menu

De Site / Gebruikers / Je persoonlijke ervaring met literatuur/lectuur

zoeken in:
avatar van katie morosky
De reden waarom ik dit topic open (en hoop dat er van uwentwege ook reacties op volgen) is omdat het volgens mij best interessant leek te lezen wat uw relatie is met literatuur/lectuur en wat u vindt van de wederzijdse houding (vaak gebrek aan respect) tegenover beide groepen lezers.
Sinds m’n tienerjaren word ik ervan beschuldigd een literaire snob te zijn. Nu zeg ik dat zelf ook wel, met nadruk, maar enkel als een soort geuzennaam. Al geef ik toe dat het pijn doet te weten dat de stapel verkochte literatuur nog geen tiende omvat van de stapel lectuur. Ik trek me dat persoonlijk aan, vraag me niet waarom.
Vele liefhebbers van de grote stapel populaire lectuur willen niets liever dan dat hun romans ook tot de kleine stapel literatuur gaat behoren. Literatuur dat amper verkoopt, en laten we wel wezen, bedoeld is voor nerds die hun leven leiden op de zolderkamer van hun ouders (voel u vooral niet aangevallen door deze opmerking). Een groep die hoegenaamd niet erg gegeerd is tenzij het dus gaat om literatuur. Dan willen we allemaal een nerd zijn.
Ook is het zo dat de gemoederen nergens zo verhit raken als in de eigenlijk op zich volstrekt onbelangrijke discussie: “Is dit wel literatuur?” Banale boeken moeten persé voor literatuur doorgaan en worden vergeleken met grootse meesterwerken. Alsof het gegeven opgaat dat je bent wat je leest.
Ik vind het knap dat sommigen ervoor uitkomen een lettervreter te zijn: van zowel lectuur als literatuur kunnen genieten. Maar het zou nog knapper zijn als ik dat helemaal niet knap zou vinden.
Verder word ik, als liefhebster van literatuur, het soms wel moe om voor elitair, pseudointellectueel en al die ontzettend leuke adjectieven versleten te worden, dat terwijl ik juist voor heel democratische vormen binnen de kunst ben. K Schippers bijvoorbeeld. Vaak wordt het ook verweten als een soort van laatste redmiddel uit onmacht, onkunde: ‘ik weet niet meer wat te zeggen dus ik noem jou een pseudointellectueel.’ Ja, doe maar.
Ondanks talloze pogingen is het mij nooit gelukt een boek te lezen dat niet voor literair doorgaat. En dat is heus niet uit snobisme. Erger nog, als begin tiener schaamde ik me ervoor en jokte dat ik al die boeken wel had gelezen. Want ja, iedereen las ze en ik wou net als iedereen zijn. Pas later kwam ik erachter dat ik best mezelf wel mocht wezen maar dan werd ik weer met de vinger gewezen ‘jij wil weer intelligent doen’. Tot het punt dat ik mezelf dus voorstel als een literaire snob en dat als een geuzennaam ga gebruiken.
Wat zijn uw sappige ervaringen, controversiële meningen hieromtrent? Wordt u verguisd, bespot, bespuwd? Vertel!

avatar van Micha
Ik trek mij er allemaal niks van aan. Als de schrijfstijl mij aanspreekt en het verhaal me boeit is het voor mij goed. Zo heb ik genoten van "De Avonden" maar ook van "Carrie". Ik merk wel dat ik met ouder te worden kwaliteit steeds belangrijker vind. Van schrijvers als John Saul en Dirk Bracke kan ik (met alle respect) niet meer genieten. Al hebben die natuurlijk ook hun verdienste

avatar van katie morosky
Beide auteurs doen bij mij geen belletje rinkelen. Hetzij Dirk Bracke een zeer zacht misschien.

avatar van Freud
Ik ben opgegroeid in een huis vol boeken, waarvan een heel groot deel kinderboeken, en zonder televisie, dus boeken waren zowat de enige ontspanningsmogelijkheid in dat pre-computer tijdperk . Ik heb toen zowat alles gelezen wat er voor mijn leeftijd geschikt was, maar tegen mijn twaalfde ben ik ineens overgestapt naar de volwassenenboeken (begonnen met Stephen King, en dan vrij snel (te snel, geef ik gerust toe) uitgebreid naar Herman Hesse en Umberto Eco) zonder de 'puberboeken' genre Dirk Bracke meegemaakt te hebben .

Snob heb ik mezelf nooit gevoeld eigenlijk, maar ik lees wel nog steeds enkel boeken waarvan ik de schrijver goed ken, of waarvan ik weet dat ze een ijzersterke reputatie hebben (ook wel klassiekers genoemd). Maar omdat ik eigenlijk nooit met iemand over literatuur praat, voel ik me geen snob, ik lees gewoon waar ik zin in heb, meer niet.

In het vierde leerjaar (lagere school) hadden we achterin de klas een blad waarop je een bolleke mocht zetten bij elk boek dat je gelezen had (en zo telkens een paar centimeter opschoof, tegen het einde van het jaar was dat ene blad uitgebreid tot de volledige wand), en daar is toen wel een heuse wedstrijd uit ontsponnen tussen mij en een klasgenootje om eerst te blijven (heb ik glansrijk gewonnen uiteraard ), misschien was dat wel wat snobberig. Dat werd trouwens streng gecontroleerd door de juf, want elke maand koos ze per leerling een boek uit uit diens lijst en moest je daarover vertellen om te tonen dat je het ook écht had gelezen.

avatar van katie morosky
Freud schreef:
Ik ben opgegroeid in een huis vol boeken, waarvan een heel groot deel kinderboeken, en zonder televisie, dus boeken waren zowat de enige ontspanningsmogelijkheid in dat pre-computer tijdperk . Ik heb toen zowat alles gelezen wat er voor mijn leeftijd geschikt was, maar tegen mijn twaalfde ben ik ineens overgestapt naar de volwassenenboeken (begonnen met Stephen King, en dan vrij snel (te snel, geef ik gerust toe) uitgebreid naar Herman Hesse en Umberto Eco) zonder de 'puberboeken' genre Dirk Bracke meegemaakt te hebben .
Ik herinner me een bericht van jou waarin je schreef een groots meesterwerk (Eco, Joyce, Claus?) op je twaalfde koppig te hebben uitgelezen enkel en alleen omdat je vader had verteld dat je er te jong voor was.

Freud schreef:
Snob heb ik mezelf nooit gevoeld eigenlijk, maar ik lees wel nog steeds enkel boeken waarvan ik de schrijver goed ken, of waarvan ik weet dat ze een ijzersterke reputatie hebben (ook wel klassiekers genoemd). Maar omdat ik eigenlijk nooit met iemand over literatuur praat, voel ik me geen snob, ik lees gewoon waar ik zin in heb, meer niet.
Vertel dit aan anderen: "Ik lees bijna uitsluitend klassiekers en op het internet ga ik door voor Freud." en ze noemen je een snob.

avatar van Micha
katie morosky schreef:
Beide auteurs doen bij mij geen belletje rinkelen. Hetzij Dirk Bracke een zeer zacht misschien.


