Maar Dat Mag Je Niet Zeggen: De Nieuwe Generatie Radicaal- en Extreemrechts in Nederland - Nikki Sterkenburg (2021)
Nederlands
Sociaal / Politiek
300 pagina's
Eerste druk: Das Mag,
Amsterdam (Nederland)
Drie jaar lang volgt journalist en onderzoeker Nikki Sterkenburg ruim veertig radicaal- en extreemrechtse activisten. Ze schuift aan bij neonazi’s met Wehrmacht-helmen in de keuken, interviewt de moskeebezetters van Identitair Verzet en maakt van dichtbij de opkomst van studiegenootschap Erkenbrand mee. Ze wil weten wie ze zijn, wat ze beweegt en hoe ze te werk gaan. Zeker nu ze niet meer altijd te herkennen zijn aan kale koppen en nazi-symbolen, maar juist hun activisme combineren met een baan en een rijk sociaal leven buiten de beweging. Ze spreekt hen over hun verleden (‘die oorbellen vond mevrouw Rost van Tonningen maar niks’), het heden (‘ik ben liever extreemrechts dan extreem-slecht’) en hun toekomstbeeld (‘het gaat bloedig worden’). Naarmate ze langer met activisten optrekt, hoort ze ook dingen waarvan het niet de bedoeling was dat ze die zou horen.
Dit boek bestaat vooral uit beschrijvingen van personen en veel citaten van hen, meer human interest dan wetenschap. En dat vind ik zelf niet zo bijzonder, althans niet een boek lang. Deels is dat nodig, want Sterkenburg onderzoekt de mensen achter dat rechts-extremisme, maar ze schrijft het allemaal vrij droog en saai op. Op die enkele momentjes dat ze wetenschap bedrijft, de soorten aanhangers in groepen uitsplits en daar wat over zegt is ze veel boeiender. Haar proefschrift bestaat vooral daaruit, in dit boek is het meer behang maar meer dan dat niet. 2,5*