Dit Verdronken Land - Renske Jonkman (2021)

Ingepolderde dromen. Of hoe Renske Jonkman met 'Dit Verdronken Land' (2021) een aangrijpende familieroman schreef over het veranderende Friese boerenlandschap en de strijd om wie er recht heeft op welke ruimte. Jonkman heeft een bijzonder prettige schrijfstijl (zonder opsmuk, direct) waarmee ze aan het gevoel van identiteitsverlies raakt van verschillende generaties agrariërs. Van de broertjes Endegeest en het plotselinge dilemma wanneer ruilverkaveling in de jaren vijftig korte metten maakt met het inefficiënte geklungel met boerenbootjes. Tot de manier waarop Janna Endegeest vrouwmoedig de boerderij runt zoals in haar jeugd, terwijl dochter Lucia zelf bijdraagt aan de globalisering wanneer ze met haar jeugdliefde naar Canada vertrekt. Maar tegen welke prijs komt het dienen van kapitalistische motieven - de boerderij als bedrijf - wanneer het tegelijkertijd afbreuk doet aan het gevoel van heerschappij over het land? En wat is de rol van de agrariër binnen de klimaatopwarming? 'Dit Verdronken Land' (2021) schetst een bepaald soort identiteitsverlies waar ik als randstedeling te weinig oog voor heb, maar gaat óók voorbij aan gemakzuchtige boerenromantiek of wij-zij-denken. Literatuur als contemplatieve nuance tegenover de schreeuwerige actualiteit van omgekeerde vlaggen en rode boerenzakdoeken.