menu

Disgrace - J.M. Coetzee (1999)

Alternatieve titel: In Ongenade

mijn stem
4,01 (191)
191 stemmen

Engels
Psychologisch

218 pagina's
Eerste druk: Secker & Warburg, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Een wetenschapsman, werkzaam aan de universiteit maar in ongenade gevallen door een affaire met een studente, trekt zich terug op de afgelegen boerderij van zijn dochter. Hij hoopt enig evenwicht in zijn leven aan te kunnen brengen. Maar de harde werkelijkheid rukt meedogenloos op en verstoort alle broze relaties. Hij wordt samen met zijn dochter het slachtoffer van een gewelddadige actie.

zoeken in:
5,0
Briljant boek. Dit boek heeft mij accuut fan gemaakt van Coetzee. De manier waarop hij Zuid-Afrika beschrijft is fantastisch en de manier waarop hij zijn boek laat aansluiten bij der Prozess. echt magnifiek.

5*

avatar van BlueVelvet
3,0
aegron schreef:
en de manier waarop hij zijn boek laat aansluiten bij der Prozess. echt magnifiek.

Kijk dat had ik dus helemaal gemist. Ik vond het maar een raar, saai stuk. Mede daardoor mijn 3*
Nu ik (2 jaar later) der Prozess heb gelezen - fantastisch boek - ben ik erg benieuwd! Tijd voor 'herlezing' dus.

avatar van eRCee
3,5
Tot nu toe was ik nog niet zo onder de indruk van Coetzee maar In Ongenade is wel een erg sterk boek. Het leest heerlijk weg, vlot en meeslepend. Dat komt waarschijnlijk deels door het rechtlijnige verhaal maar ook wel wat door de vele dialogen en de erotiek.
Verder zit het bijzonder goed in elkaar met de motieven van de telkens opduikende honden, Byron en taal/communicatie. De maatschappij-schets van Afrika is daarbij volledig geintegreerd in het verhaal van de hoofdpersoon. Op die manier dringt Coetzee geen visie op maar schetst hij slechts een sfeer. Overtuigend.
Het prachtige slot maakt In Ongenade wel 4 sterren waard.

avatar van eRCee
3,5
Nog een vraag aan aegron: hoe weet jij dat Coetzee aansluit bij Het Proces? Ik kan me er wel wat bij voorstellen ('als een hond') maar zou het er zelf niet uitgehaald hebben vermoedelijk. En waarin zie jij dat dan verder?

avatar van thomzi50
4,0
Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Ken dit boek niet maar ben een grote fan van Der Prozess, dus Aegron, beantwoord de vraag maar

4,0
Weet nog goed dat ik dit boek een paar jaar geleden heb gelezen.
Boek heeft me toen goed aangegrepen. Vond het een heel mooi verhaal, af en toe wat vreemd, maar over het algemeen mooi, goed geschreven en meeslepend.

Aanradertje

avatar van Arkadi
5,0
Het boek is sober en afstandelijk geschreven maar wat geeft dat prachtig de verhouding tussen vader en dochter weer. Vooral na de verschrikkelijke gebeurtenis.
Het boek gaat over een man die alles heeft maar uiteindelijk letterlijk alles kwijtraakt en een vrouw die vanuit een bepaalde nuchterheid en principes bereidt is figuurlijk haar leven weg te geven.

Coetzee zet het verhaal op zo een makkelijke manier neer en geeft geen oordelen maar observeert en creëert sfeer. Om de vader hangt continue een treurige sfeer neergezet door vooral de omgeving waar hij in verkeert (het grijze kantoor, de kamer waarin hij woont, zijn oude auto).

De impact van de gebeurtenis dreunt het hele boek verder door waardoor het bijna pijnlijk om te lezen is om dan uiteindelijk te lezen wat de dochter heeft besloten.

De laatste 2 zinnen zijn kort en simpel maar verwoorden zoveel dat het wat mij betreft tot één van de betere eind zinnen ooit behoort.
Ik zal ze niet meer vergeten in ieder geval.

Bah wat een vervelende,treurige maar fantastische literatuur was dit.

