menu

De Site / Gebruikers / Essentiële Boeken Voor Je Lezend Bestaan

zoeken in:
avatar van handsome_devil
Toffe stukjes, misterfool! Ben benieuwd waar de rest van de reis naartoe zal leiden.

eRCee Heb jij geen zin om jouw essentiële boeken uit de doeken te doen? Ik ben wel benieuwd namelijk.

avatar van eRCee
Ja hoor, dat wil ik best doen. Tenzij iemand anders al staat te trappelen?

avatar van mjk87
Ik wil dit ook wel een keer doen, maar eRCee is eerst.


avatar van misterfool
Tof. Ben al benieuwd naar jullie verhalen.

avatar van eRCee
Woord vooraf

Bij de beschrijving van de ‘essentiële boeken voor mijn lezend bestaan’ houd ik zo’n beetje dezelfde indeling aan als mijn voorgangers, en ook de totale omvang, een hoofdstuk of vijf, zal gelijk zijn. Maar ik moet natuurlijk ook iets nieuws bieden om het een beetje interessant te houden. Het treft dus dat ik de beschikking heb over een heus ‘leesdossier’ van mijn middelbare school (eindoordeel: goed!). Vanaf de vierde op de middelbare biedt dit een documentatie van m’n leeservaringen, incluis een heuse leesbiografie ‘vanaf mijn eerste boekje tot en met VWO 3’. Hoewel zowel de literatuurkritische als de historische waarde van dit dossier de nul oneindig dicht benadert, zal ik af en toe wellicht wat kunnen citeren.

Hoofdstuk 1: Kinderjaren

Mijn ouders hebben nooit een televisie in huis gehad maar wel een bibliotheekabonnement voor alle gezinsleden. Ik heb dus altijd veel gelezen en ook voorlezen was een belangrijk element in de opvoeding. Volgens het leesdossier is mijn vroegste herinnering aan een boek dat van Betje Big (Dick Bruna). Al weet ik daar nu helemaal niks meer van eerlijk gezegd. In de beginjaren ging het erg vaak over kleine wezens: Wiplala, Virgilius van Tuil, één of ander dwergenduo met een vliegende paraplu (“ban de foetsie-bom”, het zal uit de jaren ’70 zijn gekomen), Pluk van de Petteflet, de Kleine Kapitein, noem het allemaal maar op. Voor mij zijn niet Roald Dahl en Astrid Lindgren de helden van de jonge jeugdliteratuur, maar Paul Biegel.
Vanaf groep 4/5 werd het wat stoerder in de vorm van het werk van Piet Prins, met name Jack en Sheltie (door mij uitgesproken als “sjak en sjeltie”). Even een zijstraat hier, want ik kom uit een gereformeerd nest en las dus ook dingen als ‘Wambo de jonge Papoea’ en ‘Panokko en zijn vrienden’, over wilde koppensnellers die ten langen leste bekeerd worden, afijn, in die tijd kon dat gewoon onversneden worden opgeschreven. Verder las ik blijkbaar allerlei series, waaronder de onvolprezen Kameleon-reeks, ‘de Vijf’, Arendsoog (en laten we Witte Veder niet vergeten potdikke), Snelle Jelle enz. Volgens mijn leesdossier las ik tot groep zeven spannende boeken vol actie, avontuurlijk en luchtig. En dan schrijft mijn vijftienjarige-ik deze zinnen: ‘Toen veranderde mijn smaak. Ik was als het ware verzadigd van alle luchtigheid’. Jawel, dit is duidelijk eRCee in de dop. Wat dan volgt zijn de vuistdikke C-romans uit de kinderliteratuur. Ik denk dat ik min of meer alles las van Thea Beckman, Jan Terlouw, Evert Hartman, Simone van der Vlugt, en vaak ook wel meer dan ééns. En uiteindelijk datgene wat ik als het summum van de jeugdliteratuur beschouw; het werk van Cynthia Voigt en dan met name het boek De hardloper, handelend over het personage Bullet (die ook vaag verbonden is aan de bekendere Tillermans-reeks), een soort Hemmingwayiaanse protagonist. Weer duikt de voorafschaduwing van eRCee op in de afronding van deze prille leesbiografie: ‘Ik zal meer de boeken blijven pakken die over personen zelf gaan. Over hun gevoelens en gedachten. Ik denk niet dat dit door het ouder worden en door meer volwassen literatuur zal veranderen. Dit is gewoon mijn stijl.’ Boehaha.
Tot zover het eerste deel en zoals te zien valt Harry Potter niet binnen de kinderjaren. Stay tuned.

