Daar is ie dan eindelijk: mijn interview met Amerikaans schrijver van griezelverhalen, Jonathan Janz, een pseudoniem van Craig Shaeffer.

http://d.gr-assets.com/authors/1448681102p5/4389526.jpg


Vr. Hoi Jonathan, of moet ik Craig zeggen? Je hebt eens gezegd dat je onder pseudoniem schrijft omdat je niet wilt dat je studenten weten dat je een publicerend auteur bent; ben je er nog steeds zeker van dat ze het niet weten?

JJ: Ha! Ik denk dat een heel stel het inmiddels wel weet, hoewel de meesten de schijn ophouden dat ze het niet weten. Het is een soort coole, onuitgesproken kennis tussen ons. De hoofdzaak voor mij is nu niet zo zeer om het geheim te houden, dat zou heel moeilijk zijn, maar om de twee banen gescheiden te houden. Ik probeer hen niet mijn spul op te dringen.

Vr: Waarom koos je voor dit specifieke pseudoniem? Janz is naar mijn idee een niet echt voor de hand liggende naam, zelfs niet in Nederland waar allerlei variaties op Janssen heel gewoon zijn.

JJ: Goed punt. Mijn pseudoniem komt van mijn grootouders, waarvan Janz hun achternaam is. Zij hebben geholpen me op te voeden, en zijn in mijn leven vanaf dat ik geboren ben van groot belang geweest. Nu zijn ze allebei eenennegentig, en we zijn nog steeds erg hecht. Het gebruik van de naam Janz is een manier om hen te eren. Jonathan is mijn echte eerste naam, en ik denk dat de twee namen samen goed klinken. Uniek ook, wat je al aangaf in je vraag. Er zijn niet veel Janzen.

Vr: Is het niet moeilijk een alter ego te hebben? Het opgeven van je echte naam is het opgeven van een deel van jezelf. Zie je jezelf als twee verschillende personen, de schrijver en de gezinsman, zijn ze heel verschillend, en kun je ze gescheiden houden?

JJ: Het is grappig… Ja, het zijn op een bepaalde manier twee verschillende personen. Ik kleed me tijdens bijeenkomsten lichtelijk anders dan tijdens de rest van m’n leven. Maar doen veel mensen dat niet? Als leraar draag ik iedere vrijdag een gekleed hemd met das. Tijdens bijeenkomsten draag ik gescheurde spijkerbroeken en zwarte hemden. Maar beide personen zijn een deel van me, echte delen, dus heb ik nooit het gevoel dat ik een rol speel of iets anders ben dan oprecht. Ik zou dus eerder zeggen dat ik, in plaats van dat ik een deel van mezelf opgeef, een ander deel van mezelf naar buiten breng als ik Jonathan ben.

Zoals je al zei houd ik mijn personen gescheiden, maar dat is alleen wanneer het mijn twee beroepen betreft. Ik zou zeggen dat het echtgenoot/vaderdeel van mij alles overschaduwt. Of ik nu lesgeef of schrijf, iedereen die me kent – studenten, administrateurs, medeauteurs, fans – weten dat mijn gezin op de eerste plaats komt. Ik probeer mijn kinderen ook wat af te schermen van de onderwerpen in mijn boeken, maar dat geldt ook voor de films die we kijken of andere boeken die we lezen.

Vr: Welke rol speelt je vrouw in je activiteiten als schrijver? Je kinderen?

JJ: Dit zijn geweldige vragen. Mijn vrouw is een van mijn klankborden, vooral wat betreft het zakelijke aspect van de uitgeversindustrie. Als ik erover denk al dan niet met een bepaalde uitgever in zee te gaan, geeft zij me haar gedachten daar over. Als ik een bepaalde soort marketing of discussie of iets anders van die aard overweeg, helpt ze mij door mij van een inzicht te voorzien dat ik nog niet overwogen had. Ze geeft me ook emotionele steun als ik gefrustreerd ben. Dat is van onschatbare waarde.

