menu

The Catcher in the Rye - J.D. Salinger (1951)

Alternatieve titels: De Vanger in het Graan | Puber

mijn stem
4,11 (529)
529 stemmen

Engels
Psychologisch

277 pagina's
Eerste druk: Little, Brown, Boston (Verenigde Staten)

Holden Caulfield is een zestienjarige jongen, die net voor de wintervakantie besluit om van school weg te lopen. Hij dwaalt enkele dagen door New York, met zichzelf in de knoop liggend omwille van zijn ontluikende volwassenheid.

zoeken in:
4,0
Een echt coming-of-age boek en daar houd ik wel van. Holden Caulfield is een 16-jarige jongen die niet echt lekker in zijn vel zit. Hij wordt voor de zoveelste keer van een school gestuurd. Holden verteld in het boek wat er rond kerst is gebeurd toen hij richting een mental breakdown ging. Holden verteld vanuit de eerste persoon enkelvoud en dat leest prettig. Het puberachtige taalgebruik is ook prima. Vooral richting het einde kreeg het verhaal echt vat op me en steeg mijn waardering. Een goed boek dat ik ben gaan lezen omdat het een echte klassieker is. Ik heb de Engelse uitgave gelezen.

Samenvatting:
Holden Caulfield wordt vanwege slechte resultaten van de school Pencey Prep. gestuurd. Hij deelt daar een kamer met Stradlater, een knappe, wat oudere jongen die nogal vol van zichzelf is. Ze kunnen het op zich prima vinden. Ackley is de buurjongen, een ranzige knaap, die vaak binnenkomt om vooral Holden te vervelen. De dag dat Holden weet dat hij weg moet heeft Stradlater een date met een vroeger vriendinnetje van Holden. Stradlater is een echte womanizer en Holden kan het niet uitstaan dat hij haar date. Ze krijgen ruzie en er ontstaat een flinke vechtpartij. Holden besluit te vertrekken. Normaal zou hij pas woensdag naar huis mogen om kerst te vieren, daarnaast is er een brief over zijn uitsluiting van school naar zijn ouders gestuurd. Holden besluit deze paar dagen in New York door te brengen. Daar beleeft hij nogal wat in korte tijd en hij verbrast flink wat geld. Hij wil graag naar zijn tienjarige zusje Phoebe, waar hij gek op is. Holden had ook een broertje, Allie, die als kind is overleden. Holden gaat met een paar meiden dansen in een club en naar een bar waar een bekende pianist speelt. Ook daar vindt hij iedereen weer phony. In het hotel regelt hij een hoertje, maar stuurt haar onverrichter zake weer weg. Holden kan het niet verdragen dat zij een jurk voor dit werk heeft gekocht en dat niemand doorhad dat ze het met dit doel kocht. De volgende dag ontmoet hij twee nonnen en koopt een zeldzame lp voor Phoebe. Verder heeft hij een afspraakje met Sally, ze gaan naar een show en schaatsen. Holden stelt voor om samen weg te lopen en ze krijgen ruzie als Sally niet wil. Holden ontmoet een oude vriend en zuipt zich klem. Alleen gaat hij laat Central Park in, daar laat hij de lp voor Phoebe kapot vallen. Aan alles merk je dat hij op instorten staat, hij denkt dat hij ernstig ziek is. Old Phoebe zou dat verschrikkelijk vinden en daarom besluit hij direct naar haar toe te gaan. Stiekem sluipt hij naar binnen. Phoebe is blij verrast, maar heeft direct door dat hij van school is gestuurd. Ze raakt overstuur en is heel boos. Holden probeert het uit te leggen, dat iedereen zo phony is. Phoebe zegt dat het aan hem ligt, dat hij nooit iets leuk vindt. Holden kan slechts één ding bedenken dat hij leuk vindt. Hij wil the cather in the rye worden. De vanger in de rogge, die moet voorkomen dat spelende kinderen van een clif vallen. Holden belt meneer Antolini, een oud leraar en mag direct langskomen. Phoebe geeft hem wat geld en troost hem als hij vreselijk moet huilen. Antolini geeft hem een paar wijze lessen, oa van een psycholoog Wilhelm Stekel: "The mark of the immature man is that he wants to die nobly for a cause, while the mark of the mature man is that he wants to live humbly for one." Holden mag blijven slapen, maar wordt wakker als Antolini zijn hoofd streelt. Holden wordt boos en gaat weg. Hij geeft een briefje af op de school van Phoebe waarin hij vertelt naar het Westen te vertrekken en vraagt haar in de pauze nog één keer te ontmoeten. Ze komt, maar met een enorme koffer, ze wil meegaan. Holden zegt dat dat niet gaat gebeuren en Phoebe is weer boos. Ze zegt niks en als hij wegloopt volgt ze hem aan de andere kant van de straat. Holden let goed op haar en loopt naar de dierentuin, daar is Phoebe al wat minder boos. In de buurt is een draaimolen en Phoebe mag erin. Ze ontdooit wat en zegt niet meer boos te zijn en geeft Holden een kus. Wanneer ze weer in de molen zit begint het te hozen en iedereen gaat schuilen. Holden blijft als enige in regen zitten en kijkt naar Phoebe en voelt zich gelukkiger dan ooit.

