The Hollow Hills - Mary Stewart (1973)
Alternatieve titels: De Holle Heuvels | Arthurian Saga #2
Engels
Historisch
422 pagina's
Eerste druk: Hodder & Stoughton,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
De ziener Merlijn brengt de jonge baby, die hij Arthur genoemd heeft, onder bij een bevriende edelman in Bretagne. Merlijn zelf reist naar Constantinopel, waar hij verneemt van een magisch zwaard, dat naar Brittannie gebracht zou zijn. Merlijn gaat op zoek naar het zwaard, en vindt het in een verlaten tempel. Wanneer de jonge Arthur zijn kinderschoenen is ontgroeid, neemt Merlijn de verdere opvoeding ter hand. Dankzij Merlijn vind Arthur het zwaard in een grot op een eiland. Met het zwaard wint hij zijn eerste strijd, en bevestigt daarmee zijn recht Uther Pendragon op te volgen als Hoge Koning.
Merlijn is natuurlijk de eigenlijke hoofdpersoon, maar hij heeft na de dood van zijn vader zijn leven geheel gericht op de komst van Arthur. Als die eenmaal geboren is en veilig ondergebracht is het vervolgens wachten tot hij oud genoeg is om een rol van betekenis te gaan spelen. Daar kakt het verhaal wat in. Merlijn gaat op reis, noemt halfslachtig wat plaatsen en mensen maar echt boeien wil het niet. Stewart had ofwel meer moeten investeren in Merlijns tijd in het buitenland (en zijn existentiële crisis als hij zijn magie lijkt te zijn kwijtgeraakt) ofwel de periode met een paar regels moeten samenvatten. Nu voelt het als een verplichte opvulling. Jammer.
Als Merlijn eenmaal het Woeste Woud intrekt en Arthur ontmoet is mijn interesse meteen weer gewekt. Arthur is nog een kind maar houdt een grote belofte in zich. Dat weet Stewart dan wel weer uitstekend te beschrijven. Ze blijft ook onverminderd goed in het soepel vermengen van mythes en geschiedenis; zo combineert ze de verhalen van het zwaard in de steen en Excalibur uit het meer met de historische figuur van Macsen Wledig. In het tweede deel van het boek zien we ook wat meer interacties tussen Merlijn en andere niet-inwisselbare personages. Omdat Merlijn zo’n afstandelijk personage is, is het nodig om hem in relatie met anderen te zien, of mijn betrokkenheid bij hem neemt af. Ambrosius en Niniane worden daarom node gemist. Andere boeiende personages (Ygraine, Morgause, Lot) zien we maar kortdurend verschijnen. Hopelijk zien we in het volgende deel meer van hen.
De kiemen van het onheil worden alvast gezaaid: Merlijn krijgt onverklaarbare huiveringen als Arthur het Keltische woord guenhwyvar gebruikt, en de slinkse Morgause verleidt de onwetende Arthur, zodat Mordred verwekt wordt. Op de oogst moeten we echter nog wachten. Eigenlijk voelt The Hollow Hills meer als een epiloog van het eerste deel en een proloog voor het derde. Op zichzelf is het boek daarom net wat minder indrukwekkend dat The Crystal Cave. Hopelijk stijgt het laatste deel hier nog bovenuit.