menu

Through the Looking-Glass, and What Alice Found There - Lewis Carroll (1871)

Alternatieve titels: Achter de Spiegel, en Wat Alice Daar Aantrof | Alice in Spiegelland | Alice Through the Looking-Glass | Through the Looking Glass

mijn stem
3,99 (95)
95 stemmen

Engels
Jeugdboek
Sprookje / Fantasy

224 pagina's
Eerste druk: Macmillan, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Alice vraagt zich af hoe het zou zijn om aan de andere kant van de spiegel te leven. Tot haar verbazing belandt ze vervolgens daadwerkelijk aan de andere kant en beleeft hier net als in Wonderland allerlei avonturen.

zoeken in:
avatar van Mug
5,0
Mug
Een van de hoogtepunten is natuurlijk [onzin! nonsens!] het meesterlijke Jabberwocky
Alleen te lezen met de vele verklarende voetnoten.

In plaats van het kaartspel uit 'Alice's Adventures in Wonderland' staat nu het schaakspel centraal.

Ook bracht dit boek onvergetelijke figuren voort, Humpty Dumpty en natuurlijk Tweedledum en Tweedledee.

Heerlijk leesvoer. Hoognodig eens aanschaffen.

avatar van JJ_D
Moet ik me hier echt hoogstaande literatuur bij voorstellen of is dit een jeugd-/kinderboek?

4,5
JJ_D schreef:
Moet ik me hier echt hoogstaande literatuur bij voorstellen of is dit een jeugd-/kinderboek?


Die twee dingen sluiten elkaar absoluut niet uit

avatar van JJ_D
aegron schreef:
(quote)


Die twee dingen sluiten elkaar absoluut niet uit


Ja, ik bedoelde natuurlijk of (vooral) kinderen tot het doelpubliek behoren...

4,5
JJ_D schreef:
(quote)


Ja, ik bedoelde natuurlijk of (vooral) kinderen tot het doelpubliek behoren...


Ik heb het boek pas tijdens mijn studie gelezen en vond het in ieder geval erg geslaagd. Ik zou zeggen probeer het eens, want zo dik is het boek nou ook weer niet.

sxesven
Vreemd dat (bijvoorbeeld) een meesterwerk van Hardy het moet doen met nog geen 3,5* gemiddeld, en dat dit (naar mijn mening) dramatisch slechte Through the Looking-Glass het met ruim 4* mag doen. Waar ik Alice's Adventures nog enigszins kon waarderen als kinderboek op zich en wegens de taalwetenschappelijke grapjes, vond ik Through the Looking-Glass een kleine ramp. Dat wiskundige Carroll weinig kaas had gegeten van het auteurschap scheen al lichtjes door in Adventures, in dit warrige boek laat hij enige poging tot schrijven helemaal varen. Wat overblijft zijn flauwe grappen, geforceerde pogingen tot ingenuïteit en een compleet afwezige spanningsboog. De aanvankelijk mondige Alice wordt daarbij gereduceerd tot een passieve blanco waartegen hoogst artificieel komische gebeurtenissen zich afspelen. Het intended audience is overigens overduidelijk (Engels-sprekende, en daarbij feitelijk zelfs 19e eeuwse) kinderen: de bewerking van nursery rhymes, didactische versjes en de woordspelingen hier en daar spreken (of tja, spraken) vooral hen aan. Dat het boek zich als 'literaire' favoriet laat noemen is mijns inziens vooral te danken aan de grimmige ondertoon (niet geheel vreemd voor wie Dodgson een beetje kent) dat het werk een beetje tussen wal (kinderen) en schip (volwassenen; gerust om te draaien zo u wilt) doet vallen en hierdoor een kleine curiositeit is. De mate van intertekstualiteit zal hier overigens ook een rol in spelen, en het feit dat er wat thematiek in de Alice-werken te vinden is (of wellicht: te zoeken) die het interessanter maken dan het feitelijk is. Een literair hoogstandje is het echter zeer zeker niet. 1,5*

Ted Kerkjes
http://eclectic-indulgence.blogspot.nl/2010/08/through-looking-glass-lewis-carroll.htmlDe originele tekeningen zijn toch van John Tenniel en niet van wie-die-lelijke-voorkant-ook-gemaakt-heeft?

Ted Kerkjes
Heeh, de voorkant is veranderd!

