Haha hier hou ik van.

Telkens wisselende foto's van hetzelfde koddige ventje. Vandaag (24 september 2021) is hij 3 jaar geworden en helaas kan ik, vanwege de reisbeperkingen hier in Nederland en aldaar, niet erbij zijn. Maar hij heeft een taart (met de tekst Happy 3rd Birthday) en er is flink gekookt, dus dat zit wel goed. En gelukkig word ik beschouwd als familielid en ontvang ik dan ook regelmatig nieuwe foto's van hem en andere gezinsleden. Hopelijk tot spoedig.

Als hevige liefhebber van de Alpen én van Rugby Union is mijn avatar.. een foto van mezelf met links de Wildspitze (Ötztaler Alpen) en op het hoofd mijn oude versleten pet van de Welsh Rugby Union (foto 2017). De pet is ondertussen al vervangen, het hoofd is hetzelfde gebleven!

https://i.imgur.com/BxErVAh.jpg

Mijn avatar is afkomstig van het boek Das Geduldige Fleisch - Willi Heinrich (1955) - BoekMeter.nl, de vertaling naar het Nederlands; mijn ouders hadden het boek in hun boekenkast staan. Ik las het boek voor het eerst in 1979 toen ik 15 jaar oud was. Het maakte een diepe, blijvende, indruk op mij. Nadien vaak herlezen om het beter te kunnen begrijpen. Boek staat aldus op nummer 1 in mijn persoonlijke Top 10.https://www.boekmeter.nl/images/cover/28000/28921.jpg?cb=1563107589

Op mijn avatar is (via MM dan) een copyright claim gekomen. Het was een DTI van de hersenen (dat is een bepaalde MRI-techniek). Nu maar voor een privé-foto gekozen voor de zekerheid.

Hier thuis wordt druk gespeculeerd waar dat is. Nepal wordt genoemd, maar ik houd het op de Andes. Kun je de vrede voor ons herstellen?

Dit is gewoon op Europese bodem. Als ik zeg Adamello, dan mag je zelf het land erbij zoeken. Nepal ben ik nooit geweest, sowieso niet in Azië, en aangezien ik gestopt ben met vliegen gaat dat er waarschijnlijk ook niet meer van komen.

User Arnie is de fotograaf, dus wellicht gaat die ook claims indienen, maar dat zien we dan wel weer.

Dankjewel eRCee. We zaten er flink naast dus.

De avatar van Sir Spamalot met de Wildspitze was makkelijker te herkennen want daar heb ik bovenop gestaan in de jaren zestig. Het ziet er met zo weinig sneeuw wel anders uit allemaal.

Ik kom vaak in Vera, de concertzaal in Groningen dus. Heb een mooie collectie concertposters, bij Vera altijd een fraaie zeefdruk gemaakt door een groepje kunstenaars. Mijn avatar is een uitsnede van een Vera poster. Van een postermaker waar ik fan van ben, Douwe Dijkstra, wat mij betreft samen met Willem Kolvoort verantwoordelijk voor de mooiste Vera concertposter kunstwerken.
Deze is trouwens van een concert waar ik niet heen geweest ben. Dat dan weer niet, vind Tamikrest niet erg geweldig maar de poster vind ik wel fantastisch.

https://www.vera-groningen.nl/content/uploads/2018/10/11-09-Tamikrest-Douwe-Dijkstra.jpg

Ik heb eindelijk ook maar eens een avatar toegevoegd. Heeft totaal geen diepere betekenis, maar ik vind de kleurtjes wel mooi!

Een beetje lopen rommelen de afgelopen weken met mijn avatar: dat kleine vierkante plaatje hierboven. Komt van een boekomslag en dankzij een bekende zoekmachine kun je zo nagaan welk boek dat is. Maar zowel de kleur als de uitsnijding was me niet helemaal naar de zin. Dus wat geknipt en versteld.

Nu kun je je afvragen, en dat doe ik nu ook, of het allemaal dan zo belangrijk is. Het is een vrijwel nietszeggend plaatje, een beetje Japan kun je er wel in vinden, maar het betekent niets. Oké, een wandelpad. Ik zou daar, 'Wandelaar' geheten, wel een ommetje willen maken. En ik trek, zeker in de zomerperiode, graag de wandelschoenen aan. En verder vond ik Jan Wandelaar in het beroemde boek van Jan de Hartog, ook wel een toffe peer, als ik zonodig een literaire connectie moet maken.

Maar eigenlijk is het wandelen ook een soort levensinstelling. Je ziet meer als je wandelt, heb ik het idee. Net als met lezen. De film gaat sneller in de regel, maar het boek is toch beter. Dat is de winst van de traagheid. Dat moet ik trouwens nog wel een beetje leren, mezelf aanleren. Het werk in de zorg vraagt om een snelle stap door de gangen, van incident naar incident en dan is je werkdag snel voorbij. Ik ga nog lang niet met pensioen, maar ik denk er aan een beetje te oefenen alvast in vertragen. Dat zullen mijn collega's leuk vinden of niet, het moet ook voor mijzelf leuk blijven.

En ja, dat zit allemaal in dat rare vage geelgrijze plaatje. Wonderlijk.