Mijn kinderen…zij raken wat meer betrokken bij de verhalen zelf, hoe vreemd dat ook moge klinken. Hoofdzakelijk mijn zoon. Mijn dochters zijn acht en vijf, dus zij beginnen net wat meer te leren over de boeken, maar mijn zoon was de eerste die CHILDEREN OF THE DARK hoorde. Ik heb het wat voor hem opgeschoond, maar in essentie was het boek hetzelfde. Ik sloeg zijn reacties op bepaalde plekken gade, en bewerkte een paar scènes vanwege de manier waarop hij reageerde, of niet reageerde. Je zou kunnen zeggen dat hij mijn eerste testpubliek voor de roman was. Of mijn pre-pre-lezer.

Vr: Je moet een druk bezet man zijn; een gezin, lesgeven, sociale media…, waar vind je de tijd om te schrijven?

JJ: Mijn schrijven gebeurt meestal in de weekenden en vakanties (voornamelijk in de zomermaanden). Ik schrijf ook ‘s nachts of tijdens mijn lunchpauzes tijdens het schooljaar, maar die momenten zijn afhankelijk van mijn werkdruk. Als ik lesgeef komen mijn studenten voor het schrijven, dus gaan er hele werkweken voorbij zonder dat ik een enkel woord schrijf. Maar ik schrijf als ik kan, en ik denk dat dat de sleutel is.

Vr: Je bent omschreven als “Eén van de beste schrijvers van modern horror”, hoe voelt dat?

JJ: Dat voelt geweldig. De eerste persoon die dat zei was Brian Keene, en dat maakt het nog beter. Hij is een van mijn grootste invloeden en schrijvershelden, dus het feit dat hij mijn werk waardeert is aangrijpend. Ik waardeer ook de anderen die gelijksoortige dingen hebben gezegd. Ik heb me een weg vanuit de volledige duisternis omhoog moeten klauwen, dus positieve woorden als die maken me heel gelukkig.

Vr: Waarom schrijf je horror? Wie of wat inspireert je? Andere schrijvers, films of filmmakers, muziek? Je personages komen tegenover een heleboel problemen en ellende te staan en eindigen in gruwelijke situaties; ik hoop dat je deze dingen niet zelf ervaren hebt, of deed je dat in dromen, of zijn het uitvergrotingen van bepaalde angsten?

JJ: Mijn inspiratie komt van veel plekken, maar ik zou liegen als ik niet toe zou geven dat mijn kindertijd wat te maken had met de keuze van het genre. De plaats waar ik opgroeide – een klein huis genesteld tussen een kerkhof en een donker bos – was vruchtbare grond voor mijn verbeelding. Ik stelde me allerlei beangstigende dingen voor toen ik een kind was. Daar kwam bij dat mijn mam jong was en cheerleader geweest was voor de Indiana Pacers, dus waren er verschillende gluurders die ons kwelden en me over het algemeen de stuipen op het lijf joegen. Ik kan me verschillende avonden herinneren dat wanneer ik uit het raam keek er een gezicht terug loerde. Dus… ja, dat heeft allemaal te maken met mijn affiniteit met horror.

Vr: Wat is je innerlijke ervaring als je je walgelijke dingen voorstelt, ze neerpent en ze iemand anders laat lezen?

JJ: Hmm… als het alleen gaat om bloedige dingen (zoals uitpuilende ingewanden of doorgesneden strotten) is het leuk om te zien hoe anderen erop reageren. Als ik ze me inbeeld huiver en kronkel ik vaak in mijn stoel. Het neerpennen is een zaak van woordkeuze en vakmanschap, en ook dat deel is een groot deel van de lol. Dus, hoewel ik er tot nu toe nooit over nagedacht heb, kan het schrijven van walgelijke dingen heel vermakelijk zijn, zolang de bloederigheid maar bij de verwerpelijke personages gebeurt.

Maar als dat soort dingen gebeurt bij personages waar ik aan gehecht ben geraakt, raak ik regelmatig verstikt. Een paar personages uit CHILDREN OF THE DARK lagen me heel na aan het hart, en toen ze stierven voelde ik me hol en depressief. Datzelfde gebeurde voor een bepaald personage uit THE NIGHTMARE GIRL. Ik denk regelmatig terug en vraag me af of ik hem had kunnen redden en toch het verhaal recht had kunnen doen. Ik denk van niet, maar ik mis hem nog steeds en rouw ook om hem.

