Vorig jaar begon ik met mijn eerste boek van Mo Hayder; toen ik met Ritual startte, was dat al mijn vierde. Dat zegt dus wel genoeg over de hoeveelheid plezier die ik met haar vorige boeken had. Birdman, The Treatment en Pig Island bevielen allemaal, maar Ritual vond ik toch wat minder. Zeker niet slecht, maar het is allemaal een beetje vlak.
De drie verschillende subplots, waarin Jack Caffery (hoofdpersoon van deze serie), 'Flea' Marley en een drugsverslaafde centraal staan, zijn alle drie wel aardig, maar niet veel meer dan dat. Er was geen subplot waar ik moeilijk doorheen kwam, maar een echt spannende of een met een ijzersterk verhaal, was ook afwezig.
Het verhaal krijgt al wel vrij snel een lekker mysterieus tintje met de Afrikaanse riten en ik dacht dat Hayder weer een ouderwets spannend verhaal zou afleveren, maar dat viel toch wel tegen. De manier waarop de hele zoektocht naar de moordenaar tot stand komt, is ook nogal vreemd en wel heel erg toevallig. De introductie van de Afrikaanse riten zelf was wel sterk, maar daarna stelt het verhaal toch regelmatig wat teleur. De plot is niet zo sterk als Birdman en The Treatment, de twee boeken die voorafgaan aan Ritual. Vooral het politiewerk van Caffery en de zijnen is niet al te best uitgewerkt. Ze maken af en toe wat domme en irrationele beslissingen en het idee dat ze echt bovenop de zaak zaten, bekroop mij geen moment. De zoektocht is net wat te vaak gebaseerd op toevalligheden, wat de geloofwaardigheid toch niet ten goede komt.
Er zitten ook nog wat andere kleine rode draden door het verhaal. Uiteraard refereert Hayder regelmatig aan Ewan, het broertje van Jack die jaren geleden vermoord werd. Toch zit er weinig schot in die zaak, die nu toch al drie boeken lang ietwat geforceerd gerekt wordt. Een ander plotje, gecentreerd rond de overleden ouders van Flea, vond ik interessanter. Leuk om wat te lezen over de gevaren van het duiken en er zat ook een flinke dosis mysterie in. De rol van drugs ging me na verloop van tijd echter wel wat tegenstaan.
Naar het einde toe worden de drie plots langzaam maar zeker naar elkaar toe geschreven. Dat gaat gepaard met ook flink wat momenten waar het bloed vloeit, zoals we kennen van Hayder. Ze schuwt de gedetailleerde beschrijvingen van de slachtoffers nooit en dat is prijzenswaardig. Het zorgt ook n voor flink wat aversie ten opzichte van de dader(s) en daarom was ik ook erg benieuwd naar het einde. Helaas gaf ook het einde niet echt heel veel kleur aan het verhaal, al was het opnieuw niet heel erg slecht Er zitten ook weer net wat teveel toevallige acties in.
Na drie goede boeken van Hayder, is Ritual de eerste die licht tegenvalt. Het is niet onvoldoende, maar ook niet heel erg goed. De verschillende plots zijn allemaal redelijk en hebben soms ook nog best wat hoogtepunten, maar stellen ook op veel momenten teleur. De Afrikaanse riten maken het boek nog best origineel en bijzonder, maar het politieteam dat de mensen achter de riten moet zien op te sporen, gaat op veel momenten in mijn ogen nogal vreemd te werk. Ook tijdens de climax komt dit naar voren, wat toch flink wat afbreuk doet aan het verhaal.
* * *