A Confederacy of Dunces - John Kennedy Toole (1980)

Het beste boek ooit geschreven en dit is het eerste bericht?!

Nogeen korte anekdote over dit boek: de schrijver (Toole) heeft er gedurende zijn korte leven (hij pleegde op 32-jarige leeftijd zelfmoord) tevergeefs een uitgever gezocht voor zijn boek.
Na zijn dood deed zijn moeder ongeveer hetzelfde tot één of andere universiteit het in zeer beperkte oplage wou uitbrengen.
Het werd uiteindelijk alsnog een gigantisch succes, en zijn werk werd bekroond met de Pulitzer Prize.

Een bijzonder hilarisch boek.

Het boek is een prachtige opeenhoping van 'idiote' karakters, zoals de titel al aangeeft. Maar het is vooral een samenzwering tegen de held van het verhaal: Ignatius himself.
Deze grotesque moddervette figuur van rond de 30, wordt door zijn moeder uit huis gezet om werk te zoeken, zodat hij gedwongen is zich in de poel des verderfs van New Orleans te begeven. Buiten New Orleans is de wereld nog barbaarser: de enige keer dat Ignatius zich buiten de stad begaf, per scenicruiser naar Baton Rouge, was de grootste nachtmerrie uit zijn leven. Zwelgend in zelfmedelijden, is Ignatius nooit te beroerd om concessies te doen, tenslotte moet hij zich bewijzen tegenover zijn gehate/geliefde vriendinnetje Myrna, die in New York op masochistische wijze haar filosofie probeert uit te leven. Daarom bedenkt Ignatius opstanden en revoluties waarover hij haar kan schrijven, maar die helaas niet allemaal lopen zoals gepland.
Het verhaal is een hilarische opeenhoping van gebeurtenissen die uiteindelijk bijna allemaal in elkaar schuiven als één groot complot tegen Ignatius.

Erg leuk en onderhoudend boek. Alleen het verhaal erachter is natuurlijk al briljant. Maar het moet gezegd dat dit vooral goed is vanwege de stijl, dialogen en humor natuurlijk. Ik denk dat dit boek heel belangrijk is geweest voor bijvoorbeeld Herman Brusselmans

The Big Lebowski in boekvorm: knettergekke personages, briljante dialogen en een compleet van de pot gerukt verhaal als kapstok. Niet toevallig mijn favoriete film en favoriete boek.

Heb me een paar jaar geleden een ongeluk gezocht naar dit boek. Voor diegene met dezelfde ervaring: er is een nieuwe editie verschenen vorige maand (Lebowski Publishers, 12,50)

Leuk boek om te lezen. Versnipperde episodes die op het eind allemaal wonderwel in elkaar passen.

Het mooiste is natuurlijk de dubbele wereld van Ignatius die bijna een als een soort Calvin & Hobbes leest met enerzijds de wereld hoe hij hem ziet en anderzijds de wereld met hem erin, door de anderen bekeken.
Enerzijds dus een geweldig assertief, arrogant baasje, maar in werkelijkheid een trieste loser van de hoogste orde blijkt te zijn. Het wellicht autobiografische element maakt het allemaal pijnlijk aandoenlijk. In alle geval is de schrijver ongenadig voor zichzelf. Het loopt allemaal zo pijnlijk fout, maar het wortd wel geweldig amusant en vlijmscherp beschreven.
Geen giller in de zin dat ik hardop moest lachen met welbepaalde grappen, maar eerder een hilarische sfeer die gestaag crescendo gaat.

Goddelijk vooral zijn de dialogen die echt supervlot weglezen: een plezier om hardop te lezen.

Op ontdekkingstocht door downtown Vancouver stuitte ik op een kleine ouderwetse tweedehands boekenwinkel waar de boeken in stapels op de grond lagen. Na een geanimeerd gesprek met de eigenaar die enigszins op Neil Young leek, vervolgde ik mijn weg met een stapeltje zelf uitgezochte boeken en dit pareltje dat ik volgens de boekverkoper nodig moest lezen. Hier heb ik geen spijt van gekregen, want het is met recht het meest hilarische boek dat ik ooit heb gelezen. De personages zijn stuk voor stuk mafkezen, maar met genoeg diepte om niet karikaturaal te worden. Het plot is redelijk simpel, maar speelt niet de belangrijkste rol in het boek. In die zin lijkt het op, het werd hierboven al genoemd, The Big Lebowski of een andere film van de gebroeders Coen. Het geniale van dit boek zit hem in de potsierlijke situaties waarin hoofdpersoon Ignatius terecht komt, zijn Middeleeuwse wereldbeeld en de dialogen met de bijkans even idiote overige personages.

