The New Wilderness - Diane Cook (2020)
Alternatieve titel: De Nieuwe Wildernis
Engels
Psychologisch / Toekomst
416 pagina's
Eerste druk: HarperCollins,
New York (Verenigde Staten)
De vijfjarige dochter van Bea, Agnes, is langzaam aan het wegkwijnen, verteerd door de smog en vervuiling van de overontwikkelde metropool die het grootste deel van de bevolking nu thuis noemt. Als ze in de stad blijven, gaat Agnes dood. Er is maar één alternatief: de Wilderness State, de laatste strook ongerept, beschermd land, waar mensen altijd verboden zijn geweest. Tot nu toe. Bea, Agnes en achttien anderen bieden zich vrijwillig aan om in de Wilderness State te wonen, proefkonijnen in een experiment om te zien of mensen in de natuur kunnen bestaan zonder haar te vernietigen. Ze leven als nomadische jager-verzamelaars en leren langzaam en pijnlijk te overleven in een onvoorspelbaar, gevaarlijk land, kibbelen en vechten om macht en controle terwijl ze elkaar verraden en redden. Maar terwijl Agnes de wilde vrijheid van dit nieuwe bestaan omarmt, realiseert Bea zich dat het redden van het leven van haar dochter betekent dat ze haar op een andere manier verliest. Hoe verder ze van de beschaving af komen, hoe meer hun band op verbazingwekkende en hartverscheurende manieren op de proef wordt gesteld.
The New Wilderness van Diane Cook is het eerste boek dat ik las van de 2020-longlist (en heeft inmiddels de shortlist gehaald) en is uiteindelijk een meh-boek gebleken. Niet dat ik het met tegenzin heb gelezen, maar ik miste toch een bepaalde diepgang. Een oppervlakkige soap, dat is hoe dit boek me zal bijblijven.
Toch jammer, want ik ben altijd wel te porren voor wat dystopische fictie. Het uitgangspunt is een experiment waarbij een groep van twintig mensen moet zien te overleven in de Wildernis. Bea wordt met haar man en dochter toegelaten tot dit experiment. Bea wil hiermee vooral haar dochter redden, die net als vele andere kinderen in de Stad ziek is geworden van de lucht die daar heerst.
Leuk wel, zo'n survivalroman. Vergelijkingen met de tv-serie Lost drongen zich aan me op, niet alleen door de setting van het vertelde, maar ook door het hoge soapy gehalte. Wat dat betreft werkt dit boek ook het beste, want iedere poging van Cook om de diepte in te gaan mislukt. Daarover vertel ik meer in de videorecensie.
Wederom maakte ik een leessoundtrack. Ik moet wel zeggen dat het door de muziek op de achtergrond toch nog wel een aangenaam boek werd. Toch kan ik er niet meer dan een kleine voldoende aan kwijt.