Later - Stephen King (2021)

Klinkt weer goed!

Typisch King

Kaft doet denken aan die pulp detectives uit de jaren 50.

Vind ik echt mooi altijd, die pulp kaften.

Zonde dat de Nederlandse cover er heel anders uit ziet.

Altijd weer iets om naar uit te kijken, een nieuwe Stephen King. Later gaat niet bovenaan zijn lijstje met beste verhalen prijken en voelt meer aan als tussendoortje, maar wel een fijne.

Ik ken geen schrijver die zo pakkend over opgroeien kan schrijven als King. It is daar het schoolvoorbeeld van, maar ook verhalen als The Body of, meer recent, The Institute laten zien dat King een meester is in coming-of-age verhalen. Ook in Later speelt een kind de hoofdrol: het verhaal draait om Jamie Conklin die met een behoorlijke last op zijn schouders leeft. Alleen zijn moeder Tia weet van zijn grote geheim - hij ziet dingen die niemand anders ziet - en beiden zweren ze dit geheim mee het graf in te nemen. Totdat Tia's bedrijf op de rand van de afgrond staat en Jamie zijn gave in moet zetten om nog grotere problemen af te wenden.
Wanneer Liz, een NYPD detective en de vriendin van Tia, noodgedwongen betrokken raakt bij de inspanningen van Jamie om het bedrijf van zijn moeder te redden, ontstaan er grote problemen. King weet met zijn prachtige mix van humor, foreshadowing en pakkende storytelling weer te boeien en een kort, maar meeslepend verhaal af te leveren. Ik vond de 'supporting cast' in dit verhaal wat minder (op buurman Burkett na) en ik ben er nog niet helemaal uit of de twist op het eind van toegevoegde waarde is of niet, maar vermaakt heb ik me zeker.
Niet alleen met het verhaal, maar zoals gebruikelijk ook weer met het zoeken naar de immer aanwezige easter eggs die in al zijn verhalen zitten. De connectie met It is niet te missen en zou het toeval zijn dat Jamie in 2013, precies 27 jaar na de confrontatie met It, voor het eerst in aanraking komt met de deadlights? Waarschijnlijk net zo toevallig als het feit dat de verschillende numerieke wachtwoorden precies optellen tot 19.

* * * ½

Eens met DMF, een fijn tussendoortje is het zeker, een topper in het King genre niet.
De eerste helft van het boek ging ik zo nu en dan even wat anders doen, dat heb ik niet vaak bij Stephen King, ik lees dan als ik begin te lezen vaak aan één stuk door. Ik vond de verteller soms wat irritant met zijn (tussen haakjes gedane overpeinzing die meestal hetzelfde was). Het verhaal boeide me niet gelijk heel erg, pas in het tweede deel wordt het echt een stuk beter vond ik. Maar al met al wel weer een fijn King boek.
Als je de vele stukken wit vult met tekst kom je denk ik op krap 200 pagina's, precies lang genoeg voor dit verhaal.

Welke twist bedoel je, DMF?

Zeker een aardig boek, Later, maar veel te kort om memorabel te zijn natuurlijk.

Ik denk dat DMF het over Jamie's oom heeft die zijn vader blijkt te zijn.

Klopt!

Komend weekend pakken we een hotelletje in Amsterdam, dan gaat dit boek mee in de koffer! Zin in

Oh ja. Nee, ik vond de toegevoegde waarde daarvan inderdaad ook beperkt.

Eensgezinde reacties hier!

Mijn gevoel na het dichtslaan van dit boek sluit aan op wat hiervoor door niet de minste lezers is aangegeven. In het begin denk je; mwoah. Gevoelsmatig niet heel origineel en zelfs eens wat terug moeten bladeren. Maar King zou King niet zijn als hij er dan toch voor zorgt dat je bij het 2e deel het liefst niet meer stopt met lezen. Lekker sfeertje, op z'n Kings weer een leuk hoofdpersonage met de (steeds minder) kleine Jamie en enkele creepy scènes waarbij inderdaad lijkt te worden terug gegrepen naar één van de meest legendarische personages uit het omvangrijke oeuvre van de beste man.

Lang verhaal kort makend heb ik me opnieuw uitstekend vermaakt met dit nieuwste boek van good old Stephen King.

Leuk boek. Deze valt voor mij persoonlijk in een lang lijstje relatief recentelijke Stephen King boeken die ik met veel plezier heb uitgelezen, meestal ook behoorlijk snel, maar die ik niet per se aan iedereen zou aanraden. Denk aan The Institute, Revival, Joyland, Outsider en nog meer. Nogmaals, met veel plezier gelezen en 3 mooie paarse sterretjes.