Een fantastisch boek dat veel bekender zou mogen zijn.

Mijn brein heeft verwoed zitten broddelen op de grote vraag wat er nu zo sterk aan dit boek is. Wat is de blikvanger, waar ligt de aantrekkingskracht in gelegen? Het spijt mijn geenszins om te moeten mededelen dat ik hier geen wijs uit ben geraakt; dit is zovéél. Een kenschets van en aanklacht op de tijd, een klucht, de beslommeringen van een absurde antiheld, intellectuele overpeinzingen, bizarre doch zeer waarachtige personages, een explosie van malversaties, een ideologische krachtmeting tussen verschillende cadansen in de maatschappij etc etc etc.

Toch heb ik een persoonlijke voorkeur, en dat is wanneer Ignatius zijn pen oppakt en zijn gal spuit over zijn blocnotes. Aan de ene kant is wordt er gesmeten met wijsheden en stilismes dat een gemiddelde Homerus er stil van wordt, aan de andere kant gaat het echt helemaal nergens over. En natuurlijk ook weer wel. Deze Ignatius is een verschoppeling, doch heeft het recht gehoord te worden. En van zich laten horen doet hij onder andere op zijn zweterige zolderkamer.

Hoewel het karakter van Ignatius C. Reilly in zijn markante verschijning boven alles en iedereen uittorent, mag vrijwel ieder personage er zijn. Met een persoonlijke voorkeur voor Jones. Je ziet hem daar zitten, lauwe, gezoute opmerkingen plaatsen en ondertussen de ene rookwolk na de andere uitstotend. Op een gepaste tweede plaats komt Myrna, het hippieachtige zweefster waar je stante pede hersens in haar hersenpan zou willen laten planten. Zo'n verschrikkelijk aandachttrekkend wijf dat door haar domheid meningen van ander pluimage het ene oor in en het andere oor laat gaan, onderwijl gemakzuchtig op haar roze wolk zetelend.

Hulde aan de veelomvattendheid van dit boek, die zich eenvoudigweg niet in één, en ook niet in twee, zinnen laat classificeren. Wat een dijk van een werk, een luisterrijk monument voor de Amerikaanse alsmede wereldwijde letteren.

Na lang zoeken had ik eindelijk het boek gevonden. Of moet ik zeggen: hét boek? Bejubeld door Herman Brusselmans en heel wat medeleesfanaten als het boek dat je moet gelezen hebben. Een humoristisch en stilistisch meesterwerk dat me van de sokken zou blazen, niets minder werd me beloofd. Het eindigde in teleurstelling...

A Confederacy of Dunces is wat mij betreft goed, gemiddeld goed. Er staan natuurlijk wat 'geinige' scènes - of eerder dialogen - in en heel wat rode draden worden aan het einde met elkaar verbonden. Maar daarmee zijn de pro's van dit werk wel al verteld wat mij betreft.

Contra's zijn voor mij duidelijk de personages. Je wil niet weten met welke heroïsche personages Ignatius J. Reilly vergeleken werd en uiteindelijk... tja, is het een mannetje met een afwijkende mening, vlot gebekt en met een laagje intellect eroverheen. Maar hem haten? Voor hem supporteren ondanks dat je hem haat? Nee, dat was er voor mij allemaal niet bij. Het deed me nauwelijks wat, te meer omdat de andere personages ook weinig hinder van zijn fratsen ondervinden. Qua absurdisme scoren deze mensen een 8 op 10, terwijl dit werk volgens mij met 11/10'en zou gebaat zijn.

Vervolgens moet ik alweer vaststellen dat de Amerikaanse klassiekers eenvoudig aan mij niet besteed zijn. De metaforen, de 'wanneer de auteur dat schrijft, klaagt hij eigenlijk dit aan', het is allemaal aan mij niet besteed. Geef me een verhaal, liefst inderdaad met meerdere lagen, maar eentje die de auteur voor mij ontveld en niet waar je zelf naar willekeur een eigen verhaal aan vastplakt.

3*

Een samenzwering van idioten leest als een verzameling running gags, die schijnbaar eindeloos uitgemolken worden. Vooral het middenstuk vond ik, door het gebrek aan ontwikkeling of variatie, moeizaam om door te komen. Ben al geen fan van het kolderverhaal in het algemeen en als het dan zo lang doorgaat als hier, dan slaat het voor mij helemaal dood. Het begin is nog wel leuk en ook het einde vond ik niet slecht. Vanaf de scene met de kaketoe in de Joy of Night waar Ignatius dan aangevallen wordt; oprecht een grappig stukje. Maar genoeg is dat niet.