menu

Sluitertijd - Erwin Mortier (2002)

mijn stem
3,00 (10)
10 stemmen

Nederlands
Sociaal

192 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij, Amsterdam (Nederland)

Overzichtelijk en betrekkelijk zorgeloos, dat is het dorp waar Joris Aalderweireldi opgroeit, bij zijn tante en oom, de tweelingbroer van zijn vader. Met de zomer komt ook de aankondiging dat de dodenakker rondom de kerk geruimd moet worden, en dus ook het graf van Joris' vader. Zo op het oog gaat het leventje gewoon zijn gang maar in het leven van de jonge Joris schieten steeds meer kleine barsten. De oudere Joris, die het verhaal vertelt, ziet de tekenen in de kleinste voorvallen tijdens die hete zomer, die begint met de aanzegging en eindigt met de ruiming.

zoeken in:
avatar van thomzi50
3,0
De overeenkomsten tussen dit boek en ‘Marcel’ (1999), het boek dat Mortiers doorbraak betekende, zijn onmisbaar: in beide gevallen is er sprake van een familiegeheim, blikt de hoofdpersoon, (gedeeltelijk) met behulp van foto’s, terug op zijn jeugdjaren, zit in die terugblik zowel de mening van het kind als de volwassen versie van de hoofdpersoon verwerkt en in beide gevallen wordt hij niet opgevoed door zijn moeders. Daarbovenop is de schrijfstijl van Mortier vanaf de veelbelovende beginzin (“Er zijn nog foto’s uit die tijd, ik ben er blond en draag sandaaltjes.”) onmiddellijk herkenbaar.

Hier heb ik geen enkel probleem mee, maar waar ik me wel aan stoorde: soms vind ik het proza wat 'getruct' aanvoelen. Zo maakt Mortier wel heel vaak vaak gebruik van een vergelijking tussen iets abstracts enerzijds en iets concreets anderzijds, zo vaak dat het zelfs een beetje doet denken aan een trucje. Op de eerste drie bladzijdes komt het al twee keer voor: ‘(..) laat hij vlinders op schrikken op de bloesem van de scheerling, en samen met mijn verwondering hangen ze roerloos in de lucht.’ En: ‘In zijn vuisten kon, (…), ofwel snoep schuilgaan, ofwel teleurstelling.’ Dit gebeurt door het hele boek heen en wat dit vooral jammer maakt is dat Mortier in de rest van het boek laat zien zijn metier te en zulke trucjes niet nodig te hebben.

Maar overheersen doet dit gelukkig niet, want verder toont deze roman vooral Mortiers kundigheid als schrijver aan. De schrijver laat zien nog steeds met een haarfijn oog voor detail prachtige beelden te kunnen oproepen. Het is misschien geen roman geworden die veel mensen tot hun favorieten zullen rekenen, en misschien ook niet eentje die een onuitwisbare indruk achterlaat, maar wel is ‘Sluitertijd’ een perfecte weerspiegeling van de kwaliteiten van de schrijver. En kwaliteiten heeft hij, dat lijdt geen twijfel.

Michael1992
Het eerste echt goede boek dat ik van Erwin Mortier heb mogen lezen.
In zijn vertrouwde en kenmerkende stijl vertelt hij ook weer hier weer een periode in het leven van zijn hoofdpersonage maar dit is de eerste keer dat hij echt de tijd heeft genomen om zijn verhaal helemaal te vertellen.
Waar het bij 'Marcel' nog bleef bij een stijloefening worden hier alle registers zowel stillistisch als verhalend opengetrokken met het gevolg dat waar 'Marcel' nog wat steriel las, je hier echt in het verhaal getrokken wordt en met de weeral zo typisch Vlaamse personages meeleeft.

4.0*

avatar van eRCee
3,0
Vind het juist andersom: Marcel vond ik verhalender wat sterker, Sluitertijd is stilistisch nog beter. Maar kwam eigenlijk geen moment in het verhaal. Toch blijft Mortier een schrijver waarvan ik nog wel een topboek verwacht, en misschien is dat inderdaad wel Godenslaap.

Het boek 'Sluitertijd' is een aanrader.

Het boek verteld over een jongen Joris die zijn vader vroeg verliest. Zijn moeder heeft een nieuwe vriend en gaat wonen in Spanje en neemt Joris niet mee. Joris zijn opvoeding ligt in de handen van zijn tante Laura en zijn oom Werner. Zij doen uiterst hun best om voor een goede opvoeding te zorgen hoewel dit soms ook moelijk is. Joris heeft het zelf heel moeilijk met het verwerken van de dood van zijn vader. Zijn tante Laura is een gediciplineerde vrouw waardoor hij niet altijd even makkelijk is met omgang. De oom van Joris is losser, hij is als een vriend voor Joris en ze kunnen goed opschieten met elkaar. De tante van Joris heeft een winkel waar zij allerlij dingen verkoopt. Joris gaat haar vaak helpen, hij berekend de voorraad en geeft goederen door aan zijn tante wanneer zij dit vraagt. Op een bepaald moment komt er bezoek in de winkel, een oude schoolvriendin van tante Laura namelijk Hélène en een meisje Isabella die ongeveer even oud is als Joris. Isabella en Joris maken kennis maar kunnen het niet goed vinden bij elkaar.
Later verteld tante Laura dat de vader van Joris al lang dood is. De vader van Joris heeft hem een koffer achtergelaten met foto's. Deze foto's vertellen eigenlijk het verhaal. Dit boek is heel vlot om te lezen, soms moet je wel terugdenken wat er voordien was gebeurd. Er zijn ook Franse passages in het boek, maar de vertaling kan je vinden aan de achterkant van het boek. Het is wel de moeite waard om te lezen, ookal is het soms saai en eentonig. De oom van Joris maakt regelmatig opmerkingen wat voor een beetje humor zorgt in het boek. Spanning zit er dan weer niet in, je kunt een beetje verwachten wat er zal gebeuren. Het is een ontspannend boek. Dit is iets wat iedereen kan overkomen, het is de realiteit. Het verhaal greep me aan.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:07 uur

geplaatst: vandaag om 10:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.