Indische Duinen - Adriaan van Dis (1994)

Dit is nu echt een boek waarvan ik me niet eens kan herinneren of ik het ooit gelezen heb. Een diepe indruk zal het niet hebben achtergelaten: Adriaan van Dis die met woorden ten strijde trekt tegen zijn familie en haar verleden... De koele ingehouden pathos is nooit ver weg... Het is allemaal wel zielig maar door de koele toon wordt de dramatiek niet uitgemolken, want, dat mag niet. Dit is werkelijk echt een boek zonder enig karakter. Geef mij dan maar het harde (neo)naturalisme van Boon, Ibsen. Schrijvers die er wel helemaal voor durven gaan en geen rekening lijken te houden met de vraag: "Zou het grote publiek en de literaire jury dit wel kunnen pruimen? "
Ik hou niet van Adriaan van Dis, laten we hem gezellig lekker 'dissen'.

Ik vind dit daarentegen een sterk boek. Het leest makkelijk, vertelt een verhaal, dwaalt nooit af en is op sommige momenten erg sterk beschreven. Ruime 3,5*

Wanneer ik aan Van Dis denk, doemt het beeld van Connie Palmen op. Daarmee doel ik op hun "chirurgische schoonschrijverij", allebei zweren ze bij het schrijversmanifest van Connoly. Wat impliceert dat? Een hoop gewauwel ("Een schrijver kan geen kinderen hebben, want dat leidt af van de schrijverij". "Een schrijver mag geen publiek hebben, dat leidt af van de schrijverij", enz ...).

Met andere woorden: de belletrie wordt gevoerd teneinde de persoonlijke sores te verbergen achter mooi gebouwde zinnetjes. Hou het mooi, hou het netjes, ... want de buur houdt niet van manke zinnetjes.

"Doktersvrouwenliteratuur" is een typering die ik ooit hoorde bij Van Dis. Die vlag dekt enigszins de lading, het lijkt me mogelijk dit soort proza te lezen, het boek neer te leggen, meteen de zweetbandjes aan te trekken en ... hup! we zijn op weg naar het tenniscourt of we gaan samen met onze vriendinnen dat nieuwe leuke restaurant zoeken in de Beekse bergen. Van Dis is doordeweeks zonder meer, hij houdt de middelmaat in zijn schrijverij onder controle door het Connolyisme.

Het fascinerende aan die doktersvrouwen is, evenwel, dat achter de façade van het dagdagelijkse de nodige ongerijmdheden schuilen. Van Dis schurkt daar eventjes tegen, maar na lectuur blijf je met die knorrende lezersmaag. Van Dis' proza gaat nergens uit de bocht, blijft IKEA-gewijs degelijk. Af en toe krijgt de lezer een flits van Van Dis' eruditie, alhoewel zijn metaforiek toch voer voor middelmatici lijkt te wezen ik zie de door de wol gewassen meerwaardezoeker reeds opveren wanneer Van Dis het meisje in de rode sportwagen opvoert in "Indische duinen". De meerwaardezoeker kraait het uit en roept luidkeels zijn ega tegemoet (die in de keuken thee met biscuit aan het serveren is):

"Die rode sportwagen - dat is Truffaut!". Waarop onze meerwaardezoeker zich nestelt in zijn fauteuil, een sigaar opsteekt en zichzelf op de borst klopt met zijn associatievermogen

Als middelmaticus kan ik dat best pruimen

Spijker op de Kop, wat mij betreft, ik "voel" hetzelfde bij de auteurs die je ten tonele voert. Veel vorm, weinig inhoud, veel geschreeuw, technisch correct, maar weinig wol, kortom ik blijf meestal verslagen achter na 't dichtslaan van de laatste pagina.