Terugkerend thema is dat Holden graag wil weten waar de eenden in Central Park in de winter blijven.

avatar van Jason82
4,5
Door alle drukke dagen schiet ik nog niet erg op in dit boek, maar wat geniet ik er van tijdens de momenten dat ik aan lezen toe kom. Afgelopen nacht nog heb ik een stuk gelezen en ik heb zelden zo moeten lachen om een passage uit een boek, echt geniale humor. Gaat om de conservatie die Holden voert met taxichauffeur Horwitz tijdens een ritje midden in de nacht. Briljant!

Een fragment neem ik hieronder op;

(Holden begint) 'Dat meertje. Die soort vijver die de ze daar (Central Park, NY) hebben. Waar die eenden zitten. Je weet wel'.
(Horwitz) 'Ja, wat is daarmee?'
'Nou, weet je die eenden die daar zwemmen? In het voorjaar en zo? Weet jij misschien toevallig waar die 's winters heen gaan? '
'Waar wie heen gaan?'
'Die eenden. Weet jij dat toevallig? Ik bedoel, worden ze met een vrachtwagen opgehaald ofzo, of vliegen ze zelf weg - dat ze naar het zuiden trekken of zoiets?'
Horwitz draaide zich helemaal om en keek me aan. Het was een ontzettend kortaangebonden kerel. Maar verder best aardig.
'Hoe moet ik dat nou weten?' zei hij. 'Hoe moet ik in godsnaam nou zoiets stoms weten?'
'Je hoeft niet kwaad te worden,' zei ik. Hij werd er kwaad over of zoiets.
'Wie zegt dat ik kwaad ben?' zei hij. 'Ik ben helemaal niet kwaad.'
Als hij de godganse tijd kwaad werd hoefde ik geen gesprek met hem te voeren. Maar hij begon zelf weer. Hij draaide zich helemaal om en zei: 'De vissen gaan helemaal nergens heen. Die blijven zitten waar ze zitten, de vissen. Gewoon in die stomme vijver.'
'De vissen - dat is heel wat anders. Met de vissen ligt het anders. Ik heb het over de eenden,' zei ik.
'Wat is daar anders aan? Dat is helemaal niet anders,' zei Horwitz. Bij alles wij hij zei klonk hij kwaad ergens over. 'De vissen hebben het veel zwaarder, in de winter en zo, dan de eenden, man. Gebruik je verstand.'
'Goed. Wat doen ze dan, de vissen en zo, als die hele vijver één blok ijs is, en er mensen op schaatsen en zo?
Horwitz draaide zich weer om. 'Hoezo, wat doen ze dan?' Schreeuwde hij. 'Ze blijven gewoon zitten, man.
'Ze kunnen niet gewoon doen alsof er geen ijs is. Ze kunnen het niet gewoon negeren'.
'Wie zegt dat ze het negeren? Ze negeren het helemaal niet!' zei Horwitz. Hij wond zich zo ontzetten op dat ik bang was dat hij recht tegen een lantaarnpaal zou knallen of zo. 'Ze leven gewoon ín het ijs. Dat is gewoon hun natuur, man. Ze vriezen de hele winter gewoon op een bepaalde plaats vast.'
'O ja? En wat eten ze dan? Ik bedoel, als ze helemaal bevroren zijn, kunnen ze niet rondzwemmen om eten te zoeken.'
'Hun lichamen, man - snap je dat dan niet? Hun lichamen nemen gewoon voedsel op, gewoon door het zeewier en de rotzooi die in het ijs zit. Ze hebben de hele tijd hun poriën open. Dat is gewoon hun natuur. Snap je wat ik bedoel?'


