Dylan Thomas duikt ook op in het ultieme name drop-nummer: 'A simple desultory Philippic' van Simon and Garfunkel. Voor de liefhebbers van naamsnoeverij! (Bedankt voor dat woord trouwens, the Cheshire cat )

Er staat me iets van bij dat ik nog een nummer kende waarin Dylan Thomas aangehaald werd, maar ik ben even vergeten welke dat was.

Jim Morrison citeerde William Blake in zijn tekst voor het lied End Of The Night:

Morrison:Take the highway to the end of the night
End of the night
Take the highway to the bright midnight
End of the night

Realms of bliss
Realms of light
Some are born to sweet delight
Some are born to the endless night

Blake: Every morn & every night
Some are born to sweet delight
Some are born to endless night

In elk geval nog in deze:




(Alleen begrijp ik het verband niet helemaal, maar goed, ik begrijp songteksten zelden.)

Over literatuur in de muziek gesproken, in het eerste seizoen van The Handmaid's Tale kwam deze LSD-klassieker uit '67 nog voorbij:



One pill makes you larger
And one pill makes you small
And the ones that mother gives you
Don't do anything at all
Go ask Alice
When she's ten feet tall

And if you go chasing rabbits
And you know you're going to fall
Tell 'em a hookah-smoking Caterpillar
Has given you the call
Call Alice when she was just small

Mooi nummer, maar wel behoorlijk teleurstellend dat ik, The Cheshire-Cat, in dat hele lied niet genoemd word..

Zit overigens goede muziek in The Handmaid's Tale, grotendeels jaren tachtig. Het meeste heeft vrij weinig met het verhaal te maken verder, maar dat maakt de muziek er niet minder om.
Een scène bijvoorbeeld waarin opeens 'This Woman's Work' van Kate Bush wordt ingezet op het moment dat er een stuk of dertig dienstmaagden tegelijkertijd opgehangen gaan worden.... OMG, dat was echt een kippenvelmoment!
Cloudbusting schijnt ook in de serie te zitten, maar die heb ik nog niet gehoord, ik ben nu halverwege seizoen 2.

Eens met de waardering voor de muziekkeuzes in The Handmaid's tale. Dit heeft niet direct wat met literatuur te maken, maar het is wel de beste Radiohead song die niet van Radiohead is. Volgens mij slotaflevering van seizoen 1:

Ik ben reeds met het akelige hoofdstuk 'Het deel van de misdaden' in het boek 2666 van Roberto Bolaño bezig, waarin de misselijkmakende femicide die zich in het noordelijke deel van Mexico voltrekt een grote rol speelt. Terwijl ik dit hoofdstuk lees moet ik aan het moment rond het jaar 2000 denken toen ik voor het eerst kennis nam van deze onbevattelijke misdaad die compleet nieuw voor me was. Het was de videoclip Invalid Litter Dept. van de Texaanse punk-rock band At the Drive-In, afkomstig uit de grensstad El Paso, die me de ogen deed openen.

De videoclip doet verslag van de tragiek in en rond de Mexicaanse stad Ciudad Juárez (die tegenover El Paso ligt) en waar vrouwen die in voornamelijk Amerikaanse assemblagefabrieken werken onderweg naar huis worden ontvoerd, vermoord en in de woestijn worden gedumpt. De roman van Bolaño speelt zich af in Santa Teresa in de Mexicaanse deelstaat Sonora, ter hoogte van Arizona.

Ik luister net voor het eerst in tijden weer eens naar het nummer 'King Kunta' van Kendrick Lamar en ik hoor opeens een verwijzing naar Invisible Man van Ralph Ellison (geweldig boek, gaat het lezen en zo).

Kendrick Lamar rapt:



De protagonist uit het boek ruikt yams terwijl hij door New York loopt, wat hem direct aan zijn thuis doet denken. Tot dan toe heeft hij zich geschaamd voor zijn 'southern' zijn, maar nu hij die yams ruikt, omarmt hij het gegeven dat hij een zwarte jongen uit het zuiden van de Verenigde Staten is. Hij koopt er een bij een kraampje, daarna nog twee, en besluit: "I yam what I yam" (ook een uitspraak van Popeye, wat het citaat in de context van deze roman ook weer een extra dimensie geeft).

Ik moest in ieder geval direct aan Invisible Man denken toen ik deze regels hoorde (hoewel yams natuurlijk in veel meer Afrikaanse/Afro-Amerikaanse literatuur voorkomen). De songtekstensite Genius geeft me gelijk.

Nog even een citaat uit het boek op het moment dat het hoofdpersonage yams eet:

I must have gone to bed around a quarter after ten
I need a lot of sleep, and so I like to be in bed by then
I must have read a while
The latest one by Marilyn French or something in
that style
It's funny, but I had no sense of living without aim
The day before you came



Waarschijnlijk gaat het om dit boek: The Bleeding Heart, aangezien het een nummer betreft uit 1982.

If You Tolerate This Your Children Will Be Next van de Manic Street Preachers is geïnspireerd door de Spaanse Burgeroorlog én het idealisme van Welshe vrijwilligers die zich aansloten bij de linkse Internationale Brigades om mee te vechten tegen het regime van Franco.
Het nummer ontleent zijn naam aan een Republikeinse propagandaposter uit die tijd met een foto van een jong kind dat gedood wordt door Nationalistische bommen, daaronder de tekst "Als u dit tolereert zullen uw kinderen volgen".
De regel I've walked La Ramblas/But not with real intent verwijst naar het boek Homage to Catalonia van George Orwell.

❤