menu

La Felicità del Lupo - Paolo Cognetti (2021)

Alternatieve titel: Het Geluk van de Wolf

mijn stem
3,75 (16)
16 stemmen

Italiaans
Psychologisch / Sociaal

152 pagina's
Eerste druk: Einaudi, Turijn (Italië)

Fausto en Silvia ontmoeten elkaar voor het eerst in het bergdorp Fontana Fredda. Hij is schrijver, zij is een kunstenaar en allebei zijn ze op zoek naar een nieuw bestaan. Samen ervaren ze hoe de winter over het plaatsje en haar bewoners valt. Fausto geniet van de rust, ver weg van het rumoer van de stad en alles wat hij daar heeft achtergelaten, terwijl Silvia’s blik steeds gericht is op de hoogste bergtop, of het beklimmen van weer een nieuwe gletsjer. Als de lente aanbreekt, moet Fausto noodgedwongen terug naar de stad, maar het verlangen naar de bergen, de vriendschap met de dorpsbewoners en de herinnering aan Silvia zijn te sterk voor hem om hun roep lang te kunnen weerstaan.

zoeken in:
avatar van Raspoetin
Voor het eerst spreekt Paolo Cognetti met de stem van een vrouw - NRC
In Paolo Cognetti’s nieuwe roman Het geluk van de wolf is iets merkwaardigs aan de hand. Voor het eerst introduceert de Italiaanse succesauteur nadrukkelijk de stem van de vrouw. En nog in tweevoud ook. De stoere vrouwen Babette en Silvia sturen de zoekende man, en hebben mooie plannen voor hun eigen toekomst.

avatar van eRCee
Goh, dat is inderdaad wel heel bijzonder zeg, dat een man vanuit het perspectief van een vrouw schrijft.

(Tenminste, ik ga er vanuit dat de recensent op het perspectief doelt, want Sofia draagt altijd zwart gaat ook over een vrouw, maar het stuk maakt dat niet duidelijk. Wat een onnozelheid zeg: "In Cognetti’s boeken kwamen op die hoogte geen vrouwen voor, des te indrukwekkender is het nu Silvia het voortouw te zien nemen.")

avatar van Robsessie
Vind de synopsis van dit boek vooral lijken op al zijn andere boeken.

...stilte...
Robsessie schreef:
Vind de synopsis van dit boek vooral lijken op al zijn andere boeken.

Dan is hij als schrijver op de goede weg...

avatar van Pythia
4,0
De synopsis lijkt op de bouquet reeks.

avatar van eRCee
Pythia schreef:
De synopsis lijkt op de bouquet reeks.

Bam! Boekmeter strikes again.

avatar van Robsessie
Interview in de Volkskrant.

DPG Media Privacy Gate - volkskrant.nl" target="_blank">Paolo Cognetti: ‘Het schrijven wordt steeds moeilijker’
DPG Media Privacy Gate - volkskrant.nl

...stilte...
Interessant interview. Ik wil deze roman van hem nu graag lezen...

4,0
Mooi boek. Qua thematiek en sfeer vergelijkbaar met De Acht Bergen. Vooral genoten van de natuurbeschrijvingen.

avatar van Wickerman
4,0
Wederom een mooi verhaal van Cognetti. Het verlangen naar de bergen en de natuurkracht aldaar is herkenbaar, hoewel ik zelf niet naar hoogten hoef te stijgen dat ik met stijgijzers en touwen moet klimmen. Ditmaal staat een liefde, de zoektocht naar geluk en vluchten van een voorbij leven centraal en minder de herinnering. Het verhaal was daardoor voor mij herkenbaarder. Zonder opsmuk en met mooie karakters geschreven.

avatar van mjk87
3,5
De Nederlandse vertaling is van september 2021, het originele Italiaans van een maand later. Moet dit dan niet de NLse titel en cover en uitgever hebben als eerste druk?

avatar van mjk87
3,5
Mooi boek, vooral de sfeer en natuurbeschrijvingen van de bergen zijn geweldig getroffen. Als lezer ruik je de frisse berglucht gewoon. Fijne personages, een prettige sfeerschets en enkele boeiende dingen over het hoogteklimaat (in vergelijking met een klimaat zoveel kilometer noordelijker bijvoorbeeld). Maar richting het einde begint dit boek meer en meer te slepen en weet niet echt meer te boeien. De focus ligt op andere - minder interessante - zaken en het boek lijdt daar wel onder. 3,5*.