En zo gaat het door, maar dat wordt me te lang Als het boek dit niveau vasthoudt, dan is dit een juweeltje van de buitencategorie.

avatar van Jason82
4,5
Jason82 schreef:
En zo gaat het door, maar dat wordt me te lang Als het boek dit niveau vasthoudt, dan is dit een juweeltje van de buitencategorie.

En jawel, dit boek heeft de status van "klassieker" wat mij betreft volledig waar gemaakt. Bizar dat het zo oud is, het is vaker gezegd maar het zou inderdaad zo vorig jaar uitgegeven kunnen zijn.

Ik heb van begin tot eind genoten van het lezen van dit verhaal over een bijzondere jongen. Alhoewel, bijzonder... Vraag me oprecht af of hij heel bijzonder is. Hij heeft al veel voor z'n kiezen gehad op jonge leeftijd. Vervolgens wordt dan van je verwacht dat je gewoon weer meedraait in de maatschappij, daar worstelen we toch allemaal (op gezette tijden) mee? Zijn depressies zijn op de betreffende momenten te begrijpen (als je alleen in een café zit, of eveneens moederziel alleen op een station probeert wat uurtjes slaap probeert te pakken). Dit alles zorgt ervoor dat Holden het liefst ergens ver weg in een hutje op de hei zou wil wonen, alleen. Op het moment dat hij zijn steun en toeverlaat Phoebe (zijn jongere zusje) ontmoet, kantelt het verhaal langzaam. Zo herkenbaar, soms voel je je verloren en kan een lichtpuntje, hoe klein ook, ineens weer moed geven toch?

De humor in dit boek vond ik als eerder aangegeven briljant. Echt heerlijk droog, geniaal bij vlagen. Het verhaal van de eenden, maar ook over zijn tijdelijke kamergenoot die hij vreselijk saai vond maar 2 maanden duldde omdat hij zo mooi kon fluiten (voornamelijk Jazz...). Zo zijn er legio voorbeelden, soms duidelijk herkenbaar, soms verborgen. Prachtig!

5,0
Heb ik beginnen lezen door de South Park episode met dezelfde naam.
Het is een zeer sterk boek op veel gebied. Misschien wel het beste boek dat ik ooit gelezen heb.

In het begin gaat het een beetje traag vooruit, tot op het punt het hoofdpersonage op de trein zit en een gesprek begint met de moeder van z'n klasgenoot. Vanaf toen was ik verkocht...

Velen vragen zich af over wat het verhaal nu precies gaat...
Voor mij gaat over de puberteit van een jongen die een volwassen man wordt. Ik wil niet discrimineren, maar ik denk dat vrouwen niet zoveel kunnen met dit boek.
Handelt ook over het feit dat volwassen mensen vaak zich anders voordoen dan dat ze zijn (liegen om bestwil enz...) om geen problemen te veroorzaken of dat het beter is zo. Vaak had ik het griezelig idee, van "wow dit is precies wat ik ook soms denk...". Zeer herkenbare situaties soms.

Geweldig boek dat alle lof verdient.

Ted Kerkjes
wizard of midian schreef:
Ik wil niet discrimineren, maar ik denk dat vrouwen niet zoveel kunnen met dit boek.
Waarom denk je dat?

avatar van gert_r
4,0
wizard of midian schreef:
Ik wil niet discrimineren, maar ik denk dat vrouwen niet zoveel kunnen met dit boek.
Ted Kerkjes schreef:
Waarom denk je dat?

Nomi Nickel uit A Complicated Kindness - Miriam Toews (2004) werd alom vergeleken met Holden Caulfield, dus dan kunnen de vrouwen daar terecht. Ook zeer lezenswaardig voor mannen, want bij een goed boek zijn het geslacht en de sexuele geaardheid van de schrijver en van de hoofdpersoon niet echt belangrijk.

