menu

De Site / Interviews / Boekmeter interviewde Graham Masterton

zoeken in:
avatar van PeterW
PeterW (crew)
Vr.: Meneer Masterton, de mensen kennen u vooral vanwege uw griezelromans, maar u begon uw carrière met het schrijven van boeken over seks; waarom was dat? U hebt zo’n dertig boeken over seks geschreven; hoe is het mogelijk zoveel boeken over hetzelfde onderwerp te schrijven?

GM: Ik begon met het schrijven over seks omdat ik redacteur was van zowel de Penthouse- als de Penthouse Forum-tijdschriften. Penthouse was een mannenblad net als Playboy, maar Forum ging speciaal over seks en seksuele problemen. Toen ik New York bezocht en de Amerikaanse uitgevers ontmoette, vroegen ze me te gaan schrijven over seks op een nieuwe, frisse manier… niet zozeer medisch, maar meer in de zin van anekdotes, waarbij de persoonlijke problemen, fantasieën en verlangens van mensen besproken werden. Ik schreef het eerste boek onder de naam “Angel Smith”, ‘How a Woman Loves to Be Loved’. Dat was zo succesvol dat ik ‘How to Drive Your Man Wild in Bed’ onder mijn eigen naam schreef. Die was ook ongelooflijk succesvol. Het was het eerste niet-medische boek dat in Polen na het einde van het communisme gepubliceerd werd, en wordt daar nog steeds uitgegeven onder de titel ‘Magia Seksu’. Er is zoveel te vertellen over seks en seksuele relaties dat ik er nog wel honderd boeken over kan schrijven. Zelfs vandaag de dag, nu er veel vrijer over seks gesproken wordt dan vroeger, zijn er nog steeds misvattingen en onwetendheid over seks en hoe stellen het beste van hun liefdesleven kunnen maken.

Vr.: Waarom begon u met het schrijven van horror; wat is er zo fascinerend aan?

GM: Ik ontdekte Edgar Allan Poe en Bram Stoker toen ik pas 11 jaar oud was en ik hield van hun bloederige verhalen. Toen ik jong was schreef ik tientallen griezelverhalen en las ze voor aan mijn schoolkameraden. Nadat ik in Amerika zes of zeven seksboeken had gepubliceerd, zeiden mijn uitgevers dat de markt voor seksboeken overvol was, en ze vroegen of ik in plaats daarvan niet iets anders kon schrijven. Dus stuurde ik hen ‘The Manitou’, wat een bovennatuurlijke roman was die ik geschreven had over een 400 jaar oude inheems Amerikaanse medicijnman die in de tegenwoordige tijd herboren werd om wraak te nemen op de blanke mannen die zijn mensen hadden afgeslacht en hun land hadden gestolen. Het is geïnspireerd op mijn vrouw Wiescka’s zwangerschap van ons eerste kind, en het verhaal over inheems Amerikaanse geesten dat ik in 1955 in de Buffalo Bill Annual had gelezen. The Manitou was een directe kraker, waarvan binnen zes maanden een half miljoen kopieën werd verkocht, en verfilmd werd met Tony Curtis in de rol van de held, een nepwaarzegger genaamd Harry Erskine. Na dat succes besloot ik dat horror het pad was dat ingeslagen moest worden, en dus schreef ik een hele serie griezelromans. Ik heb echter ook historische kronieken en politieke thrillers en (natuurlijk) nog meer seksboeken geschreven.

Vr.: U bent nog steeds erg actief als schrijver, de boeken blijven komen; waar haalt u uw inspiratie vandaan?

GM: Ik ben opgeleid als journalist voor de krant, dus heb ik oog voor een verhaal. Er zijn iedere dag zoveel geweldige verhalen in de media, en elk van hen zou een fantastische roman kunnen worden. Er zijn ontelbare demonen in de mythologieën van de verschillende landen, en elk van hen zou de basis kunnen zijn voor een geweldig boek. Op het moment ben ik bezig met een serie misdaadromans die gebaseerd zijn op de vijf jaar die Wiescka en ik doorbrachten in Cork, Ierland, en die zijn ongelooflijk succesvol geweest.

Vr.: U hebt onder verschillende pseudoniemen geschreven; waarom was dat?

DM: Ik schreef onder verschillende namen omdat ik zoveel boeken publiceerde dat mijn uitgevers vonden dat het beter was als ik nieuwe identiteiten aannam. Dat doe ik echter niet meer. Ik denk dat het de lezers niet interesseert hoeveel boeken een auteur produceert… in feite wordt ik constant bestookt door lezers om meer en meer over hun favoriete personages te schrijven.

Vr.: Wie zijn uw favoriete schrijvers, uit heden en verleden? Zijn zij van invloed op uw werk?

GM: Ik houd van heel taaie schrijvers die rechtdoorzee zijn. In het begin van mijn carrière ben ik beïnvloed door Amerikaanse schrijvers als Nelson Algren, die ‘The Man with the Golden Arm’ schreef, en Herman Wouk, die ‘The Caine Mutiny’ schreef. Ik was ook erg ingenomen met een paar van de Amerikaanse Beat-schrijvers uit de jaren zestig van de vorige eeuw, zoals Jack Kerouac, Lawrence Ferlinghetti en William Burroughs. In feite raakten William Burroughs en ik bevriend toen hij in Londen kwam wonen, en we werkten samen aan een zeer avant-garde boek ‘Rules of Duel’, wat uitgegeven werd door Telos Books. Heden ten dage heb ik helaas niet zoveel tijd meer om te lezen… Na een dag schrijven is lezen wel het laatste wat ik wil doen. Het is net zoiets als een kok die na een dag in het restaurant thuiskomt en vervolgens z’n eten nog moet koken.