https://www.boekmeter.nl/images/cover/38000/38340.jpg
https://www.boekmeter.nl/images/cover/3000/3179.jpg

avatar van eRCee
Hoofdstuk 2: Jeugdjaren

Waar waren we ook alweer gebleven? Halverwege de middelbare school, de derde en vierde klas, volgens mij ben je dan 15-16 jaar, en ik put nog steeds uit het leesdossier dat je voor Nederlands moest bijhouden. Dit was de fase van transitie, waarin je geleidelijk afscheid neemt van de jeugdliteratuur en al of niet overstapt naar volwassenenliteratuur. Voor mij geldt dat de verplichte leeslijst hierin eigenlijk niet zo'n grote rol speelde. Ik kon nog steeds geen televisie kijken en verkende derhalve de boekenkast van mijn ouders. Aanvankelijk een beetje aarzelend, dan vroeg ik nog of een boek wel iets voor mij zou kunnen zijn, maar op een gegeven moment in de vijfde/zesde zit je gewoon op je kamertje Max Frisch en Solzjenitsyn te lezen (te vroeg, moet ik zeggen). Hierover later meer.
Wat de ouderlijke boekenkast betreft, ik las vrij veel werk van B. Nijenhuis, Maarten 't Hart, Rascha Peper, A. den Doolaard (wie leest er nog A. den Doolaard?), maar ook bijvoorbeeld Godfried Bomans waar mijn vader een groot fan van is (in de zin van het steevast navertellen van grappen en er dan zelf hard om lachen). In de iets zwaardere hoek kwam Karakter aan de beurt ('Dit bekende boek viel me tegen') en een postmodern pareltje als Pfitz van Crumey, een bibliotheekvondst van mijn vader.
Ondertussen las ik ook nog gewoon jeugdliteratuur, met wat meer accent op de niet-Nederlandse auteurs dan tijdens de basisschool jaren. Het zegt me momenteel helemaal niks meer, maar in de vierde klas vond ik blijkbaar Jan, mijn vriend van ene Peter Pohl het mooiste boek. Mijn vier jaar jongere zusje had van een bevriende boekhandelaar aangeraden gekregen om een boek te kopen dat net nieuw was: Harry Potter en de steen der wijzen. Ik vond het maar een rare titel (moest het niet gewoon 'De steen der wijzen' zijn?), maar goed, als oudere broer ben je de beroerdste niet dus dat wilde ik ook best een kans geven. De kinderjaren buiten beschouwing latend ken ik geen verslavender boeken dan de Harry Potter-reeks. Dit is escapisme in z'n hoogste vorm. Lezen zal nooit leuker worden dan op de pagina's die Rowling produceerde in deze gezegende jaren. Als er een nieuw boek uit was gekomen en het was beschikbaar (ik ben denk ik de enige lezende Nederlander die de boeken niet thuis heeft staan), dan las ik dat in één run uit, inclusief langdurig uitstellen of overslaan van maaltijden. De serie beschouw ik nog steeds als een meesterwerk. Geweldige personages, geweldige setting, geweldige plots, heerlijke stijl met allerlei taalgrapjes en creatieve vondsten, sterke thema's, kortom; alleen zuurpruimen gaan daar op volwassen leeftijd neerbuigend over doen.

In het derde deel van m'n leesbiografie, opgesteld in de vijfde klas, zie ik vervolgens staan: 'Door de grote hoeveelheid boeken ben ik kritischer geworden'. Wederom een inkijkje in de ziel van een eRCee in wording, dit is de backstory, hier is het allemaal misgegaan. En dan de afsluiting: 'Ik ben van plan om meer wereldliteratuur te gaan lezen. Deze bekende boeken worden vaak gebruikt in moderne literatuur. Kennis van deze toppers is dus belangrijk om andere boeken te begrijpen'.
De zesde klas van de middelbare school zou inderdaad het jaar worden dat ik boeken las die nog steeds in mijn top-10 voorkomen en die de belangrijkste stempel drukten op mijn literaire vorming, dat is stof voor een volgend hoofdstuk.

https://www.boekmeter.nl/images/cover/0/55.jpg

avatar van handsome_devil
Nooit een Harry Potter gelezen, toen die boeken uitkwamen en mijn broertje ze ging lezen vond ik het maar kinderachtig gedoe. Ik heb er nu veel meer interesse in.

