Mizuno gaf na deel vier al aan dat dat deel eigenlijk het laatste deel zou zijn van
Legend of Lodoss. Dat deel eindigde met
de voltooiing van Nasher's verhaal, maar de Demon King was nog niet verslagen. Mizuno gaf aan dat
Legend of Lodoss om Nasher draait (en dus niet zozeer om de Demonenoorlog). Toch kwam hij met een vijfde deel om het einde van de strijd tegen de demonen te vertellen. Het is een vrij rechttoe-rechtaan verhaal geworden van de Six Heroes en hun confrontatie met de laatste hordes demonen en de Demon King. Schijnt dat Mizuno ook het idee heeft gehad om dit als een soort zijverhaal uit te brengen, in plaats van het officiële vijfde deel.
Naast de conclusie van de Demonenoorlog bevat het ook nog twee korte bonusverhaaltjes over Flaus, die Nasher aflost als hoofdpersoon. Leuk boek, maar het voelt wel een beetje als een extraatje na deel 4 en niet echt als een epische conclusie.
Na de hele
Legend of Lodoss serie gelezen te hebben, valt wel op dat Mizuno, m.i., vooral een wereldbouwer is, en wat minder een personageschrijver is. Flaus en Nasher zijn wat uitzonderingen hierop, en in
Record of Lodoss War is Deedlit dat wellicht ook (in
High Elf Forest: Deedlit's Tale)... die hebben een behoorlijk met zorg uitgewerkte levensloop en maken aardig wat karakterontwikkeling door. Ashram op zich ook wel. Ik zeg daarmee niet dat hij een slechte personageschrijver is, in tegendeel, maar Mizuno's sterkere punt is een wereld opzetten. De personages zijn doorgaans minder doordacht dan de wereld waarin ze "leven".
In
Legend of Lodoss zie je regelmatig personages voorbijkomen die een aantal pagina's of hoofdstukken meegaan, maar nooit een naam krijgen. Bij een aantal andere personages had ik het idee dat Mizuno er meer mee van plan was, maar tegen het einde van de serie stilletjes uit het verhaal zijn verdwenen en net zo goed niet geïntroduceerd hadden hoeven worden. Een aantal andere personages, bijvoorbeeld Berte, krijgen dan weer iets teveel aandacht, ook na hun dood in de serie. Het waren gewoon nobodies die soms ingezet worden om de tragedie van de oorlog aan te stippen. Naar mijn idee waren deze personages daar veels te nietszeggend voor met een veels te sumier verhaaltje. Sommige slagvelden moeten het ook doen met een vrij globale beschrijving, in plaats van een gedetailleerd verslag. Maar goed, ondanks deze puntjes vond ik
Legend of Lodoss een erg geslaagde serie en een top prequel voor
Record of Lodoss War. Het hoogepunt was echter wel deel 4. Je merkt wel dat dat het boek is waar Mizuno naartoe heeft gewerkt. Deel 5 is echter interessant als je het einde van de Demonenoorlog wilt weten en je wat meer wilt verdiepen in Flaus.