Billy Summers - Stephen King (2021)

Ik kan niet wachten! Gelukkig blijft King lekker doorschrijven.

Deze kijk ik naar uit.

Nice! Zin in.

Alweer een nieuwe King, zijn schrijftempo blijft fascineren. De samenvatting maakt me niet direct heel enthousiast, maar wie weet verrast de beste man me weer zoals hij dat al zo vaak gedaan heeft.

Misschien heeft King wel een ghostwriter in dienst? Ik zou er niet gek van opkijken. Het is slechts een gissing die ik doe. Dat gevoel heb ik omdat dit boek zo on-Kings aanvoelt. Vreemd verhaal ook. Kan slechts moeilijk geloven dat King dit verhaal bedacht heeft.
Trouwens, het onderwerp van dit boek spreekt me ook niet bijzonder aan. Een boek over een huurmoordenaar vind ik niet passen bij King. Hij schrijft meestal over gewone mensen die in absurde situaties terechtkomen, daar is-ie heel goed in. Dit boek heeft geen authentiek Stephen King verhaal, zo voelt het voor mij aan.
Had gehoopt dat King weer eens een boek over de Donkere Toren zou schrijven, net als ´De wind door het sleutelgat´,wat ik een heel geslaagd werkje vond. Dat blijven toch de beste boeken die King heeft geschreven, als je het mij vraagt. Die gewaagde mengeling van genres, de fantastisch verzonnen wereld, de legendarische karakters en het grootschalige verhaal. Dat mis ik van King. Daar verlang ik weer naar.
Ik ga dit boek waarschijnlijk niet aanschaffen; heb er geen erge dorst naar.

Hier herken ik me wel in!

De Mr Mercedes reeks vond ik bijvoorbeeld ook niet geweldig.

Grappig, bij dit boek krijg ik juist zin om eindelijk eens aan een Stephen King te beginnen. Misschien juist omdat ik geen King-lezer ben en dat het mij daarom aanspreekt. Een goeie crime story gaat er bij mij wel in. Het mist de gebruikelijke ingrediënten van een echte King waardoor ik begrijp dat de liefhebbers misschien niet staan te springen.

Misschien trek ik wel te hard van leer. Het is oneerlijk om een boek af te schrijven simpelweg omdat het verhaal me niet aanspreekt; vooral als het een boek betreft van Stephen King. Immers weet ik de invulling van het verhaal nog niet.
Daarom ben ik erg benieuwd naar de eerste recensies (en de score) van dit boek op deze website! Ik lees graag wat jullie ervan vonden; en aan de hand daarvan verander ik misschien wel van gedachten.

Het is een echte King en toch ook weer niet. Ben nu ongeveer op de helft en het is fascinerend hoe goed dit boek is geschreven. Het verhaal spreekt me aan, al duurde dat even, maar het is een King. Geen twijfel mogelijk. King heeft geen ghostwriter, Patterson wel.

Helemaal mee eens. Of wat dacht je van de Talisman? Geweldig boek ook. Verder sluit ik me aan bij Jason, krijg er een soort Mr Mercedes gevoel bij, waar ik niet heel enthousiast van wordt. Toch ga ik hem wel bestellen en kom hier zo snel mogelijk op terug.

De plotomschrijving van dit verhaal geeft eigenlijk maar de helft van Billy Summers weer, als het al niet minder is. Natuurlijk, de opdracht die Billy uit moet voeren speelt een rol in het verhaal, maar Stephen King zou Stephen King niet zijn als het daarbij zou blijven.

Want Billy is niet alleen maar Billy. Billy is eigenlijk drie personen, misschien zelfs wel vier. Allereerst is hij Billy de sluipschutter. Tenminste, nog wel, want Billy is er klaar mee. Nog één laatste opdracht en dan is het boeken toe. Het gaat zijn bestbetaalde opdracht ooit worden en ook Billy's gedachten gaan uit naar de clichés die daarbij horen. De laatste overval, de laatste race of dat laatste seizoen: vaak is het er net eentje te veel. Maar ja, zeg maar eens nee tegen twee miljoen dollar.
Na enig wikken en wegen neemt Billy de opdracht aan. Het gaat geen vlot klusje worden, want wanneer zijn doelwit precies verschijnt is onbekend. Het kan morgen zijn, maar ook nog maanden duren. Billy moet derhalve bereikbaar zijn om de klus te kunnen klaren en daarom huurt zijn opdrachtgever verschillende ruimtes voor hem in het saaie stadje Red Bluff. Om zichzelf te vermaken gaat Billy, surprise surprise, een boek schrijven. En daar leren we een totaal andere kant van Billy kennen, namelijk de Billy die al op jonge leeftijd heftige dingen heeft meegemaakt en nog met een hoop onverwerkte issues zit. Er ontstaat een verhaal in het verhaal waarin King de therapeutische kracht van het schrijven, waar hij zelf zo bekend mee is, op een pakkende manier weet over te brengen.

