Ik denk dat er meerdere typen goede schrijvers zijn.

De populairste type is denk ik de verteller (bv. Dostojevski). Deze schrijft meestal lange romans en weet je in de wereld van die roman te trekken en je op dezelfde wijze de personages ‘eigen’ te maken zodat het jouw wereld wordt en de personen als het ware je eigen familie waardoor je ook betrokken raakt bij wat er met hen gebeurt. De verteller bouwt de spanning op, bv. door middel van cliffhangers aan het einde van elk hoofdstuk.

Een minder populair type is de stilist (bv. Nabokov). Deze wil niet zozeer de lezer in het verhaal trekken als wel van het werk een kunstwerk maken waartoe hij bij elke situatie, gevoel of gedachte de juiste woorden zoekt en vindt om die door middel van één zin volmaakt uit te drukken. Door de intensiteit van deze aanpak is het werk meestal een kort verhaal.

Een derde type is de ideeënauteur (bv. Philip K. Dick). Deze wil een filosofisch idee uitdrukken in populaire en fictievorm: daartoe schept hij een makkelijk leesbaar verhaal dat evengoed ingenieus in elkaar zit om het idee maximaal scherp voor het voetlicht te brengen en de lezer aan het denken te zetten.

Kortgezegd richten schrijvers zich dus op narratief, schrijfstijl en achterliggende concepten om diepgang te creëren. Ik bemerk ook verschil in de wijze waarop auteurs diepgang seinen aan hun lezers. Sommige schrijvers vinden het prima dat hun lezers niet verder kijken dan het hoofdverhaal. (Alexander Dumas), sommige schrijvers duwen hun eruditie in het gezicht van de lezer (Thomas Mann) en sommige schrijvers hanteren het als een onderstroom om de onoplettende lezer in de climax te verrassen (Graham Greene)