John Saul is een Amerikaanse horrorschrijver en Dirk Bracke een Vlaamse jeugdschrijver.

avatar van eRCee
Wat ik wel lastig vind is als mensen je een boek aanraden waarvan je op voorhand al weet dat het niks voor je is. Genre pulp zeg maar. Soms sta ik me haast te verontschuldigen dat ik liever wat "zwaardere literatuur" lees (een probaat eufemisme, kan ik iedereen aanraden ). Andere keren probeer je het toch, en blijkt je voorgevoel steevast te kloppen. Dat mag je natuurlijk vooraf niet zeggen, want 'je hebt het niet eens gelezen'. Echt, het valt niet mee om literatuurliefhebber te zijn.

avatar van psyche
psyche (crew)
katie morosky schreef:
De reden waarom ik dit topic open (en hoop dat er van uwentwege ook reacties op volgen) is omdat het volgens mij best interessant leek te lezen wat uw relatie is met literatuur/lectuur en wat u vindt van de wederzijdse houding (vaak gebrek aan respect) tegenover beide groepen lezers.

Katie Morosky, een heel interessant topic, waar vast het laatste woord voorlopig nog niet over geschreven is...!
Het begint natuurlijk al met de vraag wanneer is iets literatuur of lectuur. Ik heb een tijd gedacht dat dàt wat tijdloos was in woord en/of geschrift onder de noemer kunst valt, 'dus' ook literatuur.

Tegelijkertijd, als ik echt, echt, heel eerlijk ben, schiet me een Amstel reclame van een aantal jaren geleden op de Nederlandse tv te binnen waarvan de boodschap min of meer was, uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde.

Of het nu om muziek, film, beeldende kunst of boeken gaat: het draait over het algemeen over dezelfde thema's. Liefde, geboorte, dood, verdriet, oorlog, vrede, goed en slecht.

M.i. is het zo, dat het van het cognitieve niveau van een mens afhangt, wat hij kan begrijpen of niet. Ik denk ook, dat het (bijna) hand in hand gaat met wat aanspreekt of niet. Maar niet altijd. Soms ook kan iemand 'moeilijke literatuur ' begrijpen maar smachten naar recht toe recht aan. En vice versa.
Of het is saai, vre-se-lijk ver-ve-lend.... voorspelbaar. Als een zogenoemd intellectueler mens op voorhand al wéét hoe een verhaal loopt of voor hem of haar uitpakt hoeft hij of zij het toch niet te lezen...?

Persoonlijk kan ik genieten van Górecki en Bach maar ook keihard meezingen met André Hazes of een oud disco plaatje.
Ik ben tot tranen geroerd door Ulysses' Gaze en word van mijn stoel geblazen door Dogville; maar op zijn tijd is een leuke knokfilm of Alles Is Liefde evengoed aangenaam.
Ik houd o.a. van Klimt, sommige werken van Westerik; het zelf gefabriceerde houten damestorso van van een buurtgenoot of het eerste schilderwerkje van mijn jongste zoon kunnen evenveel raken.
Tijdlooszijn bijvoorbeeld Gogol, Couperus, Walter van den Broeck; voor mij treffend is een gedicht uit een in eigen beheer uitgeven bundel van een onbekende vrouw. Wie weet wordt ze over honderd jaar beroemd.

Volgens mij moet je als lezer of waardeerder van welke vorm kunst dan ook, in eerste instantie van jezelf uitgaan. Dat durven.


Sinds m’n tienerjaren word ik ervan beschuldigd een literaire snob te zijn. Nu zeg ik dat zelf ook wel, met nadruk, maar enkel als een soort geuzennaam. Al geef ik toe dat het pijn doet te weten dat de stapel verkochte literatuur nog geen tiende omvat van de stapel lectuur. Ik trek me dat persoonlijk aan, vraag me niet waarom.

Tsja, maar ik vind het dus wel een goede vraag...


Vele liefhebbers van de grote stapel populaire lectuur willen niets liever dan dat hun romans ook tot de kleine stapel literatuur gaat behoren.

Of ... bedoel je (een van de meerdere mogelijkheden) dat auteurs dat willen? Ik denk dat het de meeste liefhebbers van lectuur het worst zal zijn hoe het boek waar ze om geven genoemd wordt. M.i. is het vooral iets van de literaire elite of hoe diegenen zich ook willen noemen of een boek tot de categorie lectuur/literatuur behoort.
Er zijn trouwens auteurs van lectuur die het evengoed wel best vinden zo... Die gaan er gewoon van uit: ik heb lezers. Klaar.

Literatuur dat amper verkoopt, en laten we wel wezen, bedoeld is voor nerds die hun leven leiden op de zolderkamer van hun ouders (voel u vooral niet aangevallen door deze opmerking). Een groep die hoegenaamd niet erg gegeerd is tenzij het dus gaat om literatuur. Dan willen we allemaal een nerd zijn.
Ook is het zo dat de gemoederen nergens zo verhit raken als in de eigenlijk op zich volstrekt onbelangrijke discussie: “Is dit wel literatuur?”

Ik geloof dat ik me hier niet in herken

Banale boeken moeten persé voor literatuur doorgaan en worden vergeleken met grootse meesterwerken. Alsof het gegeven opgaat dat je bent wat je leest.

Wie zou ik dan wel niet zijn


Ik vind het knap dat sommigen ervoor uitkomen een lettervreter te zijn: van zowel lectuur als literatuur kunnen genieten. Maar het zou nog knapper zijn als ik dat helemaal niet knap zou vinden.

Volgens mij maak je het jezelf vreselijk moeilijk.


Verder word ik, als liefhebster van literatuur, het soms wel moe om voor elitair, pseudointellectueel en al die ontzettend leuke adjectieven versleten te worden

Naast je neerleggen dus...


Ondanks talloze pogingen is het mij nooit gelukt een boek te lezen dat niet voor literair doorgaat. En dat is heus niet uit snobisme. Erger nog, als begin tiener schaamde ik me ervoor en jokte dat ik al die boeken wel had gelezen. Want ja, iedereen las ze en ik wou net als iedereen zijn.

Toevallig zijn er bijvoorbeeld miljoenen die houden van Harry Potter, of het wel of geen literatuur is of niet, die discussie ga ik niet eens voeren; ik vind er werkelijk weinig aan. Mea culpa, mea maxima culpa voor de liefhebbers. Hier meen ik dus niets van.


Pas later kwam ik erachter dat ik best mezelf wel mocht wezen maar dan werd ik weer met de vinger gewezen ‘jij wil weer intelligent doen’. Tot het punt dat ik mezelf dus voorstel als een literaire snob en dat als een geuzennaam ga gebruiken.
Wat zijn uw sappige ervaringen, controversiële meningen hieromtrent? Wordt u verguisd, bespot, bespuwd? Vertel!


