Alice's Adventures in Wonderland - Lewis Carroll (1865)

Op het moment al voorlezend weer aan het herontdekken en dit werkje gaat mooi naar de vijf sterren. Heerlijk absurde onzin, met karakters waarvan de één nog onvergetelijker is dan de andere. Het totale gebrek aan enige vorm van logica en overvloed aan wanorde maken iedere leesbeurt anders. Daarbij spat het plezier van elke pagina af, ik merk dat ik bij ieder hoofdstuk al halsreikend uitkijk naar het volgende.

Niet gek voor een Brit.

Fascinerend sprookje dat zich als een echte droom niet laat hinderen door logica en waarin de gebeurtenissen en personages in schijnbaar willekeurige volgorde voorbij razen. Aan het einde van het boek vond ik het bijna onmogelijk om het verhaal voor mezelf nog eens op een rij te zetten, zoals je 's morgens ook alleen nog delen van dromen helder voor de geest hebt.

De wereld en personages, allemaal getransformeerde elementen uit de werkelijkheid, zijn op de beste momenten met veel inventiviteit vormgegeven en vormen voor mij de aantrekkingskracht van deze boeken. De cheshire cat en the white knight van het schaakspel (uit het vervolg) zijn m'n favoriete figuren. Verder vond ik het leuk dat veel elementen tijdens het lezen al bekend voorkwamen, vanwege de verwijzingen in hedendaagse cultuur.

Carroll verwijst zelf ook veel, met name in raadsels, woordgrapjes en parodieën. Ik begrijp dat de boeken ook daar een groot deel van hun populariteit aan te danken hebben, maar voor mij zijn het toch de eerder genoemde elementen waardoor ik bleef lezen.

3*

De allerleukste verzameling woordgrapjes. Meer is het eigenlijk niet.

Een bizar boekje: het gebrek aan rode draad of überhaupt enige logica sluit perfect aan bij hoe dromen doorgaans werken. De vingeroefening van een creatieve geest. Maar in boekvorm? Niet echt.

De geannoteerde versie van Wordsworth Classics geeft een aantal leuke wetenswaardigheden. Bijvoorbeeld de omgestoten bak juryleden, die haar doet denken aan een door haar eerder omgestoten vissenkom, of het feit dat niet alleen Alice maar ook hijzelf en Alice's zusjes er in meerdere gedaantes in voorkomen. Dat het boekje verregaande invloed op de meer hedendaagse literatuur heeft wil ik graag aannemen, maar ik kan me zo snel geen door mij gelezen boeken herinneren waarin gerefereerd wordt naar concepten gepresenteerd in dit boekje. Of ben ik wat vergeten?

Vooral leuk verzonnen dus, maar nergens echt aangrijpend. Een prima kinderboekje, ongetwijfeld, maar intrinsiek weinig spannend.

Sinds een aantal jaar ben ik bezig om langzaamaan eens wat Disney tekenfilms te herzien. Als klein manneke heb ik er best wel wat gezien, maar blijkbaar had ik er in de loop der jaren toch wel wat gemist. En hoewel de tekenfilm van Alice in Wonderland, alsook de recente versie van Tim Burton, me niet echt konden bekoren (staan allebei op 3*) was ik wel ergens benieuwd geworden naar het oorspronkelijke verhaal.

Toevallig een Engelstalige editie in de bibliotheek gevonden met extra uitleg van Martin Gardner en daar maar eens aan begonnen.En ik ben nog altijd niet helemaal om als ik eerlijk moet zijn. De versie die ik heb gelezen is trouwens wel een aanrader vanwege de vele uitleg en extra informatie die Gardner geeft aan bepaalde keuzes van Carroll, maar het grootste struikelpunt vind ik nog altijd dat dit overkomt als een samenraapsel van gekke personages en ideeën. Een aantal van die ideeën zijn tof, het boek is het leukst in de stukken met onder andere de Cheshire Cat, maar Alice, toch wel het spilfiguur, is een zwakke schakel in het geheel. Het gevoel ontsnapt me dan ook niet dat dit gewoon ook een erg fragmentarisch boekje is. Carroll doet wel een noemenswaardige poging om het geheel naar een climax te brengen, maar blijft uiteindelijk steken in de gimmick dat het allemaal een droom is. Als er nu één ding is waar ik een hartsgrondige hekel aan heb, dan is het dat wel.

Er is alvast één reden waarom ik Carroll eeuwig dankbaar zal zijn dat hij dit boek heeft geschreven, want zonder hem had de band Jefferson Airplane nooit het geniale nummer White Rabbit gemaakt. De invloed van de hersenspinsels van Carroll is niet te bevatten en in dat opzicht blijkt er toch echt wel wat klasse te zitten in het boek. Ik zie het alleen niet blijkbaar.

3*

De invloed van dit boek is overal in de cultuur te vinden, maar echt een goed of heel leuk werk vond ik het niet. Het is een sprookje, en een vluchtig sprookje dat weliswaar lekker wegleest en helemaal nergens over gaat maar ook geen diepe indruk weet achter te laten. Sommige woordgrapjes zijn aardig, sommige zijn nogal flauw, en sommige zal ik niet hebben opgemerkt in het Engels dat mijn moerstaal niet is. Het is een beetje wat ik met Hitchhikers Guide to the Galaxy ook had, het is allemaal wat fragmentarisch (zoals metalfist ook aangeeft) al voelt Wonderland dan wel weer als een geheel (i.t.t. The Galaxy). Overigens is dit ook gewoon coming of age, met Alice die echt wel een groei doormaakt doorheen het verhaal/ Ach ja, het verveelt uiteindelijk niet maar weet ook niet op te winden. 3,0*.