De Genocidefax: Wat Doe Jij Als het Erop Aankomt? - Roxane van Iperen (2021)

Het idee is goed, een bepaald thema uitwerken (vanuit haarzelf als alwetende schrijver) en daarbij een verhaal vertellen dat als illustratie moet dienen. Maar dit werkje is te dun, dat vooral. En dat is jammer. Volgens mij heeft Van Iperen veel meer te zeggen, maar in deze beperkte lengte blijft ze enorm oppervlakkig, zowel op het verhaal rond Daillaire als al hetgeen ze erbij wil zeggen. Nu blijft het samenvattend en ook met weinig nieuwe informatie of met redenen waarom men niet ingrijpt. Het verhaal rond Daillaire voegt dan wel echt wat toe, maar beklijft niet omdat er ook net aan 30 pagina's aan besteed worden. 3,0*.

A character loosely based on Dallaire was portrayed by Nick Nolte in Hotel Rwanda (2004).

Wiki

Interessant stukje geschiedenis, waarvan me niet bijster veel bekend was. Juist voor de leek is dit dan ook wel een lezenswaardig boekje, al komt hier natuurlijk ook de essay-kant van het hele gebeuren bij kijken. Ik had het gevoel dat de vertelling over de genocide en Van Iperens kijk hierop elkaar wat in de weg zaten hier en daar en dat de beperkte grootte van het boekje te weinig ruimte biedt om het allemaal echt lekker van de grond te doen komen. Het is niettemin een goede keuze geweest de hier centraal staande fax te belichten en het is prijzenswaardig dat dit (bij mij) vrij onbekende verhaal over dhr. Dallaire op deze wijze aan de man is gebracht.

Van Iperen beschrijft met een essay een onderwerp waar veel meer pagina's aan mogen gewijd. Het is wel zeer lezenswaardig en ik zie het als opstap naar ander werk over het centrale thema, maar ook de geschiedenis over Rwanda zelf.

De boekenweekessays hebben, op enkele uitzonderingen na ( https://www.boekmeter.nl/book/67312 en https://www.boekmeter.nl/book/27351 ) altijd rond de zestig pagina’s. Je kunt het de schrijfster niet aanrekenen dat ze geen langer boek heeft geproduceerd. Als je een ijsje koopt klaag je toch ook niet dat je geen sorbet hebt gekregen, met meer smaken? Ik vind juist dat ze die beperkte lengte maximaal heeft weten te benutten en ook legt ze prima uit waarom er niet is ingegrepen.
Ik heb er vijf (nog) niet gelezen, maar wat mij betreft is dit vooralsnog het beste boekenweekessay ooit.

Die beperkte ruimte binnen de opdracht vind ik wel een kulreden. Van Iperen kreeg de opdracht maar was niet verplicht over Rwanda te schrijven. Dus ik kan de schrijfster prima aanrekenen dat zij een boek heeft geschreven waar ze te weinig ruimte voor heeft genomen. De keuze voor dit verhaal en voor Rwanda is volledig haar eigen keuze.

Als ik bij de Mac 1,50 betaal voor een hamburger verwacht ik niet dat ik slechts een partje broodje hamburger krijg omdat ik maar 1,50 betaal ipv 15 in een restaurant maar verwacht ik een volledig andere hamburger die wel binnen die prijs van 1,50 past.

De prijs van een boek wordt toch niet afgemeten aan het aantal pagina's of de dikte ervan?