Voldoende zo?

avatar van katie morosky
psyche schreef:
(quote)

Katie Morosky, een heel interessant topic, waar vast het laatste woord voorlopig nog niet over geschreven is...!
Het begint natuurlijk al met de vraag wanneer is iets literatuur of lectuur. Ik heb een tijd gedacht dat dàt wat tijdloos was in woord en/of geschrift onder de noemer kunst valt, 'dus' ook literatuur.
Kan een definitie zijn. Maar misschien is tijdloos ook een heel subjectief begrip. Ik moet de eerste nog tegenkomen die Picasso zo 'last century' vond, dus bij beeldende kunsten zal je dat niet zo snel tegenkomen. Maarre een film kan evengoed zo gedateerd zijn (achterhaalde technieken, thematiek) en toch een kunstwerkje zijn. Plus dat een ander het misschien totaal niet gedateerd en juist zeer actueel vond. (Kom maar es bij MovieMeter kijken. ) Ik geloof dat de 'tijdloosheid' wel een juiste eigenschap kan zijn maar de lading niet altijd dekt of een 'conditio sine qua non' is.
In die oude tyden, toen die dieren spraeke consten, kreeg ik in een uiterst boeiend college literatuurwetenschappen te horen dat literatuur een verwachtingshorizonte doorbreekt: je weet dus niet wat je leest! Bij lectuur weet je op voorhand wat je kan krijgen, bij literatuur dus niet. Ik kan me in die visie echt vinden (het dekt voor mij toch wel een uiterst grote lading.

psyche schreef:
Tegelijkertijd, als ik echt, echt, heel eerlijk ben, schiet me een Amstel reclame van een aantal jaren geleden op de Nederlandse tv te binnen waarvan de boodschap min of meer was, uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde.
Noem me gerust dom maar dit begrijp ik niet helemaal. (Ik ken die reclame niet en ik wil vaak iets anders dan doorsnee. Buiten de Westerse primaire behoeftes natuurlijk )

psyche schreef:
Of het nu om muziek, film, beeldende kunst of boeken gaat: het draait over het algemeen over dezelfde thema's. Liefde, geboorte, dood, verdriet, oorlog, vrede, goed en slecht.
Ja, dat zijn universele thema's. Bedoel je dan dat iedereen daar over wil lezen? Ik dus niet. Ik lees echt niet graag een boek over de liefde (om maar een voorbeeld te nemen), ik heb een hekel aan romantische films en ik hecht doorgaans weinig belang aan de lyrics. Goed/slecht vind ik dan bv. wel een interessant thema maar dan de vage lijn tussenin of de vraagstelling an sich.

psyche schreef:
M.i. is het zo, dat het van het cognitieve niveau van een mens afhangt, wat hij kan begrijpen of niet. Ik denk ook, dat het (bijna) hand in hand gaat met wat aanspreekt of niet. Maar niet altijd. Soms ook kan iemand 'moeilijke literatuur ' begrijpen maar smachten naar recht toe recht aan. En vice versa.
Of het is saai, vre-se-lijk ver-ve-lend.... voorspelbaar. Als een zogenoemd intellectueler mens op voorhand al wéét hoe een verhaal loopt of voor hem of haar uitpakt hoeft hij of zij het toch niet te lezen...?
Uit luiheid of uit pure ontspanning kan je wel iets nemen dat je al 'kent'. Ik heb zelf de neiging om bepaalde televisieseries talloze keren letterlijk opnieuw te bekijken. Da's dan gewoon pure luiheid... En dan ben ik ook echt moe...
Maar meestal is het inderdaad wel zo (zonder iets over mezelf te zeggen) dat meer intellectuele types naar de minder voorspelbare en meer uitdagende materie grijpen. Ik geef nu al een aantal jaren les en dat patroon kom je telkens weer tegen. Vind ik prachtig om te zien dat de slimmeren het zich vaak toch zo ontzettend moeilijk maken.

psyche schreef:
Persoonlijk kan ik genieten van Górecki en Bach maar ook keihard meezingen met André Hazes of een oud disco plaatje.
Met muziek heb ik dat persoonlijk minder, hou ik meer van de zogenaamde 'moeilijkere' dingen. Pas op, ik ben een grote discofanaat, maar dan wel van de minder bekende geniale disco. Bach is natuurlijk meer dan fantastisch! Prachtige composities die ontroerend logisch zijn opgebouwd. Ja, ik heb ook iets met Bach, meer dan met de andere componisten.
psyche schreef:
Ik ben tot tranen geroerd door Ulysses' Gaze en word van mijn stoel geblazen door Dogville; maar op zijn tijd is een leuke knokfilm of Alles Is Liefde evengoed aangenaam.
Bij films heb ik dat ook niet, meer zelfs: ik word er gewoon lastig, nerveus van.
psyche schreef:
Ik houd o.a. van Klimt, sommige werken van Westerik; het zelf gefabriceerde houten damestorso van van een buurtgenoot of het eerste schilderwerkje van mijn jongste zoon kunnen evenveel raken.
Heb ik dus ook niet. Ik hou van kunst maar amateurisme interesseert me niet. Tenzij het van familie/vrienden is: dan draag ik een roze bril.
psyche schreef:
Tijdlooszijn bijvoorbeeld Gogol, Couperus, Walter van den Broeck; voor mij treffend is een gedicht uit een in eigen beheer uitgeven bundel van een onbekende vrouw. Wie weet wordt ze over honderd jaar beroemd.
Ja, als het goed is natuurlijk, dan maakt het niet uit wiens naam eraan verbonden is. Maar meermaals, ook hier hou ik niet van amateurisme. Tenzij het door kinderen of familie is geschreven. Zelfs van vrienden tolereer ik het hier niet.

psyche schreef:
Volgens mij moet je als lezer of waardeerder van welke vorm kunst dan ook, in eerste instantie van jezelf uitgaan. Dat durven.
Kunstbeleving is uiterst persoonlijk. Je mag gerust de achtergrond uit de boeken halen maar de waardering moet uit jezelf komen. Voor jezelf denken, voor jezelf kritisch een mening kunnen vormen,... Heel belangrijk maar wordt vaak vergeten.

psyche schreef:
Tsja, maar ik vind het dus wel een goede vraag...
Weet je, ik ben erg moe. Ik ga er later es proberen op te antwoorden.

psyche schreef:
Of ... bedoel je (een van de meerdere mogelijkheden) dat auteurs dat willen? Ik denk dat het de meeste liefhebbers van lectuur het worst zal zijn hoe het boek waar ze om geven genoemd wordt. M.i. is het vooral iets van de literaire elite of hoe diegenen zich ook willen noemen of een boek tot de categorie lectuur/literatuur behoort.
Er zijn trouwens auteurs van lectuur die het evengoed wel best vinden zo... Die gaan er gewoon van uit: ik heb lezers. Klaar.
Neeje, ik heb hier vaak op BoekMeter ondervonden dat lezers lastig worden als hun favoriete boek niet tot de literatuur wordt gerekend. Ze reageren dan alsof het om een persoonlijke belediging zou gaan.

psyche schreef:
Volgens mij maak je het jezelf vreselijk moeilijk.
Het grote utopische denken ofzo?

psyche schreef:
Voldoende zo?
Ja, hoor, daar ga ik niet moeilijk over doen. In afwachting op het vervolg van je eerste uiteenzetting volstaat dit natuurlijk... voorlopig.

avatar van psyche
psyche (crew)
In afwachting op het vervolg van je eerste uiteenzetting volstaat dit natuurlijk... voorlopig.

Vanmorgen heeeel vroeg dacht ik, ik ben te moe om een vervolg weg te geven. Weer fris en shiny ondanks de mist buiten ga ik vreselijk mijn best doen .

katie morosky schreef:
Kan een definitie zijn. Maar misschien is tijdloos ook een heel subjectief begrip.


Ik geloof dat de 'tijdloosheid' wel een juiste eigenschap kan zijn maar de lading niet altijd dekt of een 'conditio sine qua non' is.
In die oude tyden, toen die dieren spraeke consten, kreeg ik in een uiterst boeiend college literatuurwetenschappen te horen dat literatuur een verwachtingshorizonte doorbreekt: je weet dus niet wat je leest! Bij lectuur weet je op voorhand wat je kan krijgen, bij literatuur dus niet. Ik kan me in die visie echt vinden (het dekt voor mij toch wel een uiterst grote lading.