Vr: Als je een idee hebt voor een verhaal, ga je dan op zoek naar andere verhalen over hetzelfde onderwerp om er zeker van te zijn dat je geen anderen gaat herhalen, of vertrouw je erop dat de dingen die je schrijft fris genoeg zijn om een waakzaam oog te kunnen overleven? Is het moeilijk om fris en origineel te zijn?

JJ: Een beetje van beiden. Over het algemeen maak ik me niet druk over het herhalen van anderen, want a) ik heb vreselijk veel gelezen en ken de erfenis waarin ik werk heel goed, en b) ik weet dat het verhaal dat ik vertel uniek genoeg is om geen afgeleide te zijn.

Titels zijn echter dingen waar ik onderzoek naar doe. Als ik een titel gevonden heb die me aanstaat, ga ik op Google en bij Amazon er naar zoeken. En ik houd iedere keer de adem in. Ik ben doodsbang dat ik ontdek dat er een actuele bestseller is met die titel waarvan ik nog nooit gehoord heb, omdat ik zelden de bestsellerlijsten volg. Tot dusverre heb ik nog nooit vanwege dit een titel moeten veranderen. Laten we hopen dat dat zo blijft…

Vr: Je hebt een deal gesloten met Thunderstorm Books voor verschillende gelimiteerde edities; je eerste roman, THE SORROWS, is er één van. Gaan ze voornamelijk ouder werk opnieuw uitgeven, of gaan ze ook nieuw werk doen?

JJ: Ook een beetje van beiden. We hebben nog niet alle titels aangekondigd, maar het merendeel van de boeken is al eerder gepubliceerd, hoewel het speciale uitgaven zijn met nog niet eerder gepubliceerd materiaal. Ik voeg bij elk boek nieuwe inleidingen en verschillende geschrapte scènes toe. Daar komt bij dat de romans aan het einde van de serie boeken zullen zijn die nog nooit eerder gepubliceerd zijn, dus dat is best opwindend als je erover nadenkt.

VR: Je nieuwste op handen zijnde roman, CHILDREN OF THE DARK, zal bij Sinister Grin verschijnen, betekent dat dat Samhain verleden tijd is?

JJ: Nou, zeg nooit nooit – of althans zeg ik het niet vaak – maar ja, het lijkt erop dat ik niet langer meer met Samhain werk. Op advies van een aantal heel slimme en behulpzame veteranen uit het veld, begon ik in juli 2015 uit te zien naar andere bedrijven. Tegen de tijd dat november zijn inluiden deed, was het enige dat me nog bij Samhain hield mijn redacteur Don D’Auria, die ze vanwege de financiële ellende van het bedrijf moesten laten gaan. Dat trok er effectief de stekker uit bij eventuele toekomstige projecten bij Samhain.

Sindsdien hebben een heel stel andere uitgevers een aanbod gedaan, waarvan ik sommigen genegen ben te accepteren, maar de meeste heb afgeslagen. Het hebben van opties is een nieuwe en geweldige stand van zaken voor mij, en ik ben van plan dat geschenk ten volle te benutten.

Vr: Je hebt naam in Amerika gemaakt, maar hier in Europa ben je nog tamelijk onbekend; gaat dat veranderen? Zullen je boeken in andere talen vertaald worden, bijvoorbeeld Duits of Frans?

JJ: Dat zal de komende jaren hopelijk veranderen. Ik ben in gesprek met twee buitenlandse uitgevers, maar er is nog niks besloten. Ik denk dat als mijn thuisprofiel groeit, mijn buitenlandse prospecten ook sterker zullen worden. Als Europese of andere buitenlandse uitgevers dit lezen, zie ik mijn werk graag vertaald. Laat het gebeuren!

Vr: Wat kunnen we in de toekomst verwachten? Al nieuwe ideeën voor nieuw werk?

