De debuutroman van de Vlaamse schrijver/dichter Filip Keyaert beschrijft de beslommering van een videotheekeigenaar ergens halverwege de jaren tachtig. Hij spendeert zijn dagen met het veroordelen van zijn klanten en het mijmeren over exploitation films uit de jaren 60 en 70.
In theorie is dit gegeven alleen al genoeg materiaal voor een geweldige roman. De setting is goed, het tijdsbeeld is top en een chagrijnige en voortdurend mopperende hoofdpersoon is altijd leuk. De eerste pakweg 50 pagina's lezen dan ook weg als het vroegere werk van Herman Brusselmans, maar dan doorspekt met een specifieke voorliefde voor obscure cinema.
Je proeft als lezer de melancholie en het verlangen naar lang vervlogen tijden. Door de bevlogenheid van de schrijver vliegen deze pagina's voorbij. Zodra de videotheekdeuren gesloten worden, verdwijnt de goede opzet van het boek en komt Keyaert met een verzameling nietszeggende personages op de proppen, die uitsluitend karikaturaal overkomen en alleen als vehikel dienen voor flauwe grappen.
Daarnaast is het Vlaamse taalgebruik erg nadrukkelijk aanwezigheid. Dit zou je uit kunnen leggen als authentiek, maar op een gegeven moment gaat het erg vervelen. Wellicht dat Vlaamse lezers of liefhebbers van deze taal op de grond zullen liggen van het lachen? Mocht dit niet zo zijn dan is Keyaert niet geslaagd in zijn opzet.
Na het matige middenstuk keert Keyaert in de laatste 50 pagina's terug naar zijn videotheek en krijgt de roman een nieuwe kwaliteitsinjectie waardoor je als lezer toch met een goed gevoel achter blijft.
Dit debuut van Keyaert past prima in de traditie van de moderne Vlaamse schrijvers zoals Vekeman of Verhulst, maar vooral de vergelijking met Herman Brusselmans is onvermijdelijk. Het is ook veelzeggend dat juist hij, dit boek van harte aanbeveelt.
Deels ben ik het met hem eens, maar er had meer ingezeten. Doordat alles makkelijk wegleest en het basisidee zeer interessant is, geef ik een ruime voldoende.
Liefhebbers van het werk van Brusselmans en lezers die veel interesse hebben in subculturen zullen hier zeker blij mee zijn.
Een vergelijkbaar genreboek, dat me beter is bevallen en dat ik daarom nog even warm wil aanbevelen is
Konec Punku v Helsinkách - Jaroslav Rudiš (2010)