Leuk al die quotes van de jongere eRCee uit het leesdossier.

avatar van Jason82
handsome_devil schreef:
Nooit een Harry Potter gelezen, toen die boeken uitkwamen en mijn broertje ze ging lezen vond ik het maar kinderachtig gedoe. Ik heb er nu veel meer interesse in.

Jij mag die boeken nog voor het eerst gaan lezen.... jaloers!

avatar van eRCee
Hoofdstuk 3: Jongelingschap

Deel I

Het langverwachte hoofdstuk waarin aan het licht zal komen welke klap van de literaire molen me op z’n Don Quichots in mijn huidige toestand heeft gebracht, maar eerst moet ik iets rectificeren. Gisteren schreef ik dat de leeslijst eigenlijk niet zo belangrijk is geweest voor mijn lezend bestaan. Dit klopt in zekere zin: het heeft mijn plezier in lezen niet vergalt en me ook niet tot lezen gebracht. Toch laat een aantal boeken van de verplichte lijst een blijvende impressie na. Voor het vak Engels zijn dit 1984 van Orwell en The quiet american van Greene, beide meer vanwege de sfeer of bepaalde scènes (dat einde van 1984, man man man) dan dat ik het nou zulke geweldige boeken vond. Voor Nederlands kan ik me levendig herinneren samen met enkele vrienden heel enthousiast te zijn geweest over De komst van Joachim Stiller (Hubert Lampo), vooral vanwege de metaforische laag en het magisch-realistische gehalte. Tessa de Loo’s Het rookoffer is echter het boek dat het meest is blijven hangen. Deze roman heeft hoofdstukken in omgekeerd chronologische volgorde, maar wat me vooral trof was hoe de vrouw in het verhaal alles verliest terwijl de jongeman er ongeschonden uitkomt, en zijn luchthartige (of harteloze) houding daarover. Ik denk niet dat ik dit boek ooit zal herlezen want dat kan er eigenlijk alleen maar afbreuk aan doen. (En overigens staat in het leesdossier: ‘[…] is ongetwijfeld een zeer knap geschreven boek, maar het kon mij toch niet echt boeien’. Dus tsja.)

Ondertussen moet ik bekennen dat voor de zesde klas van de middelbare school een leesbiografie in de map ontbreekt. Die is er wel geweest, ik zie het glunderende gezicht van de leraar Nederlands nog voor me bij het mondelinge schoolexamen, maar ik moet dus verder varen op eilandjes van herinnering. (Het in plaats daarvan putten uit m’n ‘schrijfdossier’ zal ik iedereen besparen, en vooral mezelf. Ook grappig is trouwens een groepsopdracht over krantenrecensies, waarbij we niet verder komen dan de stukken te loven waar we het mee eens zijn en te bekritiseren waar ze van onze mening afwijken. De leraar noteert droogjes: ‘Voldoende maar ik had er iets meer van verwacht’, haha, en terecht meneer Bakker!)

Deel II

Vormend waren uiteindelijk vooral de boeken die ik uit vrije wil opzocht en dit was de periode dat ik de Russen ontdekte. Ik las Solzjenitsyns Goelag archipel (slechts een eerste deel zo bleek veel later) en van Tolstoj Anna Karenina, die laatste nog vlak voor m’n examens (om hem op de lijst te kunnen zetten, ik zeg het eerlijk). Terzijde: Anna Karenina vond ik weliswaar goed, mogelijk deels vanwege de status want zo werkt dat soms op die leeftijd, maar mijn persoonlijke waardering ervoor ontstond pas ten volle toen ik het boek een paar jaar later voor de tweede keer las.
Het boek dat echt als een bijl insloeg in mijn jeugdige hoofd, ik zou willen zeggen dat daar eRCee geboren werd (al is dat niet zo, want Boekmeter kwam pas jaren later), is dewelke ik nu ga noemen, als derde van de vier users die in dit topic aan de beurt zijn gekomen. Om dat feit een beetje te verdoezelen hanteer ik de titel waaronder ik het leerde kennen, in de ouderlijke boekenkast, die weliswaar onjuist is en berust op een doorvertaling uit het Duits, maar die wel mooier is: Schuld en boete, van uiteraard Dostojewski. Waar ik helemaal ondersteboven door werd geblazen was de irrationaliteit en zelfdestructie van de personages en hoe geloofwaardig en levensecht ze zich aan je voordoen. Dat hoofdstuk waarin de vader van Sonja de lof zingt van zijn dochter maar tegelijk niet kan breken met het leven waardoor zij zich moet prostitueren, dat is en blijft ongekend. Natuurlijk kan je zeggen dat Dostojewski niet zo gelaagd of verfijnd is, dat hij zich niet houdt aan ‘less is more’ of ‘show don’t tell’, maar eerlijk, who cares als het ondertussen zo ontzettend krachtig en uniek is? De andere romans van de baardige Rus, die in de jaren aansluitend zouden volgen, maakten ongeveer evenveel indruk trouwens (en hoewel het in bepaalde zin een schrijver is voor je adolescentenjaren hoeft het daar niet bij te blijven, is mijn ervaring nu).

