Oryx and Crake - Margaret Atwood (2003)
Alternatieve titel: Oryx en Crake
mijn stem
16 stemmen
Engels
Ideeënliteratuur / Toekomst
388 pagina's
Eerste druk: McClelland & Stewart,
Toronto (Canada)
De verteller van Oryx en Crake noemt zichzelf Sneeuwman. Als het verhaal begint, rouwt hij om het verlies van zijn geliefde Oryx en zijn beste vriend Crake. Hij is alleen overgebleven en probeert te overleven in een gebied dat ooit door mensen werd bewoond, maar dat inmiddels onbewoonbaar is geworden. Langzaam sterft hij van de honger. Hoe heeft alles zo snel uiteen kunnen vallen? Waarom bezit Sneeuwman niets meer, behalve pijnlijke herinneringen? Op zoek naar de antwoorden op zijn vragen onderneemt hij een dubbele reis: naar zijn eigen verleden, en naar de experimentele wereld van Crake - waar het ongeluk van de echte wereld begon.
2
geplaatst: 19 januari 2008, 10:44 uur
Ik houd van Sneeuwman.. niet alleen omdat hij, net als ik, een woordenmens is, maar vooral omdat hij ook van Alex hield. Het is vreemd om middenin dit boek te lezen dat Alex inmiddels dood is. Niet omdat dat in 2023 best waar kan zijn, maar omdat het nog maar zo kort geleden - september 2007- ook daadwerkelijk gebeurd is. In de New York Times werd daar aandacht aan besteed onder de titel Alex wanted a Cracker, but did he Want one?, waarin aan dit boek gerefereerd wordt.
Terwijl ik net in het boek gestart ben, lees ik het verhaal over het Chinese fluoriscerende varken en haar nakomelingen...Via deze link kun je naar een filmpje kijken (let op het geweldige onderkomen van moeder varken en haar kleintjes
), waar de commentator aan het eind de Pigoon als doel van de experimenten benoemt.
En zo kan ik nog wel even doorgaan, de verhalen over de 'zorg'... niet eens echt heel erg ver doorgetrokken... pharmaceuten zoeken Afrika nu al op om makkelijk en goedkoop aan mensen voor trials te komen. Enzovoort, enzoweiter...
Wat me erg, erg spijt is, dat ik een vertaling heb gelezen... varkuif werkt voor mij niet, net zomin als wolvijn, hersenknetter, enz. Daarnaast wat kromme zinnen her en der .. en steeds maar in mijn achterhoofd het gevoel dat Atwood, zonder tussenkomst van de vertaler, er meer in geslaagd zou zijn om mij met haar verhaal bij de keel te grijpen. Wat nu.... hoeveel sterren moet ik nu geven? Zou ik het origineel er 5 hebben gegeven? Ik houd het nu op 4. Maar ik twijfel hevig....
En omdat Snowman en ik van hem hielden, nog twee toegiften:
Alex op Youtube
Entertaining Parrots: een aflevering van PBS' Scientific American Frontiers waarin Alan Alda (ja, die van MASH) Alex ontmoet.
Terwijl ik net in het boek gestart ben, lees ik het verhaal over het Chinese fluoriscerende varken en haar nakomelingen...Via deze link kun je naar een filmpje kijken (let op het geweldige onderkomen van moeder varken en haar kleintjes
), waar de commentator aan het eind de Pigoon als doel van de experimenten benoemt. En zo kan ik nog wel even doorgaan, de verhalen over de 'zorg'... niet eens echt heel erg ver doorgetrokken... pharmaceuten zoeken Afrika nu al op om makkelijk en goedkoop aan mensen voor trials te komen. Enzovoort, enzoweiter...
Wat me erg, erg spijt is, dat ik een vertaling heb gelezen... varkuif werkt voor mij niet, net zomin als wolvijn, hersenknetter, enz. Daarnaast wat kromme zinnen her en der .. en steeds maar in mijn achterhoofd het gevoel dat Atwood, zonder tussenkomst van de vertaler, er meer in geslaagd zou zijn om mij met haar verhaal bij de keel te grijpen. Wat nu.... hoeveel sterren moet ik nu geven? Zou ik het origineel er 5 hebben gegeven? Ik houd het nu op 4. Maar ik twijfel hevig....