Verslagen door de leegheid, eigenlijk. Snel op weg naar 'n goed boek, denk ik dan

Connie Palmen en Adriaan Van Dis zijn dan ook goede vrienden van elkaar, dat kan wat verklaren

Ikzelf vond het een vrij langdradig en saai boek. Veel over gehoord, maar uiteindelijk viel het me best tegen!

Ja, hè. Hier moet dus niets meer aan toegevoegd worden. Een totale onderschrijving van mijn kant: "chirurgische schoonschrijverij", "doktersvrouwenliteratuur", "IKEA-gewijs degelijk", meerwaardezoekerstegemoetkomend en doch, die "knorrende lezersmaag". Dat is zoals dit is.

Werd niet echt geraakt door het boek maar kon wel genieten van het historische uitkijkje.

N.a.v. verwijderd bericht:
Een beetje kinderachtig dat je meteen iemand beschuldigt van snobisme (en dat op een 11 jaar oud bericht), ook al legt katie duidelijk uit wat ze minder vindt aan dit boek.

Een topic met Zachary Glass, katie morosky en FisherKing; het internet vergeet niet, en soms is dat ook maar goed.

Die grap leidt anders tot een interessante discussie.

N.a.v. verwijderd bericht:
Wie zegt dat het een recensie is? Het is gewoon een mening samengevat in één alinea, niet een breed uiteengezet relaas. En misplaatste 'garp'? Was dit nou echt zo erg? Ik denk niet dat meneer Van Dis er wakker van ligt, eerlijk gezegd. Of je het grappig vindt, is weer een andere discussie!

Ach, hier verder over discussiëren heeft geen zin. Zoals ik al zei ligt Van Dis niet wakker over een woordgrapje uit 2006, maar u wel zo te zien. Spijtig.

Zulke boosheid omwille van een flauwe woordgrap. Amai, meneer Verschoor.
Het wordt er zo niet gezelliger op. Misschien kun je beter vertellen waarom je dit boek/ deze schrijver zo waardeert. Passie wordt namelijk gewaardeerd op dit forum.

Daarnaast is niet iedereen even belezen. Iedereen die op deze site zit, is desalniettemin geïnteresseerd in literatuur. Dus van enige animositeit jegens een schrijver zal niet snel sprake zijn.

N.a.v. verwijderd bericht:
Laat mij je geruststellen: volgens mij had katie morosky het bedoeld als bewust flauw woordgrapje, zie de aanhalingstekens en de emoticon.
Een beter voorbeeld van ongezouten meningen vind ik regels als "Wederom is dit mislukte stukje proza van uw kant het bewijs dat u niet kunt lezen.", "uw infantiele gedrag" en "En dat u, Sem, niet onder uw echte naam op dit forum durft onzin te verkopen, zegt mij ook heel veel.".
Dat bezorgt mij weer bezorgdheid.

N.a.v. verwijderd bericht:
In de ruim tien jaar dat ik nu op BoekMeter vertoef meen ik dat we hier in de regel vriendelijk met elkaar omgaan, waarbij er soms pittige discussies zijn; hetzij met elkaar, hetzij met betrekking tot auteurs en hun werk.
Daarbij kan bij uitzonderingen op die regel zo nodig altijd bij onze moderators Halley23 en gert_r melding gemaakt worden van ongewenst gedrag en/of kun je je bezorgdheid aan hen voorleggen. Zie informatie hierover elders op de site.
Ik denk dat voor een ieder je ideeën duidelijk zijn, ik stel voor dat we het hierbij laten om al te veel off topic te voorkomen.
Ik stel ook voor dat je ingaat op de uitnodiging van misterfool te delen waarom je dit boek met 3,5 waardeert. Ik ben alvast benieuwd

Ik heb gelezen tot p. 119 en toen had ik er genoeg van. Het zoveelste verhaal van een probleemjeugd, onbegrepen, de oorlog enz. enz. En dat dan verteld in dezelfde stijl, die we ook al eens gehad hebben. Een slechte Jeroen Brouwers… Het is nu goed geweest.