Ted Kerkjes
gert_r schreef:
Ook zeer lezenswaardig voor mannen, want bij een goed boek zijn het geslacht en de sexuele geaardheid van de schrijver en van de hoofdpersoon niet echt belangrijk.
Precies, dat zou ik ook zeggen!
Ik snap ook nooit zo goed waarom mannen per se liever over mannen zouden lezen en vrouwen liever over vrouwen. Voor een bepaalde leeftijd kan ik me dat misschien voorstellen, maar verder...

avatar van Pecore
Met zoveel sekseverschillen moet het toch wel zo zijn dat bepaalde boeken absoluut liever door mannen dan door vrouwen gelezen worden. En andersom.

Ted Kerkjes
Pecore schreef:
Met zoveel sekseverschillen moet het toch wel zo zijn dat bepaalde boeken absoluut liever door mannen dan door vrouwen gelezen worden. En andersom.
Zelf ben ik niet zo overtuigd van het bestaan van grote verschillen tussen de seksen. Maar los daarvan zal een boek als The catcher in the rye, dat handelt over ontluikende volwassenheid en andere algemeen menselijke eigenschappen, toch iedereen die daar van houdt wel aanspreken?
Ik zou niet weten waarom "vrouwen niet zoveel kunnen met dit boek".

avatar van Pecore
Dat laatste zou ik ook niet weten, want ik heb dit boek niet gelezen. Als je het zo beschrijft lijken mij dat inderdaad ook thema's die sekse overstijgen. Maar ik kan me goed voorstellen dat de lezers van gasten als Bukowski en Brusselmans voornamelijk man zijn. En zo zullen er toch ook auteurs zijn die voornamelijk door vrouwen gelezen worden.

5,0
Ted Kerkjes schreef:
(quote)
Waarom denk je dat?

Ted Kerkjes schreef:
(quote)
Zelf ben ik niet zo overtuigd van het bestaan van grote verschillen tussen de seksen. Maar los daarvan zal een boek als The catcher in the rye, dat handelt over ontluikende volwassenheid en andere algemeen menselijke eigenschappen, toch iedereen die daar van houdt wel aanspreken?
Ik zou niet weten waarom "vrouwen niet zoveel kunnen met dit boek".


hm, zoals ik reeds aangaf gaat het volgens mij over een jongen die in z'n puberteit zit. Hij kijkt naar de wereld op een bepaalde manier, net zoals hij ook over seksualiteit begint na te denken. Ik vond het erg herkenbaar als man zijnde maar ik vermoed dat meisjes hun puberteit anders ervaren en met andere zaken worstelen dan jongens en dan ook zich niet kunnen inleven in Holdens problemen.

Typische voorbeelden hiervan zijn de passages waarin Holden impulsief een prostituee inhuurt, maar als ze dan in z'n hotelkamer staat hij plots zich bedenkt, wil ik dit wel? Een meisje zie ik niet zomaar een gigolo inhuren imho
Een ander voorbeeldje is wanneer hij dronken een meisje opbelt midden in de nacht om met haar te praten en haar ouders dan kwaad de telefoon opnemen. Welke man heeft dit nog nooit gedaan? Maar een vrouw zal als ze dit boek leest hier anders tegen aankijken en Holden een kl**tz*k vinden, terwijl ik als man hem wel ergens begrijp.
Ook zijn nachtje uit, met die 3 vrouwen waar hij constant zat te trakteren maar waarbij zij hem niet zoveel trakteerden en hij achteraf wat ontgoocheld over was, das een typische mannensituatie.

Ted Kerkjes
wizard of midian schreef:
Ik vond het erg herkenbaar als man zijnde maar ik vermoed dat meisjes hun puberteit anders ervaren en met andere zaken worstelen dan jongens
Hier kan ik wel in mee gaan...
wizard of midian schreef:
en dan ook zich niet kunnen inleven in Holdens problemen.
... maar hier ben ik het dus niet mee eens. Ik denk dat literatuur (en kunst in het algemeen) indien gelukt juist ideaal is om je mee te voeren naar "het onbekende". (Om er vervolgens achter te komen dat het onbekende niet zo onbekend is als je aanvankelijk dacht.)

avatar van Dr Channard
3,5
Mooie klassieker. Ongelogen, dit verhaal is op een zeer vlotte en moderne manier geschreven. Het is een soort dagboek, voorgelezen door de auteur, van een depressieve puber die zijn leven niet meer op de rails kan en wil zetten. Het boek is zowel grappig als confronterend. Sommige dingen zijn wat handelingen die typisch van de jaren 50 zijn (Je bent 19? Dan mag je al roken is een zin uit een conversatie tussen twee mensen) maar er zitten best veel eigentijdse dingen tussen zoals de manier waarop het hoofdpersonage zich ergert aan sommige karaktereigenschappen van kamergenoten. Zalig gewoon.