Goed, dit hoofdstuk is veel te lang geworden (aan die schooltijd van mij lijkt geen einde te komen) maar vanaf nu zal ik het er niet meer over hebben en hoop ik origineler uit de hoek te komen. Bedenk echter dat het de volgende keer nog steeds het pre-Boekmeter en pre-eRCee tijdperk betreft.

https://imgshare.io/images/2020/07/23/senb.jpg

https://www.boekmeter.nl/images/cover/0/28.jpg?cb=1494664622

avatar van mjk87
Ik vind die oorspronkelijke titel vooral in het Duits zelf mooi klinken: Schuld und Sühne. Tegenwoordig gebruiken ze daar ook de juistere vertaling Verbrechen und Strafe.

Ooit een Russin gevraagd hoe je de titel nu eigenlijk uitspreekt. Nou, dat mocht ze nog een keer herhalen.

avatar van psyche
psyche (crew)
eRCee schreef:

In het derde deel van m'n leesbiografie, opgesteld in de vijfde klas, zie ik vervolgens staan:
'Door de grote hoeveelheid boeken ben ik kritischer geworden'. Wederom een inkijkje in de ziel van een eRCee in wording, dit is de backstory, hier is het allemaal misgegaan.




Wow, een (jaloersmakende) leesbiografie ... Er zijn ergere manieren hoe het mis kan gaan eRCee.
Wij hadden alleen de wekelijkse leesmap met oude tijdschriften waaruit door mijn moeder direct De Lach werd verwijderd, gevolgd door zoekacties van mijn broers....

avatar van eRCee
Haha, De Lach, nooit van gehoord. (serieus trouwens)

Hoogst ergerlijk is dat het plaatje van mijn geliefde, blauwe paperback editie van Schuld en boete niet onder de tekst verschijnt. Voor het echte gevoel: dit is 'm.

avatar van eRCee
Hoofdstuk 4: Studentenjaren*

We zijn in de fase beland dat er onverschrokken en steeds zelfstandiger stapjes werden gezet in de verkenning van de wereldliteratuur, maar dat is dan buiten de waard gerekend, de waard zijnde studieboeken als "Guyton", "Junquiera" en "Alberts". Ik las dus heel wat af maar toch een stuk minder fictie, vooral in het eerste jaar van mijn studentenleven, zoals ik ook bij diverse voorgangers in dit topic heb gezien. Gelukkig is het nooit volledig gestokt, ik denk dat met name in de vakantieperiodes en soms de weekenden de bibliotheek zich in mijn belangstelling mocht verheugen.
Ik las in die periode vrij ongericht de "grote namen", bijvoorbeeld Camus' De vreemdeling, dit maakte veel indruk, en Kafka's Het proces, wat ik een stukje taaier vond en vooral vreemd/fascinerend qua verhaal, terwijl mijn echte bewondering net als bij sommige andere werken pas ontstond toen ik het later herlas. Ook Dostojewski bleef op het menu staan, waarbij De idioot een persoonlijke favoriet bleek. De broers Karamazov las ik tijdens een huttentocht in de Alpen, dit was voor het e-reader tijdperk dus het leverde wat vreemde blikken op in het hooggebergte maar wel een blijvende herinnering en dat is ook wat waard.

Overigens ging er zeker niet alleen maar zware literatuur doorheen, deze jaren genoot ik ook erg van de Scandinavische politieromans. Dat begon weer met de aanwezige boekencollectie in huis, alleen in dit geval uit een achterafkast die verdekt staat opgesteld in de hal, waar ik eerder al de hele Havank-serie uit opdook ("Avontuur", heerlijk!) en nu rechercheur Martin Beck ontdekte van het schrijversduo Sjöwahl en Wahlöö. Vervolgens las ik weer uit de bieb de hele Wallander-reeks van Henning Mankell. Wie ooit in een leesdip raakt kan dit zeker proberen om eruit te komen, tamelijk verslavend en het bewijs dat er niks mis is met een spannend boek.

