Over de Liefde - Doeschka Meijsing (2008)
mijn stem
29 stemmen
Nederlands
Psychologisch
237 pagina's
Eerste druk: Querido,
Amsterdam (Nederland)
In 'Over de Liefde' wordt een vrouw verlaten: haar derde lange liefdesrelatie is stukgelopen, zonder dat zij een idee heeft waardoor, door wie of waarom. Voor de zoveelste keer in haar leven is zij alleen, in de steek gelaten, op de rand van een depressie. Dan overkomt haar een ernstig ongeluk, waaraan ze een gaatje in haar geheugen overhoudt: hoe gebeurde dat ongeluk? Was het eigenlijk wel een ongeluk? De zoektocht naar wat de hersenen voor haar versluierd willen houden, leidt haar terug naar haar jeugd, toen ze voor de allereerste keer verliefd was.
0
geplaatst: 4 november 2008, 09:51 uur
Die schrijfster heeft ervoor gezorgd dat ik dit boek nooit ga lezen. Wat een vreselijk mens is dat zeg. Ik heb een te grote drang om dit ontzettend slecht te vinden
0
geplaatst: 4 november 2008, 10:27 uur
Ik sluit me aan bij Hando, totaal geen behoefte aan om dit boek te lezen, echt een apart figuur die Meijsing..
Je zou van schrijvers toch wel mogen verwachten dat ze normaal communiceren. Neem Arthur Japin. Woont samen met twee mannen, wat op zich ook apart is, maar als je die man hoort praten, in mooie volzinnen die ook nog eens een mooie inhoud hebben.. Dan krijg je gewoon zin om een boek van hem te lezen.
Meijsing daarentegen kan haar boek niet echt verkopen..
Je zou van schrijvers toch wel mogen verwachten dat ze normaal communiceren. Neem Arthur Japin. Woont samen met twee mannen, wat op zich ook apart is, maar als je die man hoort praten, in mooie volzinnen die ook nog eens een mooie inhoud hebben.. Dan krijg je gewoon zin om een boek van hem te lezen.
Meijsing daarentegen kan haar boek niet echt verkopen..
0
geplaatst: 22 april 2009, 13:00 uur
Zonde dat jullie het boek niet willen lezen vanwege de schrijfster. Het doet er toch ook niet toe hoe de schrijfster is of leeft? Het is een mooi boek, geschreven met veel zelfspot. Een aanrader!
0
geplaatst: 22 april 2009, 22:52 uur
Het is voor mij bijna onmogelijk om personages en auteurs uit elkaar te houden. De hoofdpersoon uit de asielzoeker visualiseer ik bijvoorbeeld als Arnon Grunberg. Als ik dit boek ga lezen zit ik dus de hele tijd alleen maar aan een persoon te denken die alleen maar irritatie oproept.
Het liefst zie ik schrijvers helemaal verdwijnen uit het openbare leven maar dat zal wel niet gebeuren. Vooral met die posters op stations ontkom je er niet meer aan.
Het liefst zie ik schrijvers helemaal verdwijnen uit het openbare leven maar dat zal wel niet gebeuren. Vooral met die posters op stations ontkom je er niet meer aan.
0
geplaatst: 23 juli 2009, 18:24 uur
Onbegrijpelijk dat dit boek zo'n laag gemiddelde heeft hier op boekmeter. Het zal wel te maken hebben met de bovengenoemde hekel aan Meijsing. Al snap ik niet dat mensen boeken niet los kunnen zien van schrijvers, zonde!
Over de liefde is namelijk een rijk boek waarin talloze paralellen getrokken worden die op een subtiele manier liefde en liefdesverdriet tot de kern weten te raken. De ironische toon van het verhaal toont juist een groot relativeringsvermogen van Meijsing, zonder hiermee haar eigen verhaal onderuit te halen. Het boek beschouwt de liefde van binnen en buiten en de slotsom is even pijnlijk als waar....
De liefde is een zoektocht, de liefde is een lijdensweg, de liefde wordt nooit meer zo mooi als hij geweest is, kon de eerste 'indruk/liefde' maar voor eeuwig duren.
