menu

The Brief Wondrous Life of Oscar Wao - Junot Díaz (2007)

Alternatieve titel: Het Korte Wonderbaarlijke Leven van Oscar Wao

mijn stem
3,83 (32)
32 stemmen

Engels
Psychologisch

352 pagina's
Eerste druk: Riverhead, New York (Verenigde Staten)

Het leven heeft Oscar Wao nooit toegelachen. Hij is een aardige jongen uit een Dominicaans getto in New Jersey, die kampt met overgewicht en liefdesverdriet. Hij droomt ervan de Dominicaanse Tolkien te worden en, vooral, een vriendin te krijgen. Maar Oscar zal nooit krijgen waar hij van droomt dankzij de fukú, de vervloeking die zijn familie al generaties achtervolgt en die hen verdoemt tot gevangenissen, martelingen, ongelukken en bovenal: een leven zonder liefde. Oscar, die nog steeds wacht op zijn eerste kus, lijkt niet meer dan het zoveelste slachtoffer te zijn van die fukú.

zoeken in:
avatar van Lalage
3,5
Het boek lees ontzettend vlot: als ik het eenmaal oppak, kan ik haast niet meer stoppen. Het lezen van een familieverhaal is de ideale manier om iets te leren over de geschiedenis van een land. Dit is dus weer een geslaagde leesreis geworden.

Leesreis om de wereld: Dominicaanse Republiek | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com

avatar van Donkerwoud
4,0
Soms komt een roman te dichtbij. 'The Brief Wondrous Life of Oscar Wao' (2007) toont een ijzingwekkend herkenbaar beeld van opgroeien in de nerd-cultuur uit mijn jeugd, waarin andere minder hippe jongens en ik elkaar vonden in een gemeenschappelijke liefde voor obscure sciencefiction en bordspelen met d20-dobbelstenen. Net als titelfiguur Oscar was ik ook ooit een tiener met overgewicht die droomde over etherische wonderelfen (beter bekend als: mooie meisjes) om mezelf te redden van mijn verstoorde zelfbeeld. En dat onder het voorwendsel dat 'zij' niet míjn redders zouden zijn, maar dat ik eigenlijk de onverwacht gevoelige held was die ze al die tijd zochten tussen die andere rotventen. Dat tienerleed van gefrustreerd smachten naar de verlossing van mezelf, totdat ik besefte dat het leven misschien niet zo in elkaar steekt.

Anders dan de voornaamste karakters in de roman heb ik geen wortels in het Dominicaanse Republiek. En toch roept het die pijnlijke herkenning op. Junot Díaz weet namelijk heel slim een Dominicaans-Amerikaans migrantenverhaal te vertellen waarbij hij specifieke 'couleur locale' schetst - bijvoorbeeld door de vertellers in een mengvorm van Engels met Spaans (Spanglish) te laten spreken- maar toch is geen van de hoofdrolspelers een rechtstreekse cardboard cutout die de essentie van de Dominicaanse cultuur uitdraagt. Of het Oscar is die zich geen weg weet in de haantjescultuur en zich daarom maar verschuilt in eveneens schadelijke fantasieën uit een subcultuur. Of Oscar's kamergenoot en schoonbroer-voor-even- (Yunior) die dan wel veel en vaak seks heeft, maar dat maakt hem niet per se een vlak machomannetje dat willens en wetens zijn verantwoordelijkheden verzuimt - integendeel, hij kijkt als volwassene met spijt en mededogen terug op zijn gemaakte fouten in die woelige tienertijd.

Hoewel Oscar het dichtst bij mijn vroegere ervaringen komt en Yunior meer past bij de melancholisch terugkijkende persoon die ik nu ben, zijn Oscar's zus Lola en zijn moeder Beli eigenlijk de interessantste karakters uit de roman. In tegenstelling tot de romanticus met overgewicht (en ik!) moeten deze twee generaties Latinas al op jonge leeftijd vroegrijp en realistisch worden; ze moeten zich onvrijelijk bewegen binnen de dreiging van seksueel geweld, of kansloze liefdes aangaan als de enige manier om hun sociale status of hun kwaliteit van leven te verbeteren. Voor een oorspronkelijke Dominicaanse (Beli) is er echt bitter weinig bewegingsvrijheid, maar sporen van die beklemmende gevangenschap worden overgedragen op de dochter (Lola) Het zou te makkelijk zijn om in de dramatische neergang van Oscar de hoofdmoot van deze vertelling te zien, maar de complexe relaties tussen de verschillende vrouwen zijn minstens zo interessant; in hoe bijvoorbeeld moeder/dochter herkenning in elkaar vinden, verbitterd raken door elkaars doen en laten en - ironisch genoeg- uit elkaar worden gedreven door datgene wat hen het meeste bindt: hun onvrijheid.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over een andere laag waarin de ideologische nalatenschap van de Dominicaanse dictator Trujillo, die erom bekend stond dat hij zo nu en dan eens een tegensputterende maagd verschalkte, nog steeds als een onzichtbare vervloeking over deze nieuwe generatie Amerikanen hangt. Junot Díaz schreef een opwindend epos met verschillende lagen en vertelperspectieven waarbinnen de schrijnende verhoudingen tussen de karakters secuur uiteen worden gezet. Hij benoemt, erkent en schetst zowel hun privileges als de punten waar ze tegen discriminatie, racisme en vrouwenhaat aanlopen. Dat ik mezelf als tiener terugzag - die naar mooie meisjes smachtende stakkerd van toen - is zeker een verdienste van hoe beeldend Díaz zijn diep epos schetste, maar het is uiteindelijk zoveel meer dan dat. het werpt de blik terug naar mezelf en toont daarnaast toch zulke compleet andere ervaringen dan de mijne.

avatar van Jason82
Prachtig verwoord Donkerwoud. ??

avatar van Donkerwoud
4,0
Bedankt!

Gast
geplaatst: vandaag om 12:10 uur

geplaatst: vandaag om 12:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.