Laatste bericht oktober 2017? Update dan maar van mijn leesprojecten. (Nochtans is dit geen privé-topic!)

2009 De Goddelijke Komedie (gelukt)
2010 Het Kaartenhuis (gelukt)
2011 Ulysses (gelukt)
2012 De vertellingen van duizend-en-een-nacht (gefaald)
2013 De Toverberg (gelukt)
2014 Hamlet (gelukt)
2015 Het eiland van het tweede gezicht (gelukt)
2016 The life and opinions of Tristram Shandy, gentleman (gelukt)
2017 Dokter Zjivago en Les liaisons dangereuses (gelukt)
2018 Gesprek in De Kathedraal (gelukt)
2019 Het boek der rusteloosheid (gefaald)

Volgende leesproject is nog niet duidelijk. De man zonder eigenschappen lonkt nog steeds. Weer iets verder aan de horizon: Proust misschien? Of Oorlog en vrede herlezen? Wordt vervolgd.

Ik krab enigszins mijn hoofd over de vraag, wat precies de structuur van dit topic is. Gezien de aanvankelijke opzet enigszins is verwaterd. Zo ver ik het zie, is het idee om sitebreed te zoeken naar "moeilijke" doch diepgravende boeken en dan individueel een commitment aangaan om per jaar een of verscheidene van die boeken te lezen. Klinkt interessant genoeg.

Als ik het achterperspectief als plakband hanteer, zie ik dat ik een boek dat hier wordt genoemd(Gebroeders Karamazov) al heb gelezen. Kafka's Het Slot staat verder vaak op allerhande moeilijke boekenlijstjes, dus ik beslis maar even dat die ook telt. Ik kom dus vooralsnog uit op.

2017 Gebroeders Karamazov
2018 Het Slot

Dit jaar zal ik dan gaan voor: Paradise Lost - John Milton (1668).

Volgend jaar ofwel 2666 - Roberto Bolaño (2004), ofwel Ulysses - James Joyce (1922). Misschien beide

Klopt! Volgens mij oorspronkelijk idee om gezamenlijk een boek te kiezen, maar dat is nooit van de grond gekomen. Het kan wel helpen als meerdere mensen in een jaar een individueel leesproject aangaan voor de motivatie.

Er is ook een nieuwe vertaling van Smith's The Wealth of Nations. Ruim duizend pagina's dik. Lijkt me echt een boek voor jou als toch wat linkse rakker (vermoed ik) om net eens een wat andere invalshoek (klassiek liberalisme) te lezen.

Haha, bedankt voor de tip, maar nee, dat wordt hem niet. Ik lees bijzonder weinig non-fictie en als dat gebeurt dan toch liever iets wat me op voorhand aanspreekt (als het economie betreft dan zou ik eerder Raworth of Mazzucato aanvatten, lijkt me in de huidige tijd relevanter).

Jouw neiging tot zelfkwelling (afgaande op je recente stemmen) deel ik ook niet.

Haha, maar ik had best vaak hogere verwachtingen van al die onvoldoendes. Maar vielen stuk voor stuk tegen.

Die Mazzucato kende ik niet, lijkt me interessant, Die neem ik mee als tip.

Enige tijd terug leerde ik dit interessante topic kennen. In het kader daarvan misschien leuk om te melden: ik ben gisteravond begonnen in De ontdekking van de hemel. Of dit boek qua moeilijkheid voldoet aan de normen alhier waag ik te betwijfelen. Ik verwacht geen Ulysses en De man zonder eigenschappen-toestanden. Zelf heb ik er echter lang tegenop gezien.

Een paar jaar geleden kreeg ik voor mijn verjaardag de door De Geus verzamelde romans van Mulisch cadeau. Elf stuks in totaal, van De Kamer tot en met zijn bovengenoemde magnum opus. In chronologische volgorde ben ik deze gaan lezen. De eerste romans vielen mij erg zwaar. Zoveel woorden als die man nodig had om niet bijster interessante dingen te zeggen!

