Blokken - F. Bordewijk (1931)

Een boek wat een kunst uiting is. Het beschrijven van deze wereld is als je of naar een kubistisch schilderij kijkt.
De bijzonderheid behoorlijk teniet gedaan toen het in bundels uitgegeven werd met bint en knorrende beesten.

mee eens.

en ieder die dit boek leest weet waar george orwell z'n mosterd vandaan heeft gehaald!

zou het? zou wel een eer zijn te weten dat een Nederlandse schrijver Orwell inspireerde. Deze wil ik zeker nog eens lezen, heb hier goede dingen over gehoord

lijkt me eerder dat orwell geïnspireerd is door iets als brave new world. bovendien, een engelse vertaling (ervan uitgaande dat orwell het nederlands niet machtig was) zal wel niks zijn.

Nu we toch aan het vergelijken zijn dan kunnen we net zo goed terug gaan naar 1924 met Wij van Zamjatin als mogelijke inspiratiebron voor Bordewijk en wellicht ook voor Huxley en Orwell. Overigens vind ik het helemaal terecht dat Bordewijk vergeleken wordt met de drie anderen; hij hoort in die divisie thuis!

De communistische heilstaat die wordt geschetst in Bordewijk's blokken is er een van grote soberheid. De steden zijn opgebouwd uit huizen in de vorm van blokken en zelfs de leiders van het staat leven even bescheiden als het volk. Individuen bestaan niet langer en het enige wat telt is het grote geheel, de staat.
De soberheid die beschreven wordt, komt terug in de stijl van Bordewijk. Zakelijke zinnen worden gebruikt in een afstandelijk perspectief waarin het niet gaat om persoonlijke verhalen, maar slechts om het grote geheel. Qua inhoud doet het boek dan ook aan Orwell denken (zoals hierboven al genoemd), qua stijl moest ik meer denken aan More's Utopia.

Bordewijk's verhaal toont aan dat de afstandelijke staat niet werkt omdat de mens niet geschikt is om zijn persoonlijkheid te vergeten. Hiermee wijst Bordewijk ook de zwakke plek van zijn boek aan. De afstandelijke aanpak werkt niet omdat de lezer ongeschikt is om zich hierin in te leven.

Is dit boek niet (veel) korter?

Bij mij is het inderdaad maar ongeveer veertig (geweldige) pagina's...
Waarschijnlijk schrijf ik voor m'n studie hier een stukje over, misschien plaats ik dat hier wel.

Helemaal met -JB- eens. Karakter vond ik al moeilijk om door te komen vanwege de afstandelijke schrijfstijl van Bordewijk, maar dat verhaal had tenminste nog personages die enig houvast boden. De amper veertig pagina's die Blokken telt zijn echter nog een stuk zwaarder. Het afstandelijke vertelperspectief is in overeenstemming met de inhoud - bonuspunten wat dat betreft -, maar zo ontoegankelijk voor de lezer, dat het eenvoudigweg niet meer leuk is om het boek te lezen. Een zware tegenvaller.

Ik begrijp dat je het zo ervaart, maar vervelend heb ik het nooit gevonden. Heb dit werk nu ongeveer 10 keer gelezen, en vooral de opbouw van alles is geniaal. Hoe we telkens in en uitzoomen op schaalniveau, de langzame opbouw naar de teloorgang van het systeem. Het zou onzinnig zijn om bijvoorbeeld gebruik te maken van een protagonist om dit verhaal te vertellen. Dat het onpersoonlijk is volgt 100% uit het idee van Blokken, het is minder prettig te lezen maar, ik moet zeggen, je krijgt er veel voor terug.

Ik snap precies wat je bedoelt, afgezien van het feit dat ik er maar weinig voor terug kreeg. Maar ik zal het boek(je) vast en zeker nog wel eens een keer herlezen, eens zien of het dan beter bevalt.

Overtuigende dystopie waarin het gelijkheid-van-uitkomstdenken en collectivisme van het communisme in al zijn lelijkheid wordt getoond. Daarenboven beschrijft Borderwijk hoe het nastreven van een 'perfecte' utopie funest is voor elke vorm van individualiteit. Dit uit zich ook in zakelijk, absurd en hoekig taalgebruik zonder protagonist. Niet het gemakkelijkste boek dat ik ooit las, maar wel een mooi voorbeeld van een goede samensmelting van stijl en inhoud.