The Boy, the Mole, the Fox and the Horse - Charlie Mackesy (2019)

Ik kreeg onlangs zomaar een bon van € 50 cadeau. Alhoewel zomaar... Zo is het ook weer niet, maar laat ik niemand vervelen met de vermoedelijke redenen achter deze bon. Terzake; dit boek was het eerste wat ik er van kocht. Een tijdje al had ik 'm in het vizier, het trok me. En nu heb ik het dan eindelijk in mijn bezit en vanavond heb ik het direct op het gemakje doorgenomen zonder de afleiding van televisie of kleine kinderen.

Het werd een heel prettige ervaring. Een combinatie van liefdevolle en filosofische teksten en met name de heel mooie en sfeervolle illustraties die me in al hun eenvoud even een half uur a 3 kwartier meenamen uit dit stressvolle bestaan. Erg prettig om hier even in te verdwalen en het is zo'n boek die je af en toe nog eens open slaat voor een willekeurige tekst die tot nadenken stemt of even troost biedt.

In dit interview in Trouw d.d. 8 augustus 2021 vertelt rouwdeskundige en pedagoog Daan Westerink welke passage uit dit boek haar geholpen heeft.

Een zweefteef-beeldverhaal.

"Being kind to yourself is one of the greatest kindnesses", said the mole.

*kwijl* Typisch zo'n yoga-mantra die ik me herhaaldelijk voor/in de geest moet halen.

Ik kan persoonlijk weinig met dit boek. Heb hem in mijn bezit en de tekeningen zijn echte pareltjes. De tekeningen zijn eenvoudig, eerder schetsen, maar zeer, zeer mooi.

Wat me minder beviel waren de tekstjes. Ik had het gevoel dat ik het allemaal al eens gehoord/gelezen had... Er zijn boeken/scheurkalenders die zulke citaten verzamelen, maar die origineler zijn naar mijn mening. Het zijn zinnetjes waarvan je er op het wereldwijde web tientallen vindt, en om deze reden kan ik het boek nipt 3,5* geven. Maar als ik eerlijk ben zijn die sterren vooral voor de tekeningen.

Ik snap de hype rond dit boek ook niet echt. Misschien ben ik wel te down-to-earth voor dit soort boeken...

De tekeningen versterken de quotes. Of in de woorden van de auteur zelf:

It's surprising that I've made a book because I'm not good at reading them. The truth is I need pictures. They are like islands, places to get to in a sea of words.

De graphic novel is ook gemaakt voor kinderen, maar wordt hoofdzakelijk door volwassenen omarmd, vandaar de hype. De simpliciteit is mijns inziens de grootste kracht. Sommige pagina's mogen best in posterformaat in ieder klaslokaal hangen. Jezelf accepteren, zelfvertrouwen kweken en hulp durven en mogen vragen.

De tekeningen zijn prachtig, dat geef ik toe. Toch zijn ze niet echt origineel te noemen en doen ze me vooral denken aan de illustraties voor The Wind in the Willows en de Winnie the Pooh-boeken. Tekeningetje van de mol met zijn wandelstok en brilletje op zijn neus, héél schattig, maar is in feite gewoon de mol van Ernest Shepard, maar dan slordig getekend. Tenminste, het moet de suggestie wekken dat het zonder enige moeite is gedaan. Maar zeker wel mooi hoor.
Over de tekst ben ik minder te spreken. Wat paardenmeisje hier al zegt, alsof je het allemaal al eerder gehoord of gelezen hebt. Het cliché van 'Is jouw glas halfvol of halfleeg', pff.. alsof je een kind daar plezier mee doet. Onderschat de flexibele geest van het kind niet.
'Niks doen met vrienden is nooit zomaar niks doen hè? vroeg de jongen'. En als je nu eens geen vrienden hebt, als kind, wat dan?
'Leven is moeilijk, maar er wordt van je gehouden.' Van dit soort scheurkalender wijsheden.. Nee, ik vond het weinig subtiel, het mist fantasie en het is allemaal net iets te bedacht, te volmaakt.

Prachtige illustraties. Tekstjes kan ik me grotendeels in vinden, maar ik kan me nog meer vinden in de uitleg van the Cheshire cat.

Op deze site is wel eens een discussie gaande over boeken met veel plaatjes en weinig tekst, ik vond die verhouding hier ook wel een beetje zoek.

Ja we zijn wat coulanter geworden...

Wauw, wat een heerlijk boek. Ik vind het gewoon jammer dat het uit is, maar weet tegelijkertijd dat ik hem regelmatig weer even zal pakken. Stiekem zou ik bijna willen dat iedereen dit boek in zijn bezit mag hebben. De prachtige, maar tegelijkertijd simpele tekeningen versterken de mooie, liefdevolle en filosofische teksten. Het boek geeft je wijze raad, warmte, ontroerd en confronteert soms. Een inspirerend boek over hoop, liefde en vriendschap

Vluchtig doorgebladerd in de Etos en best onder de indruk van de illustraties. Op basis daarvan schonk mijn partner me dit boekje onlangs.

Maar los van de sfeervolle tekenstijl blijft er inderdaad niet meer over dan een samenraapsel van cliche tegelwijsheden. De vier figuren hebben geen unieke karaktertrekken en zijn amper personages te noemen. Ze staan enkel in dienst van de inspirerend bedoelde oneliners.

Dit is duidelijk gericht op de volksstammen die graag vergelijkbare quotes delen op Facebook (met dan zo’n contemplatieve zonsondergang als achtergrond oid), maar ik kan er helaas erg weinig mee.