nog erger: juist iets tegengestelds.


Gedateerde voorbeelden van mijn hand (ik loop achter, ik weet het ).
Maurice Leblanc werd in 1904 door een Frans tijdschrift verzocht met "iets" naar voren te komen, dat net zo veel succes zou hebben als de verhalen rond Sherlock Holmes. Het werd Arsène Lupin. Achteraf verklaarde hij, toch liever meer verhalen te hebben willen schrijven op het gebied van science fiction.
Arthur Conan Doyle had en heeft goed succes met zijn verhalen over Sherlock Holmes. Hij werd daarbij echter de Engelse gordijnen ingejaagd door onder andere Leblanc voornoemd, met diens persiflage Herlock Sholmès en bijbehorende assistent Wilson. Arthur Conan Doyle beweerde achteraf, dat de verhalen rond Sherlock Holmes zijn (overige) literaire ambities in de weg hadden gezeten.
In eigen land en in ander genre, is Leonhard Huizinga bekend. Over zijn "Adriaan en Olivier"-verhalen, heeft hij achteraf ook wel eens vermeld dat die (zeker de latere delen) onder druk van fans tot stand zijn gekomen: er werd gewoon gesmeekt om meer. Hij had het liever anders gezien, O ... zei hij.


Is er iemand hier met de behoefte, om dit archaïsche geheel aan te passen met recentere voorbeelden?

avatar van metalfist
Had Agatha Christie niet eenzelfde soort problemen met Poirot? In de zin dat ze zich meer en meer ergerde aan haar eigen creatie.

avatar van Panta Rei
Ehhmm, hoe heet ie ookalweer, die Nederlandse auteur die aangeklaagd werd voor godslastering omdat hij god als een ezel afschilderde in een van zijn boeken?
Of bedoel je dat niet?

avatar van Panta Rei
metalfist schreef:
Had Agatha Christie niet eenzelfde soort problemen met Poirot? In de zin dat ze zich meer en meer ergerde aan haar eigen creatie.

En terecht. Want ik vind Hercule ook een ontzettend irritant personage. In het echte leven zou zo'n zelfingenomen, fatterig en arrogant kereltje allang zijn voedsel door een rietje moeten nuttigen, terwijl hij zijn rolstoel bestuurt met zijn linkerpink.
Zijn verstand is briljant, zijn uitwerking of ontknoping is echter alleen bedoeld om zichzelf een enorme veer in zijn gladde reetje steken.
En dat gedoe met zijn snor, welke vent (of vrouw) krijgt op een gegeven moment geen rooie vlekken voor de ogen?


avatar van dutch2.0
Volgens mij heeft J.K. Rowling ook met dit soort problemen geworsteld. Toen er geruchten gingen over wat haar plannen waren met onze vriend Harry, in het laatste deel van de Potterreeks, kreeg ze complete smeekbedes van fans om het toch alsjeblieft anders te doen. Dus hoe het uiteindelijk is geworden, is (neem ik aan) toch ook een beetje door de druk van fans gekomen. Benieuwd of ze daar nog wel eens spijt van heeft gekregen.

Ik meen me trouwens te herinneren dat Sherlock Holmes ooit als een soort moderne Christus is herrezen, omdat zijn fans zijn dood niet konden verkroppen. Bizar toch...

avatar van Panta Rei
En dat is het voordeel van fictieve karakters, ze kunnen uit de dood herrijzen. (zie de bijbel
Het zal wel uit commerciele overwegingen gedaan zijn, dat Sherlock uit de dood herrees.

Bizar zou ik dat niet willen noemen, eerder slim. En gelukkig voor ons, want Sherlock is toch wel onsterfelijk gebleken.

Wat te denken van dikkie dik van het Britse koningshuis? De lolbroek die het zo goed kon vinden met Diana, ondanks het feit dat Diana bijna dagelijks te zien was in de meest toonaangevende modebladen, terwijl dikkie dik alleen de covers haalde van Weight Watchers of Horse and Hound?
Nou ja hoe dan ook, prinsesje vetklep had ook een boekje geschreven over een helicopter. Dat bleek later pure plagiaat te zijn, maar zoals het in GB betaamt, de prinses won het proces.

Panta Rei schreef:
Ehhmm, hoe heet ie ookalweer, die Nederlandse auteur die aangeklaagd werd voor godslastering omdat hij god als een ezel afschilderde in een van zijn boeken?
Of bedoel je dat niet?


Dat was niemand minder dan Gerard Reve. Het ging er overigens niet alleen om dat hij God als ezeltje afschilderde, maar dat hij het schepseltje ook zou nemen, maar "ik doe zwachtels om zijn hoefjes, zodat ik niet te veel schrammetjes krijg, als hij spartelt bij het klaarkomen."

Door een vlammend betoog dat de auteur zélf bedacht en in de rechtzaal hield, zijn advocaat opzijschuivende, is die verschrikkelijke wet die enkel thuis hoort in een theocratische dictatuur, in één klap tot papieren tijger verworden. De beste lezing ooit door een Nederlandse schrijver gegeven.

avatar van manonvandebron
metalfist schreef:
Had Agatha Christie niet eenzelfde soort problemen met Poirot? In de zin dat ze zich meer en meer ergerde aan haar eigen creatie.

In de jaren '40 liet ze hem sterven in Curtain, maar onder druk van haar uitgever werd dat boek slechts postuum gepubliceerd in 1975, en bleef ze boeken schrijven waarin Poirot voorkwam. Ze loste dat op door hem pas halverwege op te laten draven, zoals in The Hollow. In de verfilmingen steken ze hem er toch weer van bij het begin in, vaak met de allang afgevoerde Hastings en Miss Lemon aan z'n zijde. De interessantste personages vind ik altijd de verdachten. De detective is vooral nodig om de oplossing te geven op het einde.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:10 uur

geplaatst: vandaag om 15:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.