Tijdloos was het eerste begrip dat in mijn hoofd opkwam omdat ik lang gedacht heb dat dat de lading dekt. Jouw toevoeging maakt het completer.

(Kom maar es bij MovieMeter kijken. )

Dat doe ik maar niet, althans niet te veel want ik vind BoekMeter al verslavend genoeg. BoekMeter is voor mij overzichtelijker: ik kan de discussies, laatste reacties etc. redelijk up to date volgen. Bij MovieMeter ervaar ik dat veel minder. Wèl zoek ik af en toe een film op MoMe, met name de plot. Heel af en toe de meningen van users. Liever kijk ik een film eerst zelf en lees later eventueel commentaar.

Noem me gerust dom maar dit begrijp ik niet helemaal. (Ik ken die reclame niet en ik wil vaak iets anders dan doorsnee.

Ik zou niet durven, je maakt een bovenmatige intelligente indruk. Bovendien als je die reclame niet kent is het ook logisch .

Buiten de Westerse primaire behoeftes natuurlijk )

Zo heb ik die betreffende reclame ook geinterpreteerd. Het staat me bij dat de mensen in dat spotje van verschillend allooi waren. Of het nu de stratenmaker of de hartspecialist is, ieder mens heeft dezelfde (basis)behoeften. In het geval van de Amstelpromotie ging het om ...bier
Ik maakte de wellicht vergezochte vergelijking vanwege de universele thema's die in de meeste mensenlevens voorkomt. Deze kunnen raken aan basisbehoeften. Liefde bijvoorbeeld, vanzelfsprekend breder te trekken dan Romeo & Julia.

Ja, dat zijn universele thema's. Bedoel je dan dat iedereen daar over wil lezen? Ik dus niet. Ik lees echt niet graag een boek over de liefde (om maar een voorbeeld te nemen), ik heb een hekel aan romantische films en ik hecht doorgaans weinig belang aan de lyrics. Goed/slecht vind ik dan bv. wel een interessant thema maar dan de vage lijn tussenin of de vraagstelling an sich.

Nee, niet precies, want iedereen heeft ook nog eens een persoonlijke smaak of belangstelling. Aan jou is een boek over liefde niet besteed om maar te zwijgen over een romantische film; goed/slecht vind je wel interessant. Of dit thema jóu in een boek blijft interesseren hangt begrijp ik af van hóe het verwoord en in het verhaal gegoten is.
Jij zal niet snel een stripboek lezen en heel verrast zijn dat de man met een bivakmuts op en een zware zak op zijn rug een boef is. Een schrijver zal meer uit zijn kast moeten halen om jou te boeien. Geen idee wanneer je dat bent, het kan zijn dat je achter een personage geen slechterik had verwacht (verassing) of dat je er dol op bent om te filosoferen over wat is nu goed/slecht in dit boek, waar ligt de overlap/het dilemma? Ik roep maar wat.
Uiteindelijk gaat het om hetzelfde universele thema.

Uit luiheid of uit pure ontspanning kan je wel iets nemen dat je al 'kent'. Ik heb zelf de neiging om bepaalde televisieseries talloze keren letterlijk opnieuw te bekijken. Da's dan gewoon pure luiheid... En dan ben ik ook echt moe...


Bij films heb ik dat ook niet, meer zelfs: ik word er gewoon lastig, nerveus van.


Ik kijk die films of inderdaad een herhaling van een tv serie dan ook als ik moe ben en lui wil zijn. Knop op nul, even niet nadenken. Voor mij te vergelijken met het lezen van (niet al te vooorspelbare) lectuur.


Maar meestal is het inderdaad wel zo (zonder iets over mezelf te zeggen) dat meer intellectuele types naar de minder voorspelbare en meer uitdagende materie grijpen.


Ik geef nu al een aantal jaren les en dat patroon kom je telkens weer tegen. Vind ik prachtig om te zien dat de slimmeren het zich vaak toch zo ontzettend moeilijk maken.


Ik coach o.a. stagiaires, collega's in mijn werkveld in de ggz, ik geef o.a. trainingen en/of voorlichting (aan hulpverleners). Soms tegelijkertijd aan mensen met een zeer uiteenlopend denkniveau. Voor mij is het dan een uitdaging om het voor íedereen interessant te maken. Te moeilijk voor de minder intellectuelen heeft 'afhaken' als gevolg; bij te makkelijk zie ik 'boring' bij een hbo'er al op het gezicht verschijnen.

Dat is met lectuur/literatuur denk ik idem dito. Voor mij is het evenwel een uitdaging om studenten, cursisten te coachen die interessante invalshoeken te berde brengen, soms invalshoeken die ik zelf nog niet had gezien. Dat prikkelt mijn geest dan weer.
Zo is het met literatuur ook. Zo kan ik het niet uítstaan dat ik Ulysses nog niet heb (uit)gelezen. Die glorieuze dag komt nog!!

Heb ik dus ook niet. Ik hou van kunst maar amateurisme interesseert me niet. Tenzij het van familie/vrienden is: dan draag ik een roze bril.


Ja, als het goed is natuurlijk, dan maakt het niet uit wiens naam eraan verbonden is. Maar meermaals, ook hier hou ik niet van amateurisme. Tenzij het door kinderen of familie is geschreven. Zelfs van vrienden tolereer ik het hier niet.


Binnen de stichting waar ik werk bestaan ateliers voor mensen met een handicap. Ik lees soms ook belevingen van cliënten op papier.
Geen professionals. Ik bekijk, zie de schilderijen, lees de woorden, zonder een vooropgesteld oordeel. Soms ervaar ik: dit is goed!! Zomaar op een doordeweekse dag, zomaar als ik in de staat die sculptuur tegenkom. Ik val dan ineens voor creatief werk op een plek waar het 'qua kunst professioneel gezien' niet voor de hand ligt.

Natuurlijk zie ik het eerste kleibeeldje van mijn inmiddels achttien jarige zoon door een roze bril. Maar de kleuren en het vlakgebruik van het schilderijtje uit zijn latere kleuterperiode spreken me werkelijk aan.
Zoals ik ook straal langs het werk van erkende kunstenaars kan lopen of een boek kan dichtklappen van een Nobelprijswinnaar. Dan ontgaat me weliswaar misschien iets dat briljant is. Nou en, denk ik dan.

Want inderdaad:
Kunstbeleving is uiterst persoonlijk. Je mag gerust de achtergrond uit de boeken halen maar de waardering moet uit jezelf komen. Voor jezelf denken, voor jezelf kritisch een mening kunnen vormen,... Heel belangrijk maar wordt vaak vergeten.



Neeje, ik heb hier vaak op BoekMeter ondervonden dat lezers lastig worden als hun favoriete boek niet tot de literatuur wordt gerekend. Ze reageren dan alsof het om een persoonlijke belediging zou gaan.

Geen last van. Ik heb er wel last als er meningen worden gegeven over een boek zonder dat het is gelezen. Wanneer zo'n mening gebaseerd is op alleen een veronderstelling of vooroordeel. Lees dan op zijn minst een paar pagina's of een hoofdstuk...

Het grote utopische denken ofzo?

