Een Overtollig Mens - J.M.A. Biesheuvel (1988)
Nederlands
Verhalenbundel
Psychologisch / Autobiografische Roman
93 pagina's
Eerste druk: Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek,
Amsterdam (Nederland)
Boekenweekgeschenk 1988. Het titelverhaal van deze bundel beschrijft de eenzaamheid en de angst van een jonge academicus, Johan Knipperling. Hoe wil graag bij de mensen horen, maar wordt uitgestoten. Zelf kan hij geen liefde uitstralen. Hij woont op zolder bij een loodgietersfamilie, maar de man, vrouw en kinderen bemoeien zich niet met hem, zodat hij bijkans gek wordt van eenzaamheid. Knipperling werkt als natuurkundige in een ziekenhuis, en is alleen daarom al een eenling, een eenzame, want medici hebben liever niet met natuurkundigen te maken. Het verdriet, de angst en de eenzaamheid van de jonge Kniperling komen op verschillende manieren naar voren. Het einde van het verhaal lijkt min of meer gelukkig, maar er zit toch nog een gemene angel in. Naast het titelverhaal bevat deze bundel nog de verhalen 'Een Job van onze tijd', 'Hoe bestaat het!', 'De lezing' en 'De klok'.
Het verschil met Een Mooie Jonge Vrouw - Tommy Wieringa (2014) kon bijna niet groter zijn. Bijna, want Gala - Ronald Giphart (2003) en De Erfenis - Connie Palmen (1999) is 't toch gelukt ...
Wat is die boeken toch gelukt?
Wat is die boeken toch gelukt?
Om, wat de gemiddelde BM-stemmer en wat mij betreft, nog lager te scoren dan Biesheuvel, en aldus een groter verschil in waardering met Wieringa te bewerkstelligen ... En die vergelijking ligt voor de hand omdat ze natuurlijk alle vier boekenweekgeschenken zijn (geweest).
Het titelverhaal vond ik toch wel heel goed. Over de 45-jarige (goh!) Johan Knipperling die als natuurkundige werkt op het laboratorium van een ziekenhuis en onderzoek doet naar de ziekte van Bechterew, waar hij zelf overigens ook aan lijdt. Hij is zo eenzaam dat hij bijna gek wordt van verdriet. Ook op zijn werk is hij een eenling want dokters willen alleen met dokters babbelen en niet met natuurkundigen. De vele zwerfkatten op het terrein van het ziekenhuis geeft hij te eten en hij maakt al zijn geld op aan blikjes voer en dergelijke.
Soms lijkt het wel erg veel op de roman Boek (256 blz.) van Robert van Eijden. Zou Van Eijden geïnspireerd zijn door dit verhaal?
Erg geestig vaak ook, zoals met die hersenen van een beroemde schaker die op sterk water zijn gezet en per ongeluk door de kokkin worden gebakken en opgediend. Of dat rijtje lievelingsauteurs dat hij opnoemt met fictieve namen als Lenze, Wurfbain, Grotianus, Liebgroot, Reveau (Karel van het Reve), Labardong, Sezianus en Knoppelgroot. Grotianus
Of wanneer hij vertelt dat hij op straat weleens naar de mieren zit te kijken en in gedachten gesprekjes met ze voert. Een buurvrouw ziet dat en vertelt het overal rond. Hij mompelde mee met de mieren. 