4,5*

avatar van DvonGeem
4,5
Coetzee beschrijft de neergang van David Lurie. Het verhaal leest als een parabel over het moderne Zuid-Afrika. Waarin de ene, witte, bevolkingsgroep een schuld heeft uitstaan bij de andere, zwarte bevolkingsgroep. Na het verschrikkelijke wat er gebeurd is, zijn doodsangst en de onmacht zijn kind te beschermen, wordt zijn levensvreugde weggenomen. Zijn toekomst, haar toekomst, die van Zuid-Afrika: let it all go to the dogs.

avatar van Prowisorio
4,5
Die laatste paar regels nekten me... ik heb het boek op de grond gegooid van kwaadheid, frustratie, hopeloosheid....

Om de hond, om zijn dochter, om Afrika, om de uitzichtloosheid, de haat, om alles. Wat een goed geschreven boek.. het begint rustig, het kabbelt voort, allerlei kleine en grote gebeurtenissen, schokkend en minder schokkend worden verteld op een tamelijk feitelijke, afstandelijke manier... zonder passie eigenlijk.

Daarom hakte dat einde er ook zo in, denk ik... Geweldig boek, maar wel zwart.

avatar van Arkadi
5,0
Dit boek blijft in mijn hoofd zitten. Dit wetende wil je meer van de schrijver lezen aangezien dit mijn eerste ervaring met hem was. Maar ik durf het niet en ik doe het niet en laat dit boek rond dolen in mijn herinneringen en laat het niet verstoren door een idefixe dat het beter kan.

Ik laat de verleiding gaan.

avatar van Donkerwoud
5,0
Coetzee is voor mij een held om de manier waarop hij zijn boeken niet nodeloos vult met onzin maar straight-to-the-point een situatie neerzet. Er zijn weinig schrijvers die met zo weinig bladzijdes zo'n sterke roman neer kunnen zetten.

avatar van prometida
4,0
"Dat is wel het minste, minder dan het minste: niets."
waaaaahaaaa waarom. Heerlijk te lezen boek, erg sterk, erg goed. I've got nothing more to say..

avatar van Slainte_Mhath
4,5
Outstanding

Interessant, meeslepend en krachtig drama.
Mijn 2e Coetzee na Het Hart Van Het Land die ik toch wel wat minder vond. Door dit mooie boek is het ook niet mijn laatste 'Coetzee' geweest.

4,5
Na het zien van de film gelijk dit boekt gekocht/gelezen, fantastisch, werkelijk prachtig geschreven.
Aanrader.

avatar van thomzi50
4,0
Prachtig, compact boekje, met een ontzettend intrigerend hoofdpersonage en een mooi, uitgedacht verhaal. Op naar meer Coetzee.

avatar van Bassievrucht
3,5
De vraag is al eerder gesteld, maar nog niet beantwoord. Op welke punten sluit Coetzee's roman aan op Kafka's Der Prozess? Welke dingen zijn langs me heengegaan?

4,0
Ik heb het Prozess niet gelezen, maar ik ben bekend met het algemene idee ervan; wellicht omdat de hoofdpersoon in een situatie terechtkomt waarin hij machteloos staat en hij alles moet ondergaan, een andere keuze heeft hij niet (concreet; de racistische behandeling die hij ondergaat wanneer hij bij de boerderij gaat wonen). Pas aan het eind van het boek accepteert hij zijn noodlot.

De link met Don Juan is natuurlijk ook snel gelegd. En de strekking van het gedicht van Wordsworth is natuurlijk ook treffend voor de gehele levensloop van hoofdpersonage David Lurie.

avatar van Abubakari
3,5
Het is een boek waarin verandering het grote thema is. David verandert, Zuid Afrika is verandert, zijn dochter verandert maar blijft toch wat ze was en weigert verder te veranderen. Een niet al te vrolijk verhaal. In hoog tempo zonder onnodige versierselen vertelt. Op afstand, een observatie. Geen dik boek (253 blz), snel uit, twee nachten.
Het vertelt over hoe Zuid Afrika ervoor staat, wat de bij effecten zijn van de gelijkere rechten in Zuid Afrika. Hoe de blanken niet meer alles hebben en de zwarten alles moeten.
En hoe sommige mensen daar aan moeten wennen en daar op bittere wijze mee geconfronteerd worden.