Heb me goed geamuseerd en het ging als een lichte maaltijd vlot binnen. 4*

Ted Kerkjes
Een beetje onverwacht vond ik dit een geweldig boek.
Eerlijk gezegd had ik een heel ander boek verwacht: bij ‘The catcher in the rye’ had ik toch vooral associaties met de moord op John Lennon en de aanslag op Ronald Reagon en zo.
Maar het blijkt dus gewoon een heel lief en ontzettend grappig boekje.
It's sort of funny, in a way.

De figuur Holden Caulfield deed mij een beetje denken aan de karakters uit ‘Scott Pilgrim vs. the World’ en ‘Ghost World’ - toevallig (?) twee comicbook-verfilmingen. De jong-volwassen personages in die films lijken ook allemaal een soortgelijke hekel te hebben aan bijna alles om hen heen. (“You know what sucks? Everything.”, “This is boooring.”, "I'm just so sick of everybody.", "Everyone's just too stupid!") Zo’n houding heeft Holden Caulfield dus ook. (Ik zag bij het lezen ook wel een Michael Cera-achtige tiener voor me.) Wat deze werken volgens mij overeen hebben, is dat ze heel knap op een humoristische manier "onbegrepen jongeren" portretten, zonder deze belachelijk te maken.
Holden heeft een hekel aan alles wat in zijn ogen ‘phoney’ is. Eigenlijk komt zijn negativiteit voort uit teleurstelling: teleurstelling in de wereld om hem heen die continu verandert. Wat Holden niet doorheeft, is dat de wereld om hem heen niet zozeer verandert, maar dat hij zelf gewoon ouder wordt en dingen anders ziet. Holden ziet nu pas hypocrisie, huichelarij, onrecht, onkunde die hij vroeger niet zag, of misschien wel zag maar niet kon plaatsen. Holden verlangt terug naar zijn kindertijd, toen alles nog beter was. Het liefst zou Holden willen dat alles blijft zoals het was; hij zou, net als de eendjes in het park, willen verdwijnen voor de winter. Of net als de wassen beelden in het museum bevriezen.

Maar goed, ik kan hier nu wel een heel verhaal gaan opschrijven, maar ik geloof dat dit zo’n boek is dat eindeloos is uitgekauwd en geïnterpreteerd en geanalyseerd, dus alles wat ik in het boek gelezen heb, zal weinig toevoegen aan wat er al is gezegd. Ergens best jammer, al die aandacht.

Ik vond het een heerlijk boek. Het deed mij ergens ook wel denken aan ‘De avonden’ van Reve: dat boek gaat ook over een dolende, jonge protagonist in een winterse setting. (De boeken komen natuurlijk ook ongeveer uit dezelfde tijd.) Bij beide boeken moest ik trouwens ook regelmatig hard lachen. Misschien is Frits van Egters wel gewoon Holden Caulfield als 'ie wat ouder is.
Stilistisch is dit boek denk ik vooral effectief te noemen. Ik kan me wel voorstellen dat sommigen het spreektalige irritant vinden, maar ik vond het toch wel tof. Die Amerikaanse stopwoordjes die continu herhaald worden lijken mij ook wel essentieel voor het weergeven van Caulfields gedachtestroom. Bovendien dragen die ook wel voor een belangrijk deel bij aan het komische effect, vond ik.

