menu

Komt een Vrouw bij de Dokter - Kluun (2003)

mijn stem
3,65 (390)
390 stemmen

Nederlands
Autobiografische Roman

317 pagina's
Eerste druk: Podium, Amsterdam (Nederland)

Stijn en Carmen behoren tot de hip, healthy and wealthy. Ze hebben beiden een eigen bedrijf en zijn de trotse ouders van de eenjarige Luna. Aan geld en vrienden geen gebrek. Ze leven als God in Amsterdam. Totdat bij de mooie en optimistische Carmen borstkanker wordt geconstateerd. Op slag verandert hun wereld in een rollercoaster-rit langs artsen en ziekenhuizen. De hedonistische Stijn gaat trouw mee naar Carmens chemokuren en bestralingen, maar stort zich ’s avonds in het nachtleven en op de vrouwen van Amsterdam, Miami en Breda.

zoeken in:
4,0
Het boek is op een makkelijke manier geschreven en kan dan ook in hoog tempo worden gelezen. De hoofdstukjes zijn redelijk klein van begrip maar vormen toch een hecht verhaal. Ik vond het verhaal qua opbouw goed in elkaar zitten. De schrijfstijl had wel van een wat hoger niveau mogen zijn maar was goed te belezen. De manier waarop kluun schrijft geeft wel het gevoel dat je dicht bij de karakters in het verhaal staat. Het vele gevloek haalt het niveau van het boek dan weer iets naar beneden maar geeft wel duidelijk de emotie waar. Al met al een mooi boek om te lezen en ik ben benieuwd of de film mij ook aanspreekt. 4/5

4,0
Mooi, emotioneel, open boek. Vlot geschreven in een stijl die bij het hoofdpersonage past.
Ik vond de stukjes songtekst bovenaan elk hoofdstuk, de kaders en de wramples een leuke toevoeging. Voor dít boek dus, omdat het er prima in past. Een beladen onderwerp dat op een luchtige, bij vlagen humoristische stijl wordt beschreven, zonder aan de andere kant de zware impact van zoiets op de levens van de personen teniet te doen.
De liefde tussen Stijn en Carmen is iets moois, hij is misschien een klootzak, maar zij begrijpt hem en heeft voor hem gekozen. Ook blijft hij er tot het eind voor haar zijn, al is het soms op een onconventionele manier. De relatie tussen hen is erg realistisch, groot pluspunt aan het boek.

avatar van Suleika1
2,5
Ik vind dit boek toch eigenlijk maar zwaar overgewaardeerd.

avatar van puckb96
5,0
Suleika1 schreef:
Ik vind dit boek toch eigenlijk maar zwaar overgewaardeerd.


Meestal vind ik de boeken van Kluun ook saai en over-sentimenteel maar de lekker chaotische Amsterdamse sfeer in combinatie met het drama is helemaal mijn stijl.

Ebenezer Scrooge
Laten we wel wezen, die Kluun kan toch geen woord schrijven!
Half Nederland heeft zitten janken om dit ordinaire prulwerk.
Dat kan ik begrijpen, ik heb ook zitten janken.
Om die paar voetbalvelden aan bomen die ze in Zuid-Amerika hebben gekapt voor
dit niemendalletje.

Ebenezer Scrooge
Die titel alleen al, het is toch Godverdomme geen grap!

avatar van Suleika1
2,5
Begrijp me niet verkeerd, ik vond het geenszins een slecht boek. Toen ik er net kennis mee had gemaakt, vond ik het zelfs veel beter dan ik het nu vind. Ik ben het gewoon wat rationeler gaan vergelijken met de hoop betere boeken, waarvan er toch echt veel zijn. 'Komt een vrouw bij de dokter' is bejubeld, té erg bejubeld en dit is mij tegen gaan staan omdat ik dan op een gegeven moment denk: oke, dit is leuk en aardig, maar een boek als 'Van de koele meren des doods' ( nu noem ik wel iets geheel anders, maar toch ), echte literatuur die goed uitgewerkt is en intens in al haar zwaarte, leest niemand meer. In plaats daarvan leest men alleen nog maar graag zoiets: een megalomane man die zijn stervende vrouw bedondert en er nog om geprezen wordt ook..en dat is tenslotte toch het enige waar dit boek over gaat. En nu juist omdat dit boek zo overgewaardeerd wordt, voel ik me zo sterk ertoe gedreven om dit boek neer te halen. Ik zeg niet dat iedereen Shakespeare, Couperus en Van Eeden moet gaan lezen ofzo..ik kan best begrijpen dat dit voor veel mensen vervelende lectuur is.. maar om dan zo'n Kluun briljant te noemen..dat gaat mij gewoon te ver.

