menu

Billy Summers - Stephen King (2021)

mijn stem
3,75 (44)
44 stemmen

Engels
Thriller

528 pagina's
Eerste druk: Scribner, New York (Verenigde Staten)

Billy Summers is een man in een kamer met een pistool. Hij is een huurmoordenaar en de beste in zijn vak, maar wel eentje met een geweten: Billy neemt alleen opdrachten aan als het slachtoffer echt een slechterik is. Billy is er echter klaar mee: hij wil stoppen. Nog één opdracht en dan is het klaar. Billy is een van de beste sluipschutters ter wereld, een Irak veteraan en een Houdini als het gaat om verdwijnen nadat de klus is geklaard. Dus wat kan er misgaan? Nou, wat dacht je van alles?

zoeken in:
avatar van DMF
4,0
DMF
De plotomschrijving van dit verhaal geeft eigenlijk maar de helft van Billy Summers weer, als het al niet minder is. Natuurlijk, de opdracht die Billy uit moet voeren speelt een rol in het verhaal, maar Stephen King zou Stephen King niet zijn als het daarbij zou blijven.

Want Billy is niet alleen maar Billy. Billy is eigenlijk drie personen, misschien zelfs wel vier. Allereerst is hij Billy de sluipschutter. Tenminste, nog wel, want Billy is er klaar mee. Nog één laatste opdracht en dan is het boeken toe. Het gaat zijn bestbetaalde opdracht ooit worden en ook Billy's gedachten gaan uit naar de clichés die daarbij horen. De laatste overval, de laatste race of dat laatste seizoen: vaak is het er net eentje te veel. Maar ja, zeg maar eens nee tegen twee miljoen dollar.
Na enig wikken en wegen neemt Billy de opdracht aan. Het gaat geen vlot klusje worden, want wanneer zijn doelwit precies verschijnt is onbekend. Het kan morgen zijn, maar ook nog maanden duren. Billy moet derhalve bereikbaar zijn om de klus te kunnen klaren en daarom huurt zijn opdrachtgever verschillende ruimtes voor hem in het saaie stadje Red Bluff. Om zichzelf te vermaken gaat Billy, surprise surprise, een boek schrijven. En daar leren we een totaal andere kant van Billy kennen, namelijk de Billy die al op jonge leeftijd heftige dingen heeft meegemaakt en nog met een hoop onverwerkte issues zit. Er ontstaat een verhaal in het verhaal waarin King de therapeutische kracht van het schrijven, waar hij zelf zo bekend mee is, op een pakkende manier weet over te brengen.

Halverwege gaat het boek een heel andere richting op en ontstaat er het meest vreemde duo ooit. En dat zegt wat als je enigszins bekend bent met de karakters die King in zijn tientallen verhalen heeft gecreëerd. Hoewel ik er in het begin wat moeite mee had, is ook dit deel van het verhaal zeer de moeite waard. We leren Billy weer op een heel andere manier kennen, het tempo gaat merkbaar omhoog en zeker voor King's doen zit er behoorlijk veel actie in. De manier waarop de twee hoofdpersonen naar elkaar toegroeien is, hoe ongeloofwaardig ook, toch weer smullen geblazen.

Wie we in het verhaal ontmoeten, waar we heen gaan en hoe we daar komen, het is voor de Constant Reader een feest der herkenning. King verweeft verschillende genres moeiteloos met elkaar en weet dit keer - op een bekende locatie - zelfs met een pakkend einde te komen.

* * * *

Oh, en voor de lezers die vrezen dat dit lijkt op bijvoorbeeld Mr. Mercedes: wees niet bang, daar blijft het heel ver bij vandaan. Als ik het met een ander boek van King moet vergelijken, komt 11/22/63 het meest in de buurt.

avatar van H€yoka
3,0
Billy Summers is een boek waar je volgens mij uren over kan doorbomen. Er gebeurt zoveel, logisch wanneer je drie verhalen in één boek stopt. Er is namelijk een begin ("Billy de huurmoordenaar"), een midden ("Billy de detective") en een slot ("Billy de wraakengel").

"Billy de huurmoordenaar" heb ik heel graag gelezen. Iemand nestelt zich in een kleine Amerikaans stad, blend fantastisch in maar heeft een geheim dat hij met zich meedraagt. Kan het nog Stephen Kinger worden? Maar goed, hij is er de meester in en hoewel ik het al tig keer beleefd heb, vind ik het opnieuw goed en is dit waarvoor ik gekomen ben. Een concert van U2 heeft ook Sunday Bloody Sunday nodig, toch? Tegelijkertijd merk je aan een aantal dingetjes dat het niet top top is. Een huurmoordenaar sympathiek laten overkomen door hem met kinderen Monopoly te laten spelen... Het is dat het Stephen King is, en daardoor fantastisch geschreven, maar als je er even over nadenkt... Bovendien heb ik kinderen van dezelfde leeftijd en die gaan echt niet uit zichzelf vragen om Monopoly te spelen. Je zal sneller een iPad onder je neus geduwd krijgen. Een teken dat King iets minder mee is met het leven (als 74jarige is dat best ok) maar daardoor verliest het boek zijn eventuele grandeur die 11/22/63 - Stephen King (2011) - BoekMeter.nl wel had. Toch nog een 4* tot aan pagina 200, wat mij betreft.