Ik begrijp niet goed hoe je dit bedoelt als reactie op mijn zin: dat je het jezelf m.i. moeilijk maakt. Die zin raakt aan de volgende quotes. En ja, ik blijf wel benieuwd en nu in afwachting naar het waarom...

katie morosky schreef:

Sinds m’n tienerjaren word ik ervan beschuldigd een literaire snob te zijn. Nu zeg ik dat zelf ook wel, met nadruk, maar enkel als een soort geuzennaam. Al geef ik toe dat het pijn doet te weten dat de stapel verkochte literatuur nog geen tiende omvat van de stapel lectuur. Ik trek me dat persoonlijk aan, vraag me niet waarom.


katie morosky schreef:
Weet je, ik ben erg moe. Ik ga er later es proberen op te antwoorden.



Ik vind het knap dat sommigen ervoor uitkomen een lettervreter te zijn: van zowel lectuur als literatuur kunnen genieten. Maar het zou nog knapper zijn als ik dat helemaal niet knap zou vinden.


Anders dan: waarom vind je het knap van anderen? En waarom zou het nog knapper zijn als je dat niet bent?
Wat zegt dat dan over die anderen? Over jou?

In ieder geval beleef ik plezier aan deze discussie.

avatar van Prowisorio
psyche schreef:
In ieder geval beleef ik plezier aan deze discussie.


Ik ook... ik zie jullie steeds dingen melden, waarvan ik denk 'ik ook' of 'nee, dat heb ik ook niet' .

Ik lees op sommige momenten met het ene doel, op andere momenten met een ander doel. Dit jaar wil ik een aantal boeken lezen die mij een beeld geven van wat mensen (schrijvers/filosofen) van de toekomst hebben/hadden. Omdat me dat op een andere wijze een achtergrond geeft vwb het denken en handelen nu... (en straks).

Verder lees ik een boek
- omdat er een grappig idee achter zit zoals The Eyre Affair van Jasper Fforde bv.
- omdat ik van deze schrijver 'nou eenmaal' alles heb gelezen en daarom ook alles wil blijven lezen (Dick Francis)
- omdat het eerste boek van een serie zo goed was... dan lees ik de rest ook vrijwel altijd, ook als het minder en minder wordt
- omdat het boek de Booker prize heeft gewonnen (dan hebben anderen bepaald dat het een goed boek is/zou moeten zijn.. nou, dat wil ik dan wel eens zien)
- omdat iedereen het aanraadt (daar zitten de meeste teleurstellingen bij)
- omdat speciale iemanden het me aanraden
- omdat het genre/onderwerp mij aantrekt

Ik ben dol op boeken waar aan gangbare ideeën/mythes/verhalen een twist wordt gegeven. Daarom ben ik bv dol op The mists of Avalon... alleen al omdat het vanuit het gezichtspunt van die drie vrouwen werd geschreven. Daarom ook vind ik het boek Eva van Fredriksson zo fantastisch.. zoals zij het paradijs heeft beschreven... geweldig! Emerence uit de Deur vond ik een prachtig personage (en daarom het boek ook zo goed).. het liet de hypocrysie van de samenleving (en in het bijzonder van 'de schrijfster') zo mooi zien, enz. enz. enz.

Literatuur of lectuur... ik laat mij er niet door leiden. Niet bij het kiezen van de boeken en niet bij mijn mening erover. Ik kies voor onderwerpen die me boeien... zo zal ik De avonden van Reve niet lezen... onderwerp boeit me totaal niet en wat ik tot nu toe (en ik beken... dat is niet veel en het meeste jaaaaaren geleden) van Reve heb gelezen beviel me niet.

Ik houd niet van pies, poep, om de 2 pagina's expliciete sex, somberheid, depressie, WOI en WOII, domme blondjes die na vijf misverstanden toch nog trouwen met die knappe, donkere, schatrijke mannelijke man, enz.

Maar ik houd wel van een uitdaging... van boeken die me dwingen om 'anders' te denken, me verrassen, die me 'al tegenstribbelend' doen erkennen dat het inderdaad ook wel eens 'zo' zou kunnen zijn.

Ik heb nog maar pas Reading Lolita in Tehran van Nafisi gelezen... zoals zij (en haar studenten/vriendinnen) de boeken lazen... zo doe ik het eigenlijk ook wel vaak.. of zo wil ik dat ik een boek kan lezen. Zo wil ik met een boek 'spelen'.. dan geniet ik er van en vind ik het mooi.... en nogmaals of het nou een literair (meester)werk is of niet.. maakt me niets uit. Overigens wordt dat ook veroorzaakt doordat ik niet zou kunnen omschrijven wat literatuur is en wat lectuur is... daar helpt het online woordenboek van Van Dale ook niet bij:

Literatuur:
Het geheel van de schriftelijke overlevering van een volk of een tijd

Lectuur:
Boeken of tijdschriften

Wereldliteratuur:
De gezamenlijke literaire voortbrengselen van de volken

Literair
behorend tot, betr. hebbend op de literatuur

Wat is het onderscheid tussen Literatuur en Lectuur dan??? Elk boek is toch een onderdeel van 'een schriftelijke overlevering van een volk of tijd'.

Moeilijk of niet moeilijk is zo'n begrip waar ik eigenlijk ook niets mee kan.. dat is zo persoonlijk... op mijn vijftiende las ik bv. met heel veel plezier Oorlog en Vrede van Tolstoi... niet om iets te bewijzen ofzo.. of omdat het 'literatuur' was... het stond thuis in de kast en ik heb het gelezen. Net zoals ik vervolgens ook een andere rus las: Konsalik . Toen maakte ik al helemaal geen onderscheid.. ik las wat voorhanden was. En nu... nou ja, zoals boven beschreven

avatar van Prowisorio
Prowisorio schreef:
Overigens wordt dat ook veroorzaakt doordat ik niet zou kunnen omschrijven wat literatuur is en wat lectuur is...


Zou het onderscheid misschien kunnen zijn, dat je meer wilt van een boek dan een 'ontsnapping uit het heden'... ik kom daarop naar aanleiding van The great escape, waarin tot (bijna) besluit staat:

As with pornography - to which Andrea Dworkin famously likened romantic fiction - this hankering for a set of different, better circumstances is endlessly catered to.


Dat is wat lectuur (uitsluitend) biedt: wegdromen, ontsnappen. En literatuur daagt je uit juist niet te ontsnappen, maar je er juist mee bezig te houden.

Maar misschien speelt ook 'leesniveau' mee? (zie voor indeling bv. Tijd voor duidelijkheid. Zijn boeken die als literatuur beschouwd worden, vaker geschreven op het niveau C1 en/of C2? En boeken die in het hokje lectuur worden geplaatst (bijna per definitie) op een lager niveau?

En .. en .. en ... of .. misschien .. enzovoorts, enzovoorts!

avatar van psyche
psyche (crew)
Prowisorio schreef:

Ik ook... ik zie jullie steeds dingen melden, waarvan ik denk 'ik ook' of 'nee, dat heb ik ook niet' .

Pfff, gelukkig, toen ik mijn bericht op de site zag dacht ik: oh mijn god. Ik heb me wel laten gaan. Maar ja, van die discussies mis ik in mijn privé omgeving, want veelal géén lettervreters. Ik moet het hebben van de paar lezende vrienden, te tellen op één hand en de BoekMetersite.
De cursus die ik volg is vrij schools in de zin van informatieverstrekking, ik steek er best wat op, maar ik merk dat ik nauwelijk geprikkeld word. Weinig interactie, veel uitleg (wat door het merendeel der cursisten gewaardeerd wordt merk ik).


