Alice's Adventures in Wonderland - Lewis Carroll (1865)

Redelijk overschat vind ik dit, eerlijk gezegd.

Vreselijk !! Nauwelijks door de onzin heen te komen.!

Niet mijn genre. Meer voor het Rabbitpubliek van David Lynch, wellicht

waarom alleen nog maar negatief commentaar? dit boek is al sinds haar release een grootse inspiratiebron geweest voor zowel auteurs als kunstenaars als film-, muziek- en gamemakers. en hoewel het feitelijk een jeugdboek is, door Charles Lutwidge Dodgson aan zijn nichtje Alice voorgedragen {en opgedragen}, heeft het genoeg lagen om een ieder, tot meerdere malen toe, te bekoren en te inspireren.
mijn favoriete hoofdstuk is nog altijd Alice's visite aan de hilarische Mad Hatter en de March Hare.

de prachtige platen van John Tenniel vervolmaken het leesplezier, al zijn Arthur Rackhams werken natuurlijk ook zeer de moeite waard.

Op het moment al voorlezend weer aan het herontdekken en dit werkje gaat mooi naar de vijf sterren. Heerlijk absurde onzin, met karakters waarvan de één nog onvergetelijker is dan de andere. Het totale gebrek aan enige vorm van logica en overvloed aan wanorde maken iedere leesbeurt anders. Daarbij spat het plezier van elke pagina af, ik merk dat ik bij ieder hoofdstuk al halsreikend uitkijk naar het volgende.

Niet gek voor een Brit.

Een wonderlijk surrealistisch sprookje en ook mooi geschreven van wat ik me er van herinner. Sowieso is het boek ook echt een begrip.
Echt een voorleesboek inderdaad en die illustraties herinner ik me ook nog wel.

Het is mijn favoriete verhaal ALLER TIJDEN. Geniaal!
Nouja, ik verzamel zelfs alles wat ik ook maar kan vinden van dit verhaal.

Een vermakelijke, redelijk tijdloze maar tevens saaie kinderboek.

3,0*

Geniaal; kan ik blijven lezen.

Heerlijke verzameling nonsens die vlot wegleest, in minder dan een uur of drie is het uit, en sta ik nog versteld dat het eigenlijk over niets ging.

positief: leuke taalhumor in verwerkt, het ontdekken van die bizarre wereld door de ogen van Alice

negatief: geen verhaal

conclusie ( 3, 5 sterren)

Fascinerend sprookje dat zich als een echte droom niet laat hinderen door logica en waarin de gebeurtenissen en personages in schijnbaar willekeurige volgorde voorbij razen. Aan het einde van het boek vond ik het bijna onmogelijk om het verhaal voor mezelf nog eens op een rij te zetten, zoals je 's morgens ook alleen nog delen van dromen helder voor de geest hebt.

De wereld en personages, allemaal getransformeerde elementen uit de werkelijkheid, zijn op de beste momenten met veel inventiviteit vormgegeven en vormen voor mij de aantrekkingskracht van deze boeken. De cheshire cat en the white knight van het schaakspel (uit het vervolg) zijn m'n favoriete figuren. Verder vond ik het leuk dat veel elementen tijdens het lezen al bekend voorkwamen, vanwege de verwijzingen in hedendaagse cultuur.

Carroll verwijst zelf ook veel, met name in raadsels, woordgrapjes en parodieën. Ik begrijp dat de boeken ook daar een groot deel van hun populariteit aan te danken hebben, maar voor mij zijn het toch de eerder genoemde elementen waardoor ik bleef lezen.

3*

De allerleukste verzameling woordgrapjes. Meer is het eigenlijk niet.

Mijn versie heeft maar 86 bladzijde... Ik heb de engelse Dover Thrift Edition uit 1993, met illustraties van John Tenniel. Mis ik veel, of heeft deze versie gewoon een kleiner lettertype?

Is dat niet de Little Alice?

Volgens mij niet. Want mijn versie heeft de zelfde 12 hoofdstukken als op wikipedia staan (down the rabbit hole t/m Alice's evidence)

Gewoon een meesterwerk. Een echte rasverteller. Terecht een wereldklassieker.

Een bizar boekje: het gebrek aan rode draad of überhaupt enige logica sluit perfect aan bij hoe dromen doorgaans werken. De vingeroefening van een creatieve geest. Maar in boekvorm? Niet echt.

