menu

De Aansprekers - Maarten 't Hart (1979)

mijn stem
3,80 (25)
25 stemmen

Nederlands
Autobiografische Roman

202 pagina's
Eerste druk: De Arbeiderspers, Amsterdam (Nederland)

In het voorjaar van 1973 kreeg Maarten 't Hart van de huisarts van zijn ouders te horen dat zijn vader nog maar ten hoogste een half jaar te leven had. De huisarts achtte het, in overleg met Maarten 't Hart, beter dat zijn vader, zolang hij nog gezond was, niet ingelicht zou worden. Dat betekende dat Maarten 't Hart alleen en in het geheim moest verwerken dat zijn vader spoedig zou sterven.

zoeken in:
avatar van Fazio
4,5
20 jaar nadat ik het gelezen heb herinner ik me het boek als er één die vlot en met humor is geschreven, ondanks het ogenschijnlijke zware onderwerp. Je krijgt veel sympathie voor Maarten's vader en dat maakt het lastig als je weet hoe het verhaal afloopt.

3,0
De dood is een ontzettend interessant onderwerp. De auteur, Maarten 't Hart, slaagt er dan ook in om deze levensgebeurtenis op een tedere, maar toch realistische manier te schetsen. Jammer van de schrijfstijl, deze wekte niet de nodige interesse op om het boek ontspannend uit te lezen.

De schrijfstijl is niet alleen eentonig en vermoeiend, er wordt niet voldoende interesse opgewekt om benieuwd te zijn naar hoe het verhaal verder loopt. Dit valt volgens mij te wijten aan volgende factoren. De zinnen zijn onnodig lang opgebouwd en bevatten te veel komma's. Hierdoor moest ik soms een hele zin aandachtig terug lezen terwijl ik deze zelf opnieuw moest opbouwen. Begrijp me niet verkeerd, het is tof dat de schrijver zo veel mogelijk extra informatie bij gebeurtenissen weergeeft, maar teveel is te veel. Door deze overvloed aan details moet je regelmatig een zin opnieuw lezen omdat je bent vergeten waarover het gaat.

Iets wat voor sommige een meerwaarde is aan het boek, is voor andere een pure kwelling om te lezen. Ik heb het hier in eerste instantie over de positie van de Bijbel in het verhaal. Het is vanzelfsprekend dat geloof in verband staat met de dood. Zo krijgen we in het boek te maken met de christelijke visie in verband met het overlijden. Het is enerzijds wel boeiend om te zien hoe de christelijke familie van Maarten staat tegenover de dood, maar de Bijbel wordt zo vaak aangesproken in het verhaal dat het moeilijk is voor een ongelovige om zich in het verhaal in te leven. Zo wordt in een dialoog regelmatig gebruik gemaakt van psalmen, zonder te verklaren wat deze inhouden. "Je zoon kent Prediker I vers 18, zei de begrafenisondernemer met een ferme bijlslag van zijn kin." (p.148)
Niet alleen de bijbelversen worden niet verklaard, maar ook de Duitse gedichten of citaten worden niet vertaald, terwijl er wel vaak naar verwezen wordt.

Ik vind het positief dat de auteur zijn best doet om de gebeurtenissen te kaderen met behulp van Duitse citaten, andere boeken,... Maar zorg er dan ook voor dat deze begrijpbaar zijn voor iedereen, aangezien ze een mooie bijdrage aan het boek zouden kunnen leveren.

Marit Cools
Ik geef Cédric Dehertogh volkomen gelijk. De dood is een geweldig interessant onderwerp. Ik had veel verwachtingen van deze roman. Ik vermoedde dat ik een diep, psychologisch verhaal met veel spanning, momenten van twijfel en droevige, zware gebeurtenissen ging lezen, maar in tegenstelling tot wat ik in mijn hoofd had was het een zware teleurstelling.
Maarten 't Hart heeft mij immers ontgoochelt met dit boek.
De schrijfstijl was zeer saai en eentonig. Er zat niet veel variatie in de woordkeuze.
Niet enkel de schrijfwijze, maar ook de verhaallijn was doods. Er was geen doel bij de acties die gebeurden. Er gebeurde in het algemeen niet veel in de verloop van het verhaal. De gebeurtenissen waren niet spannend en nodigden zeker niet uit om verder te lezen. Ik had het dan ook moeilijk om het einde van de paperback te bereiken.

avatar van misterfool
3,5
Maarten "t Hart weet steeds menselijkheid mee te geven aan zijn personages door te focussen op de absurde dubbelzinnigheden die een persoonlijkheid kent. Dat is bij dit autobiografische werk niet anders. Vader 't Hart is enerzijds gewelddadig en bot, maar anderzijds heeft hij ook een nostalgische, gevoelige en morele kant die veel sympathie opwekt. Misschien juist omdat hij bepaald geen heilige is. De (wrange) humor is verder nooit ver weg. Zo moest ik glimlachen om de scene waarin het hoofdpersonage bij het ziekenhuis telefonisch informeert naar de gezondheid van zijn vader, om vervolgens van het kastje naar de muur te worden gestuurd . Daarenboven wordt het stervensproces droog en intiem besproken, hetgeen die passage veel slagkracht geeft . Daarentegen kent het boek ook een warrige structuur die het indrukwekkende verhaal een solide opbouw ontzegt. Jammer, want op de hoogtepunten overtuigt De Aansprekers volmondig. Niettemin weer een tof boek van deze topschrijver.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:57 uur

geplaatst: vandaag om 12:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.