Daar maak ik me helemaal geen zorgen over. Het boek is zo onmiskenbaar goed en invoelbaar (de meest universele roman die er bestaat, zo is mijn stelling) dat je dit ongetwijfeld zeer gaat waarderen.

Ik ben nu door het eerste deel van Anna Karenina heen en het is erg goed. Ik heb me voor niks zorgen gemaakt.

Inmiddels op de helft en ik ben er nog steeds erg over te spreken. Wel ben ik enkele taaiere stukken tegengekomen, maar daar staat heel veel moois tegenover.

De twee beste passages komen nog en dat zijn dan ook direct hoogtepunten uit de literatuur tout court.

2666 vandaag afgesloten. Je weet dat je een goed boek hebt uitgelezen als het beëindigen van de laatste pagina een gevoel van verlies en stilte oproept. Onmogelijk om het boek in een paar zinnen samen te vatten en zeker een verhaal dat even moet inzinken. Ik ga eens nadenken met welk project ik in 2021 bezig ga.

Even een kleine update van het Franse Revolutie-front. Ik heb op aanraden van Halley23 Verne vervangen door Van Leeuwen. Ondertussen heb ik het volgende gelezen:

- Quatrevingt-Treize - Victor Hugo (1874) - 4*
- Les Dieux Ont Soif - Anatole France (1912) - 4*
- Les Chouans - Honoré de Balzac (1829) - 3,5*
- Le Chevalier de Maison-Rouge - Alexandre Dumas (1845) - 3,5*
- 14 Juillet - Éric Vuillard (2017) - 3,5*
- Feest van het Begin - Joke van Leeuwen (2012) - 3*

In A Place of Greater Safety - Hilary Mantel (1992) ben ik al een tijdje bezig, maar valt me vooralsnog niet mee. Dus hierna alleen nog A Tale of Two Cities - Charles Dickens (1859). Doel is voor het eind van het jaar alles af te hebben.

Goed bezig -JB-!

Ik overweeg een herlezing van De broers Karamazov als vakantiebezigheid in tijden van de nakende lock-down, in aanvulling op Oorlog en Vrede van het voorjaar.

Ook ik heb binnenkort vakantie en zeeën aan tijd omdat nog maar heel weinig zal mogen/kunnen en heb besloten dat ik de Wolf Hall trilogie van Hilary Mantel wil gaan lezen als project. Of nouja, laten we eerst maar eens met het eerste deel beginnen. Daar ben ik al bang genoeg voor.

Wat fijn, ik ook!

Ik wil ooit eens het gehele oeuvre van Umbert Eco doorgronden. Wellicht het leesproject voor volgend jaar?

Zo'n lockdown kan er maar zo toe leiden dat ik mij alvast een aantal pagina's lang ga opsluiten met William van Baskerville. Mijn woning is weliswaar kleiner dan een klooster, maar toch.

De eerste 150 pagina's van Wolf Hall ben ik nu doorheen en ik vind het echt schitterend allemaal. Er zitten ook best wel veel grapjes in en het is verder echt heerlijk sappig (en af en toe ook een beetje verdrietig). Heb tot nu toe geen enkele last van de schrijfstijl of van het feit dat het moeilijk te volgen zou zijn. Het lezen van alle drie de boeken achter elkaar lijkt me wel wat te veel van het goede, maar ik weet nu al wel dat ik ze sowieso allemaal (dit jaar) wil lezen.

Ik ben op pagina 637 van 'de broers'. Net de geweldige verhoorsscene gehad, nu helaas weer een uitweiding over het een of ander.

Ook ik probeer elke jaar wel een paar kloeke werken door te komen waar ik vooraf een beetje vrees voor heb. Dit jaar waren dat Man zonder Eigenschappen (jaren geleden mee begonnen) en de Decameron (eind 2019 mee gestart). Het gaat vaak om het vinden van een goede leesstrategie valt me op. Voor Decameron bleek dat het lezen van een of twee verhaaltjes vlak voor het slapengaan, terwijl ik normaal eigenlijk nooit literatuur in bed lees. Een leesproject dat ik op heb moeten geven is Finnegans Wake in het Nederlands. Echt niet door te komen. Misschien moet ik het in het Engels proberen. Of eerst meer óver lezen. Voor volgend jaar zit ik te denken aan de Caïro trilogie van Naguib Mahfouz.