Holden Caulfield is zeker een personage dat me bijblijft. Hij is zo’n prachtig gelaagd figuur: hij is lichtelijk irritant, maar tegelijkertijd ontzettend vertederend en lief in zijn liefde voor kinderen die hem doen denken aan zijn eigen jeugd en natuurlijk zijn zusje Phoebe. Eigenlijk heeft Holden een zwak voor alle mensen die onzeker zijn en twijfelen, zoals “the kettle drummer” en Bob Robinson. Ook zijn zwak voor zijn vroegere buurmeisje Jane Gallagher is zo schitterend beschreven.
“Ask her if she still keeps all her kings in the back row.”
Heerlijk onbeholpen en knullig.
En dan het einde met de draaimolen, dat is ook zo prachtig. Bij het einde lijkt Holden Caulfield ook een zekere ontwikkeling doorgemaakt te hebben: waar hij in het gesprek met Phoebe vertelde:
“Anyway, I keep picturing all these little kids playing some game in this big field of rye and all. Thousands of little kids, and nobody's around – nobody big, I mean – except me. And I'm standing on the edge of some crazy cliff. What I have to do, I have to catch everybody if they start to go over the cliff – I mean if they're running and they don't look where they're going I have to come out from somewhere and catch them. That's all I'd do all day. I'd just be the catcher in the rye and all. I know it's crazy, but that's the only thing I'd really like to be. I know it's crazy.”
, zegt hij aan het einde bij de draaimolen:
All the kids kept trying to grab for the golden ring, you and so was old Phoebe, and I was sort of afraid she’d fall off the goddamn horse, but I didn’t say anything or do anything. The thing with kids is, if they want to grab for the gold ring, you have to let them do it, and not say anything. If they fall off, they fall off, but it’s bad if you say anything to them.
Hij lijkt een soort vertrouwen te hebben gekregen, een soort optimisme. Maar goed, dit zal ongetwijfeld al eerder ergens geschreven zijn, dus laat ik het maar bij mijn eigen mening houden: schitterend boek.

Eigenlijk stom: als ik een boek heel goed vind, kan ik eigenlijk niet zo veel meer over zeggen dan dat ik het heel goed vind.

avatar van misterfool
4,5
De boeken die je onverwacht omver blazen, zijn altijd het leukst. Catcher in the Rye vind ik indrukwekkend, hoewel ik eveneens moeite heb om de kwaliteiten van dit boek precies te duiden. Misschien is het wel de wijze waarop Salinger de beleveniswereld van een tiener in kaart brengt zonder dat hij deze gelijk moet bekritiseren of nuanceren. Holden Caulfield is enerzijds intelligent, grappig en gevoelig, maar ook brutaal, zelfdestructief en egocentrisch. Dit spanningsveld, tussen de goede en slechte eigenschappen van het hoofdpersonage, voelt realistisch aan. Het herhalen van enkele catchfrasen voegt tevens veel toe aan dit gevoel van realisme. Vervolgens vind ik de structuur subtiel. Het verhaal voelt zo naturel aan. Geleidelijk wordt het een en ander vrijgegeven over enkele traumatische gebeurtenissen in het leven van Holden. Het karakter maakt ook een hele verandering door, die pas echt wordt benadrukt in de conclusie. De klassiekerstatus wekt bij mij altijd enige scepsis op, maar door de voornoemde redenen is dit mijns inziens een boek dat terecht zo wordt aangeduid.

3,5
Ik kende The Catcher in the Rye al jaren omdat de moordenaar van John Lennon het boek bij zich had ten tijde van de moord, op die bizarre 8 december in 1980. Dat zou reden moeten zijn om Salingers klassieker al láng te kennen, maar het is er niet eerder van gekomen. In mijn leesclub kwam het boek echter als winnaar uit de bus, waardoor ik het nu eindelijk van mijn bucketlist kan wegstrepen.

Salingers verhaal draait allemaal om de instabiele tiener Holden Caulfield. Een zoeker die weliswaar intelligent en gevat maar ook onzeker en zelfdestructief is. Waarschijnlijk dat iedereen van ons wel eens een tijd in zijn of haar leven heeft gekend die somber en stuurloos aanvoelde. Dergelijke periodes zijn niet fijn, maar natuurlijk wel interessant voor schrijvers. Het zijn immers de jaren waarin karakters worden vormgegeven en karakters worden gekneed. Genoeg mogelijkheden dus voor een pakkend verhaal, maar écht aangrijpend vind ik het zelden.

The Catcher in the Rye is weliswaar een klassieker, maar zeker niet het best geschreven boek in de geschiedenis. Zijn status haalt het naar mijn idee meer uit de vernieuwende schrijfstijl die volstaat met schuttingtaal en expliciete (gedachte)beschrijvingen over seks. Omdat deze prima in het verhaal passen is daar weinig mis mee, maar op de één of andere manier mist dit boek iets waardoor het nooit écht onder de huid gaat zitten. Komt het omdat de hoofdpersoon niet bepaald sympathiek is? De Amerikaanse setting? Of toch omdat het onlosmakelijk is verbonden met Lennons moordenaar Mark Champman? Geen idee, maar de ruime voldoende staat in ieder geval buiten kijf.