Vanaf mijn tweede studiejaar trad ik toe tot een studentenvereniging en dit was weer een stimulans om meer te lezen. Voor het sufferdje dat deze vereniging uitbracht schreef ik zelfs een driedelige reeks over een aantal Scandinavische schrijvers (Mankell, Grøndahl en de derde volgt later. Grøndahls Stilte in oktober is trouwens ook belangrijk geweest voor mij in die fase en verdient dus een expliciete vernoeming). Mijn fout hier was echter te beginnen met deze opening: "Amerikanen kunnen niet schrijven. Scandinaviërs kunnen juist allemaal schrijven", of iets van die strekking, dus dat leverde een verhitte polemiek op. Uiteindelijk is het goedgekomen, afhankelijk van hoe je het bekijkt, want in 2005 wees een wat ouder lid van de vereniging me op de website moviemeter.nl, en de rest is geschiedenis (als je tenminste rondhangen op een forum onder geschiedenis wil scharen).

Waar blijft nu dat boek dat zo essentieel is geweest? Welnu, het gaat in dit geval deels om de manier waarop ik deze toproman ontdekte. Als wij met het gezin op vakantie gingen dan werd er altijd een hele berg bibliotheekboeken meegenomen (de maximale hoeveelheid per pas, zeg maar). Mijn vader had daarbij de strategie om vooral voor dikke boeken te gaan, soms op goed geluk. Nu wil het geval dat ik één van die boeken als eerste ter hand nam, zonder enige context, en wat ik las bleek ontzettend fascinerend te zijn, in een mate dat ik meermaals opkeek en ongevraagd, hardop declameerde "wat is DIT goed zeg!". Pas nadien las mijn vader het ook en hij vond het net zo goed, waarmee mijn oordeel dus bekrachtigd werd, een belangrijk moment voor me (zo interpreteer ik het deels achteraf). Zo leerde ik steeds meer te vertrouwen op mijn eigen smaak, die zich vooral richt op personages, plot, compositie en thema's. Het boek waar het om gaat en waar dit allemaal zeer sterk aanwezig is: De ontdekker van Jan Kjaerstad. Verder kende niemand in de wereld deze schrijver, voor mijn gevoel, dus dat maakte de passie om uit te dragen wat voor unieke literatuur dit is nog groter (je ziet daar de restanten ook nog van terug in het betreffende boektopic).

Oke, het jaartal 2005 is inmiddels gevallen. Na 2005 komt 2006 en dan weet u in principe voldoende over het volgende hoofdstuk, dat zo maar eens het laatste hoofdstuk zou kunnen zijn, of zo goed als het laatste hoofdstuk.

* De Tolstoj-kenner ziet hier dat schaamteloos jatwerk inmiddels hand in hand gaat met keiharde fraude.

PS: weer veel te lang, dit stuk!

https://www.boekmeter.nl/images/cover/1000/1000.jpg

avatar van handsome_devil
Ik heb de eerste twee delen van de trilogie gelezen en die vond ik erg goed. De Ontdekker staat voor komende maand op het programma en dat schijnt de beste te zijn dus de verwachtingen zijn hooggespannen.

Ik ben Kjaerstad trouwens op het spoor gekomen door de toplijst hier en o.a. jouw berichten hebben ervoor gezorgd dat ik de hele trilogie aangeschaft heb. Zo zie je maar weer wat een fijne plek is om nieuwe dingen te ontdekken.

avatar van eRCee
Ja, ik hoop altijd dat ik een bescheiden bijdrage heb geleverd aan de populariteit van dat boek op de site (tot 2009 waren er maar twee stemmen).

