Luistervink schreef:
Het boek viel me nogal tegen,
Te veel stijlherhalingspatronen.
Te vaak een zin en dan "maar dat doet er nu niet toe" of maar daar gaat het nu niet over....
Verder is het uitgangspunt voor het verhaal leuk maar blijft Koch naar mijn idee te veel hangen in het negatief afschilderen (afzeiken) van zijn eigen personages. Ook de onrealistische sarcastische beschrijving van zijn hoofdpersoon gaat mij eriteren.
Het bewust willen "shockeren" door echt rot te doen tegen, en te denken over "Een zwakbegaafde jongen" blijft maar doordreinen.
Ondanks enkele leuke verhaallijnen die echter bijzaak zijn in het hoofdverhaal vind ik het geen geslaagd boek met te veel van het zelfde en te veel negativiteit.
Ik heb ook het Diner gelezen en ook daar zie ik deze stijlkenmerken terugkomen.
Ik ben duidelijk niet echt een fan van Herman Koch.
Alleen "Denken aan Bruce Kennedy" heeft mij goed vermaakt.
2 sterren
Het klopt inderdaad dat Herman Koch vaak zijn zinnen eindigt met "maar dat doet er nu niet toe", maar misschien doet hij dat opdat het verhaal niet in de lengte wordt gerekt en dat de onnodige informatie over zijn tante en zijn oom bijvoorbeeld vermeden wordt.
Ik denk dat Herman Koch het negatieve afschilderen met opzet heeft gedaan. Het "shockeren" vind ik wel goed gevonden omdat men zo kan zien wat er allemaal in de verteller zijn hoofd gebeurt en hoe hij zich voelt tegenover de zwakbegaafde jongen.