Perron Manor - Lee Mountford (2020)

Ik ben zelden zoveel spookhuizen tegengekomen als de laatste maanden. Het blijkt wel dat deze nog steeds een even grote aantrekkingskracht op de moderne schrijvers, en lezers, hebben als de klassieke schrijvers van weleer. Jonathan Janz, Michael Richan, Darcy Coates, Stephen King, Graham Masterton, Richard Matheson, Guy N. Smith en vele anderen hebben zich hieraan gewaagd, en ze blijven erop terugkomen; voor diegenen die dat nog kunnen dan. En nou zou je denken: dit gegeven is inmiddels wel uitgemolken, toch weten de diverse schrijvers er iedere keer weer hun eigen draai aan te geven.
In de nieuwe 'Haunted'-serie van Lee Mountford staat in de eerste drie delen Perron Manor centraal. In de dertiende eeuw gebouwd als klein klooster, in de jaren die daarop volgden uitgebreid, verbouwd en van functie veranderd: adellijk woonhuis, weeshuis, hotel en uiteindelijk weer woonhuis. De hele geschiedenis staat beschreven in de bijbehorende novelle 'Inside Perron Manor' (gratis te verkrijgen bij inschrijving op de nieuwsbrief van Lee Mountford) die geschreven zou zijn door ene David Ritter, die als bijfiguur optreedt in voorliggende roman.
Chloe en Sarah Pearson erven Perron Manor van hun oom Vincent, en vooral Chloe is van plan er een gelukkig thuis van te maken voor haar gezin en haar zus. Maar het gewelddadige verleden van marteling en moord gooit natuurlijk roet in het eten. In de verte doet dit enigzins aan 'The Shining' denken (hotel, volgepropt met geesten, focus op één personage), toch weet Mountford al te veel vergelijking te vermijden zodat er toch een eigen geheel ontstaan is. Het is wat traag, en de gebeurtenissen lijken allemaal wat futiel in het begin, maar aan het eind culmineert alles, met alle gevolgen van dien.

Overtuigend.

Spookhuisthriller waarin zeker tijdens de eerste helft van het boek uitgebreid de tijd wordt genomen om deze wereld gepast neer te zetten. Als lezer maken we rustig kennis met de drie hoofdpersonages die allemaal met hun eigen gedachtes en problemen kampen, terwijl er soms op de achtergrond een spook of schim voorbijschiet om je eraan te herinneren dat je een griezelboek aan het lezen bent.

Lee Mountford slaagt er niet in om onderscheidende personages neer te zetten waardoor de opbouw van Perron Manor niet altijd even interessant voor de dag komt, maar de dreiging en spanning is bij vlagen goed voelbaar. Langzaam maar zeker beginnen de bovennatuurlijke situaties zich op die manier te escaleren en dat levert degelijk leesvoer op. Creatief is het niet, maar het vermaakt op efficiënte wijze.

De tweede helft is echter waar je als liefhebber een boek als deze voor leest, waarin de situaties zich beginnen op te stapelen om uiteindelijk bij een explosieve finale van 50 pagina's terecht te komen. Het vormt zeer fijn leesvoer waarin de remmen integraal losgaan en ik als lezer eigenlijk niet meer kon stoppen om de pagina's om te slaan. Een verhaal als deze leent zich trouwens uitstekend voor filmisch materiaal en ik zal er niet raar van opkijken als we deze titel op een dag op het grote doek zullen aanschouwen.

Fijn materiaal dat gemakkelijk wegleest. Niet het meest originele of creatieve verhaal, maar wel een gebeuren dat doet wat het moet doen. Mountford heeft ondertussen al 10 boeken uitgebracht binnen deze serie en zal vast wel de publiciteit geroken hebben, maar dit vormt dan ook een meer dan degelijke voetnoot om een serie mee te beginnen.