James Acaster bezit op het moment dat hij dit boek uitbrengt maar liefst 562 albums uit 2016.
In Perfect Sound Whatever neemt hij ons mee op een muzikale en uiterst persoonlijke reis waarbij langzaamaan duidelijk wordt waarom hij dit project gestart is en waarom hij dit zo'n lange tijd heeft voortgezet.
Voor mij zijn de passages over zijn privéleven en mentale staat veruit het interessants, maar de vele hoofdstukken die over al die albums uit 2016 gaan kan ik ook goed verteren. Het is absoluut niet 'mijn muziek' waar hij over spreekt, maar de achtergrondinformatie die hij geeft en het enthousiasme waarmee hij over de meest obscure bands spreekt, werkt aanstekelijk.
Die aanstekelijkheid en zijn enthousiasme zijn echter niet altijd even gezond, verre van zelfs. Dat erkent hij zelf ook en James verkeerde in 2017, het moment waarop zijn vreemde obsessie begon, dan ook in slechte staat. Het is ongelooflijk wanneer je zijn comedyspecial (te zien op Netflix) bekijkt; maar James was op dat moment 'a wreck'; ongelukkig, onzeker, depressief en alleen. Zijn muzikale reis gaat dan ook hand in hand met zijn mentale staat. De albums die hij bespreekt in het boek zijn representatief voor hoe hij zich op dat moment voelde. Dat kan gemaakt overkomen, maar James heeft 562 albums uit 2016: uiteraard zit er voor elke gemoedstoestand een album tussen dat daar naadloos op aansluit. Voor mij wordt het pas gemaakt als hij albums gekozen had die hij niet in bezit heeft of kende, maar gewoon goed aan zouden sluiten bij het verhaal.
Het is overigens echt niet alleen kommer en kwel in dit boek: er valt meer dan genoeg te lachen. Zo is het verhaal over zijn eerste optreden bij Conan hilarisch (en ook wel een beetje zielig voor James). Het gevoel voor humor dat James bezit spat opnieuw van de bladzijdes af en zijn plagerige porren naar zijn goede comedian vrienden Nish Kumar en Ed Gamble zorgen ook voor de nodige lachmomenten.
Opnieuw een fijn boek, met ditmaal een iets specifiekere niche als onderwerp dan in zijn eerste boek. James heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ik nog meer waardering voor hem heb en dat ik me toch ook maar eens moet gaan storten op de muziek uit 2016.