JJ: Ideeën zijn nooit het probleem; het is meer een kwestie van tijd vinden om het allemaal neer te schrijven. Terwijl ik dit schrijf heb ik een nieuwe roman voltooid, een andere voor zestig procent, en een derde boek voor een derde, en dan nog ongeveer zes andere romanideeën die smeken om geschreven te worden

Het eerste nieuwe project om naar uit te kijken is natuurlijk CHILDREN OF THE DARK, dat op 15 maart uitkomt. Twee andere projecten die waarschijnlijk in 2016 zullen verschijnen is een gloednieuwe versie van een novelle genaamd WITCHING HOUR THEATRE, wat in feite mijn eerste gepubliceerde verhaal was; en het vervolg in romanlengte op mijn novelle EXORCIST ROAD (met de titel EXORCIST FALLS). Kijk daarna uit naar het eerste deel van een grote nieuwe serie. Iets waar ik heel erg opgewonden over ben.

Vr: Bedankt voor dit interview.

JJ: Jij bedankt, Peter. Ik vond het fantastisch!


Jonathan Janz

Gaaf man! Knap ook dat je het zelf vertaald hebt.

Dat is wat ik hier het meeste doe.

Zelfs uit het Russisch, nietwaar?

Als het moet...

Geweldig interview PeterW, soort van professioneel en persoonlijk tegelijk. Het is duidelijk dat je ook zelf affiniteit hebt met het onderwerp. Wauw.

Misschien een idee om een link van het interview te plaatsen in de auteurspagina en bijvoorbeeld bij z'n nieuwste boek Children of the Dark, dan blijft het ook in de toekomst makkelijk terug te vinden.

Geweldig interview Peter!

Mooi interview! Had nog niet eerder de tijd gehad om ze allemaal te doorlezen, maar vind ze (hoewel er eigenlijk schrijvers tussen zitten die me persoonlijk niet veel zeggen) stuk voor stuk boeiend om te lezen

PeterW: Chapeau, chapeau, chapeau.
Ik ben niet snel van de overtreffende uitroepen, maar het moet gezegd: dat een interview met een schrijver van een genre dat totaal het mijne niet is (lees: betekent weer zes nachten met het licht aan slapen ofzo ...) me zo zou plezieren, had ik in mijn stoutste dromen niet kunnen bedenken.
Ik ga er wat nachtjes zonder licht aan over fantaseren of ik misschien toch een boek van JJ ga proberen. Ik bedoel, als zijn zoon een 'opgeschoonde versie' van een verhaal aan kan, moet het op mijn leeftijd toch ook lukken...
Fantastische vragen, mooie interactie.
Zoals het hoort m.i.
Dank JJ en PeterW.

Helemaal mee eens, een goed, maar vooral creatief interview!

Mooi interview .

Ben trots op Liv2 en PeterW. Gaat opeens verbazingwekkend hard allemaal. Heb al vernomen van enkele mogelijke verrassingen die in de pijplijn zitten.

Daar is ie dan eindelijk: mijn interview met Amerikaans schrijver van griezelverhalen, Jonathan Janz, een pseudoniem van Craig Shaeffer

http://d.gr-assets.com/authors/1448681102p5/4389526.jpg

Vr. Hoi Jonathan, of moet ik Craig zeggen? Je hebt eens gezegd dat je onder pseudoniem schrijft omdat je niet wilt dat je studenten weten dat je een publicerend auteur bent; ben je er nog steeds zeker van dat ze het niet weten?

JJ: Ha! Ik denk dat een heel stel het inmiddels wel weet, hoewel de meesten de schijn ophouden dat ze het niet weten. Het is een soort coole, onuitgesproken kennis tussen ons. De hoofdzaak voor mij is nu niet zo zeer om het geheim te houden, dat zou heel moeilijk zijn, maar om de twee banen gescheiden te houden. Ik probeer hen niet mijn spul op te dringen.

Vr: Waarom koos je voor dit specifieke pseudoniem? Janz is naar mijn idee een niet echt voor de hand liggende naam, zelfs niet in Nederland waar allerlei variaties op Janssen heel gewoon zijn.