avatar van IBN BATTOETA
Heb de film vorig jaar met mijn voormalige vriendin - die niet Nederlands is - gezien en ik schaamde me voor mijn land. Het boek zo'n 12 jaar geleden eens gelezen, dus zal niet stemmen. Wel wil ik vermelden dat sinds ik de film heb gezien dat deerniswekkend lied van Dinand Woesthoff en Carice van Houten in m'n kop heb en langzaamaan hier zeer beroerd van wordt en zelfs overweeg om hulp te gaan zoeken. Het is niet zozeer de melodie die blijft hangen - er is in het lied weinig sprake van een samenhangend motief - maar wel een geknauw en gejemmer (samen een anti-etherische cacofonie vormend) dat in non-auditieve categorieën nog het beste uit te drukken is als kaakpijn. Om alsnog een mening over dit boek te vormen: de kwaliteit van dat lied is, als ik me goed herinner, identiek aan de kwaliteit van dit boek.


Ik ben het helemaal eens met Agaath95.

Het is zeker menselijk dat Stijn naar andere vrouwen trekt, omdat hij bepaalde affectie mist, maar dat hij Carmen effectief bedriegt vind ik onverstaanbaar. Naar het einde toe weet je wel hoeveel Stijn van Carmen houdt maar dat veranderd niets aan hoe ik over hem denk.

De humor vond ik zeker niet storen. Ik kon er mee lachen maar steeds daarna voelde ik me terug slecht omdat je weet da Carmen door heel het boek is aan het lijden.

De kadertjes met de achtergrondinformatie sloeg ik naar verloop van tijd ook over. Vaak interesseerde het mij niet wat er in stond aangezien het geen enkele invloed op het verhaal had.

3,5
Qua inhoud (onderwerp) vond ik het wel een mooi boek en het zet je wel aan het denken. Ik denk dat er wel realistische personages zijn neergezet, maar persoonlijk vond ik Stijn toch echt een onaangenaam persoon (voorzichtig uitgedrukt). Qua taalgebruik vond ik het behoorlijk tegenvallen; om aan te spreken hoeft het wat mij betreft niet zo plat te zijn.
Het boek leest wel snel weg (makkelijk taalgebruik, korte hoofdstukjes) en behandelt op een bijna luchtige manier een zwaar onderwerp.
Toch een behoorlijk hoge score doordat het boek is blijven 'hangen'. 3,5*

avatar van sinterklaas
0,5
Die drie bladzijdes voordat het verhaal begon, met al die opmerkingen van desbetreffende die dit boek oh zo geweldig vonden. Eentje had zelfs tijdens het lezen in lijn 51 haar uitstaphalte gemist zo goed dit boek was. Nou goh meid... zo ken ik er ook een. Na het schijten was ik vergeten dat er een rol pleepapier naast me hing en veegde per ongeluk mijn reet af met dit boek. Zo verbluft was ik er door geraakt.

De eerste bladzijde zegt al genoeg... het schetst al meteen een perfectionistische Hollandse huis tuin en keuken leventje over Stijn die zogezegd met het lekkerste wijf van Nederland heeft. Ze hebben veel geld, een bruisend leven, casino's, luxe feestjes, zullen ook nooit naar de Aldi gaan en die dingen en een schat van een dochtertje. Stijn neukt ook nog andere vrouwen maarja... Carmen accepteert het maar, want er is ook nog een dochter van 2 die ze op moeten voeden. Dan komt het hartverscheurende nieuws dat hun angst waarmaakt, Carmen krijgt kanker... en met overmaat van een ramp nog in haar tiet ook. Ja, hoe wil je zo ogen als een van de gebotoxeerde, glossy wijven in een trendy magazine... zeker wanneer ie begint te rotten en er op den duur af moet. Maar afijn... niet erg... het hippe leventje is vanaf dat punt pas echt begonnen... Terwijl Carmen thuis ligt te lijden en haar hele tiet er godverdomme met groene klonters, etter en slijm afrot is het voor Stijn de vrijbrief om heel Nederland en andere kustplaatsjes af te gaan om zichzelf helemaal vol te gieten, snuiven, slikken en voornamelijk andere wijven te neuken. Want die hebben tenminste twee tieten en daar krijgt hij zijn lul wel van omhoog... bij Carmen lukt dat helaas niet meer... ja logisch... En is ie terug van vakantie... dan heeft hij altijd nog wel Roos, tevens ook een geil wijf die nog haar beide tieten heeft om te rampestampen. Tsja, de manier waarop het geschreven wordt: het leest echt alsof dit Kluuns beste tijd van zijn leven was in plaats van dat het moet ogen als een rouwverslag. Ochja... en zo'n dochtertje van twee erbij... met dingen als "wordt mammie nou een engel?"... nou even huilen hoor... Hart-ver-scheurend!

