menu

Mysterier - Knut Hamsun (1892)

Alternatieve titel: Mysteriën

mijn stem
4,21 (24)
24 stemmen

Noors (Bokmål)
Psychologisch

299 pagina's
Eerste druk: Philipsens Forlag, Kopenhagen (Denemarken)

In een slaperig, Noors kustplaatsje, eind 19e eeuw, stapt op een dag een geheimzinnige vreemdeling in een opvallend geel pak aan land, met een vioolkist onder zijn arm en een flesje blauwzuur in zijn vestzak. De man noemt zichzelf Johan Nilsen Nagel, hij neemt zijn intrek in het lokale hotel en schokt de inwoners met zijn gedrag: hij strooit met geld, sluit vriendschap met Minuut de dorpsgek, interesseert zich bovenmatig voor een recent sterfgeval en maakt twee vrouwen tegelijk het hof, onder wie de dochter van de dominee. Om indruk op hen te maken, vertelt hij de meest fantastische verhalen. Maar ook in het echte leven blijkt hij een fantast: zijn vioolkist bevat slechts vuile was, en de belangrijke telegrammen die hij ontvangt, heeft hijzelf verstuurd. Wie is Nagel en wat wil hij van de dorpsbewoners?

zoeken in:
avatar van omsk
4,0
Een sfeervol boek met interessante karakters en levendige beschrijvingen. Vooral de hoofdpersoon is geweldig, hij is een fantast die het hele boek doorratelt over schrijvers die niet deugen (Hamsun was duidelijk geen Tolstoj-fan), politieke opvattingen die niet deugen en de ene absurdistische anekdote na de andere verzint. Hij wordt omgeven door koppige, voorspelbare, routineuze mensen waarmee hij geen echt contact kan vinden, waardoor hij maar blijft doorratelen en malen.

Jammer dat dit boek hier niet wordt opgepikt, je zou toch zeggen dat een slaperig Noors dorpje in 1892 toch alle ingedriënten heeft die het Oss van pakweg 1995 niet heeft.

avatar van Halley23
4,5
Halley23 (moderator)
Prachtig boek,het schijnt een van de eerste romans te zijn (1892) waarbij stukken in 'stream of consciousness' zijn geschreven. Het doet daarom ook erg modern aan met een hoofdpersoon, die zijn ingevingen volgt zonder te weten waarom en waarheen...

avatar van Pythia
4,0
Er wordt willekeurig ott en ovt doorelkaar gebruikt; in ieder geval tot bladzijde 50. Het kan natuurlijk aan de vertaling liggen, maar het stoort me geweldig. Het lijkt me een aardig boek. Ik weet niet of ik dit uitlees.

avatar van eRCee
4,0
Heeft dat niet te maken met de techniek van stream-of-consciousness, wat Halley al aanhaalt? Zie bijvoorbeeld de biografie van Hamsun op Wikipedia.

Ik ben zelf overigens ook nooit door het begin heen gekomen hoor, maar dat terzijde.

avatar van Pythia
4,0
Dankjewel voor het meedenken, eRCee. Ik ben ook op zoek geweest naar een reden ervoor, maar ik heb er nog geen kunnen vinden.

In een alinea:

De waard denkt even na, maar zegt dan: "-"
Nagel verzonk in gepeins en zei niets meer. Dan verbreekt de waard de stilte.


En een stukje verder:

Nu ontstond er algeheel tumult in het cafe, < > Na een poosje staat de assistent weer op

Dit zijn twee van de vele mogelijke voorbeelden. Niks stream-of-consciousness. Daar gaat het juist best goed.

avatar van Pythia
4,0
Het gerommel met werkwoordstijden is me het hele boek blijven storen. Als iemand er een verklaring voor weet, (voor het gerommel, niet voor het feit dat het me stoort), lees ik die graag.
De kruising tussen 'Het ongrijpbare meisje' en 'Kroniek van een aangekondigde dood' was toch te boeiend om weg te leggen, zelfs voor een prinses op de erwt.

avatar van -JB-
3,0
Mysterien van Knut Hamsun is een boek dat handelt over ene Johan Nagel, een nogal curieuze vreemdeling die een Noors dorpje volledig op zijn kop zet door zijn opzichtige handelen. Het is een boek dat voornamelijk opvalt door zijn stijl (het werk is immers uit 1892). De stream-of-consciousness is hiervan al eerder genoemd.