JJ: Goed punt. Mijn pseudoniem komt van mijn grootouders, waarvan Janz hun achternaam is. Zij hebben geholpen me op te voeden, en zijn in mijn leven vanaf dat ik geboren ben van groot belang geweest. Nu zijn ze allebei eenennegentig, en we zijn nog steeds erg hecht. Het gebruik van de naam Janz is een manier om hen te eren. Jonathan is mijn echte eerste naam, en ik denk dat de twee namen samen goed klinken. Uniek ook, wat je al aangaf in je vraag. Er zijn niet veel Janzen.

Vr: Is het niet moeilijk een alter ego te hebben? Het opgeven van je echte naam is het opgeven van een deel van jezelf. Zie je jezelf als twee verschillende personen, de schrijver en de gezinsman, zijn ze heel verschillend, en kun je ze gescheiden houden?

JJ: Het is grappig… Ja, het zijn op een bepaalde manier twee verschillende personen. Ik kleed me tijdens bijeenkomsten lichtelijk anders dan tijdens de rest van m’n leven. Maar doen veel mensen dat niet? Als leraar draag ik iedere vrijdag een gekleed hemd met das. Tijdens bijeenkomsten draag ik gescheurde spijkerbroeken en zwarte hemden. Maar beide personen zijn een deel van me, echte delen, dus heb ik nooit het gevoel dat ik een rol speel of iets anders ben dan oprecht. Ik zou dus eerder zeggen dat ik, in plaats van dat ik een deel van mezelf opgeef, een ander deel van mezelf naar buiten breng als ik Jonathan ben.

Zoals je al zei houd ik mijn personen gescheiden, maar dat is alleen wanneer het mijn twee beroepen betreft. Ik zou zeggen dat het echtgenoot/vaderdeel van mij alles overschaduwt. Of ik nu lesgeef of schrijf, iedereen die me kent – studenten, administrateurs, medeauteurs, fans – weten dat mijn gezin op de eerste plaats komt. Ik probeer mijn kinderen ook wat af te schermen van de onderwerpen in mijn boeken, maar dat geldt ook voor de films die we kijken of andere boeken die we lezen.

Vr: Welke rol speelt je vrouw in je activiteiten als schrijver? Je kinderen?

JJ: Dit zijn geweldige vragen. Mijn vrouw is een van mijn klankborden, vooral wat betreft het zakelijke aspect van de uitgeversindustrie. Als ik erover denk al dan niet met een bepaalde uitgever in zee te gaan, geeft zij me haar gedachten daar over. Als ik een bepaalde soort marketing of discussie of iets anders van die aard overweeg, helpt ze mij door mij van een inzicht te voorzien dat ik nog niet overwogen had. Ze geeft me ook emotionele steun als ik gefrustreerd ben. Dat is van onschatbare waarde.

Mijn kinderen…zij raken wat meer betrokken bij de verhalen zelf, hoe vreemd dat ook moge klinken. Hoofdzakelijk mijn zoon. Mijn dochters zijn acht en vijf, dus zij beginnen net wat meer te leren over de boeken, maar mijn zoon was de eerste die CHILDEREN OF THE DARK hoorde. Ik heb het voor hem wat opgeschoond, maar in essentie was het boek hetzelfde. Ik sloeg zijn reacties op bepaalde plekken gade, en bewerkte een paar scènes vanwege de manier waarop hij reageerde, of niet reageerde. Je zou kunnen zeggen dat hij mijn eerste testpubliek voor de roman was. Of mijn pre-pre-lezer.

Vr: Je moet een druk bezet man zijn; een gezin, lesgeven, sociale media…, waar vind je de tijd om te schrijven?

JJ: Schrijven gebeurt meestal in de weekenden en vakanties (voornamelijk in de zomermaanden). Ik schrijf ook ‘s nachts of tijdens mijn lunchpauzes tijdens het schooljaar, maar die momenten zijn afhankelijk van mijn werkdruk. Als ik lesgeef komen mijn studenten voor het schrijven, dus gaan er hele werkweken voorbij zonder dat ik een enkel woord schrijf. Maar ik schrijf als ik kan, en ik denk dat dat de sleutel is.

Vr: Je bent omschreven als “Eén van de beste schrijvers van modern horror”, hoe voelt dat?