Halverwege gaat het boek een heel andere richting op en ontstaat er het meest vreemde duo ooit. En dat zegt wat als je enigszins bekend bent met de karakters die King in zijn tientallen verhalen heeft gecreëerd. Hoewel ik er in het begin wat moeite mee had, is ook dit deel van het verhaal zeer de moeite waard. We leren Billy weer op een heel andere manier kennen, het tempo gaat merkbaar omhoog en zeker voor King's doen zit er behoorlijk veel actie in. De manier waarop de twee hoofdpersonen naar elkaar toegroeien is, hoe ongeloofwaardig ook, toch weer smullen geblazen.

Wie we in het verhaal ontmoeten, waar we heen gaan en hoe we daar komen, het is voor de Constant Reader een feest der herkenning. King verweeft verschillende genres moeiteloos met elkaar en weet dit keer - op een bekende locatie - zelfs met een pakkend einde te komen.

* * * *

Oh, en voor de lezers die vrezen dat dit lijkt op bijvoorbeeld Mr. Mercedes: wees niet bang, daar blijft het heel ver bij vandaan. Als ik het met een ander boek van King moet vergelijken, komt 11/22/63 het meest in de buurt.

Ik sla net de laatste Stephen King dicht. En ik weet niet zo goed wat ik moet schrijven, want ik geloof dat dit één van zijn allerbeste boeken is. Het is geen horror, dat schrijft hij al vrij lang niet meer en het is ook niet echt een thriller. Het is simpelweg een prachtig geschreven en vorm gegeven boek zoals alleen King dat kan. Billy Summers vertelt het verhaal van een huurmoordenaar, tevens ex soldaat, die zijn laatste klus aanneemt. Het begin van het boek is soms wat moeilijk te volgen, omdat Billy alleen al drie verschillende namen heeft. Maar het boek pakte me direct vanaf het begin en dit keer heeft King zelfs een mooi einde eraan gebreid, wat niet altijd het geval is bij hem. Rijpen schrijvers naarmate ze meer schrijven, want dit boek is ronduit een juweel...

Ik baal gewoon dat ik het uit heb... 5*

Wow, dit maakt me wel enthousiast. Thanks PP!

Erg leuk boek, het laatste boek dat ik van King gelezen had was 11/22/63, dit boek was eigenlijk meteen mijn favoriet van alle Kings die ik tot nu toe gelezen had (en dat blijft nog zo), maar dit boek komt toch zeker op de tweede plaats.

Ps: Hierboven staat 528 pagina’s maar mijn exemplaar heeft er maar 428. Staat dit hierboven verkeerd? of heb ik misschien een verkorte versie gelezen?

Billy Summers is een boek waar je volgens mij uren over kan doorbomen. Er gebeurt zoveel, logisch wanneer je drie verhalen in één boek stopt. Er is namelijk een begin ("Billy de huurmoordenaar"), een midden ("Billy de detective") en een slot ("Billy de wraakengel").