En zo leest het boek wel heerlijk weg... als het om leedvermaak gaat en een inkijk in een gemiddelde RTL 4 programma over het goede trendy leven als je vrouw kanker heeft. Ook dat stukje met die negerin in de lift was wel leuk... Vele pagina's worden besteed aan het zon-zee-strand-nachtclub-drank-drugs-lekkere wijven-en-een-wijf met-1-tiet-thuis... maar na 100 pagina's schijnen er nog 250 pagina's te zijn. Ohja... ook nog elke hoofdstuk beginnen met liedjes waar van ik de adrenalinerush van Kluun keer op keer meevoel... de adrenalinerush van: Kijk mij verzwelgen in de zelfmedelijden maar ondertussen zo megalomaan en geweldig zijn.... en nu moeten jullie me geweldig en zielig tegelijk vinden, en nu moeten jullie huilen... oooh, kijk nou eens wat ik zeg... en hoe verkeerd bezig ik wel niet was, andere wijven geneukt, mezelf voor mijn sodemieter gereden met allemaal drank en drugs achter mijn kiezen, en mijn lekkere wijf die eerst zo mooi was mist nu een tiet door haar kankerkanker. Misschien heeft hij wel de aap uitgehangen tijdens de ziekte van zijn vrouw omdat hij al veel eerder schrijver wou worden.

Een afgang... die ene huisvrouw was weer niet om te neuken zo lelijk.

Ook moet er nog een halve pagina besteed worden aan het kutje van Carmen, dat nu allemaal bruin roestwater pist en ja, dat zelfde kutje was nog zo opwindend, heb ik telkenmale mijn piemel in gestoken en was ik in klaargekomen.... en dan denk je dat je eindelijk het einde van het boek hebt bereikt... heeft die Carmen verdomme ook nog eens twintig bladzijden nodig om dood te gaan. Kanker hé!!!

Man! Man! Man! wat een achtbaanrit... Ergens zo slecht dat het ook ergens wel goed wordt. Logisch ook dat dit boek zo de hemel in geprezen wordt... zegt ook wel genoeg over de iq van de gemiddelde Linda/Viva/Oh oh Cherso-achtige mentaliteit die niet meer weg te denken is. Ik zou me er al haast op verheugen dat mijn toekomstige partner kanker krijgt... dan wel niet aan der tiet... misschien wel aan der schaamlip... Dan kan ik nog wel eens haantje de voorste zijn en een nog uitbundiger boek schrijven waarbij "Komt een vrouw bij de Dokter" nog maar slechts een aflevering van Sesamstraat is.

Maargoed Kluun... ik zie dat je genoten hebt van die tijd... in deel 2 schijnt hij helemaal los te gaan... ik ben benieuwd. En zo schijnt er ook nog eens een prequel te zijn waar nog meer aandacht besteed wordt aan het hippe leven wanneer Carmen haar beide tieten nog had... tsjonge jonge.

0,5*

avatar van Abubakari
Je verwacht het niet he. Heel mijn beeld van Sinterklaas naar de filistijnen. Ik kan het nog niet geloven.
Sinterklaas die Kluun leest.

avatar van sinterklaas
0,5
Abubakari schreef:
Je verwacht het niet he. Heel mijn beeld van Sinterklaas naar de filistijnen. Ik kan het nog niet geloven.
Sinterklaas die Kluun leest.


Och... nu het beeld van Zwarte Piet naar de filistijnen is maakt dat toch niet veel meer uit...

avatar van Snuifdoos
Toch een recensie waardoor ik het boek haast zou gaan lezen.

4,0
@Ank.eE

In eerste instantie ben ik het helemaal met je eens, je zou meer verwachten van een boek met zo'n zwaar onderwerp. Ik had graag wat meer over de medische kant van de ziekte gelezen, maar doordat Stijn nauwelijks interesse toonde in de weinige (en onprofessionele) doktersgesprekken, zat dat er helaas niet in.