JJ: Dat voelt geweldig. De eerste persoon die dat zei was Brian Keene, en dat maakt het nog beter. Hij is een van mijn grootste invloeden en schrijvershelden, dus het feit dat hij mijn werk waardeert is aangrijpend. Ik waardeer ook de anderen die gelijksoortige dingen hebben gezegd. Ik heb me een weg vanuit de volledige duisternis omhoog moeten klauwen, dus positieve woorden als die maken me heel gelukkig.

Vr: Waarom schrijf je horror? Wie of wat inspireert je? Andere schrijvers, films of filmmakers, muziek? Je personages komen tegenover een heleboel problemen en ellende te staan en eindigen in gruwelijke situaties; ik hoop dat je deze dingen niet zelf ervaren hebt, of deed je dat in dromen, of zijn het uitvergrotingen van bepaalde angsten?

JJ: Mijn inspiratie komt van veel plekken, maar ik zou liegen als ik niet toe zou geven dat mijn kindertijd wat te maken had met de keuze van het genre. De plaats waar ik opgroeide – een klein huis genesteld tussen een kerkhof en een donker bos – was vruchtbare grond voor mijn verbeelding. Ik stelde me allerlei beangstigende dingen voor toen ik een kind was. Daar kwam bij dat mijn mam jong was en cheerleader was geweest voor de Indiana Pacers, dus waren er verschillende gluurders die ons kwelden en me over het algemeen de stuipen op het lijf joegen. Ik kan me verschillende avonden herinneren dat wanneer ik uit het raam keek er een gezicht terug loerde. Dus… ja, dat heeft allemaal te maken met mijn affiniteit met horror.

Vr: Wat is je innerlijke ervaring als je je walgelijke dingen voorstelt, ze neerpent en ze iemand anders laat lezen?

JJ: Hmm… als het alleen gaat om bloedige dingen (zoals uitpuilende ingewanden of doorgesneden strotten) is het leuk om te zien hoe anderen erop reageren. Als ik ze me inbeeld huiver en kronkel ik vaak in mijn stoel. Het neerpennen is een zaak van woordkeuze en vakmanschap, en ook dat deel is een groot deel van de lol. Dus, hoewel ik er tot nu toe nooit over nagedacht heb, kan het schrijven van walgelijke dingen heel vermakelijk zijn, zolang de bloederigheid maar bij de verwerpelijke personages gebeurt.

Maar als dat soort dingen gebeurt bij personages waar ik aan gehecht ben geraakt, raak ik regelmatig verstikt. Een paar personages uit CHILDREN OF THE DARK lagen me heel na aan het hart, en toen ze stierven voelde ik me hol en depressief. Datzelfde gebeurde voor een bepaald personage uit THE NIGHTMARE GIRL. Ik denk regelmatig terug en vraag me af of ik hem had kunnen redden en toch het verhaal recht had kunnen doen. Ik denk van niet, maar ik mis hem nog steeds en rouw ook om hem.

Vr: Als je een idee hebt voor een verhaal, ga je dan op zoek naar andere verhalen over hetzelfde onderwerp om er zeker van te zijn dat je geen anderen gaat herhalen, of vertrouw je erop dat de dingen die je schrijft fris genoeg zijn om een waakzaam oog te kunnen overleven? Is het moeilijk om fris en origineel te zijn?

JJ: Een beetje van beiden. Over het algemeen maak ik me niet druk over het herhalen van anderen, want a) ik heb vreselijk veel gelezen en ken de erfenis waarin ik werk heel goed, en b) ik weet dat het verhaal dat ik vertel uniek genoeg is om geen afgeleide te zijn.

Titels zijn echter dingen waar ik onderzoek naar doe. Als ik een titel gevonden heb die me aanstaat, ga ik op Google en bij Amazon er naar zoeken. En ik houd iedere keer de adem in. Ik ben doodsbang dat ik ontdek dat er een actuele bestseller is met die titel waarvan ik nog nooit gehoord heb, omdat ik zelden de bestsellerlijsten volg. Tot dusverre heb ik nog nooit vanwege dit een titel moeten veranderen. Laten we hopen dat dat zo blijft…

Vr: Je hebt een deal gesloten met Thunderstorm Books voor verschillende gelimiteerde edities; je eerste roman, THE SORROWS, is er één van. Gaan ze voornamelijk ouder werk opnieuw uitgeven, of gaan ze ook nieuw werk doen?

