This Mournable Body - Tsitsi Dangarembga (2018)
Alternatieve titel: Nervous Conditions #3
Engels
Sociaal
284 pagina's
Eerste druk: Graywolf,
Minneapolis (Verenigde Staten)
Bezorgd over haar vooruitzichten na het verlaten van een stagnerende baan, komt Tambudzai in een vervallen jeugdherberg in het centrum van Harare in Zimbabwe terecht. Om redenen die onder meer haar sombere financiële vooruitzichten en haar leeftijd omvatten, verhuist ze naar het pension van een weduwe en vindt uiteindelijk werk als biologielerares. Maar bij elke volgende verandering in haar pogingen een eigen leven op te bouwen, wordt ze geconfronteerd met een nieuwe vernedering, totdat het pijnlijke contrast tussen de toekomst die ze zich voorstelde en haar dagelijkse realiteit haar uiteindelijk naar een breekpunt drijft…
De shortlist wordt bekend gemaakt op 15 september 2020, de winnaar op 27 november 2020.
The Booker Prize 2020 | The Booker Prizes - thebookerprizes.com
Dangarembga schreef later nog twee boeken over hoofdpersonage Tambudzai. This Mournable Body, de laatste in de reeks, haalde de shortlist van de Man Booker Prize dit jaar. Zoals je wel weet lees ik de gehele longlist van de Booker Prize, en toen ik dit boek op de lijst zag staan wilde ik me eigenlijk wel wagen aan de gehele serie.
In de drie boeken draait het om Tambudzai. In het eerste deel overlijdt haar broer, waardoor zij de mogelijkheid krijgt om naar school te gaan. Het tweede deel volgt direct op het eerste en gaat over haar leven in een klooster waar ze onderwijs krijgt. Het laatste deel speelt een stuk later en laat zien dat Tambudzai, ondanks al het goede onderwijs dat ze heeft genoten, niet in staat is geweest om haar dromen te verwezenlijken.
Het zijn zeker belangrijke boeken, in de zin dat er een hele lijst aan misstanden voorbij komt die zich zoal voordoen in Zimbabwe. Ongelijkheid wat betreft mannen en vrouwen, racisme en (revolutionair) geweld zijn een paar van de hoofdthema's die telkens weer terugkeren.
Toch bleek deze serie voor mij een grote deceptie. Mijn grootste punt van kritiek is dat Dangarembga veel te vertellen heeft, maar dat ze keer op keer vergeet een goede roman te schrijven. Geen enkel oog lijkt ze te hebben voor een meeslepend plot, karakterontwikkeling en interessante personages.
Verschrikkelijk saai en droog vond ik alle drie de boeken. Dat Tambudzai een nogal irritant personage is hielp ook niet erg mee. Alle positieve reacties begrijp ik echt niet.
In de videorecensie vertel ik meer over de afzonderlijke delen. Voor de leessoundtrack dook ik in de Zimbabwaanse muziek. Dat was wel een groot succes.
Videorecensie
Leessoundtrack