JoeCabot
Zo mag hij er nog wel een stuk of 20 schrijven. Ik ken weinig kalmerende middelen die meer effect hebben dan een boek van Paolo Cognetti.

Het gaat opnieuw over bergen en over lariksen en over gemzen, en eigenlijk interesseert met dat allemaal niet echt, maar deze auteur weet er alsnog een charmant, rustig voortkabbelend tussendoortje van te maken.

3*

avatar van JJ_D
3,0
Sommige schrijvers, ook getalenteerde, schrijven een paar keer in hun carrière hetzelfde boek. Bijvoorbeeld? Paolo Cognetti. Inmiddels groeide de Italiaan uit tot een embleem van de verstotenen, diegenen die niet kunnen aarden in de woekercultuur van de huidige eeuw, zij die zich liever willen onttrekken aan de steden en zich immer willen opsluiten in de natuur. De vrijheid proeven, het ongedwongen bestaan belijden, de ketenen der verwachtingen van zich afgeworpen, het klassieke verwachtingspatroon vaarwel gezegd. Herkenbaar?

De personages belichamen een vaak onuitgesproken droom van stedelingen die, anders dan de karakters, zich niet menen los te kunnen maken uit de netten van hun dagdagelijkse bestaan, hun verbintenissen, hun keuzes, hun familie. Het geloof onvrijwillig vast te hangen aan datgene dat hun leven tot het hunne maakt: een partner, een job, wie weet een hobby, een handvol rekeningen bij evenveel banken, nachten met gepieker over hoe een leven er anders zou kunnen uitzien. Zijn zij de lezers die Cognetti op handen dragen? Zijn zij diegenen die met hem maar al te graag vluchten in de onherbergzame schoonheid der Alpenweiden, pieken, gletsjers en wat dies meer?

‘Het geluk van de wolf’ bestaat uit nauwelijks twee ‘soorten’ personages. Diegenen voor wie de berg hun nieuwe houvast is, diegenen die hun eigen bioritme vastklinken aan dat van de elementen, diegenen die zich nederig overgeven aan de onwrikbare wetmatigheden van de seizoenen. Fausto wordt zo iemand, eenmaal hij de brui gegeven heeft aan zijn ex en zijn vorige leven – hoe dat er ook mag uitgezien hebben. Ook Gemma en Santorso lijken niet buiten deze regelmaat te bestaan. Anders zijn Babette en Silvia, voor wie de bergen een wijkplaats zijn en blijven, een oord om neer te strijken en te bezinnen, een plek waar zuurstof hangt – adem happen ter voorbereiding van een diepe duik richting ‘elders’.

‘Altijd weer nieuwe bossen, altijd de volgende bergkam over, achter de geur van een vrouwtje aan, of de geur van een roedel, of iets onbestemds, met medeneming van het lied uit een jongere wereld, zoals Jack London schreef’ – aldus Cognetti over de wolf. De wolf wiens ongedurigheid aangeboren lijkt, de wolf die zich nimmer tot een sedentair bestaan laat verleiden, zelfs al zou een bepaald gebied daar de mogelijkheid toe geven. Dergelijke wolven zijn zowel Fausto als Silvia, twee personages die slechts in de kortstondigheid van een ontmoeting hun ongedurigheid lijken te kunnen opgeven. Dat geldt zeker voor Silvia, die andere bossen, andere bergkammen, andere geuren, andere onbestemde bestemmingen te verkennen heeft. Het geluk is kortom temporeel, doch ook fundamenteel: de wolf heeft zijn dal nodig, om er zijn prooi te vinden – eten voor de maag, voedsel voor de ziel.