Qua verhaal en personages vind ik het boek echter nogal magertjes. Vele personen zijn nogal plat of ondoorgrondelijk of ronduit saai. Het is me niet helemaal duidelijk waarom Hamsun dit zo heeft gedaan. Is het een parodie op het gewone burgelijke volk? Is het een manier om de eenzame geest van Hagel te benadrukken? Het maakt niet uit, want in beide gevallen niet geslaagd. Hierdoor kwam het boek voor mijn gevoel niet echt op gang en werd het een opsomming van gebeurtenissen die mij niet kon raken.

4,0
-JB- schreef:


Qua verhaal en personages vind ik het boek echter nogal magertjes. Vele personen zijn nogal plat of ondoorgrondelijk of ronduit saai. Het is me niet helemaal duidelijk waarom Hamsun dit zo heeft gedaan.


Volgens mij heeft Hamsun dit zo gedaan, omdat het niet zozeer om de sociale verhoudingen gaat, maar nu juist om de innerlijke verscheurdheid van de protagonist zelf ten opzichte van die mensen. En dat maakt het, mijn inziens, ook erg interessant. Zoals je ook wordt meegesleurd in zijn hersenspinsels -en dat zijn er veel- merkt hij heel scherp vele dingen op die je niet meteen merkt aan de burgerlijke buitenkant, waarbij de veronderstelling is dat alles in orde is; alles berust op aannames in die samenleving en dat betoogt Nagel heel sterk met zijn tegendraadse houding tegenover alles, iedereen en ook tegen zichzelf. Het is deels ook een zoektocht naar iets onvergankelijks, oftewel, de waarheid van de dingen des levens. Het is natuurlijk een grote chaos in zijn hoofd, in die zin blijft alles een mysterie in het boek.

avatar van eRCee
4,0
Schitterend boek; origineel, gewaagd, grappig en bovenal mysterieus. Hamsun speelt met zijn lezers via het personage van Johan Nilsen Nagel, een vreemdeling die arriveert in een Noors kustplaatsje. Telkens weer zet Nagel de mensen om hem heen op het verkeerde been, door zijn exuberante gedrag, zijn fantastische verhalen en doordat hij expliciet zijn beweegredenen onthuld (al of niet naar waarheid). Zijn gedachten (in stream of consciousness) en monologen zijn vaak geëxalteerd, wat een beetje doet denken aan de personages van Dostojewski, of de hoofdpersoon van Sult. Maar net als de bijfiguren uit de kuststad krijg je als lezer helemaal geen hoogte van de protagonist, en weet Hamsun je telkens op het verkeerde been te zetten, tot aan de laatste bladzijde toe. In de bevlogen dialogen strijdt Nagel vooral tegen het vaste beeld dat mensen van iemand anders kunnen hebben, en dat mensen ook van zichzelf kunnen hebben. Dit levert een aantal inhoudelijk zeer interessante passages op, en ook zinnen die onverwachts ontroeren. En dan is er nog de schrijfstijl. Die is modern, bruisend en vol afwisseling, en zelfs zo opvallend makkelijk leesbaar dat ik niet begrijp dat ik eerder niet door dit boek heen ben gekomen. Mysteriën is al met al een bijzonder knap en tijdloos werk, in zijn eigenzinnigheid een voorloper van de avant-garde kunst van de jaren erna, en een boek dat nog steeds fris en zelfs vernieuwend overkomt. Eindelijk is het kwartje van Hamsun bij me gevallen.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:15 uur

geplaatst: vandaag om 12:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.