Vervolgens maakt Alice haar intrede. Zij zal een hoofdpersonage blijken te zijn en maakt haar intro dus halverwege het boek. Dat ligt me niet zo. Het doet me aan Holly Gibson denken en dat moet zowat mijn minst favoriete personage uit mijn minst favoriete King boek zijn. Het verhaal gaat vanaf dan de Mr Mercedes toer op en tja... ik lees ze nu eenmaal niet graag, de wie is de vader, wie is de dader verhalen. We komen te weten wie de echte opdrachtgever is, maar dat personage heeft geen enkele voorgaande vermelding. Het geeft me een "je hebt er nog nooit van gehoord, maar hier is hij dan" gevoel. Je kan volgens mij als lezer niet mee puzzelen tijdens de zoektocht, je komt het uiteindelijk gewoon te weten en dat is het dan.

En dan moet het boek naar zijn apotheose, maar hier betekent dat dat Billy de slechte man elimineert. Dat doet hij dan ook en dat is het dan. O ja, hij sterft. Door de techniek om het personage een boek te laten schrijven en ons dat ook te laten lezen, levert dit een twist op. Eerlijk gezegd kon deze twist me niet zoveel schelen. Alice en Billy konden me niet aan hun kant krijgen en dus deed de afloop me weinig.

Globaal genomen dus een degelijk boek maar van King verwacht ik meer. Misschien is dat niet eerlijk, maar anderzijds ben ik bereid over enkele irritante dingen (commentaar op Trump, belachelijke maffia namen, fat shaming) heen te lezen en dit boek alsnog gemiddeld goed te noemen. Ik denk dat King als schrijver en ik als lezer sinds de Castle Rock dagen in tegengestelde richtingen geëvolueerd zijn. Mijn slotsom is dat hij met Billy Summers een werk aflevert dat zeer leesbaar is, waar je één en ander kan over vertellen, maar volgende maand wellicht vergeten is.
3*

avatar van stambec
2,5
Tijdje geleden alweer dat ik deze uitlas. Tja, wat moet ik erover zeggen. Mijn gevoel is een beetje hetzelfde als bij al zijn meer recentere werk; erg vermakelijk, relatief snel uitgelezen, maar zal me niet erg lang bijblijven. Een duo om nooit te vergeten, staat er in andere woorden op de kaft. Hier sluit ik me niet echt bij aan. Niet per se een aanrader. Als je dan toch wat van Kings recentere werk wil proberen, ga dan voor 22-11-63 of Full Dark, No Stars.

avatar van AOVV
4,0
Intrigerende thriller van King, toch wat anders dan het grootste gedeelte van zijn omvangrijke oeuvre. De titel van de roman is gewoon de naam van het hoofdpersonage, volledige terecht wat mij betreft. Meer dan gewoon een thriller, leest dit boek weg als een soort kroniek van het leven van Billy Summers, doordat hij in zijn rol van zijn schrijver (waar ik later ook nog op terugkom) in een onder de trauma's bedolven verleden graaft.

De roman begint behoorlijk conventioneel, een tikkie saai zelfs - ik moet toegeven dat het verhaal en de personages me niet meteen wisten te overtuigen; zeker wat de personages betreft, is dat toch een verrassing bij King. Gaandeweg zagen we echter metamorfose, we leerden meerdere gedaanten van de figuur Billy Summers kennen, en de intrede van Alice vormde ook een verrassend kantelpunt. Het begin van een stevig onderdeel van deze turf, een soort door wraak ingefluisterde roadtrip met hier en daar tijd voor verpozing.

De afwikkeling van de roman liet me wel weer met gemengde gevoelens achter; de twist aan het eind vond ik effectief goed gevonden, maar de afrekening met de ultieme slechterik en het uiterst ongeloofwaardige optreden van Marge zorgden voor een wat wrange nasmaak.

Tot slot: King werd geboren in 1947, en was zodoende 73 jaar toen dit boek verscheen. Je blijft natuurlijk niet eeuwig jong, en net zoals de hoofdpersoon in deze roman zal ook King wel 'ns mijmeren over het verleden. Maar wat ik in dit verhaal bovenal meekrijg, is King's liefde voor schrijven. Billy Summers is daarmee ook een knappe ode aan de literatuur.

4 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 10:17 uur

geplaatst: vandaag om 10:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.