"Billy de huurmoordenaar" heb ik heel graag gelezen. Iemand nestelt zich in een kleine Amerikaans stad, blend fantastisch in maar heeft een geheim dat hij met zich meedraagt. Kan het nog Stephen Kinger worden? Maar goed, hij is er de meester in en hoewel ik het al tig keer beleefd heb, vind ik het opnieuw goed en is dit waarvoor ik gekomen ben. Een concert van U2 heeft ook Sunday Bloody Sunday nodig, toch? Tegelijkertijd merk je aan een aantal dingetjes dat het niet top top is. Een huurmoordenaar sympathiek laten overkomen door hem met kinderen Monopoly te laten spelen... Het is dat het Stephen King is, en daardoor fantastisch geschreven, maar als je er even over nadenkt... Bovendien heb ik kinderen van dezelfde leeftijd en die gaan echt niet uit zichzelf vragen om Monopoly te spelen. Je zal sneller een iPad onder je neus geduwd krijgen. Een teken dat King iets minder mee is met het leven (als 74jarige is dat best ok) maar daardoor verliest het boek zijn eventuele grandeur die 11/22/63 - Stephen King (2011) - BoekMeter.nl wel had. Toch nog een 4* tot aan pagina 200, wat mij betreft.

Vervolgens maakt Alice haar intrede. Zij zal een hoofdpersonage blijken te zijn en maakt haar intro dus halverwege het boek. Dat ligt me niet zo. Het doet me aan Holly Gibson denken en dat moet zowat mijn minst favoriete personage uit mijn minst favoriete King boek zijn. Het verhaal gaat vanaf dan de Mr Mercedes toer op en tja... ik lees ze nu eenmaal niet graag, de wie is de vader, wie is de dader verhalen. We komen te weten wie de echte opdrachtgever is, maar dat personage heeft geen enkele voorgaande vermelding. Het geeft me een "je hebt er nog nooit van gehoord, maar hier is hij dan" gevoel. Je kan volgens mij als lezer niet mee puzzelen tijdens de zoektocht, je komt het uiteindelijk gewoon te weten en dat is het dan.

En dan moet het boek naar zijn apotheose, maar hier betekent dat dat Billy de slechte man elimineert. Dat doet hij dan ook en dat is het dan. O ja, hij sterft. Door de techniek om het personage een boek te laten schrijven en ons dat ook te laten lezen, levert dit een twist op. Eerlijk gezegd kon deze twist me niet zoveel schelen. Alice en Billy konden me niet aan hun kant krijgen en dus deed de afloop me weinig.

Globaal genomen dus een degelijk boek maar van King verwacht ik meer. Misschien is dat niet eerlijk, maar anderzijds ben ik bereid over enkele irritante dingen (commentaar op Trump, belachelijke maffia namen, fat shaming) heen te lezen en dit boek alsnog gemiddeld goed te noemen. Ik denk dat King als schrijver en ik als lezer sinds de Castle Rock dagen in tegengestelde richtingen geëvolueerd zijn. Mijn slotsom is dat hij met Billy Summers een werk aflevert dat zeer leesbaar is, waar je één en ander kan over vertellen, maar volgende maand wellicht vergeten is.
3*

Het boek viel me, gezien de goede recensies hierboven, een beetje tegen. Het had elementen van 11/22/63, maar dan veel minder goed uitgewerkt, en minder geloofwaardig. Het boek dat Billy zelf schreef, en dat toch een wezenlijk onderdeel van het boek was, interesseerde me eigenlijk maar matig. Het gedeelte met Alice beviel me nog het beste, en dan vooral het gedeelte na de twist. Verder had ik af en toe het gevoel dat ik een Lee Child boek aan het lezen was, maar dan een light versie. Nu hou ik best van Lee Child, maar niet in een boek van Stephen King. King schrijft zelden slechte boeken, en dit is er ook geen, maar het behoort voor mij niet tot zijn top 25.

Misschien ligt de lat bij mij hoger dan bij jou, maar ik vond het behoorlijk teleurstellend, dit boek. Misschien komt het door de vertaling, maar dat is niet het hele probleem denk ik.

'Show, don't tell' is een basisregel maar in Billy Summers wordt voortdurend alles verteld en uitgelegd. Tel daarbij op dat ik het verhaal wat clichématig vond en simplistisch, en ook wel langdradig eigenlijk. Dus al met al..viel het me niet mee

2.5 sterren

Grappig hoe sterk meningen kunnen verschillen. De één heeft het over Kings beste boek ooit, de ander geeft het met tegenzin 2.5 ster.
Één van mijn alltime-favorites 'Pet Sematary', kon mijn vriendin zich niet doorheen worstelen, haha.