En omdat Snowman en ik van hem hielden, nog twee toegiften:
Alex op Youtube
Entertaining Parrots: een aflevering van PBS' Scientific American Frontiers waarin Alan Alda (ja, die van MASH) Alex ontmoet.
0
geplaatst: 30 maart 2014, 17:16 uur
Ik vermoed dat het weleens dichter bij de waarheid zou kunnen liggen dan wij ons kunnen voorstellen, een indrukwekkend boek! Lees mijn mening hier:
Oryx and Crake – Margaret Atwood | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com
Oryx and Crake – Margaret Atwood | Lalagè leest - lalageleest.wordpress.com
1
psyche (crew)
geplaatst: 19 februari 2018, 11:33 uur
Ars Longa Vita Brevis
Wat een leesbelevenis is Oryx en Crake en dat voor een dystopische roman!
Net zoals Prowisorio bij The Handmaid's Tale - Margaret Atwood (1985) schreef
vind ik dat ook voor dit boek opgaan. Er zijn overeenkomsten en verschillen:
Inderdaad is Oryx en Crake veel 'rijper', veel 'volwassener' qua boek. Nergens blijf ik hangen, ook al kloppen bepaalde details (nog) niet.
Van de wereld waarin het in 2003 geschreven Oryx en Crake zich afspeelt, is veel herkenbaar; al gaande of op zijn minst mogelijk in de nabije toekomst ... Voor Oryx, Crake en Sneeuwman het verleden.
Centraal in het verhaal staat Sneeuwman, hij heeft een ramp overleefd, wellicht als enige mens, omgeven door vredelievende Crakers. Dit roept vanzelfsprekend vragen op: hóe heeft Sneeuwman dit kunnen overleven? Wie zijn de Crakers, hoe zit het met die vreemdsoortige vaak gevaarlijke dieren, het vreemde eten met nepingrediënten? Die dieren maken het verhaal spannend als Sneeuwman op expeditie gaat en wordt bedreigd door een kudde Varkuiven ... Kan hij, gewond (ook al zo'n bedreiging) ontsnappen? Keert hij terug naar de Crakers?
Overal krijgt de lezer antwoord op. Stap voor stap doet Atwood uit de doeken hoe het met onze wereld zover heeft kunnen komen. Hoewel de wereld van de hoofdpersonen akelig overkomt, leef en voel ik mee met Sneeuwman. Ik wil dóórlezen, ik herken mensen zoals Crake, zijn beste vriend. Ook het leven van Jimmy's geliefde Oryx is geloofwaardig en geeft de relatie tussen de drie hoofdpersonen meer psychologische diepgang.
Sneeuwman die vroeger Jimmy heette, was heel anders dan Crake. Dat komt onder andere duidelijk naar voren bij hun studierichting. Crake werd zoals veel topvoetballers nu 'weggekocht' maar dan door een universtiteit vanwege zijn veelbelovende (bèta) genialiteit; terwijl Sneeuwman na een bijna zielige uitverkoop een meer creatieve opleiding zou gaan volgen.
Boven aan de poort van Jimmy's opleiding stond 'Ars Longa Vita Brevis', de kunst is lang, het leven kort.
Ook al ben ik eveneens een woordenmens, ik moest de betekenis even opzoeken. Maar o, o, wat kan ik me in de context van het verhaal hierin vinden. Ook Atwoods boeken zullen langer bestaan dan haar leven duurt en dat is maar goed ook, of ze nu van papier zijn of digitaal.
Dat haar werk maar, zoals Lalage schrijft 'de grote fantasie van fictie-schrijvers een belangrijke bijdrage kan leveren aan wetenschapsfilosofie en ethiek' mag zijn. Want wat Atwood kan bedenken, kunnen anderen ook.
In tegenstelling tot The Handmaid's Tale - Margaret Atwood (1985) heeft Oryx en Crake geen teleurstellend eind. Wel ben ik ontzettend nieuwsgierig naar het vervolg!
4,5*
Wat een leesbelevenis is Oryx en Crake en dat voor een dystopische roman!
Net zoals Prowisorio bij The Handmaid's Tale - Margaret Atwood (1985) schreef
Prowisorio schreef:
... te realiseren, dat niets wat Atwood beschrijft 'verzonnen' is... alle situaties zijn al (al dan niet wat verder doorgetrokken) voorgekomen of komen nu (nog) voor... brrrr.