De geannoteerde versie van Wordsworth Classics geeft een aantal leuke wetenswaardigheden. Bijvoorbeeld de omgestoten bak juryleden, die haar doet denken aan een door haar eerder omgestoten vissenkom, of het feit dat niet alleen Alice maar ook hijzelf en Alice's zusjes er in meerdere gedaantes in voorkomen. Dat het boekje verregaande invloed op de meer hedendaagse literatuur heeft wil ik graag aannemen, maar ik kan me zo snel geen door mij gelezen boeken herinneren waarin gerefereerd wordt naar concepten gepresenteerd in dit boekje. Of ben ik wat vergeten?

Vooral leuk verzonnen dus, maar nergens echt aangrijpend. Een prima kinderboekje, ongetwijfeld, maar intrinsiek weinig spannend.

Natuurlijk kan men iedere kritiek op dit meesterwerk pareren met 1 woord dat dit boek in dit ene zelfde woord valt te omschrijven: "nonsens".

Flauw wellicht, maar de twee Alice in Wonderland boeken (en de rest van Carrolls oeuvre) zijn het summum van de nonsensliteratuur. Over de zin (of juist de onzin...?) hiervan valt vanzelfsprekend te twisten. Ik kan het me simpelweg niet voorstellen dat menig lezer alhier dit compleet is ontgaan. Is het idee dat literatuur 'sense' moet bevatten niet een bekrompen visie?

Het feit dat in het verhaal en haar dialogen meer dan eens 'nonsense' wordt geroepen (of geschreeuwd) werkt juist extra op de lachspieren. Literair vernuft zal ik het eerder omschrijven... of hoor ik daar iemand 'nonsens' van de daken schreeuwen?

Vaak zie ik het ergens staan of hoor ik het mensen zeggen. Er wordt vaak beweert dat Alice in Wonderland -of Alice's Adventures in Wonderland zoals het eigenlijk heet- een sprookje is.
Hier ben ik het echter niet mee eens. Allereerst ben ik van mening dat je geen oordelen over een boek mag hebben. Zeker niet dit boek. De mensen die zeggen dat dit een sprookje is, kennen de Disneyfilm. (http://www.moviemeter.nl/film/1542) Deze is echter niet een goed ''voorproefje'' van het boek, en ik vind het dan ook een niet echt goede verfilming.
Maar het is moeilijk om te zeggen of Alice's Adventures in Wonderland een sprookje is. De symptomen van een sprookje zijn dat er een soort van moraal in zit. Ook zitten er in sprookjes vaak van die 'sprookjescliché's' zoals een boer met drie zoons, een koning en dat soort dingen. Daarnaast zijn sprookjes in het kort te vertellen.
Dit is allemaal niet het geval bij Alice's Adventures in Wonderland; er gebeurt zó veel dat het haast niet samen te vatten is, er zit geen koning is en geen boer met drie zoons noch überhaupt een boer!
Daarom ben ik van mening dat Alice's Adventures in Wonderland géén sprookje is, maar volgens mij valt hierover te twisten.

Dit boek is het eerste boek dat ik ooit in het Engels las, een mooie binnenkomer. Ik heb dit boek twee keer gelezen. Één keer in het Nederlands en één keer dus in het Engels.
Ik heb enorm moeten lachen om de absurde teksten en de vreemde situaties, de tekeningen van Tenniel voegen veel toe... een 5!

't Wier bradig en de spiramants bedroorden slendig in het zwiets,
hoe klarm waren de ooiefants bij het bluifen der beriets...

In het originele verhaal zegt de kat: 'Iedereen hier is gek' en in de Disney-tekenfilm zegt hij:
'Bijna iedereen hier is gek.'

...Hebt gij versnaggeld Wauwelwok? Kom aan mijn hart, o jokkejeugd!
O, heerlijkheid, fantabeltijd! Hij knorkelde van vreugd.

Zo kan ik nog een paar voorbeelden noemen: in de Disneyfilm zegt (Als ik me het goed herinner.) de rups het versje How Doth the Little Crocodile op, maar in het boek wordt het versje door Alice opgezegd.

Helemaal eens met jou hoor Ted, wel leuk gedaan toch die paffende psychedelische rups in de
Disneyverfilming?

Ter ere van de kat een oudere kaft toegevoegd...

Jij krijgt van mij een vers stukje vis

Ik vind de Disneyfilm meer een opiumdroom...

O, nu zie ik 't, dankjewel Halley23, vreemd dat ik op Google Chrome nog de vorige kaft zie ,
ik begreep al niet zo goed wat jij nou bedoelde.

Ja! Ik ging via FireFox naar Boekmeter en keek bij Alice's Adventures in Wonderland - Lewis Carroll (1865) en toen zag ik pas die nieuwe kaft!

google sloom