Het zijn inderdaad niet meer de klassiekers van weleer, maar King weet toch altijd een bepaald sfeertje te scheppen waardoor het toch weer een aangename leeservaring wordt .

precies dat! ik lees ze met heel veel plezier en zal ik ook blijven doen. en wie weet wat er nog komt, in augustus weer eentje geloof ik. hij heeft met Full Dark No Stars en 22/11/63 wel bewezen dat hij het nog niet verleerd is . Ook Duma Key vond ik erg goed trouwens.

Eens, dat waren nog een paar echte voltreffers.

Mindere king, verhaal is niet echt boeiend en hinkt een beetje op 2 benen. Na het instituut wat ik geweldig vond is dit een tussendoortje waar waarschijnlijk wel een fijne tv film van te maken valt.

"Thriller van het jaar" VN thrillergids

In 2021 heb ik 54 boeken gelezen, waarvan 5 door Stephen King. Later was het laatste in deze rij en wat wil je dat ik zeg? Je leest geen 5 boeken per jaar van een auteur die je niet ligt. Je leest geen 54 boeken per jaar als je alleen maar zware kost verteert. In deze context is dit een perfect tussendoor boekje, vlot leesbaar en soms intrigerend.

Maar nergens wordt het groots, doet een personage uitzonderlijke dingen of staar je in de lucht met een "wat lees ik nou" gevoel. Daardoor 2.5*

Laatste boek dat ik van King mee nam op vakantie was Dreamcatcher. Eerlijk gezegd was dat zonde van mijn tijd. Hoop dat deze me een stuk beter bevalt.

Aardig werkje van King, het leest vooral weer heel erg vlot weg, vind ik. 's Mans stijl is vloeiend en herkenbaar, en hij weet weer mooi in de huid van het hoofdpersonage te kruipen. Thriller meets drama, met wat snuifjes horror en sci-fi, geënt op zijn klassieker It, met het dwaallicht, Roanoke en het Ritueel van Chüd. Zeker geen King grand cru, maar deze situeert zich weer bij zijn gemiddeld werk, en dat is, als je het vergelijkt met de meeste andere auteurs, bovengemiddeld te noemen.

3,5 sterren

Van jonge mensen en de nare dingen die komen gaan. In een goed boek van Stephen King is de horror meer existentieel van aard dan louter de aanwezigheid van paranormale krachten of spookverschijningen. Of zoals in 'Later' (2021) Jamie's vermogen om te communiceren met de doden bijna een banale en alledaagse werkelijkheid blijkt. Zijn gesprekken met genenzijde geven zelfs een prettige voorspelbaarheid, omdat goed en kwaad heerlijk overzichtelijk zijn uitgekristalliseerd en de doden om die reden niet in staat zijn om te konkelen of te liegen. Maar dan verschijnt er een duistere kracht op zijn pad die álles in een ander perspectief plaatst en hem ermee confronteert dat de mensen die hij liefheeft lang niet altijd het beste met hem voorhebben.

Met 'Joyland' (2013) nog vers in het geheugen was ik ietwat huiverig voor een herhaling van zetten als een soortgelijke mengeling tussen coming-of-age en pulperige neo-noir. De twee werkjes hebben inderdaad met elkaar gemeen dat een volwassen verteller melancholisch terugkijkt op het verlies van onschuld in die vormende jaren. Toch wijken ze af door de speelsheid waarmee 'Later' (2021) vooral de humor benadrukt van spookverschijningen die alleen Jamie kan zien. Op een gegeven moment wordt het welhaast meta als een spookschrijver (in de meest letterlijke zin) moet helpen om een onafgewerkt manuscript af te ronden. (Ergens vraag ik me af of Stephen King als een plaagduiveltje verwijst naar de geruchten dat hij zijn boeken niet meer altijd zelf schrijft!?) 'Joyland' (2013) heeft mijn voorkeur door die fantastische sfeersetting, maar in grote lijnen doet 'Later' (2021) er zeker niet voor onder.

Hij moet voor dit verhaal wel geïnspireerd zijn door de film "The Sixth sense". Alleen is dit verhaal een stuk ruwer

Nou ja, dat lijkt me evident. Hij verwijst zelfs een paar keer expliciet naar die film.

Zeer vermakelijk boek

Voor mij voelde dit boek niet als een "echte" Stephen King. De setting vond ik te modern en grootstedelijk, door het vertellerspersectief vond ik de spanning ver te zoeken en ook het bovennatuurlijke gegeven sprak maar zeer licht tot de verbeelding. Van elke andere schrijver had ik waarschijnlijk gedacht: aardig tussendoortje, maar omdat het Stephen King betreft, overheerst een gevoel van teleurstelling.

Objectief wel een voldoende hoor, 3* krijgt dit boek van mij