... te realiseren, dat niets wat Atwood beschrijft 'verzonnen' is... alle situaties zijn al (al dan niet wat verder doorgetrokken) voorgekomen of komen nu (nog) voor... brrrr.
vind ik dat ook voor dit boek opgaan. Er zijn overeenkomsten en verschillen:
dutch2.0 schreef:
Dezelfde plezierige stijl (maar dan rijper) in een fantasievolle (en tamelijk akelige) dystopische vertelling. En dan is Oryx & Crake ook nog eens het eerste deel van een trilogie!
Dezelfde plezierige stijl (maar dan rijper) in een fantasievolle (en tamelijk akelige) dystopische vertelling. En dan is Oryx & Crake ook nog eens het eerste deel van een trilogie!
Inderdaad is Oryx en Crake veel 'rijper', veel 'volwassener' qua boek. Nergens blijf ik hangen, ook al kloppen bepaalde details (nog) niet.
Van de wereld waarin het in 2003 geschreven Oryx en Crake zich afspeelt, is veel herkenbaar; al gaande of op zijn minst mogelijk in de nabije toekomst ... Voor Oryx, Crake en Sneeuwman het verleden.
Centraal in het verhaal staat Sneeuwman, hij heeft een ramp overleefd, wellicht als enige mens, omgeven door vredelievende Crakers. Dit roept vanzelfsprekend vragen op: hóe heeft Sneeuwman dit kunnen overleven? Wie zijn de Crakers, hoe zit het met die vreemdsoortige vaak gevaarlijke dieren, het vreemde eten met nepingrediënten? Die dieren maken het verhaal spannend als Sneeuwman op expeditie gaat en wordt bedreigd door een kudde Varkuiven ... Kan hij, gewond (ook al zo'n bedreiging) ontsnappen? Keert hij terug naar de Crakers?
Overal krijgt de lezer antwoord op. Stap voor stap doet Atwood uit de doeken hoe het met onze wereld zover heeft kunnen komen. Hoewel de wereld van de hoofdpersonen akelig overkomt, leef en voel ik mee met Sneeuwman. Ik wil dóórlezen, ik herken mensen zoals Crake, zijn beste vriend. Ook het leven van Jimmy's geliefde Oryx is geloofwaardig en geeft de relatie tussen de drie hoofdpersonen meer psychologische diepgang.
Sneeuwman die vroeger Jimmy heette, was heel anders dan Crake. Dat komt onder andere duidelijk naar voren bij hun studierichting. Crake werd zoals veel topvoetballers nu 'weggekocht' maar dan door een universtiteit vanwege zijn veelbelovende (bèta) genialiteit; terwijl Sneeuwman na een bijna zielige uitverkoop een meer creatieve opleiding zou gaan volgen.
Boven aan de poort van Jimmy's opleiding stond 'Ars Longa Vita Brevis', de kunst is lang, het leven kort.
Ook al ben ik eveneens een woordenmens, ik moest de betekenis even opzoeken. Maar o, o, wat kan ik me in de context van het verhaal hierin vinden. Ook Atwoods boeken zullen langer bestaan dan haar leven duurt en dat is maar goed ook, of ze nu van papier zijn of digitaal.
Dat haar werk maar, zoals Lalage schrijft 'de grote fantasie van fictie-schrijvers een belangrijke bijdrage kan leveren aan wetenschapsfilosofie en ethiek' mag zijn. Want wat Atwood kan bedenken, kunnen anderen ook.
In tegenstelling tot The Handmaid's Tale - Margaret Atwood (1985) heeft Oryx en Crake geen teleurstellend eind. Wel ben ik ontzettend nieuwsgierig naar het vervolg!
4,5*
1
psyche (crew)
geplaatst: 10 maart 2018, 22:55 uur
Prowisorio schreef:
Wat me erg, erg spijt is, dat ik een vertaling heb gelezen... varkuif werkt voor mij niet, net zomin als wolvijn, hersenknetter, enz.
Wat me erg, erg spijt is, dat ik een vertaling heb gelezen... varkuif werkt voor mij niet, net zomin als wolvijn, hersenknetter, enz.
Daar kan ik me wel wat bij voortellen en toch doemden vandaag bij dit bericht Straks groeit je donornier misschien in een varken - NRC
direct de varkuiven (varkens met menselijke organen en menselijk weefsel in hun prefrontale cortex) uit de MaddAddam trilogie voor mijn geestesoog ... ?
* denotes required fields.
* denotes required fields.