3,5*

Ted Kerkjes
avdj schreef:
expliciete (gedachte)beschrijvingen over seks.
Die kan ik me niet herinneren...?

3,5
Denk bijvoorbeeld aan het moment wanneer hij een hoer in zijn hotelkamer regelt en toegeeft dat hij nog maagd is. Het wordt nooit écht suggestief maar hij noemt het beestje wel degelijk bij naam. Ook het veelvuldig gebruik van scheldwoorden was volgens mij redelijk 'nieuw' in die tijd.

avatar van ZAP!
5,0
Ik baseer mijn cijfer op mijn eerste en enige leesbeurt, jaren geleden, in mijn HAVO-tijd. Ik ging er doorheen als een trein en sommige stukjes en het einde zullen me altijd bijblijven. Een vriendin uit die tijd vergeleek me eens met de hoofdpersoon (of 'ik leek tenminste op zo'n klootzak') toen we (weer) eens ruzie hadden. Ik vatte het nog als een compliment op ook - dat had Holden misschien ook wel gedaan.

Ik kon indertijd in ieder geval helemaal mee met deze rebel, en stiekem ben ik wel benieuwd hoe het mij nu zou bevallen. Ik twijfel alleen of de herinneringen moet laten zoals ze zijn, of niet...

*****.

avatar van Pleun
3,5
Voor mensen die dit een goed boek vinden kan ik ook Rage van Stephen King aanbevelen. Zijn eerste boek dat hij schreef en later publiceerde onder het pseudoniem Richard Bachman. Hij was toen pas 19 en het is anders als zijn latere werk. Rage fungeerde als inspiratiebron voor verschillende school shooters (zoals Columbine) en is daarom door King uit de handel genomen.

Ik heb The Catcher in the Rye ooit gelezen en toen vond ik het best goed. Inmiddels ben ik iets minder enthousiast, het is typisch zo'n boek dat populair is bij scholieren. Toen ik Rage las dacht ik..misschien vind ik dit wel beter dan The Catcher in the Rye. Maar misschien is dit wel vloeken in de kerk.

4,5
Na zoveel jaren herlas ik dit boek nog eens en dat was een goede ervaring.
De eerste helft geeft een kijk op een puber die een zware crisis doormaakt, onbegrepen door school en ouders. Het beeld dat van deze knaap gegeven wordt, met het soort bijhorende stoere jongenspraat en -gevloek, is nog steeds geloofwaardig. Daarna, goed geïntegreerd in het eerste deel, komt een beeld van de USA, een materialistische en oppervlakkige maatschappij die zeker Holdens probleem niet zal oplossen. Dat het boek in 1945 voor het eerst verscheen, verrast in zekere zin, het lijkt me verbazend actueel. Holdens beleving van die maatschappij loopt ook vooruit op de visie van de jaren 60 en 70. Ja, Janis Joplin, “Freedom's just an other word for nothing left to lose”...
Maar dan komt er aan het boek toch een einde dat wat perspectief opent...

avatar van mjk87
3,5
Dit boekje heb ik al jaren in bezit in een kleine pocket-versie in het Engels, maar tot heden nooit echt belangstelling voor gehad. Althans, steeds weer andere boeken die me dan meer wisten te verleiden. Maar goed, op naar Bruce Springsteen, dus dat is twee uur treinen en ook daar (om toch wel op tijd te zijn) met tijd over. Tassen zijn verboden, maar een pocket gaat wel mee in een jaszak. Uit noodzaak dan eindelijke deze klassieker gelezen.

Wel, die klassieker-status zie ik nu niet helemaal meer. Het zal allicht toentertijd een bepaalde snaar hebben geraakt en redelijk vernieuwend qua woordgebruik, maar nu 70 jaar verder is dit allemaal niet heel bijzonder meer. Wel blijft het een vermakelijk boekje met soms herkenbare situaties en gedachten en ook is het op een bepaalde manier teder. Maar pakweg met nog 1/3 te gaan wist het boekje niet echt meer te overtuigen, de situaties vond ik minder sprekend en hoewel er nog wat ontroering aan het eind zit was ik er ook wel een beetje klaar mee. 3,5*.

4,5
Een klassieker die iedere lezer minstens een keer moet lezen.

Gast
geplaatst: vandaag om 04:57 uur

geplaatst: vandaag om 04:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.