Het Grote Uitstel - Marc Reugebrink (2007)

De totaal onverwachte (en naar verluidt ook onterechte) Gouden Uil 2008 staat erop!

Ja. Een echt totaal onverwachte winnaar. Ik wil het ook helemaal niet gaan lezen het spreekt mij totaal niet aan.

Ik ben het aan het lezen.
De man kan zeker schrijven, want er duiken links en rechts wel wat pareltjes van zinnen op. Helaas legt hij ook graag oeverloos gezwets in de mond van de protagonisten, maar gaat hij daar toch wel net iets te gretig in op.
laat ik zeggen dat ik net iets te jong ben om met Rega mee op stap te gaan, maar heel nostalgisch word ik hier niet van. Af en toe flakkert het verhaal op, maar al gauw wordt er weer stevig door geouwehoerd. Ik betrap me erop dat ik stevig door lees, maar dan vooral om het zo snel mogelijk uit te hebben. Zwemt voorlopig heen en weer tussen 2 en 3*.

...en ondertussen een stevige duik onder de 2

Mr. Reugebrink begint me flink te irriteren met zijn drammerig geouwehoer. Hij vertoont een pathetische hang naar dramatiek waar geen spatje humor in te ontwaren valt. Ook de stijl ergert me, steeds maar zoeken naar een, nee%u2026dat is het niet, meer een vorsen naar, ja, ja...verder zoeken ... Oké, ik parafraseerde even, aldus stotterend, worden gevoelens, scènes voorbij de grens van het draaglijke gerokken (oude sterke verbuiging i.p.v. 'gerekt'). ook de seks-scènes kunnen totaal niet beroeren, ontroeren of inspireren ... zielig. Veel te uitgesponnen allemaal.

"Zelden beschreef iemand zo onvermijdelijk de jaren zeventig en tachtig" Iets in die trant staat op de back cover. Dat lijkt me dan wel iets voor navelstaarderige hippies, waarvoor ik via dit boek geen vonkje begrip of sympathie weet op te vatten. Als ik achterin in het boek de "soundtrack" bekijk en slechts één punknummer ontwaar en verder niks funk of old-school hip-hop, dan merk ik dat het toch over de seventies en eighties gaat van iemand die toen al 'achter' was. was die jury van De Gouden Uil misschien een stelletje ouwe hippies? Het lijkt erop. Dit kan je gewoon niet leuk vinden tenzij je zelf zo'n oetlul geweest bent.

Ik heb nu eindelijk het ellendige hoofdstuk Che achter de rug. Misschien wordt het nu een beetje beter met de verhuizing naar de stad. Ik hoop het... voorlopig: 1,5*

Dit is dus uitgedraaid op een afknapper van jewelste.
Het verhaal heeft niet veel om handen: Rega is een slapjanus van jewelste, een willoze pop die zich laat meedrijven op wat er rondom hem gebeurt. Dat is sowieso al niet veel of toch niet veel interessants. Bespiegelingen zijn ook nauwelijks de moeite van het vernoemen waard. Om dan nog telkens uit te pakken met EEN BRAND om een hoofdstukje af te sluiten is bijzonder geforceerd.

En dan de epiloog: één woordbrakerij die lijkt op een ouro die maar blijft en blijft duren en uiteindelijk nergens heen gaat of toevoegt. Wat was ik blij toen ik het eindelijk kon toeklappen.

En dan de stijl: zonder meer irritant. ' geloof ik… of nee wacht…zo zeg ik het niet goed…dacht ik toch…' Heel de tijd een 'niet meer zeker weten'. Een laffe schrijfstijl om maar een beetje rond de pot te kunnen draaien en uiteindelijk helemaal geen punt te kunnen maken. Literatuur is voor mij kernachtig met weinig woorden, soms op een hoogst originele manier, heel herkenbare dingen treffend verwoorden (dus niet in een draak van een zin als deze. Denk ik…) Reugebrinck ouwehoert er maar op los met Rega als willoze pop in de handen van deze veels-te-veelschrijver. 'Zelden werden de jaren 70 en 80 zo onvermijdelijk beschreven' stond er op de achterflap. Hartstikke te vermijden, als je het mij vraagt.

Dit is voor De Gouden Uil wat Rocky ooit was voor de Oscars. Beschamend.

Inderdaad geen al te best boek.
Het boek heeft nochtans veel potentieel. Ik kan mij voorstellen dat het er allemaal zo aan toe ging in die idealistische jaren en nu nog maar het verhaal wordt genadeloos door de stijl afgemaakt. De stijl is ronduit irriterend of zoals al aangehaald – laat het mij anders zeggen, het is, neen dat is niet de juiste nuance, het is eerder, of wacht, neen toch bad, mauvais, schlecht, malo, gewoon slecht dus.
En dat einde was net iets te doorzichtig om echt emotioneel genoemd te kunnen worden.
Misschien is het beter als je die tijden meegemaakt hebt, zoals de Gouden Uil jury blijkbaar gedaan heeft, maar dat mag geen excuus zijn.

2.5*

Vond het wel een leuk boek maar ook niet meer dan dat. Wel leuke verhaallijn en leest aangenaam, maar een wat oppervlakkige uitwerking.