Ik lees op sommige momenten met het ene doel, op andere momenten met een ander doel.



Dit jaar wil ik een aantal boeken lezen die mij een beeld geven van wat mensen (schrijvers/filosofen) van de toekomst hebben/hadden. Omdat me dat op een andere wijze een achtergrond geeft vwb het denken en handelen nu... (en straks).

Mooie motivaties waarbij deze

- omdat iedereen het aanraadt (daar zitten de meeste teleurstellingen bij)


dit teweeg brengt

- omdat speciale iemanden het me aanraden

Ja en helaas zittten daar ook wel eens teleurstellingen bij naast verrassingen.

Ik ben dol op boeken waar aan gangbare ideeën/mythes/verhalen een twist wordt gegeven.
Ja al ken ik de eerste twee titels niet.

Emerence uit de Deur vond ik een prachtig personage (en daarom het boek ook zo goed).. het liet de hypocrysie van de samenleving (en in het bijzonder van 'de schrijfster') zo mooi zien

Hier kan ik mij in het geheel in vinden.

Maar ik houd wel van een uitdaging... van boeken die me dwingen om 'anders' te denken, me verrassen, die me 'al tegenstribbelend' doen erkennen dat het inderdaad ook wel eens 'zo' zou kunnen zijn.

Ja haha vooral dat tegenstribbelen van mezelf, dat komt regelmatig eerst. Goh, ik ben toch niet de maat der dingen

Ik heb nog maar pas Reading Lolita in Tehran van Nafisi gelezen... zoals zij (en haar studenten/vriendinnen) de boeken lazen... zo doe ik het eigenlijk ook wel vaak.. of zo wil ik dat ik een boek kan lezen. Zo wil ik met een boek 'spelen'.. dan geniet ik er van en vind ik het mooi.... en nogmaals of het nou een literair (meester)werk is of niet.. maakt me niets uit.

Ik ben benieuwd naar dit boek. Dat komt echter niet door het stuk van Zwagerman. Ik las het denk ik veel te laat op de avond want ik begreep het maar half... Misschien maar eens een tweede poging aan zijn commentaar wagen.
Ik ben vooral benieuwd omdat ik het zelf een als een avontuur heb ervaren Lolita te lezen.


Moeilijk of niet moeilijk is zo'n begrip waar ik eigenlijk ook niets mee kan.. dat is zo persoonlijk... op mijn vijftiende las ik bv. met heel veel plezier Oorlog en Vrede van Tolstoi... niet om iets te bewijzen ofzo.. of omdat het 'literatuur' was... het stond thuis in de kast en ik heb het gelezen. Net zoals ik vervolgens ook een andere rus las: Konsalik . Toen maakte ik al helemaal geen onderscheid.. ik las wat voorhanden was. En nu... nou ja, zoals boven beschreven

Ja dat is waar, moeilijk of niet moeilijk is persoonlijk. Ik merk wel een groei in het (kunnen)begrijpen van bepaalde boeken.
Ook ik ben begonnen met wat voor handen was. Bij mij thuis was allleen Merijntje Gijzen te vinden en een boek dat nog van mijn moeder en haar zussen was geweest.Over een mysterieuze zigeuner. Vandaar dat ik naar de bieb ging. En boeken van mijn zakgeld spaarde.

avatar van Prowisorio
psyche schreef:
Ik ben benieuwd naar dit boek.


Als je me privé je adres stuurt, dan stuur ik het je op! Het is een
Bookcrossingboek, dus het MOET reizen

Daarna kan je het (op welke manier dan ook) weer verder laten reizen...

psyche schreef:
Dat komt echter niet door het stuk van Zwagerman. Ik las het denk ik veel te laat op de avond want ik begreep het maar half...


Hhhmmm... misschien werd het meer veroorzaakt doordat ik het (on)willekeurig schreef als een reactie op een recensie van iemand die Nafisi maar een 'opschepster' vond, die met haar kennis van literatuur aan leuren was in het boek. Ik heb dat niet zo ervaren, was behoorlijk verrast door die mening en vroeg me af hoe dat nou kwam. Daarop was ik al een tijdje aan het broeden, toen ik dat stuk van Zwagerman (om een andere reden) las... hé.... daar stond precies beschreven zoals ik het boek gelezen had! Toen leek het logisch om dat stukje op te nemen, maar waarschijnlijk is het pas begrijpelijk, als je het boek gelezen hebt en/of mijn gedachtengang kent.
Eigenlijk is het dus een reactie op een reactie die verder niemand hier kent... niet raar dat je het maar half begreep, dus

avatar van psyche
psyche (crew)
Prowisorio schreef:

Als je me privé je adres stuurt, dan stuur ik het je op! Het is een
Bookcrossingboek, dus het MOET reizen
Daarna kan je het (op welke manier dan ook) weer verder laten reizen...


Wat leuk, komt er aan!


Eigenlijk is het dus een reactie op een reactie die verder niemand hier kent... niet raar dat je het maar half begreep, dus


avatar van katie morosky
Ik heb niet zo veel tijd (doe voor een weekje twee voltijdse banen) dus ik ga hier proberen een kort antwoord te geven dat tegelijkertijd de lading dekt:
Ik heb een zwak voor literatuur. Overigens kan je het verschil tussen lectuur en literatuur ongeveer zien als het verschil tussen voedsel en haute cuisine. Of het verschil tussen een schilderij en een Kunstwerk. Konsalik is lectuur, Tolstoj is literatuur. Bij sommige auteurs is het onderscheid echter moeilijk te trekken.
Maar ik heb dus een zwak voor literatuur. Wat mij vroeger altijd zo voorkwam was dat auteurs van populaire lectuur hun boeken schreven louter om te verkopen zonder daar enige liefde, stilistische kwaliteit aan toe te willen voegen. Gewoon boeken vanuit een puur commercieel oogpunt. Nu is mijn mening daaromtrent iets genuanceerder maar ik vind het nog altijd leuker om een werk te ervaren dat gemaakt is vanuit een soort ‘drang’, ‘ingeving’, ‘inspiratie’ en dus zeer persoonlijk is dan dat ik een werk onder ogen krijg dat in elk mogelijk aspect schreeuwt “het is zo gedaan opdat het heel goed zou verkopen.” Net daarom vind ik het jammer dat mensen in de valstrikken van de commercie lopen.

avatar van psyche
psyche (crew)
katie morosky schreef:
Net daarom vind ik het jammer dat mensen in de valstrikken van de commercie lopen.