Ik begin nu aan Billy Summers. Ben heel benieuwd. Gelukkig ligt mijn lat meestal ook niet heel hoog

Tijdje geleden alweer dat ik deze uitlas. Tja, wat moet ik erover zeggen. Mijn gevoel is een beetje hetzelfde als bij al zijn meer recentere werk; erg vermakelijk, relatief snel uitgelezen, maar zal me niet erg lang bijblijven. Een duo om nooit te vergeten, staat er in andere woorden op de kaft. Hier sluit ik me niet echt bij aan. Niet per se een aanrader. Als je dan toch wat van Kings recentere werk wil proberen, ga dan voor 22-11-63 of Full Dark, No Stars.

Inderdaad.
Ik vond het het minste boek wat ik van Stephen King heb gelezen (en snel geteld, dit was nummer 36). Ik heb zijn laatste 8 boeken allemaal gelezen en ook the Institute viel me iets tegen (maar vond ik nog wel de moeite waard en dat gold ook voor Later. De (recente) boeken daarvoor vond ik over het algemeen best goed.

Maar Billy Summers... Ik vond het grotendeels langdradig en bij vlagen zelfs saai. Huurmoordenaar wacht in een stadje tot hij zijn werk kan uitvoeren en och wat heeft hij het leuk met de buren, bbq'en, monopoly spelen, gezellig hoor. Maar ook erg saai. Dat duurt al veel te lang en daarna duurt het nog erg lang voor er wat vaart in komt.
Pas in de laatste 100 pagina's komt er wat vaart in en wordt het wat leuker. Maar het verhaal is nou ook weer niet zo bijzonder dat het alsnog memorabel wordt.

Normaal lees ik een boek -zeker een Stephen King- in een nacht of 3 uit, deze heeft me 9 nachten gekost waarin ik het regelmatig weglegde omdat ik geen zin meer had verder te lezen.
Volgende King boek wat ik ga lezen wordt een ouder King boek, er zijn er nog genoeg die ik nog niet gelezen heb. Zijn volgende nieuwe laat ik denk ik eerst maar even voor wat ie is.

Ik heb het boek al een tijd niet meer geopend en merk dat ik er totaal niet meer in kom door de stukken waarin je het boek dat Billy schrijft aan het lezen bent, oftewel zijn verleden. Kan je deze stukken overslaan of hebben ze invloed op de rest van het boek?

Nee, kun je prima overslaan. Zoals heel veel in dit boek. Je kunt rustig alleen de laatste 100 bladzijdes lezen, mis je niks.

Weer een heerlijk King verhaal. Had van mij wel wat langer door mogen gaan.

Intrigerende thriller van King, toch wat anders dan het grootste gedeelte van zijn omvangrijke oeuvre. De titel van de roman is gewoon de naam van het hoofdpersonage, volledige terecht wat mij betreft. Meer dan gewoon een thriller, leest dit boek weg als een soort kroniek van het leven van Billy Summers, doordat hij in zijn rol van zijn schrijver (waar ik later ook nog op terugkom) in een onder de trauma's bedolven verleden graaft.

De roman begint behoorlijk conventioneel, een tikkie saai zelfs - ik moet toegeven dat het verhaal en de personages me niet meteen wisten te overtuigen; zeker wat de personages betreft, is dat toch een verrassing bij King. Gaandeweg zagen we echter metamorfose, we leerden meerdere gedaanten van de figuur Billy Summers kennen, en de intrede van Alice vormde ook een verrassend kantelpunt. Het begin van een stevig onderdeel van deze turf, een soort door wraak ingefluisterde roadtrip met hier en daar tijd voor verpozing.

De afwikkeling van de roman liet me wel weer met gemengde gevoelens achter; de twist aan het eind vond ik effectief goed gevonden, maar de afrekening met de ultieme slechterik en het uiterst ongeloofwaardige optreden van Marge zorgden voor een wat wrange nasmaak.

Tot slot: King werd geboren in 1947, en was zodoende 73 jaar toen dit boek verscheen. Je blijft natuurlijk niet eeuwig jong, en net zoals de hoofdpersoon in deze roman zal ook King wel 'ns mijmeren over het verleden. Maar wat ik in dit verhaal bovenal meekrijg, is King's liefde voor schrijven. Billy Summers is daarmee ook een knappe ode aan de literatuur.

4 sterren