menu

Life of Pi - Yann Martel (2001)

Alternatieve titel: Het Leven van Pi

mijn stem
3,98 (281)
281 stemmen

Engels
Avontuur

336 pagina's
Eerste druk: Knopf, Toronto (Canada)

Het leven van Pi vertelt het ongelooflijke verhaal van Piscine Patel, een zestienjarige Indiase jongen, wiens vader een dierentuin in India heeft. Wanneer de familie besluit het land te verlaten wordt de hele dierentuin ingescheept. Maar het schip vergaat en de enige overlevenden op de reddingssloep zijn Pi, een hyena, een zebra met een gebroken been en een tijger van 200 kilo.

zoeken in:
4,5
Misschien wat minder makkelijk te behappen voor de 'ongelovigen' onder ons, maar niettemin een razend knap geschreven verhaal over religie en het menselijke overlevingsinstinct. Misschien dat Martel het hier en daar wat te sterk aandikt, maar de wijze waarop hij respect afdwingt voor alle geloven, en hoe men daar tegenaan kijkt, is zeer treffend beschreven.

Hoewel het boek voor het meerendeel zich afspeelt binnen de beperkingen van Pi, de boot, en de mede-overlevenden, weet Martel elk hoofdstuk weer de aandacht vast te houden en de spanningsboog gespannen. Daar komt nog bovenop, dat de laatste pagina's plots een geheel nieuw licht op al het voorgaande werpt, wat de lezer gegarandeerd aan het denken zet. 4.5*

avatar van Freud
4,5
Een fantastisch boek dat je helemaal opslorpt in een geniale constructie van avontuur, humor en fantasie, en tegelijk een prachtige ode aan de menselijke overlevingsdrang en de sterkte van de menselijke geest. Ontspanning met een staartje, zo hebben we het graag .

avatar van JJ_D
2,5
Het spijt me oprecht dat ik de hier alweer roet in het eten moet komen gooien, maar ik vind 'Het leven van Pi' eigenlijk niet zo heel bijzonder.
Wat Yann Martel enigszins onderscheid van het gros der auteurs is dat hij een soort veredelde avonturenroman heeft geschreven, waarin hij een grote dosis humor probeert te steken. En toegegeven, u kunt het zich zo gek niet voorstellen, of het staat er. Twee blinde mannen die elkaar op een vlot midden in de oceaan ontmoeten en een gesprek aanknopen over de spijzen waarnaar ze verlangen, bijvoorbeeld. Of met een tijger opgesloten zitten op een vlot voor meer dan een half jaar - het basisgegeven waarmee Martel aan de slag gaat.

Helaas mist de roman ontwikkeling, en erger nog, variatie. Ik ken weinig boeken waarin de ruimte beperkt blijft tot een vlot van enkele vierkante meter, en dat heeft zo zijn redenen. De beschrijvingen over hoe Pi tracht te overleven in de reddingssloep, blijven geen tweehonderd bladzijden interessant.
Ook qua diepgang bleef ik op mijn honger. Als de Man Booker Prize zelfs goed genoeg was voor 'Life of Pi', dan verwacht een mens iets meer dan wat gegoochel met vertelperspectief, zoals Martel in de laatste bladzijden verwoed probeert te doen. Zijn uitzonderlijke verhaal het aanschijn geven van een grote metafoor voor iets wat in wezen ontzettend banaal is, wat zou daar geniaal aan moeten zijn? Als er kortom één oorzaak is voor mijn ontgoocheling, dan wel het gekunstelde einde.

Tot slot laat Martel het ook stilistisch afweten. Het kan aan mij liggen, maar persoonlijk heb ik moeite met zijn belerende toontje, waarmee hij zijn absurde verhaal een zweem van nonchalance tracht te geven. Een tegenstrijdigheid die in casu absoluut niet werkt.
Vreselijk slecht is 'Het leven van Pi' niet, want de roman leest vlot en heeft zo zijn grappige passages. Maar echt warm ben ik er niet van geworden...

3,5
Van begin tot het einde mooi, knap geschreven om de lange tijd in een sloep, zo boeiend te kunnen houden.

avatar van manonvandebron
5,0
Aan de oppervlakte is dit een spannend zeeavontuur, maar daaronder gaan diepere betekenissen schuil. Het inleidende gedeelte is vrij lang, maar essentieel. De verteller legt uit hoe hij Pi heeft leren kennen en hoe die aan z’n vreemde naam gekomen is. Twee centrale ideeën worden geïntroduceerd: de verhouding tussen levende wezens en religieus syncretisme.

Het temmen van dieren in een zoo lijkt een luchtig onderwerp, maar Pi’s ervaring hiermee wordt essentieel om te overleven. Het heeft te maken met territoriumverdeling en zoömorfisme. De tijger ziet in de dierentemmer een alfatijger - opnieuw een Griekse letter. Er is een hiërarchie tussen mensen, dieren en planten, tussen carnivoren en herbivoren. De vleesetende algen sluiten de voedselkringloop. Pi evolueert van vegetariër tot antropofaag.

Pi beschouwt zichzelf als hindoe, christen en moslim tegelijk, en ziet hiertussen geen onverzoenbare tegenstelling. Christenen en moslims aanbidden allebei de God van Mozes. De hindoeïstische Brahma wordt soms gelijkgesteld aan de christelijke God; alle andere goden zijn z’n uitwendige verschijningsvormen of avatars. Voor Pi is religie een esoterische ervaring waaruit hij innerlijke kracht put.

Yann Martel, een in Spanje geboren Canadees, heeft een heldere en poëtische stijl. In een bezinnende passage beweert Pi dat hij omringd wordt door een opeenvolging van veel verschillende oceanen. De latere fases van z’n reisverslag krijgen soms het karakter van een hallucinatie. In het derde deel volgt een tweede, veel kortere versie van hetzelfde avontuur. De tweede versie is geloofwaardiger, maar de eerste is mooier. Pi heeft een fysieke maar vooral ook een spirituele reis gemaakt.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:21 uur

geplaatst: vandaag om 06:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.