Als het over dikke boeken gaat: ik ben het vijfdelige 'The ultimate hitchhiker's guide to the galaxy' van Douglas Adams aan het lezen. Het is hilarisch, ik heb nog nooit zo'n absurd boek gelezen. Maar het zal nog wel even duren voor het uit is, want dit is niet iets dat je achter elkaar door leest. Ik ben nu tegen het einde van deel 2. Heeft iemand van jullie het gelezen?

Dat lijkt me een omnibus? Ik heb de eerste twee gelezen, toen vond ik het welletjes. Als je ze alle vijf achter elkaar doet lijkt me dat inderdaad wel een project te noemen.

2017 Gebroeders Karamazov (geslaagd)
2018 Het Slot (geslaagd)
2019 Paradise Lost (gefaald)
2020: 2666 (geslaagd)
2021: De Toverberg en The Sound And The Fury.

Ik denk dat ik doorga met af en toe een stukje lezen. Er zijn briljante scenes bij maar ook saaie stukken.

2019: Ducks, Newburyport (geslaagd)
2020: Anna Karenina (geslaagd)
2020/2021: Wolf Hall trilogie (work in progress)
2021: Against the Day

Volgend jaar wil ik eens een Russische klassieker lezen. Hier zie ik De Gebroeders Karamazov vaak genoemd worden als echte uitdaging. Is dit i.v.m. de lengte of is het ook om de inhoud een hele kluif? Zelf denk ik er aan Misdaad en Straf als eerste Russische te gaan lezen. Zijn er betere instapboeken denkbaar of komt dat niet zo nauw?

Ik zou zelf zonder twijfel voor Misdaad en Straf gaan. Alles aan die roman is goed, terwijl De Gebroeders Karamazov veel taaie stukken bevat. Vind Misdaad en Straf ook een stuk memorabeler; spanning, interessante ideeën, een interessant hoofdpersonage, ontroerende passages, het zit er allemaal in.

Daarstraks het laatste deel van de Thomas Cromwell trilogie dichtgeslagen. De sleur sloeg tijdens dat laatste deel toch wel een beetje toe en ik concludeer dan ook na zo'n 1800 pagina's dat ik niet gemaakt ben voor heeeeeeeel lange verhalen.

LuukRamaker beetje late reactie, maar ik ben erg gecharmeerd van Konstantin Paustovski. Die is iets jonger dan Tsjechov, Dostojevski en Tolstoi, maar minstens zo Russisch. Zowel zijn korte verhalen als zijn autobiografische boeken zijn prachtig geschreven én erg interessant.

Als je toch liever een dikkerd wilt, dan is mijn tip: Anna Karenina in de vertaling van Hans Boland.

Nooit een vertaling van Hans Boland, zie Hij Kan Me de Bout Hachelen met Zijn Vorstendommetje: Over Anna Karenina en de Kunst van het Vertalen - Hans Boland (2017)

Zou trouwens een leuk leesproject kunnen zijn: meerdere boeken van één vertaler in een jaar lezen. Eminenten als Roel Schuyt of Harrie Lemmens zijn hiervoor perfect geschikt.

Inmiddels op pagina 200 van Against The Day van Thomas Pynchon (op 1/6 dus). Wat een heerlijk boek weer tot nu toe. Alle elementen die Pynchons werk zo bijzonder maken zijn aanwezig in dit boek. Het gaat echt helemaal nergens over (het gaat alle kanten op, en een coherent verhaal is ver te zoeken), maar het is zo goed geschreven en goed bedacht en grappig en meeslepend.

Eerste twee hoofdstukken van Faulkner's The Sound and Fury gehad. Het is i.i.g een boek dat een andere wijze van lezen vergt; het reconstrueren van de onderliggende feiten brengt enerzijds een intensieve interactie teweeg, maar anderzijds voelt de leeservaring een stuk meer aan als werk. De beoordeling kan nog alle kanten op gaan. (gelukkig bevat mijn editie aanvullende uitleg )