Voor mij was het eerste deel nochtans het belangrijkste, omdat die de meeste humor bevatte en ik er zo mijn aandacht wat bij kon houden. Wat het derde deel betreft moet ik je inderdaad gelijk geven, zeer emotioneel en daarom heb ik dat deel in één ruk uitgelezen.

Rien schreef:
Redelijk slecht geschreven, verschrikkelijk populistisch, irritante Ajax-vergelijkingen, het stikt van de cliché's, er viel weinig te lachen en al helemaal niet te huilen, het heeft vrij weinig weg van literatuur: ik ben niet zo'n Kluun-fan geloof ik.

Daarentegen las het wel lekker weg en was ik toch wel benieuwd naar de afloop. Maar topniveau is dit zeker niet. Een schamele 3*.


Zelf heb ik niet veel genoten tijdens het lezen van het boek, na een tijdje werd het saai. Maar zo slecht vond ik het dan toch niet. Ik vond het wel jammer dat het boek meer aandacht gaf aan de ontrouw van Stijn dan aan de zieke Carmen.
De Ajax vergelijkingen vond ik niet irritant, ik vond vooral de tekstvakken heel irritant, dat ik ze na een tijdje gewoon oversloeg aangezien er niets nuttigs in stond dat me zal helpen met het begrijpen van het boek. Ik vind het ook niet slecht geschreven, ik vind net dat het goed en niet moeilijk geschreven is. Humor zit er volgens mij zeker in, soms kon ik er mee lachen en soms niet. Ook vond ik het een ontroerend boek. Bij de laatste pagina's moest ik bijna huilen. Ik vind het wel een overgewaardeerd boek, ik had het veel beter verwacht dan het is. Ook kan ik concluderen dat ik net als u niet echt een fan ben van Kluun.

Mloes schreef:
Mooi, emotioneel, open boek. Vlot geschreven in een stijl die bij het hoofdpersonage past.
Ik vond de stukjes songtekst bovenaan elk hoofdstuk, de kaders en de wramples een leuke toevoeging. Voor dít boek dus, omdat het er prima in past. Een beladen onderwerp dat op een luchtige, bij vlagen humoristische stijl wordt beschreven, zonder aan de andere kant de zware impact van zoiets op de levens van de personen teniet te doen.
De liefde tussen Stijn en Carmen is iets moois, hij is misschien een klootzak, maar zij begrijpt hem en heeft voor hem gekozen. Ook blijft hij er tot het eind voor haar zijn, al is het soms op een onconventionele manier. De relatie tussen hen is erg realistisch, groot pluspunt aan het boek.


Ik vond het ook een aangrijpend en hartroerend boek, het speelde veel met mijn emoties.
Het stijl van de auteur vond ik eveneens vlot en eenvoudig te lezen, maar ik ziet geen link met het hoofdpersonage. Ik zou niet zeggen dat Stijn een eenvoudig karakter is, hij is juist het meest complex karakter van het verhaal.
Het laatste deel van het boek vond ik het meest ontroeren, wanneer men ziet hoe Stijn en Carmen toch de evenementen overwinnen en hoe ze hun liefde terug ontdekken. Ik vind dit deel de beste van het boek.

4,5
Terwijl Carmen thuis ligt te lijden en haar hele tiet er godverdomme met groene klonters, etter en slijm afrot is het voor Stijn de vrijbrief om heel Nederland en andere kustplaatsjes af te gaan om zichzelf helemaal vol te gieten, snuiven, slikken en voornamelijk andere wijven te neuken. Want die hebben tenminste twee tieten en daar krijgt hij zijn lul wel van omhoog... bij Carmen lukt dat helaas niet meer... ja logisch... En is ie terug van vakantie... dan heeft hij altijd nog wel Roos, tevens ook een geil wijf die nog haar beide tieten heeft om te rampestampen. Tsja, de manier waarop het geschreven wordt: het leest echt alsof dit Kluuns beste tijd van zijn leven was in plaats van dat het moet ogen als een rouwverslag.


Maar kun je een schrijver hierom veroordelen? Het is de taak van een schrijver om de lezer aan het lezen te houden toch?

En zo leest het boek wel heerlijk weg


En daarom is het best een goed boek.