JJ: Ook een beetje van beiden. We hebben nog niet alle titels aangekondigd, maar het merendeel van de boeken is al eerder gepubliceerd, hoewel het speciale uitgaven zijn met nog niet eerder gepubliceerd materiaal. Ik voeg bij elk boek nieuwe inleidingen en verschillende geschrapte scènes toe. Daar komt bij dat de romans aan het einde van de serie boeken zullen zijn die nog nooit eerder gepubliceerd zijn, dus dat is best opwindend als je erover nadenkt.

VR: Je nieuwste op handen zijnde roman, CHILDREN OF THE DARK, zal bij Sinister Grin verschijnen, betekent dat dat Samhain verleden tijd is?

JJ: Nou, zeg nooit nooit – of althans zeg ik het niet vaak – maar ja, het lijkt erop dat ik niet langer meer met Samhain werk. Op advies van een aantal heel slimme en behulpzame veteranen uit het veld, begon ik in juli 2015 uit te zien naar andere bedrijven. Tegen de tijd dat november zijn inluiden deed, was het enige dat me nog bij Samhain hield mijn redacteur Don D’Auria, die ze vanwege de financiële ellende van het bedrijf moesten laten gaan. Dat trok er effectief de stekker uit bij eventuele toekomstige projecten bij Samhain.

Sindsdien hebben een heel stel andere uitgevers een aanbod gedaan, waarvan ik sommigen genegen ben te accepteren, maar de meeste heb afgeslagen. Het hebben van opties is een nieuwe en geweldige stand van zaken voor mij, en ik ben van plan dat geschenk ten volle te benutten.

Vr: Je hebt naam in Amerika gemaakt, maar hier in Europa ben je nog tamelijk onbekend; gaat dat veranderen? Zullen je boeken in andere talen vertaald worden, bijvoorbeeld Duits of Frans?

JJ: Dat zal de komende jaren hopelijk veranderen. Ik ben in gesprek met twee buitenlandse uitgevers, maar er is nog niks besloten. Ik denk dat als mijn thuisprofiel groeit, mijn buitenlandse prospecten ook sterker zullen worden. Als Europese of andere buitenlandse uitgevers dit lezen, zie ik mijn werk graag vertaald. Laat het gebeuren!

Vr: Wat kunnen we in de toekomst verwachten? Al nieuwe ideeën voor nieuw werk?

JJ: Ideeën zijn nooit het probleem; het is meer een kwestie van tijd vinden om het allemaal neer te schrijven. Nu ik dit schrijf heb ik een nieuwe roman voltooid, een andere voor zestig procent, en een derde boek voor een derde, en dan nog ongeveer zes andere romanideeën die smeken om geschreven te worden

Het eerste nieuwe project om naar uit te kijken is natuurlijk CHILDREN OF THE DARK, dat op 15 maart uitkomt. Twee andere projecten die waarschijnlijk in 2016 zullen verschijnen is een gloednieuwe versie van een novelle genaamd WITCHING HOUR THEATRE, wat in feite mijn eerste gepubliceerde verhaal was; en het vervolg in romanlengte op mijn novelle EXORCIST ROAD (met de titel EXORCIST FALLS). Kijk daarna uit naar het eerste deel van een grote nieuwe serie. Iets waar ik heel erg opgewonden over ben.

Vr: Bedankt voor dit interview.

JJ: Jij bedankt, Peter. Ik vond het fantastisch!

Jonathan Janz | "One of the best writers in modern horror to come along in the last decade. Janz is one of my new favorites." –Brian Keene - jonathanjanz.com

Mijn volgende slachtoffer is Graham Masterton; nog net geen Stephen King, maar het komt aardig in de richting.

Dat zou wel gaaf zijn ja. Bijna jammer dat ik totaal niet in dat genre zit.

Daar kun je altijd in komen.

Bij De Site > Algemeen > Interviews georganiseerd door Boekmeter:

Let op het woordje "bijna"...