Over de liefde is namelijk een rijk boek waarin talloze paralellen getrokken worden die op een subtiele manier liefde en liefdesverdriet tot de kern weten te raken. De ironische toon van het verhaal toont juist een groot relativeringsvermogen van Meijsing, zonder hiermee haar eigen verhaal onderuit te halen. Het boek beschouwt de liefde van binnen en buiten en de slotsom is even pijnlijk als waar....
De liefde is een zoektocht, de liefde is een lijdensweg, de liefde wordt nooit meer zo mooi als hij geweest is, kon de eerste 'indruk/liefde' maar voor eeuwig duren.
0
Brunniepoo
geplaatst: 10 oktober 2010, 12:28 uur
-JB- schreef:
Onbegrijpelijk dat dit boek zo'n laag gemiddelde heeft hier op boekmeter. Het zal wel te maken hebben met de bovengenoemde hekel aan Meijsing. Al snap ik niet dat mensen boeken niet los kunnen zien van schrijvers, zonde!
Onbegrijpelijk dat dit boek zo'n laag gemiddelde heeft hier op boekmeter. Het zal wel te maken hebben met de bovengenoemde hekel aan Meijsing. Al snap ik niet dat mensen boeken niet los kunnen zien van schrijvers, zonde!
Mee eens. Ik stond in eerste instantie ook niet te springen om aan dit boek te beginnen, en als niet zo lovend ontvangen was dan zou ik het ook nooit gekocht hebben.
Het is mij echter heel erg meegevallen, de ironische toon die je noemt vond ik erg prettig lezen, haar hoofdpersoon kan duidelijk afstand nemen van zichzelf en haar 'eigen' optreden relativeren waar dat nodig is. Ik kan dit boek eigenlijk aan iedereen wel aanraden, een van de betere boeken van de afgelopen jaren.
0
geplaatst: 27 oktober 2010, 23:05 uur
Ben er in begonnen en weer afgehaakt. Zal ik nog een poging wagen?
0
Brunniepoo
geplaatst: 28 oktober 2010, 17:52 uur
Tja, mijn antwoord staat hier direct boven, maar het hangt natuurlijk vooral van de reden waarom je in de eerste plaats bent afgehaakt af...
0
geplaatst: 7 december 2010, 21:14 uur
Geen boek voor mij.
Uiteraard wel uitgelezen ,zij het met enige tegenzin.
Ik voelde totaal geen symphatie voor het hoofdpersonage of enige interesse voor haar
liefdesperikelen.
Hoe kon dit in hemelsnaam in de prijzen vallen?
Uiteraard wel uitgelezen ,zij het met enige tegenzin.
Ik voelde totaal geen symphatie voor het hoofdpersonage of enige interesse voor haar
liefdesperikelen.
Hoe kon dit in hemelsnaam in de prijzen vallen?
0
geplaatst: 1 juli 2011, 11:25 uur
Mooie symbolische verkenning van de vele gezichten van de liefde, met de heerlijk ironische afstandelijkheid die Doeschka Meijsing gebruikt om de boel niet te zwaar te laten worden. Het hoofdpersonage is onuitstaanbaar maar toch ook weer pijnlijk herkenbaar voor iedereen die zich verloren heeft in een onmogelijke jeugdliefde en die als blauwdruk ziet voor alle liefdes die erna komen.. En dat allemaal zonder larmoyant of sentimenteel te worden. Een kleine smet op het geheel is dat sommige aspecten, zoals de verhouding met haar vader, niet helemaal tot wasdom komen in de snelle, oppervlakkige uitwerking.
0
geplaatst: 10 oktober 2022, 12:30 uur
Tja, ik heb het echt geprobeerd, maar ik ben na 50 pg's gestopt. Het boek leest makkelijk weg. Maar het (amoureuze) wel en wee van deze hoofdpersoon sprak me totaal niet aan. (Geen score gegeven omdat ik het boek niet uitgelezen heb.)
* denotes required fields.
* denotes required fields.