Wie het ook gedaan heeft: bedankt!

avatar van niels94
4,0
Hoewel ik me er wel in kan vinden dat het hele concept met het schaakbord wel erg duidelijk bedoeld is om de dromende Alice in situaties te dwingen, en het algehele 'verhaal' van het eerste deel dus wat sterker is, heb ik me meer vermaakt met de bizarre dialogen van deze dan van de vorige. En aangezien het toch vooral om de dialogen gaat, maakt dat dit boek iets beter voor mij dan het eerste deel, hoewel die een wat origininelere en betere 'verhaallijn' (voor zover je daar van kan spreken) heeft. Dit is met name te danken aan de flarden van interessante ideeën en vreemde, maar toch wel degelijk ergens op slaande logica die doorheen de vaak onbegrijpelijke, met geinige woordspelingen doorspekte gesprekken te vinden zijn, zoals wat de White Queen zegt over het straffen voordat een persoon een misdaad heeft begaan, en als Alice dan zoiets opmerkt als 'maar wat als diegene de misdaad uiteindelijk toch nooit begaat?' en de koningin dan stelt dat dat dan toch alleen maar beter zou zijn: natuurlijk totaal nergens op toepasbaar, maar ergens klopt het nog ook.

Daarom heb ik me behoorlijk met dit lekker absurdistische verhaal vermaakt. Overigens is het wel goed dat het niet te lang is, want dan zou het vermoedelijk gaan vervelen.

avatar van Freud
4,5
Wat mij betreft een absoluut heerlijk boekje, dat het eerste deel ruimschoots overklast in absurditeit, omgekeerde logica waar toch moeilijk een speld tussen te krijgen is, totaal zinloze brabbeltaal en een leuk schaak-concept als rode draad. Ik heb een paar keer luidop moeten lachen, vooral in de tweede helft - de gesprekken met Humpty Dumpty, de witte koning, ridder en de twee koninginnen zijn absoluut weergaloos.

avatar van metalfist
2,0
Het was naar aanleiding van Tim Burton's Alice in Wonderland dat ik besloot om me toch eens aan de twee boeken van Lewis Carroll te wagen. Ik heb een tijd aan het twijfelen geweest of ik me nog aan het vervolg ging wagen aangezien het eerste deel me tegenviel, maar ik heb zelf wel een fascinatie voor schaken en een oudere Alice leek me wel interessant te kunnen zijn. En het was natuurlijk wel erg makkelijk dat ik een editie uit de bibliotheek had gehaald waarin beide versies samen waren uitgebracht in één volume.

Jammer genoeg bleek Through the Looking Glass een nog moeilijkere zit te worden dan zijn voorganger. Het grootste hekelpunt voor mij was dat het verhaal veel te snel volgt op Alice in Wonderland. Ik verwachtte op zijn minst (vooral vanwege de Burton film dus) dat Alice een jaar of 16 was geworden, maar er blijkt maar een goed halfjaar te zijn verstreken. Zonde als je het mij vraagt, want ik heb het gevoel dat ik Alice als personage beter zou kunnen waarderen wanneer ze ouder was geweest. Bovendien verliest Carroll zich hier helemaal in onnavolgbare raadsels en is het schaakbord aspect eigenlijk helemaal niet zo interessant. Het is dat ik het boek van de bibliotheek had geleend, want anders had ik misschien wat meer tijd tussen beide verhalen gelaten. Nu kon het me allemaal niet meer echt boeien en verlangde ik naar het einde. Carroll haalt hier natuurlijk ook weer het verwachte trucje uit dat alles een droom is, maar werkt het beter uit. Zo vond ik het idee dat Alice eigenlijk een onderdeel is van de verbeelding van de Red King wel erg geslaagd.

Through the Looking Glass is sowieso al een stuk minder bekend dan Alice in Wonderland, wat ik op zich wel vreemd vind aangezien dit deel zowaar nog beter wordt beoordeeld, maar ik vond het vooral nog meer van hetzelfde. En niet in de goede zin van het woord. Een sporadisch leuk moment en een leuk einde redden het boek van een erg lage score.

2*

Ted Kerkjes
metalfist schreef:
Ik heb een tijd aan het twijfelen geweest of ik me nog aan het vervolg ging wagen aangezien het eerste deel me tegenviel, maar ik heb zelf wel een fascinatie voor schaken en een oudere Alice leek me wel interessant te kunnen zijn. (...) Het grootste hekelpunt voor mij was dat het verhaal veel te snel volgt op Alice in Wonderland. Ik verwachtte op zijn minst (vooral vanwege de Burton film dus) dat Alice een jaar of 16 was geworden, maar er blijkt maar een goed halfjaar te zijn verstreken. Zonde als je het mij vraagt, want ik heb het gevoel dat ik Alice als personage beter zou kunnen waarderen wanneer ze ouder was geweest.