Fausto was wolf, doch wordt mens: hij plooit zich naar het landschap, dat volgens Cognetti bestaat uit natuur doch evengoed uit de verlangens en dromen van zij die het fysieke landschap bevolken. Fausto maakt contact, laat zijn wortels hun weg zoeken, strijkt neer. Silvia daarentegen is nog wie Fausto geweest is: zoekende, rusteloos, pas in het reine met haar verleden eenmaal ze zich opgemerkt weet daar aan het hemelgewelf, dicht bij haar moeder. ‘Om te zeggen: ook ik was hier’ – dixit Cognetti.

Broze, kwetsbare, tastende mensen, midden in hun levens, op een kruispunt dat verkeerd valt in de tijd. Mooi, hartverwarmend, doch evengoed tragisch en triest: ‘Het geluk van de wolf’ vat het allemaal in kraakhelder proza waarvan de diepere psychologie zich laat voelen, zij het nauwelijks laat vangen. Dat is evenveel een verdienste als een tekort. De lezer leest, leeft zich in, maar voelt Fausto en Silvia ook verdwijnen van zodra het boek is dichtgeklapt. Was dat ‘Het geluk van de wolf’: een wandeling, waarvan uiteindelijk slechts de herinnering overblijft – zonder blijvende transformatie bij de lezer, hetgeen dit boek van grote literatuur onderscheidt?

3,25*

ZAP!
eRCee schreef:
Goh, dat is inderdaad wel heel bijzonder zeg, dat een man vanuit het perspectief van een vrouw schrijft.

(Tenminste, ik ga er vanuit dat de recensent op het perspectief doelt, want Sofia draagt altijd zwart gaat ook over een vrouw, maar het stuk maakt dat niet duidelijk. Wat een onnozelheid zeg: "In Cognetti’s boeken kwamen op die hoogte geen vrouwen voor, des te indrukwekkender is het nu Silvia het voortouw te zien nemen.")
Ah, dat doet me meteen denken aan:

"P.s.: apart dat de schrijver soms het perspectief van een vrouw kiest, alsof ik nog nooit zoiets gelezen had. Wat best zou kunnen, maar of het ook echt zo zeldzaam is? Wie biedt?", wat ik schreef bij Beginners : The Original Version of What We Talk About When We Talk about Love - Raymond Carver (1981).

avatar van eRCee
Ik heb er geen studie van gemaakt maar het is veelvoorkomend. Dat volgt ook uit de aard van literatuur. Tolstoj doet het al een beetje.

ZAP!
Omdat je het zo bijzonder vond, dacht ik dat je bedoelde dat je 't ook niet eerder had gezien / gelezen. Ben er zelf ook niet naar op zoek gegaan.

avatar van Pythia
4,0
Pythia schreef:
De synopsis lijkt op de bouquet reeks.

Gelukkig lijkt het boek helemaal niet op de bouquet reeks
Het is (weer) een fijne beschrijving van het Monte Rosa gebied. Ik ben er nooit geweest maar wel in een soortgelijk gebied met een hooggelegen berghut aan de rand van een (toen nog) enorme gletsjer en ik voelde me meteen thuis in het boek. Hoe het ruikt als je ver voor zonsopgang naar buiten stapt voor een tocht over de dan nog niet gesmolten sneeuw. Goed eten bij terugkomst. Uitwisselen van verhalen.
Paolo Cognetti beschrijft het uitstekend en dat is dan alleen nog maar het decor. Er zijn niet veel schrijvers die daar zo goed in thuis zijn.
Het verhaal gaat over mensen die honkvast zijn als een boom of die altijd verder willen als een wolf. Dat gaat moeilijk samen.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:29 uur

geplaatst: vandaag om 10:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.