Ted Kerkjes
eRCee schreef:
Na 2005 komt 2006 en dan weet u in principe voldoende over het volgende hoofdstuk, dat zo maar eens het laatste hoofdstuk zou kunnen zijn, of zo goed als het laatste hoofdstuk.
Ik verwacht natuurlijk nog wel een deel waarin je jouw bekende fysieke afkeerverschijnselen voor poëzie verklaart - minstens een traumatische ervaring of zoiets

avatar van eRCee
Ted Kerkjes schreef:
Ik verwacht natuurlijk nog wel een deel waarin je jouw bekende fysieke afkeerverschijnselen voor poëzie verklaart - minstens een traumatische ervaring of zoiets

Na het dankwoord zal er gelegenheid zijn voor het stellen van vragen.

avatar van eRCee
Hoofdstuk 5: Opstanding (nee grapje, de titel is: Boekmeter en beyond)

Dit hoofdstuk bestrijkt de veertien jaren die ik inmiddels op deze website existeer. Het is moeilijk in te schatten hoe groot de invloed van Boekmeter op mijn lezend bestaan precies is, maar waarschijnlijk heel groot. Dat zit hem niet alleen in een extra motivatie om te blijven lezen maar uiteraard en vooral ook in de tips die je opdoet en de kennislacunes waarmee je geconfronteerd wordt.
De eerste jaren waren in dat opzicht nog niet zo heel gelukkig. Ik kan dat nu wel zeggen want de oude garde is grotendeels met de noorderzon vertrokken, maar er zijn jaren geweest dat ik teveel afging op wat anderen in hun top-10 hadden prijken bijvoorbeeld en dan teleurgesteld werd (met name in allerlei Angelsaksische sh*t). Ook lukte me het jarenlang niet om een boek te vinden dat dezelfde impact had als de boeken die ik rond m'n 20e las, zodat ik al begon te vrezen nooit meer 5* uit te zullen delen. ("Hij was net 23 maar nu al had het geluk de smaak van de herinnering", om Baricco te parafraseren.)

Geleidelijk aan vond ik een betere balans tussen het volgen van mijn eigen smaak, nieuwe dingen ontdekken, lacunes aanpakken en inschatten welke tips van anderen ik moest proberen en welke niet. Wat sowieso helpt is dat je naarmate je meer gelezen hebt een beter beeld krijgt van de literatuur in z'n geheel, als een landschap waar je op sommige plaatsen thuis bent, delen minder goed of helemaal niet kent en ook weet dat de horizon zich verder uitstrekt dan waar je kan kijken. Essentiële boeken voor mij, die een dieper inzicht gaven in het wezen van de roman en de geschiedenis ervan, zijn de vier essaybundels van Milan Kundera geweest. De eerste is De kunst van de roman en nadien wil je de rest ook lezen: de originele analyses en het aanstekelijk enthousiasme van deze levende legende spreken me enorm aan. Samen vormen de vier titels de bijbel van de literatuurkritiek (of zouden dat moeten vormen).

In het vorige hoofdstuk staat dat 'personages, plot, compositie en thema's' voor mij het belangrijkst zijn in literatuur. De jaren op Boekmeter hebben mij ontvankelijker gemaakt voor een vijfde element, namelijk de schrijfstijl (in engere zin). Meer dan vroeger kan ik kan de esthetica hiervan nu waarderen en ook sta ik meer open voor experimenteerdrang in de stijl. Dat heeft me uiteindelijk gebracht bij twee essentiële boeken in mijn dertigers bestaan. Essentieel omdat ze allebei het bereik van literatuur voor mijn ogen hebben opgerekt en daarmee dezelfde impact hadden als romans uit mijn adolescentenjaren. Hoe ze dat doen dat moet u maar opzoeken in de boektopics, maar het gaat om Zo begint het slechte van Marías (mijn eerste vijfsterrenboek op de site) en om De jaren van Virginia Woolf (een schrijfster die ik deels heb ontdekt dankzij Boekmeter en deels dankzij Jan Kjaerstad, die in het vorige hoofdstuk werd uitgelicht).

Dit was het vijfde en in principe laatste hoofdstuk, maar ik heb nog een epiloog in petto, dus als mjk87 nog een dagje geduld wil hebben dan geef ik het stokje daarna over.

