Een dag geen ruzie een dag niet geleefd
Ik durf met een gerust hart te stellen dat ik veel boeken heb gelezen over rouw, professioneel en gewoon als ieder mens die in zijn leven met verschillende vormen van verlies te maken heeft gehad. We ontkomen er allemaal (heel) vroeg of (heel) laat niet aan.
Er zijn boeken over rouw die me op de een of andere manier
tegenstaan zonder dat ik ze gelezen heb. Eerlijk is eerlijk, ik roep zelf altijd het hardst eerst zelf lezen voordat je je mening verkondigt, maar sommige boeken spreken om meerdere redenen niet aan of tja, wordt dat gevoel versterkt door meningen van anderen. Niets menselijks is mij vreemd.
Een jaar na het overlijden van zijn vrouw Emma, schreef Joost Prinsen een boek, niet om troost te bieden, wel om zijn eigen status quo te onderzoeken en daar verslag van te doen.
En ook omdat hij het plan had wat met al die losse teksten, mails en columns na het overlijden van Emma te doen. Ik vreesde het ergst, ik las eerder een
mislukt plakboek wat dat betreft, eveneens bij elkaar gezocht en geschreven door een weduwnaar.
Ruzie was het cement van het Prinsen huwelijk, een dag geen ruzie, een dag niet geleefd. Het ging meestal om kleine dingen: “Wat een rotzooi in die keuken” gevolgd door “Ja en ik heb dit en dat al gedaan, de hond uitgelaten en jij zit heel de dag te wordfeuten…”
Ze houden en hielden veel van elkaar in huize Prinsen, de man, vrouw en (klein)kinderen, al waren er na Emma’s overlijden nog wel wat appeltjes te schillen.
Dit boek lezend kan ik me erg vinden in een uitspraak van Jenny Arean over Prinsen:
“Je loopt krom Joost en je ziet er niet uit, maar als je je mond opendoet, ben je een hele grote” .
Met dit boek doet JP zijn mond open, hij laat zien hoe je liefdevol over de doden niet alleen niets dan goeds hoeft te spreken.
Ik heb meermaals hartelijk gelachen. Het boek klopt, de man is congruent over zijn rouw en bijbehorende reacties. Alle fragmenten en knipsels bij elkaar zijn op zijn plaats, ze laten een ontwikkeling van rouw zien. Daarbij, je bent artiest (ja) of niet, net zo goed als je rouwt.
In zijn genre 5*