Uitgebreider verslag:
Boekeman…..In Ongenade – J.M. Coetzee | Abubakari de Vries' Blog - abubakaridevries.wordpress.com

avatar van Noverca
4,0
Ik kan me goed vinden in wat Abubakari hierboven (en in het verdere artikel) zegt over het boek. Ik las het ook heel snel uit en daar nodigt het ook tot uit wat mij betreft. Een boeiend verhaal over een man die vooral leeft om zichzelf te plezieren, waarvan hij zich ook bewust is, maar die toch ook probeert een goede vader te zijn en zijn dochter te helpen. De dochter speelt tevens een grote rol en met name de mate waarin zij berust in haar situatie interesseert en vervreemdt, ook ten opzichte van haar vader.

In tegenstelling tot het boek dat ik hiervoor van hem las, Youth, vind ik het eigenlijk de eerste helft het best. De kwestie met Melanie Isaacs en de wijze waarop hij reageert op zijn aantijgingen (vooral dat verhoor bij die onderzoekscommissie vond ik geweldig) worden naar mijn mening sterk beschreven en spreken mij, eveneens qua setting, het meest aan. Enige minpunt was voor mij persoonlijk het gebeuren rond die Byron en zijn maîtresse Teresa, dat vond ik niet zo spannend. Was desalniettemin goed doorheen te lezen en daardoor stoorde het ook niet heel erg. Opnieuw vier sterren.

avatar van Raskolnikov
4,0
Lang geleden al eens gelezen, maar lijkt nu nog meer op de actualiteit te zitten dan het toen al deed. Een literatuurprofessor begaat een #metootje, raakt uit de gratie, tracht bij zijn dochter in het achterland een ommekeer in zijn leven te bewerkstelligen, maar raakt de regie al snel volledig kwijt. Het boek lijkt bewust doordrenkt te zijn van de ‘male gaze’; vanuit David Lurie’s perspectief blijft het incident met een studente een beetje in het vage, vermoedelijk eufemistischer beschreven dan het slachtoffer het ervaren zal hebben. Meermaals blijkt zijn blik op vrouwen tamelijk verstoord. De suggestie lijkt te zijn dat zijn beeld over de omgang van mannen met vrouwen sterk beïnvloed is door de literatuur uit de Romantiek die hij onderwijst.

Loskomen van die verstoorde blik blijkt des te moeilijker omdat zijn identiteit – man, blank, hoogopgeleid, middelbare leeftijd, een zekere macht – ook weer onderhevig is aan de verstoorde blik van anderen. Zo blijven de personages met al hun wederzijdse (voor)oordelen op afstand van elkaar. De tragiek van de roman zit dan ook voor een groot deel in het gevoel dat zóveel toch niet nodig zou moeten zijn voor wat meer begrip voor en vertrouwen in elkaar.

Dit is zeker de beste roman van Coetzee van de vier die ik er nu gelezen heb. Coetzee's boeken kunnen naar mijn smaak nog wel eens te 'bedacht' overkomen. Maar Disgrace is volkomen naturel en geloofwaardig. Het werkt goed als karakterstudie, als schets van een verdeelde maatschappij, als studie naar een maatschappelijk probleem, als reflectie op literatuur en ook gewoon als een goed verteld verhaal. Het zwakste punt zijn wat mij betreft de te talrijke verwijzingen naar Byron, met name de uitwerking van een libretto.

avatar van mjk87
3,0
Dit werk viel nogal tegen. 50 bladzijden is dit boek erg fijn leesvoer en ook erg goed. In een kraakheldere stijl wordt met weinig woorden toch heel veel informatie gegeven over de hoofdpersoon, zijn leven en wat hij doet. In dat stuk staat evenveel als in de 200 pagina's daarna. Dat eerste deel is indringend en draait nog om de persoon en boeit daardoor. Daarna lijken de personen vooral metaforen te zijn voor een boodschap over Zuid-Afrika die Coetzee nog kwijt wil. En dat is minder sterk, vooral omdat de focus steeds op veel minder boeiende scènes ligt waardoor op basisniveau de roman niet echt leuk is. Inhoudelijk boeiend, maar ik voel er niets bij. Personages vertegenwoordigen een bepaald beeld maar gaan nooit leven, waardoor dit stuk me vrij koud liet. Enkel de overval is op een bepaalde manier indringend en ook sterk, maar dat is het dan ook. Vooral de willoosheid van de verkrachte dochter vond ik niet overtuigend, althans ik geloofde het niet. Hoewel ik weet dat verkrachting tot allerlei emoties en reacties kan leiden vond ik dat Coetzee dat gevoel niet wist over te brengen. 3,0*.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:57 uur

geplaatst: vandaag om 12:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.