https://www.boekmeter.nl/images/cover/50000/50739.jpg

https://www.boekmeter.nl/images/cover/2000/2082.jpg?cb=1590688437

avatar van Raspoetin
eRCee schreef:
Essentiële boeken voor mij, die een dieper inzicht gaven in het wezen van de roman en de geschiedenis ervan, zijn de vier essaybundels van Milan Kundera geweest. De eerste is De kunst van de roman en nadien wil je de rest ook lezen: de originele analyses en het aanstekelijk enthousiasme van deze levende legende spreken me enorm aan. Samen vormen de vier titels de bijbel van de literatuurkritiek (of zouden dat moeten vormen).
Ik kan daar met groot genoegen mee instemmen en ik moet alle credits voor de aanbeveling aan eRCee toekennen. Ik heb de vier essaybundels van Milan Kundera (De Kunst van de Roman, Verraden Testamenten, Het Doek en Een Ontmoeting) in de verzamelband Over de Romankunst: Verzamelde Essays, bezorgd door vertaler Martin de Haan, gelezen. Op een bijzonder leerzame en toegankelijke wijze bepleit Kundera de bijzonderheid van de ontwikkeling van de klassieke Europese roman aan de hand van onder andere Don Quichot van La Mancha, Anna Karenina, Madame Bovery en de werken van Franz Kafka.

'Want dat is de roman voor Kundera: niet zomaar een literair genre, maar een autonome kunstvorm die zich van andere kunstvormen onderscheidt doordat hij de plaats van de mens in de wereld zichtbaar kan maken.'

avatar van eRCee
Epiloog*

I

Essentiële boeken voor je lezend bestaan opnoemen is eigenlijk een verhaal construeren. Een verhaal waar je zelf achter kan staan, dat ook klopt, maar dat toch een tamelijk arbitraire selectie is vol blinde vlekken. Hoe kan het bijvoorbeeld dat ik geen oorlogsliteratuur heb genoemd terwijl Remarques Van het westelijk front geen nieuws werd gevolgd door een hele serie aan prachtromans? Waarom is er geen spoor te vinden van de Latijns-Amerikaanse 'boomliteratuur' waar ik erg van houd? Waarom heb ik Max Frisch niet prominenter belicht, Kundera niet als romancier besproken (hem kennende valt dit vast niet in goede aarde), geen woord gerept over Sandor Maraí die keer op keer aan me bewees dat leesbaarheid en diepgang geen vijanden zijn, waar is Saramago gebleven die met zijn manier van schrijven mijn waardering voor stijl heeft vergroot? Of Multatuli en de wijze waarop hij zijn eigen verteller de mond snoert in Max Havelaar, heeft dat dan geen invloed gehad? En dan heb ik het nog niet eens over de boeken die je misschien sterk beïnvloed hebben zonder dat je je dit bewust bent. Misschien is een roman die ik heel slecht vind wel essentieel geweest, dat is best mogelijk. Wat ik maar zeggen wil: het is een verhaal, niet meer dan dat.

II

Wie het tot hier gehaald heeft die is het vast opgevallen dat drie dingen van grote invloed waren op mijn lezend bestaan, buiten de boeken zelf om. Dat zijn het Nederlandse bibliotheekwezen, mijn vader(s boekenkast) en Boekmeter. Ik loop ze nog even kort langs. Tijdens mijn bewust lezende leven ben ik lid geweest van zeven verschillende bibliotheken. Een ware goudmijn, maar ook sturend in de zin dat je afhankelijk bent van de beschikbare collectie. Over mijn vader heb ik genoeg gezegd, onze smaken lopen inmiddels net zo vaak uiteen als dat ze overeen komen en wanneer we het betrekken op het ‘nature vs. nurture’-debat dan valt op dat mijn broers en zus lang niet zulke fanatieke lezers zijn gebleven als ik. En dan nog Boekmeter. De meeste beïnvloeding hier gebeurt misschien wel onbewust. Deels omdat je door iets te schrijven je eigen mening over een boek aanscherpt en daarmee ook je smaak op langere termijn stuurt. Deels doordat je in recensies, toplijstjes, top-10’s enz. boeken voorbij ziet komen die ergens in je achterhoofd blijven steken en als je ze dan jaren later in handen hebt dan weet je niet altijd meer waar het zaadje werd geplant (soms weet je het ook wel, recent nog bij het boek Cargo). Een van mijn favoriete schrijvers nu, Javier Marías, heb ik sowieso ontdekt dankzij dutch2.0, met name zijn bericht bij De zwarte rug van de tijd (wat ik zelf de minste roman vind van deze auteur, curieus genoeg). Ik meen tevens dat het bericht van Pythia bij Mrs. Dalloway me het laatste zetje gaf om Woolf te gaan lezen. Maar zoals gezegd, heel veel mensen die hier berichten plaatsen of soms alleen maar stemmen hebben hun invloed gehad.