Mooie toevoeging Katie M. en met je laatste zin ben ik het gloeiend eens.
Ook heb nu niet veel tijd, morgen vroeg weer op na net een 'tussendoor' huisbezoek waardoor ik niet zonder meer naar bed kan en even wil acclimatiseren. Anders lig ik heel de nacht een ernstig gesprek te hebben.
Wel grappig: tijdens dat huisbezoek bij een oudere dame zag ik de hele (ouderwetse) Baedeker voor de Huisvrouw staan. Ik herinnerde me ineens dat we nog meer boeken hadden thuis: mijn moeder die serie eveneens had, en mijn vader twee delen van de een of andere encyclopedie. Zelfs die serie en (in) de encyclopedie las ik ...

avatar van Grovonion2
katie morosky schreef:

Ik heb een zwak voor literatuur. Overigens kan je het verschil tussen lectuur en literatuur ongeveer zien als het verschil tussen voedsel en haute cuisine. Of het verschil tussen een schilderij en een Kunstwerk. Konsalik is lectuur, Tolstoj is literatuur.
Dat vind ik een gevaarlijke stelling. Konsalik kan misschien voor 95% lectuur (of zelfs pulp) geschreven hebben, maar zomaar ineens zijn hele oevre onder die noemer scharen is niet fair, behalve als je al zijn boeken hebt gelezen (en het je mening mag zijn uiteraard). Ik heb bijvoorbeeld al twee van hem gelezen die volgens mij toch tenminste op het randje van lectuur/literatuur balanceren, volgens wat ik onder jouw definitie versta alvast. Misschien niet qua uitstekend taalgebruik of stijl maar toch tenminste omdat het verder doet denken dat wat zijn reputatie (waar je je waarscchijnlijk op baseert) als boeket-roman-auteur suggereert.
Bij sommige auteurs is het onderscheid echter moeilijk te trekken.
Da's wat ik bedoel.
Maar ik heb dus een zwak voor literatuur.
Ik ook wel, maar ben wel erg voorzichtig om dit te beweren, enerszijds omdat ik niet durf beweren altijd dat onderscheid te kunnen maken en ten tweede omdat ik eigenlijk helemaal niets tegen lectuur heb. Sterker nog, ik durf weleens uitkomen voor een boek dat waarschijnlijk onder de noemer lectuur valt omdat ik er zelf iets in vind dat misschien niemand anders erin kan vinden. Dan is dat lekker literatuur voor mij, in mijn betekenis.

Ik heb ook een poging gedaan me in deze boeiende discussie te mengen

avatar van psyche
psyche (crew)
Grovonion2 schreef:

Ik heb ook een poging gedaan me in deze boeiende discussie te mengen

Een geslaagde wat mij betreft maar nu ga ik echt, echt, mijn mandje in. Morgen of zo weer verder

avatar van Prowisorio
katie morosky schreef:
Vele liefhebbers van de grote stapel populaire lectuur willen niets liever dan dat hun romans ook tot de kleine stapel literatuur gaat behoren.


Ik haal bovenstaande even aan, omdat ik daar gisteren aan moest denken toen ik in de boekwinkel van Selexyz o.a. een verzameling boeken zag liggen onder het bordje:

Literatuur, met als ondertitel: Boeken om mee weg te dromen (of iets dergelijks)

Wat lag daar? Uitsluitend en alleen Chikclits (waatbij lit ook een afkorting is van literature natuurlijk....); kortom boeken van Sophie Kinsella, haar 'zusters' en haar klonen (even op mun Rrrrotturdams kort door de bocht omschreven).

Volgens mij strijd je een verloren strijd, als je iedereen het erover eens wilt laten zijn wat literatuur is (en/of wat niet). In Wikipedia staat o.a. dat er een smaakmakende gemeenschap 'bepaalt' welke boeken tot literatuur kunnen worden gerekend. Maar ja, wie dat dan weer zijn.... prijzenuitdelers o.a.

Het maakt mij eigenlijk ook echt helemaal niet uit... ik vind een boek mooi of geweldig of zozo of vreselijk om mij moverende redenen en als 'anderen' een boek dat ik geweldig vind geen literair werk vinden, zal het me ..... .

Wat ik WEL heel interessant vind (en daarom vind ik deze site ook zo leuk), is om meningen van andere lezers te horen/lezen over boeken die ik ook gelezen heb of boeken die ik nog wil lezen... En NOG leuker is het om op basis daarvan boeken/schrijvers te ontdekken, die ik anders misschien niet had ontdekt (is dat geen prachtig woord... *ont*dekken?).

Er staat nog een vraag van Katie open, die ik volgens mij nog niet (helemaal) beantwoord heb:

wat u vindt van de wederzijdse houding (vaak gebrek aan respect) tegenover beide groepen lezers.


Dit is een fenomeen dat je overal tegenkomt.. niet alleen bij groepen lezers. Vrijwel overal waar groepen ontstaan, waar het 'bestaansrecht' van gebaseerd is op het maken van keuzes, kom je dit tegen. Of het trainingsmethodes voor paarden zijn (heb je wel eens meegelezen op een paardenforum?) of een forum voor klassieke muziek (ook daar vlogen deelnemers elkaar regelmatig in de haren tot mijn stomme verbazing), noem maar op. We komen, meer en vaker dan 'vroeger' (hoor... oma vertelt...), in aanraking met mensen met heel andere achtergronden en ervaringen, die mede daardoor andere meningen hebben gevormd. Niets mis mee, zolang je elkaar in je waarde laat.
Dat laatst is blijkbaar erg moeilijk...ik zie het op internet (o.a. daarom) heel vaak mis gaan.... en vind dat erg jammer, want men durft op een gegeven moment nauwelijks meer een mond open te doen, omdat een andere mening hebben (ook al is die onderbouwd) veel en veel te vaak geïnterpreteerd wordt alsof je een ander zegt het fout te doen/zien. Het is mij vaak allemaal veel te zwart-wit... ben veel te vaak grijs (soms donker-, soms licht-) in mijn meningen om me daar lekker bij te voelen.

De meeste van mijn vrienden, vriendinnen en collega's lezen veel, maar we lezen vrijwel allemaal heel andere boeken... de een leest veel thrillers, de ander veel fantasy... weer een ander chicklitachtig.... nog een ander is dol op de Oliver Sacksen, Brodsky's en meer van dat soort... en ik maak er gewoon een zooitje van . En dat is allemaal helemaal prima, omdat we van elkaar weten dat we in veel van de boeken die we lezen, heel gewoon andere dingen zoeken.

Maar eerlijk is eerlijk... ik raadde een vriendin van mij vorige week het boek Wolventotem van Jiang Rong aan (op basis van een recensie in november gelezen... terwijl ik het zelf nog niet gelezen heb, maar wel vast van plan ben)... zij heeft het inmiddels al aangeschaft en vindt het prachtig. Van dat soort dingen word ik blij.... en of dat boek nou literatuur is (ja... want het heeft de Man Asia prijs in 2007 gewonnen ) of niet.... lekker belangrijk... ik wist dat zij het onderwerp zou appreciëren en alleen daarom heb ik het haar aangeraden. Zij geniet er inmiddels van... en ik ga ervan genieten . En eigenlijk is dat toch het allerbelangrijkste... genieten van boeken, toch?

avatar van katie morosky
Het is niet zo dat ik persé geloof in een segregatie, een apartheid maar dan van romans. Eigenlijk zou ik liever een soort continuüm hanteren waar bij mijn voorkeur dus uitgaat naar de literatuurkant van het continuüm. Dat Chicklits (chickliterature, alleen met de naam al loopt er zoveel verkeerd) onder literatuur staat is natuurlijk een gevolg van de naam en het goede vertrouwen van de boekhandelaar... Daarnaast houdt die man blijkbaar ook vast aan een vrije enge persoonlijke definitie van literatuur. Let wel, ik gebruik eerder een academische defenitie van literatuur waarbij romans die daartoe niet worden gerekend onder pulp vallen. Hoe anderen dit wensen te definiëren is volledig hun keuze. En verder is genieten van een boek natuurlijk het allerbelangrijkste maar dat mag ons niet verhinderen om de boekjes in hokjes op te delen.

avatar van psyche
psyche (crew)
katie morosky schreef:
En verder is genieten van een boek natuurlijk het allerbelangrijkste maar dat mag ons niet verhinderen om de boekjes in hokjes op te delen.


