menu

Life of Pi - Yann Martel (2001)

Alternatieve titel: Het Leven van Pi

mijn stem
3,98 (281)
281 stemmen

Engels
Avontuur

336 pagina's
Eerste druk: Knopf, Toronto (Canada)

Het leven van Pi vertelt het ongelooflijke verhaal van Piscine Patel, een zestienjarige Indiase jongen, wiens vader een dierentuin in India heeft. Wanneer de familie besluit het land te verlaten wordt de hele dierentuin ingescheept. Maar het schip vergaat en de enige overlevenden op de reddingssloep zijn Pi, een hyena, een zebra met een gebroken been en een tijger van 200 kilo.

zoeken in:
avatar van Lalage
4,5
Ik vond het eerste deel wel het interessantste, maar dat kan komen doordat ik juist wel geinteresseerd ben in theologie. Het stuk op de oceaan duurt lang, maar daarmee ervaar je juist wel iets van de eindeloosheid die Pi ondergaat! Hij verveelt zich soms helemaal dood en dat wordt goed geillustreerd door de langdradige stukken. Toch gebeurt er dan steeds weer iets waardoor ik bleef lezen.

Het boeit mij nooit zo of een verhaal echt gebeurd is... Het is zo realistisch opgeschreven dat ik me goed kon inleven en dat vind ik belangrijker bij boeken dat dat het ook echt zo gegaan kan zijn. Dat geldt ook voor veel bijbelverhalen: hun betekenis is belangrijker dan hun historische betrouwbaarheid (bijvoorbeeld bij Jona in de vis).

avatar van vladlev
3,0
Ik had bij dit boek heel de tijd het gevoel dat ik een diepere betekenis of dubbele bodem niet doorhad. Maar heb er wat over opgezocht en blijkbaar zat er niet veel meer in dan ik er uit haalde. Vond het dan ook niet veel meer dan een onderhoudend boek.

avatar van Cucuio
4,5
Dus als een boek mooi is, maar geen (opzoekbare) diepere betekenis heeft, wordt deze meteen gedegradeerd tot onderhoudend? Gaat het er niet om wat je er zelf uit kunt halen?

4,0
In tegenstelling tot veel mensen hier vond ik het eerste stuk wat aan de saaie kant en iets te langdradig. Ondanks dat de informatie die gedeeld werd over de dierentuin en de religie wel redelijk interessant was zag ik dit toch meer als een opstap en achtergrond voor de rest van het verhaal.

Vanaf het moment dat Pi op de oceaan terecht komt werd het voor mij pas echt interessant en kreeg het verhaal mij te pakken. Het laatste deel was helemaal interessant en ik vraag me af in hoeverre dit banaal is als je de betekenis ervan afzet tegen de achtergrond van de religie die hier wordt gegeven. Ik zou het eerste deel nog eens goed moeten lezen om daar daadwerkelijk conclusies uit te trekken maar ik denk toch zeker wel dat er een 'diepere betekenis' achter zit.

Ik heb namelijk het idee dat het einde door de illusie van religie heen prikt (dit bedoel ik overigens zonder waardeoordeel). In de vraag die Pi uiteindelijk stelt aan de Japanners wordt dit volgens mij het mooiste duidelijk. Het verhaal dat mooi en onwaarschijnlijk tegelijk is maar waar de mens als grote overwinnaar en vooral als 'goed' en temmer van de dierenwereld wordt gezien. Echter zijn deze dieren metafoor voor de mensen van het schip, wat een stuk waarschijnlijker is, dan wordt de aard van de mens pijnlijk duidelijk. Waar wordt de mens dan zonder geloof in een god toe gedreven? Het eerste verhaal staat daarin volgens mij symbool voor religie, waarin de mens goed is en geloof nog heeft in de mens met een positief denkbeeld. Hierachter schuilt dan de pijnlijke werkelijkheid van de wereld zonder religie, of misschien wel de daadwerkelijke wereld.

Ik hoop dat ik een beetje duidelijk heb kunnen maken wat ik eruit heb gehaald. Ik zou het begin nog eens moeten lezen om dit met zekerheid te kunnen zeggen maar zo heb ik in ieder geval het eind opgevat.