Ik geef toe dat het hoofdpersonage wat irritatie opwekt, en Kluun ook in het echte leven. Het is moeilijk te zeggen waar dat aan ligt, ik denk dat het gewoon te maken heeft met de kop van Kluun. Hij heeft geen prettig hoofd om naar te kijken en straalt iets arrogants en zeer zelfzuchtigs uit.

Het boek is geen literatuur maar wel goed, gewoon omdat het boek doet wat een boek moet doen: de lezer aan het lezen houden en zelfs aan het huilen maken.

Mensen veroordelen Kluun als persoon, maar als je ieders leven en gedachten echt onder de loep gaat nemen, zul je zien dat bijna iedereen minstens even slecht en zelfzuchtig is als kluun. Het probleem is: kluun mocht er van de massa niet mee wegkomen. Dat ligt aan zijn persoon. Mensen irriteren zich aan hem.

DjoelieS schreef:
Ik ben het helemaal eens met Agaath95.

Het is zeker menselijk dat Stijn naar andere vrouwen trekt, omdat hij bepaalde affectie mist, maar dat hij Carmen effectief bedriegt vind ik onverstaanbaar. Naar het einde toe weet je wel hoeveel Stijn van Carmen houdt maar dat veranderd niets aan hoe ik over hem denk.

De humor vond ik zeker niet storen. Ik kon er mee lachen maar steeds daarna voelde ik me terug slecht omdat je weet da Carmen door heel het boek is aan het lijden.

De kadertjes met de achtergrondinformatie sloeg ik naar verloop van tijd ook over. Vaak interesseerde het mij niet wat er in stond aangezien het geen enkele invloed op het verhaal had.


Ik vind het ook onverstaanbaar dat Stijn Carmen bedriegt. Ik vind het in dit geval zelfs nog veel erger omdat hij steeds denkt aan die mooie vrouwen en er zo vaak over praat. Hij lijkt de hele tijd zijn zieke vrouw te vergeten en dat vind ik toch wel een beetje respectloos.

Ook ikzelf kon de humor wel appreciëren omdat het onderwerp zo een beetje minder zwaar overkwam. Ik voelde mij niet echt slecht na het lachen met de humor, want ik denk dat Carmen de humor toch wel leuk vond. Ze kon ook niet hele dagen wenen zonder eens één keertje te lachen.

De kadertjes irriteerde mij mateloos en ik ben ook gewoon gestopt met ze te lezen.

Mloes schreef:
Mooi, emotioneel, open boek. Vlot geschreven in een stijl die bij het hoofdpersonage past.
Ik vond de stukjes songtekst bovenaan elk hoofdstuk, de kaders en de wramples een leuke toevoeging. Voor dít boek dus, omdat het er prima in past. Een beladen onderwerp dat op een luchtige, bij vlagen humoristische stijl wordt beschreven, zonder aan de andere kant de zware impact van zoiets op de levens van de personen teniet te doen.
De liefde tussen Stijn en Carmen is iets moois, hij is misschien een klootzak, maar zij begrijpt hem en heeft voor hem gekozen. Ook blijft hij er tot het eind voor haar zijn, al is het soms op een onconventionele manier. De relatie tussen hen is erg realistisch, groot pluspunt aan het boek.


Ik vond de kaders en de wramples juist een minpunt van het boek. Ze stonden vaak in de weg en het stoorde mij vaak als ik aan het lezen was.

KVds schreef:
(quote)


Ik vind het ook onverstaanbaar dat Stijn Carmen bedriegt. Ik vind het in dit geval zelfs nog veel erger omdat hij steeds denkt aan die mooie vrouwen en er zo vaak over praat. Hij lijkt de hele tijd zijn zieke vrouw te vergeten en dat vind ik toch wel een beetje respectloos.

Ook ikzelf kon de humor wel appreciëren omdat het onderwerp zo een beetje minder zwaar overkwam. Ik voelde mij niet echt slecht na het lachen met de humor, want ik denk dat Carmen de humor toch wel leuk vond. Ze kon ook niet hele dagen wenen zonder eens één keertje te lachen.

De kadertjes irriteerde mij mateloos en ik ben ook gewoon gestopt met ze te lezen.



Ik ben het niet echt helemaal mee eens. De kadertjes zaten soms wel in de weg en maakten de tekst wat minder mooi, maar die waren wel interessant omdat je meer informatie te weten komt over de personages.

