Spijt! - Carry Slee (1996)
Nederlands
Jeugdboek
Psychologisch
144 pagina's
Eerste druk: Van Holkema & Warendorf,
Houten (Nederland)
Jochem is het mikpunt van getreiter. David doet er niet aan mee, maar hij durft er niks van te zeggen. De klassenleraar, die gymnastiek geeft, grijpt ook niet in. Hij heeft een hekel aan dikke Jochem. Op een ochtend krijgen de kinderen van de rector te horen dat Jochem na de klassenavond niet is thuisgekomen. David voelt zich schuldig. Waarom heeft hij zijn mond ook nooit opengedaan? Samen met een vriendin gaat hij Jochem zoeken om te zeggen dat het hem spijt. Als ze Jochems tas in het meer vinden, is het misschien al te laat...
4,0 voor het boek zelf.
toen ik deze, afblijven en paniek had gelzen van carry slee, wist ik meteen al hoe de andere zouden gaan... als je het onderwerp weet, kan je wel raden wat er gebeurt...
1. een probleem, het thema, 2. heeel veel problemen, 3. het komt meestal weer goed
Goed boek, mooie opening voor het 12+ niveau van Carry Slee 4,5
het is gewoon zo zielig.
en dan te bedenken dat dit ook echt gebeurt.
Het is erg dat zulke dingen in het echt gebeuren, maar ik denk dat er betere boeken over kunnen worden geschreven. Maar misschien behoorde ik niet helemaal tot de doelgroep (ik las al volwassenenboeken toen ik in groep 8 zat).
Knap geschreven, voor mij het hoogtepunt van de Slee-collectie. Nu moet ik daarbij ook vermelden dat ik niet de hele collectie gelezen heb, maar goed..
Aangrijpend boek, goed dat ze dit voorlezen op scholen, er zit een goed moraal in en realisme.
Ik vond het boek, en nu klink ik waarschijnlijk heel hard, een saai stuk schijt. Clichématig met bordkartonnen personages; het verhaal zie je vanaf het begin al aankomen en ik voel er totaal geen emotie bij. En toen ik het las zat ik, volgens mij, in groep 8 en toen deed het me al niks.
Het is erg dat zulke dingen in het echt gebeuren, maar ik denk dat er betere boeken over kunnen worden geschreven. Maar misschien behoorde ik niet helemaal tot de doelgroep (ik las al volwassenenboeken toen ik in groep 8 zat).
Karl, je hebt mijn reactie totaal overbodig gemaakt, dit had ik zelf kunnen schrijven.
Ik vond het boek, en nu klink ik waarschijnlijk heel hard, een saai stuk schijt. Clichématig met bordkartonnen personages; het verhaal zie je vanaf het begin al aankomen en ik voel er totaal geen emotie bij. En toen ik het las zat ik, volgens mij, in groep 8 en toen deed het me al niks.
Het is erg dat zulke dingen in het echt gebeuren, maar ik denk dat er betere boeken over kunnen worden geschreven. Maar misschien behoorde ik niet helemaal tot de doelgroep (ik las al volwassenenboeken toen ik in groep 8 zat).
(Hey Karl! (Dezelfde als op MuMe neem ik aan?))
Ik las wel gewoon kinderboeken in groep 8 en mij greep het zeker wel destijds. Ik las het geloof ik zelfs in groep 6 al. Hoe dan ook, voor de meeste kinderen is dit een zeer confronterend boek. Kinderen kunnen verschrikkelijk hard zijn tegenover elkaar. Er is in bijna iedere klas van iedere school wel een pispaaltje te vinden (helaas). Niet altijd in even sterke mate gelukkig, maar gevallen als deze zijn er veel te veel. Als je dan op jonge leeftijd al met dergelijke verhalen als deze wordt geconfronteerd ga je daar toch wel bij nadenken. Niet dat ik nou zo'n pestkop was, maar ook ik zei weleens kwetsende dingen. Het blijft uiteindelijk een jeugdboek en een hoog moeilijkdoenerij gehalte zou dit geen populair boek onder kinderen hebben gemaakt. De schoolsituatie is meer dan logisch aangezien veel jongeren zichzelf hierin kunnen spiegelen.
(Hey Karl! (Dezelfde als op MuMe neem ik aan?))
Ik las wel gewoon kinderboeken in groep 8 en mij greep het zeker wel destijds. Ik las het geloof ik zelfs in groep 6 al. Hoe dan ook, voor de meeste kinderen is dit een zeer confronterend boek. Kinderen kunnen verschrikkelijk hard zijn tegenover elkaar. Er is in bijna iedere klas van iedere school wel een pispaaltje te vinden (helaas). Niet altijd in even sterke mate gelukkig, maar gevallen als deze zijn er veel te veel. Als je dan op jonge leeftijd al met dergelijke verhalen als deze wordt geconfronteerd ga je daar toch wel bij nadenken. Niet dat ik nou zo'n pestkop was, maar ook ik zei weleens kwetsende dingen. Het blijft uiteindelijk een jeugdboek en een hoog moeilijkdoenerij gehalte zou dit geen populair boek onder kinderen hebben gemaakt. De schoolsituatie is meer dan logisch aangezien veel jongeren zichzelf hierin kunnen spiegelen.
Ik snap de bedoeling achter het boek wel en zo, maar dat verandert niets aan het feit dat ik Spijt! persoonlijk een ware draak van een boek vind. Ik kan me prima voorstellen dat anderen zich enorm goed in het verhaal kunnen verplaatsen, maar mij doet het niets, sorry
En inderdaad, dezelfde als op MusicMeter.
maar mij doet het niets, sorry
Excuses zijn niet nodig hoor. Jij hebt jouw mening en ik de mijne. Ik vond dat 'saai stuk stront' gedeelte alleen een beetje overdreven dus ik dacht: laat ik eens voelen aan die tand.
Excuses zijn niet nodig hoor. Jij hebt jouw mening en ik de mijne. Ik vond dat 'saai stuk stront' gedeelte alleen een beetje overdreven dus ik dacht: laat ik eens voelen aan die tand.
Hehehe, ja, ik had het misschien iets subtieler kunnen brengen
Het is erg dat zulke dingen in het echt gebeuren, maar ik denk dat er betere boeken over kunnen worden geschreven. Maar misschien behoorde ik niet helemaal tot de doelgroep (ik las al volwassenenboeken toen ik in groep 8 zat).
Karl, je bent mijn held! Zullen we ons even fantastisch elitair voelen omdat wij dat toen al aankonden?
(Begon aan boeken voor volwassen in groep 7, maar nog niet heel erg literaire dingen)