3,5
Van begin tot het einde mooi, knap geschreven om de lange tijd in een sloep, zo boeiend te kunnen houden.

avatar van centurion81
4,0
Hmm...Ik vond het boek hoe langer hoe beter worden....De laatste 100 bladzijden kon ik het niet meer wegleggen.

4*

avatar van Vinejo
4,5
Wie dit boek niet goed vond heeft er niks van begrepen,.
De laatste pagina s had ik een krop in de keel die ik het eerste uur niet kon wegslikken.
het gaat gewoon over hoe iemand die iets traumatisch meemaakt er toch in slaagt om het te kunnen verwerken. Het gaat er ook over hoe we allen een verhaaltje nodig hebben om het leven aan te kunnen. Als we de harde werkelijkheid van het leven niet verbloemen zijn we collectief depressief en kunnen we ons evengoed massaal in de oceaan storten.
Voila, thats the point van dit boek, en de manier waarop het werd naar voren gebracht heeft me enorm aangegrepen en maakt dit boek op zich al een mustread.

Ted Kerkjes
Vinejo schreef:
Wie dit boek niet goed vond heeft er niks van begrepen,.
Ja, want er bestaan geen andere smaken?

avatar van Vinejo
4,5
Ted Kerkjes schreef:
(quote)
Ja, want er bestaan geen andere smaken?


Neen, als je het boek begrijpt vind je het goed. Heeft niks met smaak te maken. Een pakkend verhaal met een verrassend slot vindt iedereen goed. Da s des mensen.
(Beetje vergelijkbaar met de film The 6th sense, als je frank niet valt op t einde vraag je je af waarom men dit zo een meesterlijke film vindt.)

avatar van eRCee
3,5
Denk je dat iedereen dit een pakkend verhaal vindt? Denk je dat iedereen even veel geeft om een verrassend slot?

avatar van Donkerwoud
Vinejo schreef:
(quote)


als je frank niet valt op t einde vraag je je af waarom men dit zo een meesterlijke film vindt.)


Dat vraag ik me oprecht nog steeds af?

Ted Kerkjes
Vinejo schreef:
Neen, als je het boek begrijpt vind je het goed. Heeft niks met smaak te maken. Een pakkend verhaal met een verrassend slot vindt iedereen goed. Da s des mensen.
Wauw, dus dit is objectief gezien een goed boek? Dan ga ik het zeker lezen! 'k Hoop dat ik 'm snap...!

avatar van Vinejo
4,5
Hola, blijkbaar hebben sommigen hier zin in wat polemiek...
Nu, ik heb gewoon mijn mening gegeven en jullie hebben het volste recht om het hiermee oneens te zijn. Ik ga in mijn beweringen soms uit van een soort common sense die er blijkbaar niet is.
Als ik lees hoe op t einde blijkt dat Pi het hele verhaal volledig heeft verbloemd, dan vind ik dit wel degelijk pakkend. Waarom? Omdat het eigenlijk over ons zelf gaat. Mochten wij als mensen niet de eigenschap bezitten om de zaken mooier te zien dan ze werkelijk zijn, om tussen alle shit die ons omringt nog schoonheid te ontwaren, dan zouden we met zijn allen gewoon compleet gestoord zijn. En de gestoorden onder ons zijn mensen die de kwaliteiten van Pi ontberen.
Ik ga er in mijn naiviteit blijkbaar van uit dat dit voor iedereen een ware en onthullende gedachte is.
However, als jullie nog andere zinnetjes willen quoten met een pseudo-sarcastische reactie, laat je gaan.
Ik lees ondertussen wel verder in deel 4 van Knausgard. En zal hier achteraf mijn eerlijke en ongezouten mening publiceren.

avatar van Lalage
4,5
Vinejo Smaken verschillen! Ik vind die Knausgard dus drie keer niks, maar als jij ervan geniet, dan houd ik je niet tegen
Ik kan mij goed voorstellen dat er mensen zijn die niet door Life of Pi tegenkomen, omdat het stuk op de boot nogal lang duurt. Zelf vond ik het wel een erg goed boek.

avatar van Donkerwoud
Tsja, je brengt in ieder geval leven in de brouwerij.

avatar van Vinejo
4,5
Lalage schreef:
Vinejo Smaken verschillen! Ik vind die Knausgard dus drie keer niks, maar als jij ervan geniet, dan houd ik je niet tegen
Ik kan mij goed voorstellen dat er mensen zijn die niet door Life of Pi tegenkomen, omdat het stuk op de boot nogal lang duurt. Zelf vond ik het wel een erg goed boek.