Ik heb vandaag De Troonopvolger van Walter van den Broeck uitgelezen. Als iemand me zou vragen is dit lectuur of literatuur zou ik het zeker literatuur noemen.
De Troonopvolger was voor mij aanvankelijk helemaal geen plezierig boek. Als ik het zou lezen zoals lectuur meestal gelezen kan worden (lezen zonder al te veel na te denken) zou ik het een macaber boek moeten noemen, helemaal het eerste gedeelte van de roman. Ik schreef het elders al: dit boek móet symbolisch gelezen worden, waarbij de vraag waar en wat dan, allengs duidelijk wordt.
Voor mij wordt het boek naarmate het vordert steeds minder afschrikwekkend, halverwege komt mij zelfs bijna poëtisch proza tegemoet.
Wanneer ik het mezelf makkelijk had gemaakt en zonder meer was afgehaakt had ik dit gemist. Dan was een bijzondere manier van het beschrijven van de levenscyclus aan mij voorbij gegaan.
Ik denk niet dat iedereen het met me eens zal zijn wat betreft De Troonopvolger, dat hoeft ook niet. Ik denk wel dat niet iedereen het zal kunnen begrijpen omdat er dingen 'gemist' kunnen worden qua symboliek als iemand er niet op zijn minst een beetje in thuis is. Voor sommigen zal het m.i. derhalve een gestoord boek zijn en blijven. Anderen zullen het wellicht net als ik een bijzonder knap verhaal vinden.

Lanchals
Ik vind het tamelijk nutteloos om zo'n discussie te houden. (o, wij hoogverheven schepselen die onze handen niet zouden durven bevuilen met dat wat de aardse stervelingen 'lectuur' - gruwel, gruwel - noemen!)

Het is een voldongen feit (voor mij althans) dat bvb. Stephen King nog niet aan de kleinste teen van Proust of Woolf kan raken. Immers: hoe kan een 'thrillerschrijvertje' nu tippen aan die hoogverheven meesters van innerlijke verbranding die hun goddelijke gedachten aan het papier hebben toevertrouwd.

En toch is er niets mis met lectuur, gewoon om even te ontspannen, de wereld om je heen te vergeten,... Als ALLE boeken 'literatuur' zouden zijn, dan zouden we het besterven, vrees ik...

avatar van eRCee
Lanchals schreef:
Ik vind het tamelijk nutteloos om zo'n discussie te houden. (o, wij hoogverheven schepselen die onze handen niet zouden durven bevuilen met dat wat de aardse stervelingen 'lectuur' - gruwel, gruwel - noemen!) [...] En toch is er niets mis met lectuur, gewoon om even te ontspannen, de wereld om je heen te vergeten,... Als ALLE boeken 'literatuur' zouden zijn, dan zouden we het besterven, vrees ik...

Dat zijn open-deuren waarmee vrijwel iedereen het eens zal zijn. Bijna elke literatuurliefhebber leest ook met enige regelmaat een 'lichter' boek. Het probleem zit mijns inziens veel meer bij het onbegrip voor (het lezen van) literatuur van de kant van mensen die alleen lectuur lezen (voor het gemak blijf ik deze begrippen, die nogal inhoudsloos zijn, maar even gebruiken).

Het interesseert mij persoonlijk geen ene literaire en/of lecturele...lecturale (hmmm, klinkt nog fouter ) feces danwel drol of iets literatuur of lectuur is. Als ik het wil lezen wil ik het lezen, punt. Het zal mij een zorg zijn of een ander zich te ver verheven voelt boven hetgeen ik wil lezen. Snobistische geitenbreiers mogen verder gaan met henzelve verlekkeren in hun eigen beperkte wereldje waarin zij vooral zichzelf zo geweldig zullen vinden om de keuze van, in dit geval, hetgeen zij lezen. En ik hoor nog vaker van mensen dat ze al helemaal niet lezen en lezen maar saai vinden, ongeacht wat je leest. Die komen willens en wetens nog geeneens totaan enige lectuur behalve de ondertitels van tv-programma's die ze wel moeten lezen.

Over het algemeen trekt de zogenaamde literatuur me helemaal niet aan. Maar dat gezegd hebbende heb ik toch wel wat dingen op de plank staan dat zich literatuur mag noemen geloof ik. Maar schiet mij maar lek, ik zou het niet zeker weten....op Moby Dick na dan. En verzameld werk van Dickens waarschijnlijk....kon die box niet laten staan voor die ene hele euro die het kostte....geen grap, 1 euro! De goddelijke komedie van Dante staat ook nog op mijn "dat moet ik eens lezen" lijst.
Het is niet dat ik een zogenaamd "moeilijk" boek, zoals literatuur over het algemeen, vaak onterecht, gezien wordt niet kan lezen, maar het is een kwestie van "ik wil het niet lezen". Ik zou "moeilijk" gaan doen om het moeilijk doen en het is vreselijk om zogenaamd moeilijk te (willen) doen. Ieder zijn ding natuurlijk. En daar gaat het ook om, gewoon lezen waar je zin in hebt. Literatuur je ding, prima toch. Lectuur.....ook goed. Helemaal geen probleem....het wordt echter vervelend als men om de een of andere reden op elkaar neerkijkt. Als je literatuur hoort denk je vaak "elitair", bij lectuur "simplistisch". Beiden fout, hoewel er enige kern van waarheid in zit. Maar er zit nogal wat tussenin zeg, hallo!
Hoeveel boeken zijn er niet eerst verguisd om jaren later tot "literatuur" te worden gerekend? Wie of wat bepaalt of iets literatuur danwel lectuur is? Natuurlijk kun je dat zelf enigszins duiden, maar echt volledig duidelijk is het allemaal niet.

Zelf wil ik gewoon lekker ontspannen en dingen lezen die me aanspreken. Ik ben (was) een nog grotere strip/comics lezer en wat "gewone" boeken betreft lees ik dingen in het verlengde daarvan. Ik vermaak me dus prima met horror, science fiction, fantasy, historische fictie en meer wat aanverwant is. Zogenaamde pulp kan ik me meer dan prima mee vermaken. Lezen om het escapisme dus. Ik wil me laten wegvoeren naar andere werelden, naar onmogelijke werelden/gebeurtenissen/technologie of veldslagen van weleer. Een introspectieve zoektocht naar mijn innerlijke wezen, laat staan dat van anderen boeit me werkelijk helemaal niks.
De meningen over Lord of the rings zijn ook verdeeld. Literatuur volgens de een, lectuur volgens de ander. De grondlegger van de fantasy wordt gezegd, maar de bijbel en koran waren er al eerder, dat is nog eens fantasy waar Tolkien een puntje aan kon zuigen. Maar ook daarover schijnen de meningen verdeeld te zijn. Het is maar net hoe je het bekijkt.

Lanchals
Snobistisch is volgens mij iemand die voortdurend alle soorten klassiekers in de hemel prijst, terwijl diegene in zichzelf afvraagt wat er eigenlijk zo goed aan is.

Zo heb ikzelf met vol plezier Proust, Woolf en Swift gelezen... maar ik geef eerlijk toe: Dostojevski vind ik maar niets en ik begrijp dan ook niet waarom hij zo bekend is geworden. (nu zullen er vast veel protesterende stemmen opklinken... )

Gast
geplaatst: vandaag om 23:34 uur

geplaatst: vandaag om 23:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.