Dankwoord
Oke, het zit erop. Bedankt voor het lezen, de reacties en de likes. En wie mijn stukjes maar niks vond: bedankt voor het niet reageren.
Het was ontzettend leuk om te doen. Je eigen leesverleden reconstrueren en daarmee voor jezelf en voor een publiek schrijven. Ben er echt stevig over aan het nadenken geweest de afgelopen ruime week. Ik dacht vooraf wel dat het leuk zou zijn maar het was nóg leuker dan ik verwachtte. Zeer benieuwd naar alle navolgende users!

*Het idee van een epiloog in twee delen is opnieuw gejat van, ahum, geïnspireerd op Tolstoj.

https://www.boekmeter.nl/images/cover/35000/35604.jpg?cb=1504278532

avatar van dutch2.0
eRCee schreef:
En dan nog Boekmeter.

Boeiende stukken... Wat me wel opvalt is dat je nergens het vlaggenschip van BoekMeter noemt, een vlaggenschip dat jij eigenhandig in elkaar hebt getimmerd en waar we allemaal tamelijk gelukkig mee zijn: Het Boek van het Kwartaal. Ik vermoed dat dit fenomeen voor veel boekmeteraars een verrijking van de leeservaring is (geweest). Geldt dat ook niet voor jouw eigen leeservaring?

avatar van mjk87
En wat te denken van een topic zo vlak voor oudjaar.

avatar van eRCee
dutch2.0 schreef:
Ik vermoed dat dit fenomeen voor veel boekmeteraars een verrijking van de leeservaring is (geweest). Geldt dat ook niet voor jouw eigen leeservaring?

Meh, vlaggenschip? Nee toch, tis meer een leuk iets om met een handvol mensen iets bij hetzelfde boek te kunnen schrijven. Ik geloof niet dat ik er echt essentiële boeken door heb ontdekt. Het is wel een mooie manier om buiten je comfort-zone te gaan of een boek te proberen dat je anders niet zo snel ter hand zou nemen, dat zeker wel, en het is leuk dat het al zo lang voortleeft.

Het eindejaarstopic is natuurlijk een feestje (overigens niet door mij bedacht oid) maar omdat er dan zoveel lijstjes verschijnen levert het niet direct de meeste tips op is mijn ervaring.

avatar van psyche
psyche (crew)
eRCee schreef:

Meh, vlaggenschip? Nee toch, tis meer een leuk iets om met een handvol mensen iets bij hetzelfde boek te kunnen schrijven. Ik geloof niet dat ik er echt essentiële boeken door heb ontdekt. Het is wel een mooie manier om buiten je comfort-zone te gaan of een boek te proberen dat je anders niet zo snel ter hand zou nemen, dat zeker wel, en het is leuk dat het al zo lang voortleeft.

Het eindejaarstopic is natuurlijk een feestje (overigens niet door mij bedacht oid) maar omdat er dan zoveel lijstjes verschijnen levert het niet direct de meeste tips op is mijn ervaring.


Vlaggenschip of niet, het zijn topics waar je volgens mij niet over het hoofd te zien aanwezig bent, waar dan misschien geen essentiële boeken voor jou zijn ontdekt, voor andere users zijn je opmerkingen m.i. weer wel van belang geweest in dat opzicht. Met vreugde ... of niet
Ik ben blij dat dutch2.0 dit noemt, want ook dit mag gezegd worden al betreft het misschien niet jouzelf

avatar van eRCee
Ik heb trouwens helemaal geen antwoord gekregen op de meest prangende vraag uit mijn stukjes: wie leest er nog A. den Doolaard?

avatar van WildeOscar
WildeOscar (moderator)
Ik heb nog een omnibus met drie boeken van hem liggen, bevattende

De Druivenplukkers - A. den Doolaard (1931)
Oriënt Express - A. den Doolaard (1934)
De Bruiloft der Zeven Zigeuners - A. den Doolaard (1939)

Ik zal je vernoeming van hem als een aanbeveling zien, en het dus binnen niet al te lange tijd lezen!

avatar van eRCee
Haha, yes. Ik durf eerlijk niet te zeggen of het literair wat waard is maar dan vernemen we dat wel van jou.

avatar van WildeOscar
WildeOscar (moderator)
eRCee Ik ben zelf nu net zo benieuwd als jij! Ik zal het dan ook met kritisch oog lezen!

avatar van eRCee
Ik ben er wel klaar voor eigenlijk mjk87

Gast
geplaatst: vandaag om 18:55 uur

geplaatst: vandaag om 18:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.