menu

Opgewekt naar de Eindstreep: Het Laatste Geheime Dagboek van Hendrik Groen, 90 Jaar - Hendrik Groen (2020)

mijn stem
3,21 (7)
7 stemmen

Nederlands
Sociaal / Humoristisch

208 pagina's
Eerste druk: Meulenhoff, Amsterdam (Nederland)

Vanwege de sluiting van het verzorgingshuis in Amsterdam-Noord is Hendrik Groen overgeplaatst naar Bergen aan Zee. De Oud-Maar-Niet-Dood-club is uit elkaar gevallen. Af en toe is er nog een Omanido-reünie waarbij het ouderwets gezellig wordt en de drank ruimhartig vloeit, maar verder is er niet veel meer om naar uit te kijken. Hendrik moet constateren dat de tijd niet meer zo mild voor hem is: hij wordt steeds vergeetachtiger en begint het overzicht te verliezen. En hij besluit opnieuw een dagboek bij te gaan houden in een poging weer wat meer grip op de werkelijkheid te krijgen. Het leven wordt er niet aangenamer op als ook in Bergen aan Zee het coronavirus alles op zijn kop zet. En helaas is er geen Evert meer om er foute grappen over te maken. Gelukkig heeft Hendrik nog drie trouwe vrienden over om hem op het rechte pad te houden, Leonie, Frida en Juffrouw Jansen, de hond. Samen met hen sleept Hendrik zich opgewekt naar de eindstreep.

zoeken in:
glimmerman270
Het eerste deel blijft veruit het beste deel van deze reeks over Hendrik en zijn omanido-clan. Toch bouw je een band op met alle karakters en voel je hun achteruitgang haast zelf. Het leven is een prachtig cadeau, maar wat zijn veel hoofdstukken daaruit toch ongelooflijk complex. Ik noem 'aftakeling' en 'afscheid nemen' expliciet, aangezien dat sterk naar voren komt in zowel de tv-serie alsmede de boeken. Evenals in mijn eigen leven tellen deze onderwerpen zwaar. Vriendschappen of het hebben van een liefde is iets waarvoor we het leven o.a de moeite waard vinden, maar tevens zijn het mijns inziens onze grootste pijnpunten, daar 'afscheid nemen' altijd op de loer ligt. En dat doet zo'n pijn.

Bedankt Hendrik en lieve vrienden voor jullie positieviteit ondanks dat het lijf of brein jullie wel eens in de steek liet. Bedankt dat jullie zijn blijven genieten en keken naar de "kleine" dingen des levens. Wij gaan dat ook doen, mijn vriendin en ikzelf. Lieverd, wij worden en zíjn eigenlijk al een beetje nieuwe 'omanido' leden. Op Omanido!

Sharon
Ik sluit me helemaal aan bij de recensie van Glimmerman270.
Het eerste boek was veruit het beste deel, maar nu met zijn laatste dagboek heb ik me ook weer op en top vermaakt. Dit boek heeft me tot het eind toe ontroerd. Het is letterlijk een boek met een lach en een traan. Het was geweldig om te lezen hoe de oude Omanido-groep zo nu en dan nog bij elkaar kwamen en hoe ze elkaar bleven steunen. Ook was het fijn om te lezen hoe vaak die kleine Frida langs bleef komen, ook al werd opa steeds een beetje vergeetachtiger, daarnaast vond ik het mooi hoe verzot hij was op Juffrouw Jansen en andersom

Het lukte Hendrik niet meer om in Bergen aan Zee een nieuwe Omanido groep op te richten, maar wij zullen in zijn (en de andere Omanido-leden) gedachtenpatroon verder leven en blijven genieten van de “kleine” dingen in het leven. Inderdaad op Omanido

avatar van Koerok
3,0
Op zich weer een vermakelijk en vlot geschreven boek, maar de verhaallijn van de langzaam verder dementerende Hendrik begon me gaandeweg toch tegen te staan, hoe realistisch het ook mag zijn.
Ik vond het daardoor nogal als een nachtkaars uitgaan.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:45 uur

geplaatst: vandaag om 15:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.