Het valt voor Tomas Ross te pleiten dat hij niet eens de moeite neemt een boek voor de eeuwigheid te schrijven zoals zoveel schrijvers stiekem proberen. Nee, dit is echte vliegtuigliteratuur dat je door de dooie momenten heen helpt, maar ook met een korte houdbaarheidsdatum want over een jaar of 10 zal dit boek onleesbaar gaan worden voor velen door de vele BN'ers en politici die optreden en die straks echt onbekenden zijn. Puur op de consumptie, niet op literaire waard. Dat is an sich geen waardeoordeel maar een constatering, al zegt het wel genoeg over mijn waardering.
Een thriller dus – toen ik de plot las had ik beter moeten weten maar ergens zit hier natuurlijk best een goed boek in met die alternatieve geschiedschrijving waar ik vooral op hoopte, alleen is Ross niet daarin geïnteresseerd: het dient veelal als decor voor het verder dertien-in-een-dozijnverhaal en dat is jammer. Thrillers zelf zijn allemaal hetzelfde opgebouwd, met gewoonweg van achteruit je verhaal maken en langzaamaan puzzelstukjes neerleggen voor de lezer met een cliffhanger aan het eind van elk hoofdstuk zodat je als lezer blijft doorlezen. Dat is niet zo moeilijk, het lastigste is niet te veel weg te geven maar ook zeker niet te weinig en onderweg mag je best spanning creëren in losse scènes naast de algehele spanning om nu te weten hoe die vork in de steel zit. Een goede schrijver brouwt er een prachtige wereld om heen (Harry Potter – in wezen eigenlijk thrillers- zijn daar een goed voorbeeld van) maar dat is niet nodig. Maar als je helemaal niks hebt, zoals Ross, dan wordt het wel erg karig.
Natuurlijk wil je weten hoe het afloopt (teleurstellend, ook dat nog eens) maar dat is echt niet genoeg want dan kan je net zo goed de samenvatting lezen. Het boek barst ook van toevalligheden, scènes zijn rommelig geplaatst en er wordt steeds te weinig informatie gegeven om interessant te zijn. De hoofdpersonages zijn matig uitgewerkt en hebben vooral excuusachtergronden want veel doet Ross er niet mee (dus excuus). Verder wordt het nooit spannend, iets dat een thriller best wel eens mag zijn. Daarnaast is het ook soms lelijk en chaotisch geschreven. Vaak zijn ofwel twee mannen, ofwel twee vrouwen in een scène en beiden worden dan met respectievelijk hij of zij aangeduid, waardoor je als lezer je achter de oren krabt wie nu precies bedoeld wordt. Ook komt Ross met heel veel meningen, maar nooit is duidelijk of dat nu Ross zelf is of dat het de personages zijn, want daarvoor zijn ze niet goed genoeg uitgewerkt om echt een eigen smoel te krijgen.
Dan is er nog het decor natuurlijk wat ergens wel aardig is, maar niet heel diep uitgewerkt en het voelt een beetje aan alsof Ross het gewoon leuk vond op deze manier alles te laten gebeuren, maar goed doordacht lijkt het allemaal niet. En dan heb ik het over de gebeurtenissen op politiek vlak die soms dicht bij de werkelijkheid ligt wat een beetje flauw is zo (en goedkoop). Maar echt met de plot heeft het eigenlijk niets van doen, dus is het ook nog eens volstrekt overbodig. En dan heb ik in mijn zoveelste druk nog het geluk dat de zetelaantallen klopten; zelfs dat scheen in de eerste druk niet te kloppen.
Nee, dit is gewoon prut al met al. Prima om de tijd door te komen in een trein of op een vliegveld, maar dat is het dan ook wel. 1,5*.