Mloes schreef:
Mooi, emotioneel, open boek. Vlot geschreven in een stijl die bij het hoofdpersonage past.
Ik vond de stukjes songtekst bovenaan elk hoofdstuk, de kaders en de wramples een leuke toevoeging. Voor dít boek dus, omdat het er prima in past. Een beladen onderwerp dat op een luchtige, bij vlagen humoristische stijl wordt beschreven, zonder aan de andere kant de zware impact van zoiets op de levens van de personen teniet te doen.
De liefde tussen Stijn en Carmen is iets moois, hij is misschien een klootzak, maar zij begrijpt hem en heeft voor hem gekozen. Ook blijft hij er tot het eind voor haar zijn, al is het soms op een onconventionele manier. De relatie tussen hen is erg realistisch, groot pluspunt aan het boek.



Ik ervaardde de kaders eerder als storend tijdens het lezen.

0,5
Als je her en der rondkijkt, dat zou je toch echt geloven dat “Komt een vrouw bij de dokter” een goed boek is. Nou, een roman is het zeker niet. En een goed boek ook niet. Het is slecht geschreven en de personages worden oppervlakkig beschreven. Veel ideetjes inclusief de titel (die het verkoopsucces heeft bepaald) zijn gejat. De zinsnede komt namelijk uit een aflevering van Jiskefet (ik meen Debiteuren, Crediteuren) al is hij hier minder open in dan alle andere aangehaalde clichés.

Op zich is het wel duidelijk wat Kluun voor ogen heeft. Hij meet de poging tot een romanpersonage een hedonistische en monofobe levenswijze aan. Al heeft dit me nergens overtuigd. En op een gekke manier omschrijft hij zichzelf als klootzak, maar toch ook wel weer als held. Want echt kritisch op zichzelf is de romanpersonage nergens. Zo’n eerlijke inkijk in zijn leven geeft Kluun dus ook weer niet. En daarmee blijft de romanpersonage steken in nogal oppervlakkige beschrijvingen die weliswaar herkenbaar zijn, maar totaal geen ene reet zeggen.

Wel is duidelijk dat de personage een enorme geldingsdrang heeft. Onnodige en gewoonweg vervelende opsmuk (details, verwijzingen, enzovoort) probeert het verhaal van diepgang te voorzien maar voegt in werkelijkheid vrij weinig toe. Het kleurt de scenes in ieder geval niet in. Zo kreeg ik ook totaal geen gevoel in het wereldje waarin hij zich bevindt en hoe hij daar ooit terecht is gekomen.

Nu weet ik dat er veel goede recensies zijn, zoals ook hier. Al begint de tijd langzaam wel zijn oordeel te vellen over dit boek (en worden de recensies kritischer). Volgens mij is dat verklaarbaar door een aantal zaken. Allereerst de keuze van een aantal thema’s: moderne relaties met trouw en vreemdgaan, kanker en het leiden van een oppervlakkig bestaan. Op zich interessante thema’s, maar met Kluuns boek wordt je er echt niet wijzer van. Ik kan me lastig voorstellen dat het iemand troost geeft. Ten tweede de keuze voor de titel (zoals ik ook eerder schreef). Het is een pakkende titel. Ten derde geloof ik dat dergelijke slecht geschreven lectuur veelal in handen van mensen komt die eigenlijk maar heel weinig goede boeken lezen. Ze hebben een beperkt referentiekader waardoor ze automatisch de keuze voor thema’s en een titel gaan waarderen in plaats van de inhoud van het boek.

0,5
[quote]KVds schreef:
(quote)


De kadertjes zijn bedoeld om het boek toch enige diepgang te geven. De geveinsde diepgang voegt echter weinig toe aan het verhaal. Hij had beter de personages beter kunnen uitwerken. Beter een inkijk kunnen gegeven in het hoe en waarom van de personages. Geen van dat alles. Ik denk dat Kluun - net als zijn fans - eigenlijk ook niet zo van dat soort kritische vragen houden. Daarom is het ook geen literatuur, maar gewoon een verhaal dat ook nog eens slecht is geschreven.

4,0
Gewoon een puik boek.

ZAP!
A.B. Dreverhaven schreef:
...De zinsnede komt namelijk uit een aflevering van Jiskefet (ik meen Debiteuren, Crediteuren) al is hij hier minder open in dan alle andere aangehaalde clichés.
Ik dacht dat het een variant was op de aloude "Komt een man bij de dokter..."-mopjes...

Gast
geplaatst: vandaag om 16:14 uur

geplaatst: vandaag om 16:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.