De boeken gaan over de fantasieën van een klein kind, dus het is -mijns inziens- meer dan logisch dat Alice in het tweede boek ongeveer dezelfde leeftijd heeft als in het eerste. Mij lijkt het dan ook een goede keuze van Carroll dat hij heeft gekozen voor een jong meisje in plaats van een Alice van een jaar of zestien. Ik vind de film van Tim Burton dan ook echt niet goed, vooral omdat ik het zie als het verpesten van een mooi verhaal.

avatar van Donkerwoud
Och, het is een moderne adaptatie. Zal vast ooit nog wel eens een getrouwe versie voorbij komen.

avatar van metalfist
2,0
Ted Kerkjes schreef:

De boeken gaan over de fantasieën van een klein kind, dus het is -mijns inziens- meer dan logisch dat Alice in het tweede boek ongeveer dezelfde leeftijd heeft als in het eerste. Mij lijkt het dan ook een goede keuze van Carroll dat hij heeft gekozen voor een jong meisje in plaats van een Alice van een jaar of zestien. Ik vind de film van Tim Burton dan ook echt niet goed, vooral omdat ik het zie als het verpesten van een mooi verhaal.


Het is dan natuurlijk ook de schuld van de film dat ik met een verkeerd beeld aan dit boek startte.

Het had in mijn ogen interessanter geweest mocht dit tweede deel zich meer aan het uitgangspunt ging houden dat Alice ouder was geworden, haar avonturen uit het eerste deel als een droom beschouwde, en dat ze dan terug werd gekatapulteerd naar die wereld.

Dat terzijde, ik vond de film van Burton ook niet denderend.

avatar van Donkerwoud
Een nieuwe ronde, een nieuwe kans. Misschien dat deze het beter doet?

Through the Looking Glass (2016) - IMDb

Ted Kerkjes
Donkerwoud schreef:
Een nieuwe ronde, een nieuwe kans. Misschien dat deze het beter doet?

Through the Looking Glass (2016) - IMDb


Ik denk het eerlijk gezegd niet. Als Johnny Depp en Carter erin spelen, zal het wel weer zo'n donkere, duistere, fantasyachtige film worden, en ik vind -persoonlijk- dat soort fantasy niet bij de wereld van Carroll passen.

avatar van mjk87
1,5
Wat een absurd hoog gemiddelde - vond ik Alice in Wonderland al niet heel bijzonder, zo mogelijk is deze nog matiger.

Ten eerste een herhaling van zetten, niet enkel in plot maar ook weer met een Alice die een beetje volwassener wordt, zeer chaotisch beschreven, weer erg fragmentarisch (alsof Carroll nog ideeën had en die maar in dit boekje stopte - Disney heeft niet voor niets ook enkele scènes uit dit boek in de film Alice in Wonderland verwerkt) en gewoonweg niet leuk. Humpty Dumpty is nog wel aardig (die ik kende uit een artikel in een juridisch studententijdschrift over de uitleg van wetten) net als enkele woordspelingen, al zijn de meeste erg flauw. En wat er zo bijzonder is aan Jabberwocky? Tja, er zijn er ook die de Blauwbilgorgel helemaal het einde vinden.

Ongetwijfeld leuk voor kleine kinderen zo voor het slapen gaan, voor mij is het echter niets. 1,5*.

avatar van the Cheshire cat
4,5
Winter.
De kat van Alice heeft kittens gekregen, die overigens Dinah heet, wat ik best grappig vind, omdat mijn oma ook zo heet, maar dan zonder de h.
Een ietsiepietsie oneigenaardiger dan het vorige boek. Het lijkt allemaal net iets serieuzer van toon en Carroll trekt er ook meer tijd voor uit, zo lijkt het. Alice is ook wat handiger geworden in het sturen van de maffe conversaties. Iets teveel mensen ook in dit boek. Maar gelukkig zitten er net als in deel 1 nog genoeg leuke en lijpe ontmoetingen tussen, zoals met Fiedeldij en Fiedeldop. Heel erg geestig weer. De ontmoeting met de eenhoorn is ook zó lief! Op die momenten vind ik de Alice-boeken op hun sterkst.
Toen Lewis Carroll aan zijn boeken begon was de populariteit van Koningin Victoria reeds tanende en er zijn er die beweren dat Carroll een satirisch beeld heeft willen schetsen van de Britse monarchie, maar dat is nooit zijn intentie geweest.
Wanneer Alice de Hartenkoningin ontmoet is ze een klein beetje geïntimideerd door de wrede vorstin, maar die angst zet ze opzij door zichzelf moed in te spreken met de gedachte: 'Ach, het is maar een spel kaarten!' Bij een net iets te assertief antwoord roept de Koningin: 'Haar hoofd eraf!' Maar dan zegt Alice luid en vastbesloten: 'Nonsens!', en legt de Koningin het zwijgen op.
Carroll geeft hier een stem aan alle kinderen die in het Victoriaanse tijdperk te maken hadden met zware, onrechtvaardige straffen.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:29 uur

geplaatst: vandaag om 12:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.