Later in zijn schrijverschap slaat dit gelukkig om. Vorm is niet langer ondergeschikt aan het verhaal. Zijn boeken worden steeds prettiger om te lezen. Al heeft mijn ontwikkeling als lezer hier vast ook mee te maken. Vanaf De aanslag heb ik van elk fictief verhaal kunnen genieten.

Nu ben ik dus aanbeland bij De ontdekking van de hemel. Door Mulisch' laatste boeken kijk ik er al minder tegenop dan eerst. Het is namelijk een geweldig schrijver gebleken. Maar toch; de titel, de omvang, de status, het is niet niks. De proloog was in ieder geval al erg geestig en ik ga vol goede moed verder.

O jawel hoor, het gaat er vooral om dat het een boek is waar je zelf tegenaan zit te hikken vanwege omvang of vermeende moeilijkheid. Of dat nu terecht is of niet maakt eigenlijk niet uit.

Ik ben inmiddels op driekwart van Lucy Ellmanns Ducks, Newburyport en het is een hele onderneming tot nu toe. Heb ik me toch een beetje op verkeken, dacht dat ik dit boek in minder dan twee weken wel uit zou hebben. Ik kan er niet te veel in lezen want dan gaat het me tegenstaan en ik heb, zeker als ik een dag gewerkt heb, niet altijd zin om me onder te dompelen in die ene zin waar geen einde aan komt. Wel zorgt dit boek ervoor dat ik me heb voorgenomen om wat vaker zo'n dikke pil te lezen, want het is toch ook wel erg tof om zo lang in dezelfde sferen en hetzelfde verhaal te verkeren. Voor zover er in dit geval van een verhaal te spreken valt.

Ik heb even een lijstje gemaakt met 'moeilijke' en/of dikke boeken die ik de komende jaren nog eens wil lezen:

Thomas Pynchon - Against the Day
Thomas Pynchon - Gravity's Rainbow
David Foster Wallace - Infinite Jest
James Joyce - Ulysses
Mark Z. Danielewski - Only Revolutions
J.J. Voskuil - Bij Nader Inzien

Edit: ik heb nog een paar titels gevonden die al een tijd onaangeraakt in mijn boekenkast staan:

Tolstoj - Oorlog en Vrede
Laurence Sterne - The Life and Opinions of Tristram Shandy, Gentleman

En deze is niet zo dik maar is op de een of andere manier wel een boek waar ik tegenop zie omdat ik ergens denk dat het niks voor mij is, maar ik moet het toch maar eens een keer proberen:

Gabriel García Márquez - Liefde in Tijden van Cholera

Wat een interessant onderwerp Vorig jaar heb ik Anna Karenina gelezen met een paar anderen en een leesschema erbij, dat was erg geslaagd. Op mijn lijstje van dikke boeken die ik graag zou lezen staan onder andere:

Lelieblank, scharlaken rood - Michel Faber (hier kijk ik meer naar uit dan er tegenop)
De keizerin - Jung Chang
The ultimate hitchhiker's guide to the galaxy - Douglas Adams (zou de humor me liggen?)
De harpij - A.N. Ryst
Under the dome - Stephen King
de oorlogsdagboeken van Hanny Michaelis
De toverberg - Thomas Mann (al denk ik dat de kans groot is dat ik hierin strand)

Van Voskuil wil ik eerst nog 'De buurman' en 'De moeder van Nicolien' lezen. 'Het Bureau' is alweer een tijd gelezen, maar heb daar veel plezier van gehad.

Verder staat op mijn lijstje ook dat ik de serie van A.F.Th. van der Heijden een keer wil proberen. Daar hik ik al heeeel lang tegenaan.

Nou, een uitdagend project kan De ontdekking van de hemel nauwelijks genoemd worden. Want: wat een fantastisch boek! Ik ben nu op de helft en durf al wel te stellen dat dit met stip in mijn top tien belandt.