Vr.: U bent heel erg populair in Polen; veel van uw boeken zijn in het Pools vertaald, en er zijn er zelfs die eerder in Polen dan in Groot-Brittannië verschenen; is dat omdat wijlen uw echtgenote uw agent was?

GM: Absoluut. In 1989, toen Polen nog steeds communistisch was, werd ik benaderd door een Poolse uitgever. Ik was er niet happig op aangezien je destijds zloty’s niet om kon zetten in westerse valuta, en ze zeiden dat ze me alleen konden uitbetalen in iconen en worstjes. Maar Wiescka had er veel zin in, aangezien zij aan het eind van de oorlog geboren was in een ontheemdenkamp in Duitsland, en nog nooit in Polen was geweest. Dus gingen we en hadden een geweldige tijd, en toen vlak daarna de communistische regering viel, was ik in staat al mijn boeken in Polen uit te geven en er voor betaald te krijgen.

Vr.: Op een zekere internetsite wordt ‘The Manitou’ genoemd tussen zes andere klassiekers als ‘The Exorcist’, ‘Rosemary’s Baby’ en ‘Hell House’; wat vindt u daarvan?

GM: Ik ben gevleid. Het is op zijn manier ook een klassieker, aangezien het de eerste griezelroman was met een inheems Amerikaans thema. In feite waren de inheemse Amerikanen er zo blij mee dat de achterkleindochter van het Sioux-opperhoofd Sitting Bull me in New York trakteerde op een lunch en me een ingelijst portret van hem gaf.

Vr.: Natuurlijk hebt u persoonlijke favorieten onder uw eigen boeken, welke zijn dat en waarom?

GM: Ik ben heel erg in mijn nopjes over de lopende serie romans die ik aan het schrijven ben over hoofdinspecteur Katie Maguire, allemaal misdaadverhalen die zich afspelen in Cork. Maar twee van mijn favorieten zijn ‘Trauma’, over een schoonmaakster van plaats delicten die geleidelijk aan het slachtoffer wordt van de stress die haar baan met zich meebrengt en haar ongelukkige huwelijk; en ‘Descendant’, wat een vampierroman is, maar dan over echte vampiers, niet de belachelijke vampiers als Dracula die het bloed uit de halzen van flauwvallende maagden zuigt.

Vr.: Zoals al eerder gezegd, u bent nog steeds heel erg actief als schrijver; wat kunnen we in de nabije toekomst verwachten?

GM: Ik ben gevraagd om nog meer Katie Maguire-misdaadromans te schrijven, maar ik ben ook bezig met een serie romans over Beatrice Scarlet, die zich afspelen in de jaren vijftig van de achttiende eeuw. Beatrice is de dochter van een apotheker, dus zij heeft de wetenschappelijke kennis om verschillende gruwelijke moorden op te lossen. Ik ben ook bezig met een nieuwe griezelroman, maar dat is vooralsnog een geheim!

Vr.: Dank u voor dit interview.

GM: Met plezier gedaan. De beste wensen aan jou en al mijn vrienden in Nederland…en daar horen jullie ook bij, Jan en Babette Cremer!

avatar van Donkerwoud
Wat gaaf, Peter. Leuke verrassing. Ik ga het morgenochtend uitvoerig bekijken.

avatar van eRCee
Weer veel kennis van zaken aan de kant van de interviewer!
Masterton zingt wel erg veel het triomfantelijke refrein van het succes, wat dat betreft zou ik eerder iets van Janz gaan lezen (maar vooruit, ik doe het gewoon allebei niet ).

avatar van liv2
Weer een chique interview Peter! Heel erg bedankt hiervoor!

avatar van Donkerwoud
http://booklips.pl/wp-content/uploads/2015/01/graham-masterton-ciekawostki-4.jpg

Interview een Auteur (5)

Sterreporter PeterW duikt weer in de internationale horror-literatuur. Deze keer een interview met Graham Masterton. Bekend van verfilmde cultklassieker 'The Manitou' (1975). Ontdek waarom deze oud-journalist na dertig seksboeken ooit de overstap maakte naar het betere griezelwerk. Over puriteinse seksuele moraal en het doorbreken van taboes. Ook over zijn band met Polen en literaire inspiratiebronnen. Lees het interview hier: De Site >> Interviews >> Boekmeter interviewde Graham Masterton

(coverfoto's: Penthouse (1972) en Mayfair (?) onder redactie van o.a Graham Masterton)

avatar van Halley23
Halley23 (moderator)
Goed werk Peter!

avatar van Donkerwoud
Sta er echt van te kijken. Dit is allerminst een kleine vis. Absoluut heel trots op je inzet en ik kijk uit naar meer van dit soort interviews. Peter's fantasie en doorzettingsvermogen zijn grenzeloos!

avatar van psyche
psyche (crew)
Donkerwoud schreef:

Sterreporter PeterW


Met recht. Dankjewel PeterW!

Gast
geplaatst: vandaag om 19:30 uur

geplaatst: vandaag om 19:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.