Inderdaad, soms vond ik de bootreis van Pi ook wel wat langdradig, net zoals wanneer het over die godsdiensten gaat trouwens. Maar voor mij maakte het slot alles goed. Een beetje zoals een middelmatige voetbalwedstrijd waarin tijdens de laatste 10 minuten nog een hatrick wordt gescoord.
Over Knausgard: Heb me door het eerste boek moeten murwen (zie ook bespreking ginds), vanaf het tweede ging het beter en heden zoek ik zelfs graag de bedstee op omdat het vierde deel elke avond op het nachtkastje ligt te wachten. Ik moet wel toegeven dat dit wellicht een schrijver is die eerder mannen zal aanspreken dan vrouwelijke lezers. Maar dit is misschien wel weer een licht controversiële uitspraak

avatar van Donkerwoud
Vinejo schreef:
(quote)


Ik moet wel toegeven dat dit wellicht een schrijver is die eerder mannen zal aanspreken dan vrouwelijke lezers. Maar dit is misschien wel weer een licht controversiële uitspraak


Is niet mijn ervaring m.b.t. zijn fan base.

avatar van Vinejo
4,5
Donkerwoud schreef:
(quote)


Is niet mijn ervaring m.b.t. zijn fan base.


Ah, dan verwar ik waarschijnlijk met Brusselmans.
Maar terug naar Pi nu. En zijn leven.

avatar van Abubakari
3,0
Niet zo geweldig als gehoopt. Het had zijn momenten maar ook stukken die me maar matig boeiden. Wel mooi hoe aan het eind de beide versies elkaar overlappen. Maar alles bij elkaar wat mij betreft geen onvergetelijke klassieker.

avatar van Dr Channard
3,0
Niet mijn ding. Het eerste deel vond ik nog interessant vanwege de leuke informatie over dierentuindieren. Het tweede deel was naar mijn gevoel veel te langdradig. Ik vond het tweede verhaal dat Pi vertelt over het zinken van zijn schip veel interessanter eigenlijk. 3*

avatar van manonvandebron
5,0
Aan de oppervlakte is dit een spannend zeeavontuur, maar daaronder gaan diepere betekenissen schuil. Het inleidende gedeelte is vrij lang, maar essentieel. De verteller legt uit hoe hij Pi heeft leren kennen en hoe die aan z’n vreemde naam gekomen is. Twee centrale ideeën worden geïntroduceerd: de verhouding tussen levende wezens en religieus syncretisme.

Het temmen van dieren in een zoo lijkt een luchtig onderwerp, maar Pi’s ervaring hiermee wordt essentieel om te overleven. Het heeft te maken met territoriumverdeling en zoömorfisme. De tijger ziet in de dierentemmer een alfatijger - opnieuw een Griekse letter. Er is een hiërarchie tussen mensen, dieren en planten, tussen carnivoren en herbivoren. De vleesetende algen sluiten de voedselkringloop. Pi evolueert van vegetariër tot antropofaag.

Pi beschouwt zichzelf als hindoe, christen en moslim tegelijk, en ziet hiertussen geen onverzoenbare tegenstelling. Christenen en moslims aanbidden allebei de God van Mozes. De hindoeïstische Brahma wordt soms gelijkgesteld aan de christelijke God; alle andere goden zijn z’n uitwendige verschijningsvormen of avatars. Voor Pi is religie een esoterische ervaring waaruit hij innerlijke kracht put.

Yann Martel, een in Spanje geboren Canadees, heeft een heldere en poëtische stijl. In een bezinnende passage beweert Pi dat hij omringd wordt door een opeenvolging van veel verschillende oceanen. De latere fases van z’n reisverslag krijgen soms het karakter van een hallucinatie. In het derde deel volgt een tweede, veel kortere versie van hetzelfde avontuur. De tweede versie is geloofwaardiger, maar de eerste is mooier. Pi heeft een fysieke maar vooral ook een spirituele reis gemaakt.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:04 uur

geplaatst: vandaag om 06:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.